PALRIA
EEN WELBESNEDEN OOR
WETENSCHAPPELIJK NIEUWS
door Francis Cockrell
TOCH EEN DIPLOMA
STAATSEXAMEN OF H.B.S. 5-j.e.l
r lïCUltï
Denk niet, indien U niet in de gelegenheid is geweest een Gymnasium
of H.B.S. te bezoeken, dat de voorrechten, aan deze diploma's verbonden,
voor U onbereikbaar zijn! Voor U bestaat nog de mogelijkheid het Staats
examen of het Extraneusexamen af te leggen! leder, die over normale
studiecapaciteit en voldoende vrijen tijd beschikt, kan zich voor deze
examens voorbereiden. Onze schr. cursussen behandelen de volledige
examenstof en staan onder leiding van volledig bevoegde leraren, deels
zelf verbonden aan Gymnasium of H.B.S. Kenmerken van ons onderwijs
zijn: voorafgaand (kosteloos) advies van onzen Poed. Adviseur, W. 't Hart,
leraar M.O. Paed.; controle op studie en vorderingen; mondelinge
tentamens; examengarantie; billijke lesgelden. Vraag ons speciaal
PROSPECTUS No. 52-1 der gewenste opleiding eens aan I
Leliegracht 30
Amsterdam C. tel. 33044
Zeldzame oorlogsfoto. Para
chute-sprong uit een brandenden
kabelballon.
Dit is slechts één der 114 merkwaardige foto's uit het nieuwe album der Patria-Biseuits.
Het is een luchtvaart-album, evenals het vorige, maar weer geheel nieuw en boeiend
van begin tot einde. Honderd-veertien schitterende foto's in 4-kleuren-druk, vijf teeke-
ningen en een interessant verhaal van den bekenden luchtvaart-journalist Henri Hegener.
Wie dit album compleet heeft, bezit een documentde complete ontwikkelings
geschiedenis der aviatiek
De bonnen voor de gratis foto's vindt U bij onze heerlijke biscuits en cream-crackers
het album levert Uw winkelier voor slechts fi,
VRAAGT UWEN WINKELIER OM DE GRATIS BROCHURE!
Maakt eens kennis met „Patria Knekkebröd", onze Zweedsche
delicatesse! Een weldaad voor Uw spi|svertering en Uw gebit!
Bereid uit de volle graankorrel en heerlijk bros gebakken. Speciaal
voor slanke lijn en anti-constipatiePrijs slechts 35 ct. per pakje.
Luke Bartle had het. land dien
Maandagmorgen, toen hij door
de Vijfde Straat liep, al vóór hij
aan de Marktstraat kwam. Baar was
Gilbert Hylton de schuld van. Gilbert
was de broer van mevrouw Bart.le, en
dat vond de heer Bartle echt lam. Gil
bert heette eigenlijk Adam Guggle,
maar hij had zijn naam veranderd,
want, voor een tooneelspeler klonk
Gilbert Hylton beter, zei hij.
Die onbenullige luie knul woonde nu
al acht maanden hij hen in En 't
eenige, dat hij tot nu toe gedaan had,
was 's morgens z'n bed uitkomen en
't raam openzetten en er voor gaan staan
en diep ademhalen en oefeningen doen
met dingen met veeren d'r inen
de kouwe lucht binnen laten stroo
men onder de" deur door, zoodat meneer
Bartle z'n enkels in de aangrenzende
kamer bevroren.
En vanmorgen aan 't. ontbijt Tegen
hèm, Luke Bartle te zeggen, dat die
laatste sigaren, die hij meegebracht had,
niet zoo best waren.
„Moet je terugbrengen," had Gilbert
gezegd. „Schop dien kerel een standje.
Zij zijn echt niet om te genieten."
Luke Bartle kreeg nóg een benauwd
gevoel in zijn keel, nu hij er aan dacht
was ie maar mans genoeg, om Gilbert
in ondubbelzinnige woorden te ver
tellen, waar hij heen kon vliegen Of
om de tafel heen te loopen, als hij zijn
stomme hoofd nog eens opendeed, en
de sigaren bij bosjes van drie door zijn
keel te duwenMaar zoo mans was
de heer Bartle niet; en dat ergerde
hem.
En nu, terwijl hij de Marktstraat in
ging en zijn groenten- en fruitwinkeltje
zag, tegen den noordelijken muur van
het groote pakhuis aanleunend, groeide
zijn ergernis. Nou was 't al over achten,
en de schragen stonden nog niet eens
buiten, laat staan dat er groente op lag.
Die Eddy Hij had 'm nooit moeten
nemen, al was 't. maar voor een dollar
per week. Hij had zich niet moeten
laten vermurwen door het gelamenteer,
dat ie toch zoo blut was, en dat ie voor
zoo'n schijntje wou werken. als ie
maar in den winkel slapen mocht
eten had ie genoeg aan 't fruit en de
groenten, die niet over konden liggen
tot den volgenden dag. 't. Was een klein
kereltje en hij had er zoo aandoenlijk
uitgezien. nou, goed dan maar, had
Luke Bartle gezegd, ik zal je nog een
dollar per week óók geven. Hij hoefde
niets te doen dan bij vegen als de winkel
gesloten was, en 's morgens opstaan en
den boel buiten zetten. Iiij was pas een
week aan den gang, en al driemaal had
hij den boel niet huiten gezet, en twee
maal was hij nog niet eens op geweest
Toen Luke Bartle bij den winkel
kwam en zag dat de deur nog op slot
was, begon hij te koken en te razen.
Toen hij binnen was, keek hij wild
naar de achterkamer. De vloer was niet
eens erg schoon, en er zwierven eindjes
sigareten de winkel rook duf en raar,
net motballetjes of zooiets. En in de
achterkamer lag Eddy nog te slapen op
't bed, dat. Luke had laten zetten.
Mafte nog Luke Bartle ziedde.
Hij greep de dekens en trok ze weg.
Eddy lag met al z'n kleeren aan, maar
Bartle was op 't moment te woedend,
om zich daar over te verwonderen. Hij
legde z'n hand op Eddy's gezicht en
wreef, 't Was leelijk ruig. Eddy draaide
z'n hoofd om en deed z'n oogen open.
Luke Bartle wreef nog eens, harder.
jKom d'r uit. luilak Hij wreef nog
maar eens.
„Blijf van me af!" verzocht Eddy.
„D'r uitLuke Bartle gaf nog eeri
flink zetje, greep Eddy toen bij zijn
kraag en sleepte hem 't bed uit.
Eddy bleef een seconde stil op don
grond liggen en keek Luke Bartle aan.
Zijn bovenlip krulde op. van zijn
tanden afzijn oogen begonnen wild
te schitteren liet trok in zijn gezicht
met vreemde rukjes. „Zulke kunsten
mot je met mijn niet uithalen, vader,"
zei hij, met. een zachte, koude stem en
zijn rechterhand ging onder den oksel
van zijn linkerarm en kwam er vandaan
met een revolver.
't Ding zag er kwaadaardig uit, en
't leek bijzonder geschikt om er mee te
schieten maar Luke Bartle gunde zich
geen tijd, om daar over te denken. Nu
hij naar dat kleine knulletje keek, dat
hij een baantje liad gegeven, en dat
nog niet eens z'n overschotje groente
waard was toen hij hem zoowaar een
revolver zag trekken, toen voelde Luke
Bartle alleen maar, dat hij razend werd.
Dus zóó toen hij 't wapen zag, voor
Eddy kon mikken, riep Bartle: „Zoo'n
gemeen insecten zonder verderen
omhaal sprong hij op Eddy's maag.
Dit was niet prettig voor Eddy's
maag, want Luke Bartle was nogal
zwaar, en hij sprong net, of hij 't meen
de en de revolver ging er door af, dooi
den zolder echter, en niet door meneer
Bartle.
Eddy kon zich ook slecht roeren, nu
hij meneer Bartle zoo midden op zijn
maag had staan dus had hij nog niets
kunnen beginnen, toen Bartle zich
bukte en hem de revolver uit de hand
draaide en 't ding in een hoek slingerde.
„Zoo, is dat je dank zei Luke
Bartle, toen hij Eddy overeind had ge
sjord. „Heb ik je daarnaar behandeld 1
Je had me waarachtig wel dood kunnen
schieten, als ik er niet bij was geweest,
om 't je te beletten Iiij gaf Eddy
een paar opstoppers en gooide hem ver
achtelijk weer op liet bed. „Je bent
ontslagen," zei hij.
Eddy zei niets, maar zijn gezicht
was nu lijkbleek en die dolle glans in
zijn oogen was nog doller, toen hij
opsprong van het bed, en een lang,
venijnig mes te voorschijn haalde, dat
hij blijkbaar voor het inwendige van
Luke Bartle bestemd had.
Nu wond Luke Bartle zich echt op.
„Nou breekt m'n klomp riep hij
in gerechte verontwaardiging uit en
hij deed een sprong opzij, om Eddy's
waanzinnigen aanval te ontwijken, gaf
hem in 't voorbijgaan een fiksclien
schop tegen zijn scheenbeen, en daarna
nog een zeer fiksclien, op een andere
plaats, toen hij voorbij was. Toen greep
hij hem van achter af beet, tastte onder
zijn arni door en begon aan den pols
te wrikken van de hand, die het mes
vasthield. Eddv liet het mes vallen.
Ditmaal koelde Bartle niet zoo gauw
af. Hij draaide Eddy om en schudde hem
door elkaar, tot zijn tanden klapperden
als castagnetten en toen vatte hij hem
met één hand bij den kraag en ranselde
hem geestdriftig met de andere hand.
„Ik moest er eigenlijk nog veel meer
op timmeren," zei Luke Bartle. Dus
timmerde hij er nog wat op. Eddy had
eerst gescholden en gevochten, maar dat
kon hij nu niet meer hij huilde alleen
nog maar, toen Rafferty binnen kwam.
„Wat gebeurt er hier f Waarom sla
je dat kereltje f" Rafferty was de agent,
