watten
•Thermo-Kuras"
zu,
THEE
VERKADE
nuüMmk-opu
pijnólilfóncU
HOEST,
KEELPIJN,
GRIEP, SPIT,
RHEUMATIEK
STEKEN
IN DE
ZENUWPIJNEN
Het THERMO-KURAS
THERMO-KURAS fl.l.10
DE BRUID VAN EEN STERVENDE
Chlorodont
„WAXINE"
BI
26
Thermogène ontwikkelt een wel
dadige warmte, die den bloeds
omloop bevorderten onmiddellijk
een eind maakt aan de congestie,
die verkoudheid, pijn en stijfheid
veroorzaakt, leg een vel Ther
mogène op de pijnlijke plek en
U kunt Uw dagelijksche bezig
heden normaal blijven verrichten.
Doozen a 35 en 55 cent
Voor hen, die Thermogène ge
bruiken bij aandoeningen der
luchtwegen, waarbij het niet
noodig is het bed te houden,
hebben wij het Thermo-Kuras
vervaardigd. Het bestaat uit twee
vellen onzer watten, die op hy-
drophile-gaas genaaid zijn, en is
zoodanig gevormd, dat het rug
en borst bedekt. Verstelbare ban
den en gespen maken het voor
elke lichaamsgrootte geschikt.
Voor hen, die zeer vatbaar zijn
voor verkoudheid en bronchitis,
is het Thermo-Kuras een onmis
baar kleedingstuk en het doel
matigste middel ter voorkoming
van alle ziekten, die door vocht
en koude worden veroorzaakt.
Verkrijgbaar
bij Apothekers
en Drogisten
Vervolg van pag. 23
„Maar dat had natuurlijk niet ge
kund," merktg z'j °P> na een oogenblikje
nadenken. „Deze of gene had ons vast
herkend, 't Hoeft niet in de krant te
komen, vind je wel
Zij hielp Ruth de japon aantrekken
en keek toen bewonderend naar het
effect. ,,Je ziet er snoezig uit," zei ze.
„Echt jammer dat we geen bruidscos-
tuum hebben."
„Ik ben de bruid," zei Ruth zacht,
binnensmonds. „Ik ben de bruid. Al is
't niet echt, ik zal me toch de bruid
voelen, als Jim mijn hand in zijn
hand houdt." -
„Wat sta je te mompelen f" berispte
Clara goedgehumeurd. „Slaat 't jou
ook op je zenuwen f Ik geef eerlijk toe,
dat ik 't er een beetje van te pakken
heb. Zoo, zijn we klaar Dan gaan we
maar. Netjes voor bruid spelen."
Zij deed de deur voor Ruth open,
en het meisje liep langzaam door de
breede gang met den breeden looper.
Pascoe stond aan de deur. Hij lachte,
toen Ruth voorbijkwam, en schudde zijn
twee handen als in spottende felici
tatie.
Een man in een eenvoudig zwart
pak met een klein boek in de hand
stond naast het ziekbed.
Maar Ruth zag niets van dit alles. Zij
zag den man met het boek niet. Zij zag
Pascoe niet, die haar onbeschaamd aan
keek. Zij wist niet, dat Joseph en Clara
Bradley vlak achter haar aan kwamen.
Zij wist alleen, dat zij het gezicht zag
van den man, dien zij liefhad.
Zij liep er snel heen, zooals iemand
zich heenricht naar een stem der hope.
Met een zachten snik viel zij op haar
knieën naast Jim's bed en zij nam zijn
magere hand in de hare. „Jim," fluis
terde zij. „Jim, hoe gaat 't 1"
„Goed, liefste," fluisterde hij. Hij
omknelde haar hand stevig. Ruth had
kunnen bezwijmen van geluk, omdat
zijn greep haar vaster scheen, dan zij
dien ooit gevoeld had. „Ik hou van
je, lieveling, ik hou van je," fluisterde
zij, met haar mond dicht bij zijn oor.
Er kwam een glimlach om zijn
lippen. „Mijn engel
„Hebt u een ring vroeg een on
bekende stem. Jim's hand tastte naar
zijn kussen.
„Hier." Pascoe vond den ring en
gaf hem Jim in de hand.
„Mijn moeders ring," zei Jim zacht
tegen Ruth. Stil, onbedwongen vielen
Ruth's tranen op zijn hand. Jim hield
haar hand stijf vast. „Huil je, liefste?"
„Ik huil, omdat je zoo ziek bent, en
ik ben zoo zenuwachtig. om alles
Het lachje van Jim troostte. „Engel,"
zei hij zoo zacht, dat geen andere ooren
dan de hare het hooren konden. „Ik
voel me goed, engelheel goed. Ik
geloof, dat ik beter word."
Joseph Bradley kwam naar voren.
„Waar wachten we op vroeg hij
bijna ongeduldig.
Ruth stond rechtop naast Jim, die
hoog overeind in de kussens zat. De
onbekende stem begon:
„Mijne beminden, wij zijn hier te
zamen
Het was een ceremonieel dat Ruth
al meermalen had gehoord. Als van
ver. heel ver weg hoorde zij haar eigen
stem, langzaam de woorden herhalend,
die haar werden voorgezegd. En toen
hoorde zij de stem van Jim, veel vas
ter dan de hare, dezelfde ernstige be
loften uitsprekend.
„Ik verklaar u tot man en vrouw."
Even hing er een huiverige stilte
over de kamer. Doch ook slechts even.
Clara's leelijke lach verbrak de betoo-
vering. „Nu ben je mevrouw Bradley,
in plaats van juffrouw Bradley," zei ze
tegen Ruth.
„Ik had ^raag dat u allemaal weg
ging. Ik wil met mijn vrouw alleen
zijn," zei Jim.
Pascoe protesteerde. „Vindt u 't niet
beter, om wat te nisten?"
„Ik zal heel stil naast hem blijven
zitten," sprak Ruth. „Ik wil bij.
mijn man blijven."
Toen gingen zij weg, met duidelijken
tegenzin. Jim zei „Doet u de deur
achter u dicht, oom Joe en Ruth
voegde er bij „Ik zal roepen, als ik
u noodig heb."
Stil zaten 1111 de twee naast elkaar,
hand in hand. Nu en dan kwam er een
feeder woord, vroeg Jim een kus. Ruth
voelde, dat zij de droeve zoetheid van
dat samenzijn nooit zou kunnen ver
geten.
„Ik heb oom Joe gevraagd, of hij
direct Bob Reagan laat komen. Ik wil
mijn testament in orde hebben."
Ruth hield zijn hoofd in haar armen.
„O, Jim, praat daar toch niet over
„Ik wil me zeker voelen."
„Maar je bent zooveel beter
Jim glimlachte feeder en geruststel
lend. „Ik wéét dat ik veel beter ben,
June. Ik voel 't. Ik mocht dien dokter
McGuire niet, zooals je weet, maar er is
vannacht iets gebeurd.
Ruth kon haast,, geen adem halen,
terwijl zij wachtte, tot hij doorging.
„Wat is er dan gebeurd Vertel op."
„Hij is den heelen nacht hier geble
ven. Hij heeft me tweemaal iets inge
geven, de een of andere sterke medicijn.
Toen voelde ik me bijna onmiddellijk
opknappen. Ik geloof, dat ik hem ver
keerd beoordeeld heb."
Ruth zei niets. Zij wist haast niet.
wat zij zeggen moest. Zij herinnerde
zich het gesprek, dat zij dien nacht
afgeluisterd had. Dokter McGuire.
scheen 't, had weinig zin inliet „werk
je", dat zij volgens Pascoe volbrengen
moesten.
Een stoute hoop kwam in Ruth op.
Die twee malen, dat hij .Tim een krach
tige medicijn had gegeven. Moest
zij daaruit begrijpen, dat hij zijn patiënt
een opwekkend middel had gegeven, om
de „behandeling" van Pascoe tegen te
gaan
Maar zij dorst Jim geen schrik of zorg
aan te jagen met haar vermoedens.
„Nu ga ik weg, liefste," zei ze. „Ik
ga die mooie japon uittrekken en
opbergen om mijn heele leven te
bewaren."
„Je bruidsjapon," zei Jim zacht, en
hij drukte 'n plooi van de zachte blauwe
stof tegen zijn gezicht.
..Ik kom gauw terug," zei Ruth.
„Ik lig aldoor op je te wachten,"
antwoordde Jim. Zij gaf hem een kus
en klopte zacht op het kussen. „Die
kamerjas staat je keurig, Jim."
Jim glimlachte, ,,'t Heeft niet veel
weg van een trouwpak, hè Maar ik
wou toch een beetje gekleed zijn."
„Ik vind je lief zoo, Jim, echt lief,"
zei Ruth, dicht bij hem. „Ik kom
heusch gauw terug."
Ruth had haar besluit genomen. Zij
wou zich, hoe dan ook, onmiddellijk
in verbinding zien te stellen met de
buitenwereld. Dat Jim zich sterker
voelde, had haar moed een nieuwen
prikkel gegeven. Er stond zoo veel op
't spel, zoo ontzettend veel liefde,
geluk, het leven zelf.
Clara en Joseph Bradley stonden voor
Clara's deur te redetwisten.
Gele
rookers-tanden
„...Dal begrijp ik niet, waarom
'iemand niet rookt.-Nare nasmaak,
gele rookers-tanden? Maar er is
toch immers Chlorodonl Tand-
pasta, die door haar lijn peper
munt-aroma den mond auiver en
trisch maakt en de tanden van
eiken leelijken aanslag bevrgdt.
Na elke mondreiniging met
Chlorodonl Tandpasta verheug
ik me weer op het rookenl
De prtjxen lijn nu verlaagd:
tube 25 cl., groote tube 45 et
blijft op n Verkade's ..Waxine -
lichtje lekker warm, zonder
te gaan koken En het geeft
zoo'n gezellige sfeer
Per doos van 12 stuks 25 cent
THEELICHT
MERK
