VAN
KONINGSDOCHTERS EN HAAR
VEELBEWOGEN LEVENSLOT
30
pige Regeering" Nikolai Nikolajewitsch op, om hem
mee te deelen, dat de zaken een snelleren keer ge
nomen hebben, dan een trein den afstand van Tiflis
naar Sint Petersburg kan afleggen.
In hun handen legt dan de grootvorst de ver
klaring af van zijn terugtreden
De dochters van de Zwarte Bergen ver
laten hun tweede vaderland, maar vinden
hun eerste niet terug.
Y\7at er overblijft, zijn vier levensmoede, opge
jaagde menschen, zonder thuis.
Men reist naar de Krim. Op het laatste oogenblik,
als de roode matrozen der Zwarte Zee-vloot reeds
opdringen, rukken daar de Duitsche en Oostenrijk-
sche troepen binnen.
Bewaakt door een wacht, hun door den ridder
lijken vijand ter bescherming achtergelaten, blijven
de beide grootvorsten en hun vrouwen eenzaam
achter.
Dan trekken de Duitscliers en Oostenrijkers terug
voor de invallende roode soldatenbenden en weer
doet deze onridderlijke, niets ontziende vijand een
Raspoetin wordt de almachtige
vriend van het czarenpaar, en
de „Zwarte Vrouwen" vinden
niet de redding maar ellende
en verbanning. J
Weldra staat Raspoetin voor het czarenpaar
en even later voor het bed van den zieken
troonopvolger. Als hij het kruisteeken
maakt over den knaap, heeft Alexis de
oogen geopend.
„Nu is alles goed, Aljoscha," zegt de reus. En hij
zet zich aan het ziekbed neer, vertelt van Siberië, van
zijn land. Zijn stem is warm, vol ontroering.
Opeens is de uitdrukking in de oogen van den
kleine veranderd. Hij heeft niet meer de diep schou
wende oogen van een stervende. Met zijn droonte-
rigen blik aanschouwt hij de weidevelden van
Siberië. Hij glimlacht.
Dat is het, wat dezen Siberischen boer, die vanaf
dit oogenblik de almachtige vriend en raadgever
van den czaar en zijn echtgenoote geworden is, met
de beide Montenegrijnsche vrouwen verbindt de
droom van den ver verwijderden geboortegrond en
een vreemd, diep mystiek gevoel, geboren uit een
innig godsdienstige overtuiging.
Anastasia en Milica gelooven in de wondermacht
van dezen monnik. En ook de grootvorsten Nikolai
Nikolajewitsch en Peter Nikolajewitsch onder
werpen zich aan zijn invloed.
Maar de eerste, opperste bevelhebber der Russi
sche cavalerie, is niet alleen een man, gevoelig
voor religieuze invloeden. Deze eenzame, miskende,
door velen gehate prins heeft een helderen kijk op
de dingen behouden. Er zijn in Rusland menschen,
die iets van hem verwachten. Hij ziet aan het hof
meer dan de anderen, dat weten zij. Zal hij de kracht
bezitten, om het roer van het schip, dat de czaar in
zijn zwakke handen houdt, over te nemen
Misschien ligt het lot van het czarenrijk op dit
oogenblik, kort voor het begin van den wereld
oorlog, in handen van twee menschen van hem en
van den monnik Raspoetin.
.Kunnen zij bondgenooten zijn 1
Neen dat kunnen ze niet
Er is weinig bekend geworden van hetgeen zich
heeft afgespeeld, voor het tot een breuk tusschen
beiden kwam. We weten alleen, dat Anastasia en
Milica op een gegeven oogenblik niet meer ver-
Koningin Helena van Italië, de derde dochter van
Nikita en Milena van Montenegro, die in 1890 met
koning Victor Emanuel III in het huwelijk trad.
poging, om de vorstelijke personen in zijn macht
te krijgen en uit te roeien.
Op bijzonder bevel van 'den Engelsclien koning
verschijnt dan op het laatste oogenblik liet Engel-
sclie slagschip Marlborough en neemt de leden der
keizerlijke familie aan boord.
Waar de reis heenvoert is hun onbekend.
De Marlborough
laat Ruslands kus
ten achter zich, de
hooge bergkammen
van de Krim verdwij
nen uit het gezicht.
Achttien jaren gele
den-, over Constan -
tinopel, zijn Milica
en Anastasia langs
dezen zelfden weg
naar hun nieuwe va
derland gekomen.
Een fraaie foto van koningin Milena van Monte
negro, uit de negentiger jaren.
schijnen in het huis van den wondermonnik. En op
haar breuk met Grigori volgt de breuk met de czarin.
Maanden vervlieden in eenzaamheid.
Eind Juli 1914 reist Nikolai Nikolajewitsch naar
het front af. In 1915 stort het Russische front in
elkaar, terwijl in Zarskoje Selo de wondermonnik
heerscht, machtiger dan ooit.
Raspoetin weet, dat de czaar niet meer de leider
is van het volk. Daarom moet hij het opnieuw wor
den. Hij moet, als eenmaal de groote czaren in het
verleden, aan de spits van zijn legerscharen tegen
den vijand optrekken. En de czaar laat zich over
tuigen.
Daarmee is over Nikolai Nikolajewitsch het oor
deel geveld.
In den herfst van 1915 trekken de beide groot
vorsten met hun Montenegrijnsche vrouwen naar
den Kaukasus, Nikolai als vice-koning, Peter als
bevelhebber aan het Armenische front.
Maar dat zijn slechts titels.
De werkelijkheid is, dat ze van nu af aan banne
lingen zijn.
1917. Terwijl ook Ruslands tweede front ver
nietigd wordt, jaagt een expres-trein van Tiflis
naar het Noorden, naar
Sint Petersburg.
Raspoetin is dood ver
moord zijn rijk is uit.
En de beide grootvorsten
snellen met hun vrouwen
naar het hof terug.
Nog eenmaal heeft men
hen geroepen om het rijk
te redden. Nog eenmaal
zal Nikolai Nikolajewitsch
het opperbevel op zich ne
men van het uiteengesla
gen, verstrooide leger.
Maar Rusland is inmid
dels in een kokenden hek
senketel veranderd. Het
rijk der czaren stort in
puin. Overal worden sol-
datenraden gevormd. De
chaos heerscht alom. De
czaar onderteekent zijn af
treden.
Aan het station van Sint
Petersburg wachten de af
gevaardigden der „Voorloo-
Een foto van. den czaar van Rus
land en zijn gezin, omstreeks 1910
gemaakt. De czarewitseh was toen
ongeveer zes jaar oud.
Het handschrift van
den boeren-monnik
Raspoetin.
