5
eens geworden, toen hij reeds weer voor een nieuw
raadsel werd geplaatst. En thans voor één, nog veel
geheimzinniger dan het eerste. Den volgenden mor
gen ontving hij bij zijn post een brief uit Sacramento
van een ongenoemden afzender. Hij bevatte niets
dan een korte, getypte aansporing, om dien dag
een bepaald fonds op de effectenbeurs aan te koopen.
„Voorzie u van zooveel mogelijk aandeelen „Cali-
fornian Claim No. 19". Spoed Het is uw voordeel."
Philip Colson was ietwat verbaasd. Hij had geen
verstand van fondsen en wist nog minder af van
•speculatie. Zijn eerste indruk was dat hij met een
truc te doen had, om een kunstmatige vraag naar
de met name genoemde aandeelen te scheppen,
maar hij liet die gedachte schieten, wijl het hem al
zéér onwaarschijnlijk voorkwam, dat men zich met
zoo'n aansporing tot een doodarmen dokter zou
wenden.
De geschiedenis interesseerde hem en voor het
eerst van zijn leven bestudeerde hij dien dag de
beursrubriek. Toen hij de noteering van dien dag
las, viel zijn mond open van verbazing, Aandeelen
„Californian Claim No. 19" waren dien morgen nau
welijks meer waard geweest dan scheurpapier de
nominale waarden van honderd dollar werden ver
handeld voor slechts drie dollar per stuk. 's Middags
bij het sluiten der beurs stond de koers echter
tien en een half. Als hij den wenk van zijn onbe
kenden raadgever ter harte had genomen, zou hij
dien dag op elk aandeel van drie dollar méér dan het
dubbele hebben verdiend
De geheimzinnige geschiedenis liet hem niet meer
met rust. 's Avonds liep hij bij een kennis aan, die
verstand had van beurszaken en koersen. Deze
was nog meer verbaasd dan hij, toen hij het getypte
briefje las.
„Een truc Geen sprake van Het is een ingewijde,
die je dat geschreven heeft. En hij heeft het goed met
je voor gehad. Hij is zelfs beter ingelicht dan de
oudste beursrotten."
„Maar wat is er eigenlijk aan de hand met die
aandeelen Wat is die Californian Claim voor een
maatschappij f"
„Oorspronkelijk niets anders dan een zwendel-
zaakje van een zekeren John Mackenzie. Ergens
in Californië werd op een dag wat goud gevonden
en toen Mackenzie daar de lucht van kreeg, kocht
hij reusachtige terreinen daar in den omtrek op.
Dat wil zeggen hij kocht voorloopig een optie voor
drie maanden. Toen zond hij een brallend prospec
tus de wereld in, waarin sprake was van fabelachtige
goudvondsten. Zooals altijd en overal lieten duizen
den zich verblinden door de geweldige winsten,
die het prospectus beloofde. Het geld kwam over
vloedig los en zoo kwam de „Californian Claim No.
19 tot stand. Vijf maanden later viel de heele
boel in scherven er was in al dien tijd nog geen
korrel goud gevonden ter grootte van een spelde-
knop. Toen begreep men, dat die eerste goudvondsten
bij de regie hoorden van het millioenendrama,
dat John Mackenzie bezig was voor te bereiden.
Die geschiedenis is nu al een jaar of acht oud. De
aandeelen zijn gekelderd tot een koers, die ongeveer
overeenkomt met de getaxeerde waarde van den
grond. Maar dat is woeste grond in de buurt van
de Mokave-woestijn. En dAArom zoo goed als waar
deloos."
„Ik begrijp het," zei Philip Colson. „Maarhoe komt
het, dat. nu de koers plotseling omhoog is gegaan
„Dat is voorloopig nog een geheim van de rnen-
schen, die meer wéten dan wij kunnen raden, of
de beurs kan gissen. Iemand is bezig alle aandeelen
op te koopen, die hij in handen kan krijgen. Het is
een bekende bankier een strooman natuurlijk
van den man, die het oog heeft laten vallen op die
terreinen. Misschien zijn er inderdaad mineralen
aanwezig de beurs veronderstelt het tenminste.
1 n ieder geval interesseert zich niemand voor waar-
delooze gronden. De man die hierachter zit wéét,
dat, hij aan een koers van tien en een half nog ver
dienen kan. Jammer dat je zijn raad niet hebt
opgevolgd.
„Nu begrijp ik nóg niet, hoe ze aan de beurs aan
n koers van tien en 'n half komen," lachte Philip
1 olson. „Misschien vind je me wel erg dom.
I och niet, hoewel de verklaring eigenlijk voor de
hand ligt. 't Is een kwestie van vraag en aanbod.
Is er veel vraag naar eerf artikel of een fonds, dan
zijn de bezitters tot terughouding geneigd en stijgen
vanzelf de prijzen. Een verschijnsel dat je in het
kleinste snoepwinkeltje kunt waarnemen."
1 hilip Colson knikte. „Zie je, ik interesseer me
met vooi' die geldkwestie, beste vriend. Ik zou alleen
maar eens willen weten, wie die weldoener is, die
me zóó maar zonder eenige tegenprestatie -
een winst van duizenden dollars toe wil werpen.
Begrijp jij daar iets van t"
„Zie je me voor 'n helderziende aan lachte
zijn vriend.
Het raadsel werd dienzelfden avond nog inge
wikkelder. De post bracht hem opnieuw een getypt,
anoniem briefje.
„Hebt u Californians gekocht f Zie de koersen
van vandaag. Haast u, ze zullen snel oploopen.
Houdt wat u hebt, ze worden een veilig en rente-
gevend bezit."
Thans aarzelde Philip Colson niet langer. Het
zou waanzin voor een armendokter zijn, de gelegen
heid te laten voorbijgaan óók eens een extraatje te
verdienen. Denzelfden avond nog gaf hij den bankier,
die het twijfelachtige voorrecht genoot zijn „kapitaal"
te mogen beheeren, roekeloos opdracht alles wat
hij bezat in „Californians" te steken. De koers stond
op dertien bij de opening der beurs en sloot op
vierentwintig. Hij had dien dag meer dan duizend
dollars verdiend, als hij zijn bezit aan „Californians"
terstond weer van de hand had gedaan. Maar hij
verkocht niets. Hij had vertrouwen gekregen in
zijn weldoenden raadgever. En een week later kreeg
hij zekerheid, dat dit vertrouwen niet misplaatst
was geweest
Het was avond en juist had hij zijn diner beëin
digd, toen hij werd opgebeld door zijn vriend.
„Californians waren intusschen reeds opgeloopen
tot zeventig.
„Heb je die „Californians" gehouden V klonk
het opgewonden.
Een oogenblik vreesde hij, dat hij héél zijn „kapi
taal kwijt zou zijn. „Jazeker wat is ermee?"
vroeg hij benauwd.
„Gefeliciteerdhet geheim is uitgelekt. Er is
olie aangeboord op het terrein van de Californian
Claim. De aandeelen staan nu pari en beloven nog
meer winst.
Philip Colson berekende, dat hij aan zijn onbe
kenden weldoener een fortuintje te danken had
van bijna negenduizend dollar. En verbijsterd vroeg
hij zich af, wie de geheimzinnige macht kon zijn,
die zich geroepen voelde een bescheiden armendokter
op zoo'n raadselachtige wijze te bevoordeelen.
Geróépen want aan een verplichting dacht hij
zelfs niet. Het was te dwaas, om die vreemde ge
schiedenis in eenigerlei verband te brengen met de
beslommeringen van zijn armenpraktijk
Qók een armendokter raakt aan veel gewend
zelfs aan 't verbijsterend gevoel eensklaps „kapi
talist" te zijn geworden. En óók aan de verblij
dende gedachte, dat een onbekende voorziende
geest over zijn financieele belangen waakt.
Philip Colson nam dien zomer voor het eerst
in drie jaren verkwistende allures aan. Hij ging
écht met vacantie-buiten-de-stad en veroorloofde
zich de weelde een gelionoreerden plaatsvervanger
aan te stellen. Hij zocht het echter niet ver van
huis het plaatsje Kenyan in de bergen was hem
in een hoogdravend prospectus afgeschilderd als
een echt paradijs en omdat hij niet veel gewend
was, voelde hij er zich ook thuis als in een paradijs.
Op den derden avond van zijn verblijf nam hij
in de danszaal plaats van het hotel, waar hij zijn
intrek had genomen. Hij verpoosde zich een uurtje
met naar het dansen te kijken en toen hij opstond
om weer heen te gaan, werd hij zich eensklaps be
wust, dat hij herhaaldelijk werd aangestaard door
een dame in zijn nabijheid. Zij had reeds grijze haren
en was ouderwets, doch degelijk en duur gekleed.
Eenigszins tot zijn verbazing ving hij een hartelijk
hoofdknikje van haar op. Hij groette terug en vroeg
zich af, waar hij haar meer had gezien. Hij kon het
zich echter niet herinneren en wandelde het terras op.
an den kant van het bosch kwam een meisje
aanwandelen. Zij liep met haar blik naar den grond
gericht en hij lette niet op haar, voor zij dicht bij
hem was. Toen bleef hij plotseling verbaasd staan.
Met één oogopslag had hij het meisje van Briar Street
nummer vier herkend. Zij was véél mooier dan het
vage beeld, dat hij van haar behouden had in zijn
herinnering en zij zag er goed verzorgd uit
Het meisje keek op, toen hij zoo plotseling bleef
staan. Haar verrassing scheen even groot als de
zijne als op commando bleef zij eveneens stilstaan.
Philip Colson's hart werd warm, toen hij een blos
naar haar wangen zag stijgen. En tegelijk viel het
hem in, wie die oudere vrouw was, die hem zooeven
zoo hartelijk had gegroet.
En inderdaad kwam alles in orde.
„Zoo, heb ik je eindelijk opgespoord begon
hij vertrouwelijk-schertsend.
„Doktor Colson! OpgespoordV' Het klonk
erg verward.
„Ja zeker," zei hij. Toen aarzelde hij even. Dit
was een héél andere jongedame, dan die hij in Briar
Street had ontmoet. Hij wilde niet driest zijn -
misschien zou zij hem verkeerd verstaan.
-Maar het meisje had hem begrepen. Zij was haar
verwarring te boven gekomen en begon te lachen.
„Oh, we waren plotseling vertrokken, ja. En u
kwam natuurlijk de rekening presenteeren
„Volstrekt niet," zei hij, zijn verlegenheid ver
bergend bij die rechtstreeksche vraag. „Maar nu
je me er aan herinnert, konden we die wel even
vereffenen. Als je met me gaat soupeeren, zijn we
quitte."
Er kwam een ondeugende schittering in de donkere
oogen van Rosetti Nino. „Mijn moeder...." zei
ze aarzelend.
„Die heb ik gezien zij wachtte zeker op je.
Natuurlijk is zij óók van de pa rt i j," antwoordde
hij hartelijk, terwijl hij naast haar voortging in
de richting van het hotel. Toen werd hij zich plot
seling de verandering pas goed bewust, die in de
omstandigheden van het meisje scheen te hebben
plaatsgegrepen. En zijn nieuwsgierigheid gaf hem
een doorzichtig compliment in den mond. „Ik zou
je bijna niet herkend hebben," lachte hij. „Zoo
geheel Anders zie je er thans uit
Het meisje knikte hem glimlachend toe. En
wéér kwam die ondeugende schittering in haar oogen
„Ja, onze omstandigheden zijn heelemaal gewijzigd,"
bekende zij openhartig. „We hebben overigens
lang genoeg getobd. Mijn vader was indertijd de
voornaamste aandeelhouder van de „Californian
Claim No. 19", een zwendelzaakje van een zekeren
Mackenzie. De geschiedenis ruïneerde ons, vader
hield er niets uit over dan een pak waardelooze
aandeelen. Gelukkig hebben we die na zijn dood
zuinig bewaard. Want later bleek dat de gronden,
waarin we zooveel aandeelen hadden, minerale olie
inhielden
Philip Colson bleef plotseling staan. Haar uitleg
deed hem Alles begrijpen. Zoowel die cheque als dat
financieel advies waren van Rosetti Nino afkomstig
geweest. Zijn zelfverzekerde houding begon hem
te verlaten
„Ik vermoed dat die oude rekening absoluut niet
meer klopt, begon hij bedremmeld. „U staat niet
bij mij, maar ik bij u in de schuld. En tamelijk
diep, zou ik zoo zeggen."
„Kijk, dAt vind ik nu niet aardig van u, dokter,"
lachte Rosetti. „We hadden toch afgesproken, dat
alles in orde zou zijn met dat souper.
En inderdaad kwAm alles in orde. Maar dAt was
een uurtje na liet souper.
