ROOS los,
Thans
Silvikrin
ervan
Als sneeuw kwam de
Voetverzorging
Vasenol
Vasenol Voetpoeder
stortgolven zij was van liet dek in hot
breede ruim neergelaten. Schipper De
Vree vond dat alles naar zijn zin ging.
Zij zonden nog anderhalf uur varen.
Hot was tien uur in den avond. Toen
nam plots de wind in hevigheid toe
hij floot in mast en touwwerk als een
razende. Een dichte regen viel neer,
staag en onophoudend. De golven wer
den stoutmoediger en schiepen verrader
lijke trechters en onverwinbare bergen.
Het gevaarlijke spel begon. Nog hield
•Johan Hartman liet stuurwiel „als
de kerels zich goed houden, komen we
er door," had hij aan den schipper
gezegd. Maar weldra bleken al de
elementen tegen de „Anna-Marie" samen
te spannen een geweldig onweer
barstte los, een steekspel van vlammen
en flitsen, dat den hemel in alle rich
tingen doorkruiste, schiep een geweldi
gen chaos. De fletse stralen van den
vuurtoren liepen er in verloren en weldra
kon de schipper zich nog nauwelijks
oriënteeren. Zware donderslagen ont-
knalden in hevige buldering en over
stemden den gierenden wind en de
ziedende golven.
Dirk Wouters, de tweede stuurman,
schipper De Vree en Johan, die nog
altijd het stuurwiel hield, praatten met
hun drieën onder de kap der cabine. De
kerels op het dek hielden zich vast aan
t ouw en reeling. Zij hadden "alles gedaan
wat op een schip in den storm moet
gedaan worden de luiken gesloten, het
dek afgeruimd en alle getuig stevig
vastgezet. Nu stonden zij daar, over-'
geleverd aan het spel der wilde elemen
ten. Zij moesten zich laten optillen, zij
moesten zich laten neersmakken.
Bij de stuurinrichting roept Hartman
plots „Uit koers En inderdaad
tusschen twee bliksemflitsen in toen
het heel even pikdonkere nacht bleef -
heeft hij de lichten van den vuurtoren
bemerkt, maar zij liggen al achter hun
schip. Zij zijn den vaarweg naar het
havenhoofd al voorbij. Zij zwalken vlak
onder de kust in de richting van het
Zuiden en dit moet wel op een stranding
idtloopen. Bijdraaien, tegen den orkaan
in, gaat nietde schipper durft het niet
aan en ook Johan zegt dat het een
manoeuvre is dat met een gewissen dood
zou moeten bekocht worden. Neen, zij
zullen geen slagzij maken met de „Anna-
.Marie". Dan liever de geringe kans afge
wacht, die hun tusschen de gevaarlijke
banken nog kan geboden worden.
Schipper De Vree gaat nu aan dek en
roept„De gordels aan." De kerels buk
ken zich en halen de gordels te voor
schijn en ijzig kalm, alsof de dood er niet
mee gemoeid was, bevestigen zij die aan
hun lichaam. Dirk Wouters brengt een
vest voor Hartman mede. Terwij 1 Johan
"t aantrekt, houdt Dirk koers. Die twee
- vrienden zijn het staan nu alleen
bij het stuur, want de schipper is onder
de mannen, op het dek.
„Onze laatste reis.zegt Johan,
„ik ben er van overtuigd. er is geen
uitweg. We zitten te dichtbij. Ik heb
het gevoel op dit oogenblik den dood
zelve te besturen. Wij weten goed ge
noeg wat er elk oogenblik kan gebeuren
een schok. we staan op de bank.
en dan de golven die ons verder willen
hebben en ons schip bebeukenwij
overboord en dan1 Wie van ons
zal de kust halen f En wie niet V'
Hij houdt even op en staart op het
bewogen dek. Omdat Dirk niets zegt
gaat hij verder„Als jij 't bent die den
dans ontspringt, moet jij naar mijn
vrouw gaan en dan maak je haar niet
dat gewone rouwbeklag, maar dan zal je
haar, vóór alles, zeggen, dat ik niets
gemeend heb van al wat ik haar, vóór
deze afvaart, toeriep. Ik zou van haar
weggaan, na deze reis. Ik zou (1e kin
deren meenemen, ik wilde haar nooit
meer terugzien. Och, ik zou toen
zooveel gedaan hebben. Maar hier.
Dirk, in dit element. kom je wee:
gauw tot je zelve. Je wordt weer gauv
de gewone sterveling, de tevreden stei
veling, die ik altijd aan de zijde van
vrouw en kind geweest ben. Hier hebbei
hooge woorden en onverantwoordelijk!
uitvallen geen draagkracht en zeer gauv
zie je er dan ook het dwaze van in
Mijn vriend, ik heb spijt, een diepe, een
waarachtige spijt mij zóó tegenover mijn
vrouw aangesteld te hebben en wat m<
op dit oogenblik hier zoo vreesdij!,
voor den dood beangstigt is de gedachte
dat ik mij nooit meer in hare oogen za
kunnen vrijmaken."
En plots legt Hartman de zware lin
kerhand op den schouder van Wouters
„Dirk, ik heb een ontzaglijke begeerti
naar de duinen daar, naar den dijk
kon ik er nog eenmaal komen. Nog nim
mer voelde ik me zoo klein en angstig in
een noodweer.Maar mijn voorge
voel zegt mij dat ik falen zal. Ik moet
met den logger.
Johan kan niet verder, want een
plotse schok doet allen die zich op de
„Anna-Marie" bevinden omtuimelen.
De zandbankDe logger zit vast.
nu is hij verloren. En vlak daarop stort
zich reeds een enorme watermassa over
het dek uit. Drie menscken worden
gelijk stukjes speelgoed opgetild en ver
dwijnen in de golven. Zij slaan gelukkig
langs landzijde over boord en kunnen
zich wellicht door de branding tot aan
den voet der duinen laten meevoeren.
Daar zal wel hulp verleend worden,
want de drie pijlen, die de bemanning
daar straks afgestoken heeft, moeten
zeer zeker door de bevolking opgemerkt
zijn. De golven bebeuken voortdurend
het lichte visschersscheepje, dat reeds
sterk op een zijde helt. Maar de mannen
blijven zoolang ze kunnen aan dek, men
kan nooit weten, wellicht komt er een
verbinding met de landzijde tot stand.
Zij voeren een heroïeken strijd tegen de
felle watermassa's. Zij klampen zich aan
elkaar vast en zóó zetten zij zich schrap
om te voorkomen, dat zij een voor een
als een prooi door de golven worden
meegevoerd. De jongeren, nauwelijks
volgroeid, volgen met ontzette oogen
deze worsteling met den dood. Maar de
ouderen, zooals schipper De Vree, stuur
man Hartman en Dirk Wouters, weten
dit gevoel ergens diep weg te steken en
des te heviger klemmen zij dan de tan
den op elkaar.
Maar de zee wordt nog wilder.een
suizen van massa's water die neerstorten
en in een donderend gekraak mast en
stuurcabine naar beneden halen Hart
man vond den dood niet in de golven,
men kon hem zien liggen. terneer
geslagen door het tuigwerk. Toen was
het lot van de „Anna-Marie" bezegeld.
De romp bood nog wel weerstand, maar
ten slotte kapseisde zij, onder den druk
van windstooten en torenhooge bran
dingen.
„Hoe wij aangespoeld zijn, weet ik
niet meer," vertelde Dirk Wouters me
nog, toen ik hem in het ziekenhuis ging
verlaten„maar zeer zeker herinner
ik mij dat oponhartig gesprek met Hart
man. lag ik niet. liier, 'k zou reeds bij
zijn vrouw geweest zijn.
tj^en lange stilte, waarin ik niets anders
dan schrijnend snikken hoor en war
me tranen zie vallen, blijft nu in 't lage
kamertje rondwaren. De versteendheid
is van het wezen dezer schooue, ziel-
vollo vrouw verdwenenZij sehreit
zich nu uit, twee dingen zijn er, die haar
nu geweldig aangrijpen de dood van
Johan en zijn liefde tot haar, zijn her
nieuwde liefde, die in z'n strijd met den
dood zoo sereen en edel moet geweest
zijn.
Voel Poede-
houdt den voet elastisch
droog en gezond
Haren groeien door Silvikrin. Bewijs Nr 2173
(Less den brief van den heer Hubert)
Roos is het begin van alle haarkwalen.
Zij is een duidelijke waarschuwing, dat
het haar natuurlijke voeding tekort komt.
En dit tekort, deze honger, beteekent
vroeger of later algeheele kaalheid!
Wanneer U ook maar de geringste sporen
van roos op Uw hoofd ontdekt geef Uw
haar dan direct Silvikrin: dat is zijn
natuurlijke voeding.
Waarvan leven de haren?
Dr. Weidner. de vermaarde bioloog, had
zich tot taak gesteld, te ontdekken, hoe
het haar nu eigenlijk groeit. waar het
van leeft. Hij vond, dat het haar niet
minder dan 14 substanties noodig heeft
wier bereiding uiterst moeilijk en kostbaar
is. Toen hij de natuurlijke haarvoeding
had ontdekt, besloot hü ze te vervaardigen
en op ruime schaal binnen het bereik te
stellen van allen, die met hun haar
sukkelen. Hij bracht de 14 haarbouwstoffen
in een houdbare oplossing: Silvikrin
genaamd, doch vroeg eerst het oordeel
der wetenschap.
De wetenschap was entheueiast.
Silvikrin is geen geheim-middel. De
formule is bekend gemaakt aan prof.,
doctoren en ziekenhuizen, die allen
serieuze proeven ermede namen. Het gevolg
De haarwortels hebben
voeding noodig.
Het zwarte bolletje,
(in werkelijkheid
wit) door velen be*
schouwd als de „wor
tel", kan gerust uit
vallen de eigenlijke
wortel is het witte
gedeelte onderaan de
teekening met de ver
takkingen. DIT wordt
door Silvikrin gevoed
»n DIT brengt het haar voort.
R-639-F
was een verbijsterend enthousiasme. Prof
Dr. Polland bijv., de vermaarde Oostenr
dermatoloog en hoogleeraar aan de univ.
te Graz, verkreeg zulke goede resultaten
met Silvikrin. dat zijn rapport met de
verklaring eindigt:
Wanneer Silvikrin niet helpt, dan is het
doelloos eenig ander middel te gebruiken
Silvikrin heeft ook het chronische geval
van roos van den heer Hubert tot een
goed einde gebracht. Hoe gemakkelijk zal
het daarom in lichtere gevallen helpen
die echter minstens even gevaarlijk zijn
voor üw haar, wanneer U niet tijdig
ingrijpt want ook zij zouden leiden tot
algeheele kaalheid.
Dit sclH-ijft de heer Hubert:
..Voor ik Uiv Silvikrin ging gebruiken, was ik
de wanhoop nabij door dt roos op mijn hoofd.
Dtr roos was chronisch en zat als 'n dik
ke laag op mijn hoofd. Zij kwam als-sneeuw
los. wanneer ik kamde of door mijn haar streek.
Thans ben ik bevrijd van dezen terschrikkelij-
ken toestand van een jeukend en onooglijk hoofd"
Wat heb ik noodig
SILVIKRIN PUUR
SILVIKRIN LOTION
Houdt de hoofdhuid gezond
en vruchtbaar, prikkelt de
haarvormende weefsels, be
vordert den hoargroei en
verhoogt de not%Htrlijke
schoonheid van het hoor.
Beschermt hoofdhuid en
haar tegen infectie. Voor
komt en bestrijdt haaruitval
en roos.
Vraag voor de dage-
Hjkscne haarverzorging.
Silvikrift lotion
Flacon 1.25
Flacon voor 2 mnd. 2.25
Het eenige preparaat, dat
de haarwortels door orga
nische haar bouwstoffen
voedt en versterkten nieuwen
haargroei teweegbrengt.
In ernstige gevallen van
haaruitval, bij hardnekkige
roos, dun haar en drei
gende kaalheid.
Vraag voor den haar
groei de geconcen
treerde haarvoeding
Silvikrin Puur
Flacon voor 1 mnd. f 3.60
Compl met Lotion f 4.80
maakt de hoofdhuid vruchtbaar
De
Natuurlijke
Haarvoeding
