De SPIEGELREFLEX CAMERA'S
met het FRAPPANTE zoekerbeeld
Vervolg van pag. 23
„Vooruit," beval de minzame Bradley
zacht, met zijn revolver wijzend.
En Jerry kon niet anders dan ge
hoorzamen aan dat dreigende wapen
hij gehoorzaamde. In een achter
kamer in 't kwartier van 't personeel
had Clara Bradley haar man geholpen,
om hem aan een bed vast te binden,
met handen en voeten. Bradley vond
Jerry's revolver en legde er beslag op.
„Zie je nou t" siste Bradley. ..Ik heb
't van 't begin af wel geweten, 't Is
heelemaal geen huisknecht. Hij is hier
gekomen 0111 te spionneeren. Hij heeft
bij die juffer 'n briefje onder de deur
gestopt. Ik heb allang gezien dat je
je beet liet nemen."
„Misschien heb je gelijk," erkende
Clara Bradley met ongewone makheid.
„Natuurlijk heb ik gelijk. Ik heb
altijd gelijk, maar je wilt het niet toe
geven," snauwde haar heer en meester.
„Ga nu maar mee. Ik heb besloten, dit
zaakje af te wikkelen, 't Sleept mij te
lang. Van nu af heb ik de leiding.
Versta je 1"
„Ja," zei zijn vrouw nederig.
Zij gingen weg en sloten de deur
achter zich. Jerry zat hulpeloos, waar
zij hem hadden neergeplant. Zoo was
zijn welberaamd plan dus afgeloopen
Hij was er zoo tevreden over geweest,
toen hij 't maakte.
De herinnering aan den zegepralen-
den stemklank van Joseph Bradley
stak hem. Misschien wond hij zic.li niet
gauw op, misschien wou hij oppassen,
dat hij geen sporen naliet, maar als't.
moest, kon Bradley een onbarmhartige,
voor niets terugdeinzende tegenstander
zijn, begreep Jerry.
Maar vreemd.... er was niets van
die opgetogenheid over in 't. gezicht van
Joseph Bradley, toen die later terug
kwam om de deur te ontsluiten.
„Kun je chauffeeren t" vroeg Bradley.
Op zijn bevel was Clara Bradley al be
gonnen, Jerry's boeien los te maken.
„Ja, waarom
„Je lioeft niets te vragen. Doe maar
precies wat ik je, zeg. Daarna zal ik je
loslaten."
„Nu ben jij gek," mopperde Clara.
„Ik kan sturen, of anders kunnen we 't
net zoo goed door den chauffeur laten
doen als door dien kwajongen."
„Jij kunt niet sturen. Je rijdt ons in
een sloot," zei Bradley lomp. „En je
weet heel goed, dat Tom 't eerste uur
niet terug zou komen, toen ik hem de
*tad in gestuurd heb."
„Met den eenigen wagen, waar we
behoorlijk mee op zouden schieten,"
klaagde Clara.
„De coupé kan ook opschieten. Die
is trouwens veiliger, loopen we niet zoo
mee in 't oog. Heb je 'm los
„De touwtjes zijn er af," zei Jerry.
Zijn moed begon te klimmen.
„Ik vind't heelemaal niet verstandig,
om 't zoo te probeoren," protesteerde
Clara Bradley.
Bradley vloekte. „Mensch Ik begrijp
zelf niet, dat ik je niet gewoon hier laat.
Maar je bent zoo'n* kletskous, dat je 't
tegen iedereen uit zou bazuinen."
„Ik zou er best uit komen," sneed
Clara Bradley op.
„Kun je net denken Die meid heeft
zich in die kamer opgesloten, .en de
telefoon werkt. Die wou Pascoe aan
houden. om McGuire te kunnen be
reiken."
„Pascoe is toch ook in die kamer
hielp Clara hem onthouden.
„Dat weet ik. Ga nu maar mee, en
klets niet zoo. We hebben geen minuut
te verliezen."
De drie gingen haastig de achtertrap
af. eerst Clara, dan Jerry, met Bradley
zoo dicht op de hielen, dat de jonge
man het zenuwachtige drukje van de
revolver in zijn rug voelen kon.
Zij stapten in het wagentje, allemaal
op de eene bank. Bradley zat in 't
midden. Jerry bleef het koppige dringen
van die revolver voelen.
.Denk er alsjeblieft om, anders gaat
die trekker per ongeluk over," probeerde
hij te schertsen, maar hij voelde er zijn
tanden bij klapperen.
„Ik zal er om denken. Als jij maar
zorgt, dat we hier wegkomenGesnapt
Start nu maar."
Zij waren minstens twee straten bij
lie£ huis vandaan, toen zij het gieren van
de politie-sirene hoorden.
„Ik heb 't je wel gezegd," blufte
Bradley tegen zijn vrouw. „Ik heb je
wel gezegd, dat ze de politie op zou
bellen. We hadden geen minuut later
moeten zijn."
Jerry's hart klopte van opwinding.
Het schrille geluid van die politie-sirene
mocht schrik storten in de harten van
de Bradley's in zijn hart bracht het
vreugde. Het beteekende, dat er hulp
was gekomen voor Ruth. Iloe hij er zelf
ook voor stond, Ruth was over een paar
minuutjes veilig.
„Zeg, hoor eens," sprak hij, met een
stem. die wat minder beefde. „Ik ben
echt 'n beetje bang voor dat ding. Ik
word er zenuwachtig van. Stop 't
alsjeblieft in je zak. Ik zal zoo ver weg
rijden met dat wagentje als je wilt, en
zoo hard als je wilt, maar dan moet je
me daar niet mee zitten dreigen, anders
word ik waarschijnlijk zoo zenuwachtig,
dat ik brokken maak. Kijk maar eens...."
De wagen zwaaide, en raakte haast de
spatborden van een tegenligger.
Bradley legde de revolver op zijn
knie, maar hield er zijn hand aan. „Goed.
Als je je maar niet verbeeldt, dat je mij
beet kunt nemen. Ik snap best, dat je
de aandacht probeert te trekken je
stuurt expres zoo, om de menschen te
laten denken, dat je dronken bent, in
de hoop, dat ze ons achterna komen.
Maar nu laat je 'tIk verzeker je,
dat 't een kwestie van leven of dood
voor me is. Ik heb net zoo lief een
schietpartijtje dan dat 't zoo doorgaat.
Dus maak geen gijntjes."
„Ik zal geen gijntjes maken," be
loofde Jerry, en hij meende 't precies
zoo, als hij 't zei. 't Geval was to
ernstig, om risico te nemen.
„Als je ons er uit brengt, krijg je, wat
je toekomt."
„En als je 't niet doet, krijg je ook,
wat je toekomt," beloofde Clara.
Jerry reed zwijgend verder. Het was
een opluchting, dat hij dat dringende
metaal niet meer voelde. Zoolang hij
leefde, had hij tenminste kans.
Hij was te erg van streek om op te
merken, in welke richting zij reden.
Bradley gaf, kortaf, precies de noodige
aanwijzingen. Er bleef Jerry niets
anders over dan rijden, zoo snel rijden,
als 't maar kon, zonder de aandacht te
trekken.
De wagen was nog bijna nieuw. Hij
was in uitstekende conditie en pus van
benzine en olie, voorzien.
Bradley's humeur ging vooruit. „Nu
ben ik alleen nog maar bang, dat ze
dit wagentje herkennen."
Clara sprak hem tegen. „Er zijn er
zoo duizenden op den weg."
„We wagen niets."
„Hoe bedoel je, we wagen niets
Joseph Bradley knorde, sarcastisch,
„i'recies zooals ik 't zeg. Als we een
Waarde col le en altijd welkome geschenken
Depot rijfir DH'jroii:
HAUSEMANN
HÖTTE
(Afd. 35)
Kromboomssloot 59
Amsterdam
Er bestaat geen spel ter wereld, dat Meccano zelfs maar
terzijde kan streven in belangwekkendheid voor jongens.
Meccano is ECHTE werktuigkunde in het klein. De
modellen worden gebouwd met behulp van ECHTE werk
tuigkundige onderdeelen, die steeds weer opnieuw
gebruikt kunnen worden voor het maken van honderden
verschillende modellen—kranen, bruggen, auto's, vlieg
tuigen,feitelijk welhaast ieder voorwerp, dat in de moderne
practijk der werktuigkunde voorkomt. Het systeem is
zoo eenvoudig, dat iedere jongen onmiddellijk met
bouwen kan beginnen.
Vertel je Vader maar eens, dat je een Meccano
uitrusting wilt hebben voor St. Nicolaas of Kerstmis.
Geen Prijsverhooging! Prijzen van f. 1.25 tot f 200.00
OVERIGE MECCANO-KWALITEITSARTIKELEN
De prachtige serie Meccano-artikelen omvat ook HORNBY TREINEN
met TOEBEHOOREN voor het spelen van het groote spoorwegspel
VlIEGTUIGBOUWDOOZEN voor het bouwen van vl.egtuigmodellen
AUTOMOBIEL-BOUWDOOZEN, waarmede de meest uiteenloopende
typen van auto's gebouwd kunnen worden DINKY BUILDER-BOUW-
DOOZEN, een boeiend bouwsysteem voor jonge kinderen DINKY-
TOYS met een serie van meer dan 250 aantrekkelijke modellen en ten
slotte het nieuwe POPPENHUIS DOLLY VARDEN."
Vraagt je leverancier je al deze mooie dingen eens te laten zien.
DE MECCANO CATALOGUS VAN 1936
Iedere jongen en ieder meisje moest eigenlijk een exemplaar van
dezen volledigen catalogus van 36 bladzijden hebben. Haal er vandaag
nog één bij je leverancier, of schrijf rechtstreeks aan ons depot voor
engros. De catalogus bevat volledige bijzonderheden over alle goede
en mooie dingen, die in Meccanoland vervaardigd worden.
Etm prachtige Vtot kraan
