TANDZEEP
Spaar Geld en,
bescherm ~Uw tanden
DE BRUID VAN EEN STERVENDE
VEERTIENDE HOOFDSTUK Joseph stond te hrieschen van woede.
26
[££5i^irw:
Verzuim vooral niet van deze speciale
aanbieding te profiteeren. Bestellingen
bij den bezorger van dit blad. Rechtstreek
sche toezending alleen na ontvanast van
95 cent in postzegels of na overschrijving
van dit bedrag op postrekening 142700
van Panorama te Haarlem.
De donkere dagen voor Kerstmis. Ja, doch ook na de
feestdagen is de winter nog niet ten einde. Wij helpen
U de lange avonden met goede ontspanningslectuur
doorbrengen. Een speciale aanbieding van de ,,Hol-
landsche Bibliotheek".
Wij leveren tegen verminderden prijs
PAKKETTEN VAN 5 EX.
75 CT. PER PAKKET
PAKKET I.
Het Huis bij de Rivier, Mrs. C. N. Wil
liamson - Nummer Zeven, Ida A. R.
Wylie - Het Westen Roept, Paul Evan
Lehman - Charlotte op glad ijs, E. J.Rath
Fran vindt een Medaillon, Rob Eden.
PAKKET II.
Het Sprookjeskasteel, Anne Duffield
De Fatale Gelijkenis, Walter Sa-
witzky - Mariposa, Jackson Gre
gory - Drie kinderen en een vrij
gezel, Edmund Sabott - Choco
lade en Liefde, Werner ScheTf.
PAKKET III.
Het Paradijsgeheim, S. Fletcher -
Een OngelijkeStrijd, HansHeuer-
Een Moederloos Meisje, Patricia
Wentworth - Een Jacht naar
Goud, Rob. W. Chambers - Een
vermogen door bluf, Sam. Field
PAKKET IV.
Gisela's groote liefde, Werner
E. Hintz - De dochter van den
Staalkoning, H. MacGrath -
Philip en Carla, Grace Living
ston-Hill - Onschuldig Ver
oordeeld, Seldon Truss - De
gevluchte Prinses, Harold
MacGrath.
/tMi
Vervolg van pag. 23.
„Echt weer iets van jou Ik snap niet
Pascoe begroette de Bradley's opge- waar je de hersens vandaan hebt ge
wekt. „Alsjeblieft ik ben jullie liaald, om in 't leven te blijven, voor je
een uur of drie voor," zei hij. met mij getrouwd was."
Clara Bradley deed het laatste „Houden jullie je bekken toch
zestal stappen van de deur naar den riep Pascoe, plotseling woedend. „Ik
eenigen makkelijken stoel, dien het word er gek van. Ik heb geen zin,
huisje bevatte en liet er zich uitgeput hier te zitten, en jullie den heelen dag
in neervallen. tegen elkaar te hooren keffen, verstaan?
„Natuurlijk. Ik heb onderweg al Ik heb een paar armbandjes en ket-
tegen Joseph gezegd, dat je ons voor tinkjes in mijn gereedschapstasch. Die
zou zijn. We hebben heel wat moeten was hier 't veiligste, dacht ik, dus ik
doormaken, om hier te komen." heb 'm maar meegebracht."
„Hoe kom jij hier 1" vroeg Bradley. „Goed zoo, Pascoe," zei Joe, aan-
Pascoe sprak spottend triomfantelijk, stonds weer tevreden. „Waar zijn ze f"
..Met den trein. Da's een heel stuk „Daar vlak bij je stoel."
prettiger reizen. Je wordt zoo warm en „Laten we nu een tijdje stoppen,"
zoo door elkaar gehotst, als je hard in mompelde Jerry een minuut later, toen
een auto rijdt. En de slaapgelegenheid Bradley zich over hem boog. „Ik ben
in die dorpjes is afschuwelijk." heusch te moe. Ik kan gewoon niet meer
Clara maakte een snorkend geluid, voort. Straks krijgen we een ongeluk."
„Slaap We hebben niet geslapen. We „Stil maar," zei Bradley gemoedelijk,
hebben maar steeds doorgereden." „We rijden niet meer. We zijn er.
Joseph Bradley zocht in zijn zak- Begrijp je 1 Ga maar slapen."
ken naar een sigaret, vond er een en Jerry sloeg geen acht op het feit, dat
stak die aan, en hij nam een stoel. „Ik zijn handen en zijn armen stevig ge
snap niet, dat ze je niet geknipt heb- kluisterd werden. Hij begaf het bijna
ben. Ik wed tien tegen een, dat je van den slaap, en nu kón hij slapen,
•j-eschaduwd bent." In de hut bespraken Clara Bradley
Pascoe had geen bezwaar in die wed- en Pascoe den toestand vrij opgewekt,
denschap. Ik geef toe, dat 't een miserabel
„Goed, gewed Ik heb aan 't goede- oord is hier," zei Clara. „Maar 't is
renstation La Salie een trein gepakt, toch altijd nog beter dan achter de
Recht doorgereden naar Denver. Een tralies, 't Was nog een lieele toer, om
paar dingetjes op een veilige plaats weg te komen.
I weggestopt en een bus genomen. Onder „Ik zou wel eens willen weten, wat er
aan den pas ben ik eruit gesprongen gebeurd is. We hebben niets gehoord,
en verder heb ik geloopen." Ik had gewild, dat Joe door Omaha
Hoe ver T" ging en 'n paar kranten kocht, maar dat
„Ik weet een binnenpaadje. Ander- wou hij niet."
halve mijl." Bradley kwam binnen en verdedigde
„Maar een ellendig weggetje, 't Ver- zich
wondert me, dat je niet verdwaald „Jawel, ik ging me daar Omaha in
bent." Die kranten hebben geen haast. Ik weet
„Ik ben er in ieder geval gekomen, liever maar niet, dat ze me zoeken"
En ik had niemand achter me aan. hij lachte om zijn eigen poging tot
Hoe hebben jullie 't gedaan V' geestigheid „en ik ga zeker mijn
„In een wagentje van Jim. Aan één hoofd niet in Omaha in een politie-muil
stuk doorgereden." steken.
Pascoe keek ongerust. „Waar heb je „Ik heb een krant uit Denver," zei
dat wagentje gelaten V'
„Snap je wel."
..In de kloof V'
„Ja."
Pascoe dacht na. „Da's leelijk, Joe.'
„Hoezoo leelijk
Pascoe.
Clara Bradley werd uitbundig in haar
bewondering. „Is 't heusch 1 Je bent
een genie, Pascoe."
„Dan toch maar 'n heel kleintje,"
mopperde Bradley jaloersch. „Waar is
Men gelieve duidelijk hef gewenschte
nummer van het pakket aan te geven.
„Ze vinden 't. 'n Onbeheerde auto die krant
is altijd verdacht." „Hier." Pascoe raapte het blad op
Joseph Bradley was daar zelf ook al en wierp het Joe toe. „Je vult zoowat
ongerust over geweest. „Ja, maar wat 'n heele pagina, Joe. Zeker 'n jeugd-
moet ik anders Ik kon 't toch zeker portret."
niet opeten, of naar beneden gooien „Ik sta er afschuwelijk op," klaagde
of in brand steken Ik moest wat Clara.
wagen." Pascoe lachte haar uit.
„We zullen 't beste maar hopen," zei „Daar heb je de vrouw weer Clara
Pascoe. Hij zag blijkbaar uit groote wou er beeldschoon opstaan, en dan 'n
hoogte op Joseph Bradley neer. onderschriftde bekoorlijke bruid van
Clara schopte haar schoenen uit. het bendehoofd
„Oei, wat zijn mijn voeten moe Ik „Ja, nu weten we 't wel." Pascoek
heb vast blaren." vroolijkheid beviel Clara niet. „Wat
„Die krijgen tjjd zat om te gene- hebben jullie in dit krot te eten V
zen," grijnsde Pascoe. „Wat ik zeggen Pascoe spreidde zijn handen uit, om
wou, wie is dat ventje, dat jullie bij je onbeperkte gastvrijheid te kennen te
hebben Die huisknecht Rogers geven. „Tast u maar toe, dame. We
„Waar is hij Clara stond op haar hebben meel in blik, vleesch in blik.
pijnlijke voeten en repte zich naar de vruchten in blik.
deur. „Ik kan dat gesnater van jou niet
Maar Joseph Bradley was daar eer- uitstaan." Clara trok haar schoenen
der dan zij. „'t Is in orde," zei hij. weer aan. „Waar is die blikjesrommel
„Net zooals ik dacht. Ligt onder den „In de kast, dame." Pascoe maakte
boom te slapen, waar hij neergevallen een buiging. „U gaat uw gang maar.
is. Ik zal zijn enkels even vastbinden, Hij volgde Clara naar het hokje
maar ik geloof niet eens, dat 't noodig onder 't laag neerhellende dak. „En
is. Waar is 't touw, Clara V' dank je gesternte maar, dat we dien
Clara ging recht zitten van schrik, rommel hébben."
„O, Joe dat heb ik in den auto laten ,,'t Is nogal iets om dankbaar voor te
zijn, dat ik hier zit," mopperde Clara.
