15
President Roosevelt met zijn dochter en twee kleinkinderen op weg van Washington
naar Hyde Park (N.
particulier burger, die zoo ziek werd als Wilson tijdens
zijn tweede ambts-periode, zou een heel vermogen
uit moeten geven, om de verzorging te krijgen, die
nu gratis geschonken werd. Beroemde specialisten,
die op het Witte Huis geroepen worden, plegen geen
rekeningen te sturen. Bovendien achten leger en
vloot zich verplicht, den president, die hun opper
bevelhebber is, alle medische attenties te bewijzen,
waarover zij kunnen beschikken. Het Witte Huis
krijgt dus steeds een voornaam officier van gezond
heid, gratis medicijnen en verplegingsartikelen, gra-_
tis verpleging, gratis gebruik van alle toestellen enz.
Als een geneesheer met een kennis als zoo'n hoofd
officier van gezondheid zich tot den dienst van één
gezin zou willen beperken, eischte hij daar allicht een
S 20.000 per jaar voor.
Eens, onder den oorlog, werd een president ziek
in een hotel. De voornaamste geneeskundigen waren
trotsch, als ze bij zijn bed geroepen werden. Een
groot deel van het hotel werd voor den dienst van
den zieken president gereserveerd. Na diens herstel
en voor het vertrek vroeg de secretaris van den
president om de rekening. De hotelhouder zei na
tuurlijk, dat er geen rekening w&s. 't Was hem een
genoegen, zijn vaderland, om zoo te zeggen, een
dienst te hebben bewezen. Toen wou de secretaris
althans een fooi geven voor de buitengewone dien
sten van 't hotel-personeel. Eindelijk stemde de
hotelier er in toe, daarvoor S 400 aan te nemen
misschien 10% van de waarde der bewezen diensten.
De secretaris, die met een president reist, vraagt
altijd de rekening, als hij een hotel verlaat, maar
wat zóii hij opkijken, als hem een nota gegeven werd
Hierbij komt nóg een groot verschil tusschen den
president en een gewoon burger, die 8 75.000 's jaars
verdient. Die laatste, zakenman of filmster, moet
zijn vacantie zelf betalen, terwijl de president veel
goedkooper rondkomt, als hij uitgaat. Ook de be
waking tegen roovers en schakers, waartoe die
andere burgers vaak verplicht zijn, en die heel duur
uit kan komen, wordt den president gratis verschaft.
Als het gelaat van den president 's morgens stop
pelig is, gaat hij zijn particulier kapsalon binnen en
wordt geschoren en anderszins verfraaid. De staat
betaalt den man, die hem scheert, en de scheerzeep
en verdere benoodigdheden. Dit is een oud, eerbied
waardig gebruik.
5. Bij het vervoer van den president treedt er
een soortgelijk verschijnsel op als het vragen om een
hotelrekening en er geen krijgen. Het Witte Huis
krijgt een extra-trein, door er niét om te vragen, en
betaalt voor dien extra-trein niet meer, dan zooveel
eerste-klas-kaartjes, als er menschen meegaan zoo
die menschen ten minste geen ambtenaren of militai
ren zijn.
De president wil reizen. Er wordt een salonwagen
in een sneltrein gereserveerd. De president zal later
doen weten, wie er meegaan.
De spoorwegmaatschappij echter antwoordt, dat
zij den president liever per extra-trein vervoert.
u begrijpt, de verantwoording. De president
geniet die weelde, en betaalt twee of vier gewone
kaartjes, terwijl anders een extra-trein op z'n aller
minst vijfentwintig maal een enkele reis kost.
De eene president reist weinig, de andere veel.
Taft reisde veel, Hoover zeer weinig. Roosevelt is
van 4 Maart 1933 tot 31 Juli 1936 vierhonderd dagen
uit Washington weggeweest.
Hij heeft, als opperbevelhebber van de vloot,
vrij varen. Op een oorlogsschip betaalt hij zijn maal
tijden, maar dit niet duurder dan een onderluitenant.
Ook het presidentieele jacht behoort tot de vloot,
dus betaalt het rijk alle kosten voor onderhoud en
bemanning. Het huidige jacht van Roosevelt, de
Potomac, is 55 m. lang, meet 300 ton en is met 30
koppen bemand. Hield een particulier zoo'n schip,
dan kostte 't hem tusschen de 8 50.000 en 8 100.000
per jaar, al naar 't practisch gebruik. Nu zwijgen we
nog over de kosten voor de torpedojagers, die net
presidentieele jacht plegen te begeleiden, en de
watervliegtuigen, die er post en kranten heen plegen
te brengen.
6. Al het personeel van den president, zijn kamer
dienaar en de kamenier van zijn vrouw inbegrepen,
wordt door het rijk betaald. Hoeveel personeel er
op het Witte Huis is, valt echter moeilijk te zeggen.
Er is namelijk gewoon en buitengewoon personeel.
Wat het eerste betreft Mrs. Roosevelt bracht negen
employé's mee op het Witte Huis, waardoor zij alle
negen rijksambtenaar werden. Maar er is nog veel
ander rijkspersoneeladministratieve krachten bij
voorbeeld. De hoofd-suppoost heeft o.a. het toezicht
over de garage en de kassen maar een van zijn as
sistenten wordt betaald door Oorlog en een ander dooi'
Publieke Werken.
Het onderhoud van het gebouw, en grootendeels
ook de schoonmaak, geschiedt door de genie hier
voor, alsmede voor verwarming, verlichting, park-
onderhoud enz. stond op de begroo
ting van 1936 een bedrag van
8 143.298. Daar moet nog bijge
teld worden het salaris van een
kapitein der genie, die deze zaken
beheert, en van een paar bea mbten
der hoofdstedelijke beplanting, die
onder Binnenlandsche Zaken res
sorteert.
Als een president komt ontbijten
is zijn tafel versierd met pasge-
sneden bloemen. Er worden dage
lijks zes- a zevenhonderd versclie
bloemen op het Witte Huis ge
bracht, uit de kassen, waarvoor de
hoofdstedelij ke beplanting de meeste
kosten draagt, 't Is, of die bloe
men niets waard zijn. Er komen
dagelijks nieuwe in alle gebruikte
kamers van het Witte Huis;
's avonds nemen de secretarissen
en anderen ze mee. Ook komen
er bloemen uit de kassen, als er
een vriend van den president ziek
is, of trouwt of sterft, en ze
worden door een bediende van
het Witte Huis bezorgd, met een
kaartje. Dit alles kost den presi
dent niets.
7. Alle kranten van eenig belang
worden voor den president gekocht.
Rijksambtenaren knippen alles
Mevrouw Roosevelt en haar dochter
hij een rijtoer door Rock Cree Pari
te Washington.
Privé-salon in het Witte Huis.
uit, wat hem interesseeren kan en plakken 't netjes
op vellen geel papier. De bewoners van het Witte
Huis krijgen bovendien gratis weekbladen, tijdschrif
ten en boeken. Een president moet natuurlijk op de
hoogte blijven, maar toch mag men gerust ook een
deel van deze kosten bij zijn privé-inkomen rekenen.
Als een president paarden noodig heeft voor zich
of de zijnen, of voor gasten, worden hem rijdieren
verstrekt uit de stallen van het leger.
Een bijzonder voordeel vloeit den president met
iedere post toe de geschenken, die hem met trots
en toewijding gezonden worden. Zoo komen er
taarten op het Witte Huis, en gebreide sokken, en
kisten vruchten, rollen stof, doozen ondergoed,
overhemden, sieraden, kolossale kalkoenen, reuzen-
meloenen, honden, piano's, prachtige paarden, en
zelfs wilde dieren, alle soorten, van krokodillen af tot
zebra's toe. En met al deze geschenken gaat weer een
niet te becijferen, onschatbaar voordeel samen
de genegenheid des volks voor het staatshoofd, die
wij mogen het niet zwijgen voor dezen en genen
president een kostbaarder gave is geweest dan alle
emolumenten, door het Congres toegestaan.
Maar met dat al het salaris van 8 75.000 is nog
maar een klein deel van het inkomen van den pre
sident HDe lezer kan nu zelf trachten te berekenen
of te schatten, hoeveel president Roosevelt in wer
kelijkheid verdient.
Al zeggen we natuurlijk geenszins, dat de man
het niet hebben mag
