OCÈNE ximmmN, TS. Silvikrin Hoofdhuid in TOESTAND Hoest, Koude, Rheumatiek, Griep en Steken in de Zij mamËÊÊmiÊmÊKmammÊ maakt de hoofdhuid vruchtbaar 13 Het laatst spitte Jerry den tuin om. Een meter diep toen kreeg hij last van het grondwater. En toen gaf hij het zoeken eindelijk op. Op een morgen riep hij een uitdrager bij den hoedel en bood hem alles te koop aan. De man aanschouwde de ruïne, schudde grijn zend het hoofd en wees hier en daar een meubelstuk aan. ..Dat. en dat. en dat de rest is brandhout. Ik geef u vijf dollar, want u moet niet denken, dat ik 'n ver huiswagen meebreng om den vuilen boel op te ruimen." „En die gramofoon t" vroeg Jerry teleurgesteld. „En die platen en die balpoottafel Is die tafel niet antiek t" „Alleen de wurmgaten als je haar oppakt, valt ze in puin. Dank je. En die gramofoon. Hij bekeek het mechaniek, streek met een potlood over een van de platen en schudde zijn kop met. den warrigen baard. „Yan vóór den zondvloed, meneer goed voor den brandstapel." Aldus zat Jerry den volgenden dag in een oud huis, waaruit de laatste voorwerpen van waarde waren wegge haald. Vroolijk scheen het zonnetje naar binnen en bespeelde de oude gra mofoon. Jerry zat aan tafel op een stoel zonder zitting alle paardenharen zittingen had hij uitgeplozen. Hij dacht diep na. Het huis was thans vrijwel het eenige wat overbleef van tante Dorothea's erfenis. Maar in dezen toestand kon hij er niets mee beginnen. Het zou duizenden kosten, om 't weer in bewoonbaren staat te brengen behalve de vloeren zou ook het dak vernieuwd moeten worden. Geld voor de restauratie bezat hij niet en er was geen sprake van, dat hij het zóó kon verhuren. En zette hij het te koop, dan bracht het niet meer dan een krats op. Maar.het was hoog verzekerd. Jerry zocht naar een uitweg, die niet toevallig op de gevangenispoort uit kwam. Hij zag het zonnetje spelen met die oude gramofoon en eensklaps brak er een glimlach op zijn nadenkend gelaat door. Hij had het gevonden Den volgenden morgen legde Jerry op de plek, waar de gramofoon had gestaan, een klein hoopje houtwol op tafel. Daarvóór stelde hij een brandglas op. Het zonnetje scheen vroolijk en nauwelijks vijf minuten later steeg er een dun sliertje rook uit het houtwol op. Zeer tevreden doofde hij het spelend vlammetje en ging zijn aandacht wijden aan de weerberichten. Vier dagen lang beoefende hij een bijna hemelsch geduld. Toen sloeg het zonnige weer op een nacht om en de krant voorspelde eenige dagen storm en regen. Hierop had hij gewacht er mocht zelfs geen schijn van verdenking op hem komen te rusten. Hij kocht een grooten koffer, pakte een en ander in, dat hem de moeite van het meenemen nog wel waard leek, en liep nog eens door het huis, of hij niets vergeten had. Eens klaps viel zijn blik op de gramofoon, die vergeten in een hoek stond. Hij keek ernaar, aarzelde even en besloot haar maar mee te nemen. Een kwartier later bracht een kruier zijn koffer naar den trein. Jerry verhuisde weer naar Kansas, vanwaar hij gekomen was, huurde een kamer en vroolijkte het ge val wat op met de oude spulletjes van tante Dorothea. De gramofoon werd behoorlijk in de was gezet en kreeg een plaats in een verloren hoek. Jerry ging listig te werk. Het zou verdenking hebben kunnen wekken, als er brand in het huis uitbrak op den dag van zijn vertrek daarom had hij een periode van storm en regen afgewacht. Het ongunstige weer hield vier dagen aan en in dien tijd door kruiste hij van vroeg tot laat de stad en vertoonde zich aan al zijn kennissen. Hij had zich een onwraakbaar alibi verschaft. Den vijfden dag na zijn vertrek scheen vroolijk het zonnetje. Jerry ging aan den zwier met een paar vrienden. Pas tegen den avond kwam hij thuis. Onmiddellijk nadat hij de deur ontslo ten had, wist hij er alles van. „Een telegram, meneer Jerry," zei zijn hospita met nauw verholen nieuws gierigheid. Jerry bleef kalm. „Verzoeke terstond over te komen, huis tot den grond toe afgebrand," las hij. Het telegram was afkomstig van een caféhouder uit de buurt, wien hij zijn adres gegeven had quasi om hem te waarschuwen, als hij er soms een huurder voor wist. „Een prachtig succes," feliciteerde Jerry zich dien avond, toen hij in bed stapte. Hij was voordeelig van tante Dorothea's erfenis af en er was geen vuiltje aan de lucht Den volgenden morgen aanschouw de hij de ruïne met eigen oogen. Er was zelfs geen houtspaander onverbrand gebleven. Het waren naakte, geblakerde muren, die de brandweer bezig was neer te halen. Jerry gaf met de meeste bereidwilligheid inlichtingen, die nie mand iets wijzer maakten alleen bleek er zonneklaar uit, dat de eige naar de laatste vijf dagen geen voet in de stad had gezet. Jerry Owen was in ieder geval persoonlijk onschuldig aan den brand, al achtte de politie hem er wel toe in staat. Jerry hoorde er niets meer van. Hij voldeed aan wat formaliteiten en een week later wandelde hij met 'n checque naar de bank. Achtduizend dollar werd hem uitbetaald voor tante Dorothea's onroerende erfenis. En hiervan ging Jerry voorloopig rentenieren. Geruimen tijd daarna, toen het kleine kapitaaltje reeds bedenkelijk ge slonken was, zat Jerry zich op een re- genachtigen avond gruwelijk te ver velen. Hij hep wat heen en weer op zijn kamer, botste tegen de gramofoonkast op en kwam op een dwazen inval. Hij liet dat oude, aftandsche mirakel voor de aardigheid eens loopen Hij draaide de veer op en zocht een plaat uit. Een „Wiener Walzer" van Strauss tante Dorothea scheen alleen van luchtige Weensche muziek te heb ben gehouden, want zoowat alle platen waren walsen van Strauss. Het viel Jerry mee, dat het mechaniek het nog deed, al ging het niet van harte. De muziek was echter afgrijselijk de platen waren totaal versleten. Jerry probeerde het eens met een andere. Er stond niet op vermeld, wat men op de plaat had opgenomen, maar zij was lang niet zoo versleten als de overige. Als bijzonderheid merkte hij nog op, dat zij maar aan één kant be speelbaar was. Hij wond de veer op en ging erbij zitten. Een halve minuut hoorde hij niets dan rrrrrt-rrrrrt-rrrrrt. Toen een soort gesis, een kuchje en eindelijk een kra kende stem. Jerry zat ademloos. „Mijn financieele nalatenschap ver maak ik aan de stad Denver. Zij be draagt honderd en vijf-en-tachtig dui zend dollar aan bankpapier en betrouw bare effecten. Men zal alles vinden in een waterdichten zak, waarmee ik de schoorsteenpijp verstopt heb van een der dienstbodenkamers...." De stem zweeg. Rrrrt.... deed de gramofoon weer. Toen was zij afge- loopen. „Hoe kan iemand zóó de bewerker worden van z'n eigen ongeluk...." huilde Jerry Owen met èehte tranen. watten weldoen Doozen a 35 en 55 cent. Bij Apothekers en Drogisten Haren groeien door Silvikrin. Bewijs Nr. 1875 Haar nu dik, glanzend en gezond De heer Capelle, die ons over den „alarmeerenden toestand" van zyn haar onderstaanden brief zendt, beschrijft een van de eerste verschijnselen van haaruitval. Roos, haren in de kam. deze dingen beteekenen, dat de haarwortels hun natuurlijke voeding missen. Als dit zoo verder gaat, dan is het einde onherroepelijk algeheele kaalheid. Wat is natuurlijke haarvoeding? In jonger jaren groeit het haar goed, is dik en gezond omdat de bloedcirculatie in de hoofdhuid het voedt met de 14 onmisbare, organische haarbouwstoffen. Maar zoodra deze toevoer ophoudt door storing in de haarvormende weefsels, dreigt kaalheid. Het was Dr. Weidner, bekend bioloog, die er in slaagde, op wetenschappelijke wyze deze 14 elementaire bouwstoffen te isoleeren en ze daarna in een houdbare oplossing te brengen, die uitwendig toe gepast, gemakkelijk door de haarwortels kan worden opgenomen. Deze oplossing noemde Dr. Weidner: Silvikrin. Silvikrin is inderdaad natuurlijke haarvoeding en wanneer de haarwortels nog in leven zijn, dan zullen nieuwe haren door Silvikrin groeien. De Doctoren zeggen Silvikrin heeft geen geheime formule. Het is aan professoren en doctoren van naam en aan ziekenhuizen voor onderzoek en voor proeven verstrekt. De ontvangst was verrassend. Men bewonderde de wetenschappelijke wijze, waarop het pro bleem van den haargroei was aangepakt en men was enthousiast toen men door de resultaten de zekerheid kreeg, dat het probleem was opgelost. Do haarwortels hebben voeding noodig. Prof. Dr. Pol land. de be roemde Oostenrijksche dermatoloog van de universiteit te Graz. boekte zulke ver bazende successen met Silvikrin, dat zijn rapport niets dan lof en waardeering is. Hij concludeert: Wanneer Silvikrin niet helpt, dan is het doelloos eenig ander middel te gebruiken. Zijn oordeel is gelijk aan dat van duizenden gebruikers, die ons schreven: „Nadat ik tientallen middelen had gepro beerd: Teleurstelling. Na gebruik van Silvikrin Succes." Lees dezen typischen brief Mijne heerenMijn hoofdhuid verkeer de in een alarmeerenden toestand, ze was drooi/, rood. vol roosmijn haar viel uit en de rest van myn haar was dof en levenloos en van een vaye kleur alsof het dood was. Thans echter is mijn hoofdhuid weer schoon en frisch, de uitval heeft opyehouden. Er is weer leven in mijn haar, het is weer dik. (flanzend en yezond, kortom in een toestand, dien ik niet had durven droomen. En alles door Silvikrin. M. CAPELLE He» zwarte bolletje, (in werkelijkheid wit) door velen bef schouwd als de „wor tel", kan gerust uit vallen - de eigenlijke wortel is het witte gedeelte onderaan de teekening met de ver takkingen. DIT wordt door Silvikrin gevoed en DIT brengt het haar voort. Wat heb ik SILVIKRIN LOTION Houdt de hoofdhuid gezond en vruchtbaar, prik(elt de haarvormende weefsels, be vordert den haargroei en verhoogt de natuurlijke schoonheid van het haar. Beschermt hoofdhuid en haar tegen infectie. Voor komt en bestrijdt haaruitval Vraag voor de dage- lijkscne haorverzorging: Silvikrin Lotion Flacon1.25 Flacon voor 2 mnd. 2.25 noodig SILVIKRIN PUUR Het eenige preparaat, dat de haarwortels door orga nische haarbouwstoffen voedt en versterkten nieuwen haargroei teweegbrengt. In ernstige gevallen van haaruitval, bij hardnekkige roos, dun haar en drei gende kaalheid. Vraag voor den haar groei de geconcen treerde haarvoeding Silvikrin Puur Flacon voor 1 mnd. 3.60 Compl met Lotion 4.80 Natuurlijke Haarvoeding

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 13