MARTINI
wtAovyt
fpfiirate
21
liet waardevolste bezit der menschen kamer, de afgevaardigde Paul Boncour
en niet voor al den rijkdom ter wereld een donderende rede tegen dezen toe
te koopen. Ik werd geschapen door den stand lieeft gehouden. Als er niet meer
grootsten onder alle kunstenaars. Hij bewakingspersoneel werd aangesteld
gaf me niet aan Signore Giocondo, mijn de kunstwerken door veiligheidsinstal
burgerlijken echtgenoot. Hij zei, dat laties beschermd werden, dan zou eens de
het werk niet volmaakt was en de koop- dag komen, dat de natie het verlies
man begreep hem niet. Eerst, toen van haar grootste kunstwerken zou be
koning Frans van Frankrijk er om treuren Maar Vincenzo weet ook, dat
smeekte, gaf Leonardo hem zijn Mona deze rede niets uitwerkte. Op de galerij
Lisa. De vorst liet voor mij in zijn slot waren de dikke, gezeten burgers veront
Fontainebleau de gouden zaal ontrui- waardigd opgesprongen en hadden met
men, de zonnekoning Lodewijk X Y bijtende woorden hun meening te kennen
nam mij mee naar zijn nieuwe slot Ver- gegeven Of de belasting nog niet
sailles, als het grootste kunstwerk uit zwaar genoeg drukte, en of de afge
zijn rijk. En toen de koningen verdwe- vaardigden er niet waren om publieke
nen, bewees de natie mij nog konink- uitgaven te verlagen, in plaats van ze
lijke eer. Ze brachten me hierheen, in te verhoogen Ze verzekerden, dat ze
de eerste en mooiste zaal van het zich bij de volgende verkiezingen zouden
Louvre. En nu heb ik jou, domme herinneren, wie er voor het verkwistende
vreemdeling uit Dumenza, aan mij voorstel had gestemd,
onderworpen, zooals ik al die anderen Neen, denkt Vincenzo. moeilijk is
aan mij zou kunnen onderwerpen. Ik het niet om een schilderij uit de „Salie
weet, dat je hier wordt bespot en uitge- carrée" mee te nemen. Je tilt het
lachen ik weet, dat je naar je ouders schilderij kalm van den muur
verlangt. Je wenschen kunnen in ver- gedraagt je dan verder heel rustig. Dan
vulling gaan, als je slim bentkon het vast niemand opvallen, zelfs
Vincenzo siddert. De geheimzinnigste niet, wanneer iemand toevallig naar
aller vrouwen openbaart zich aan hem. hem mocht kijken. Het glas en de lijst
Ze glimlacht hem toe, niet meer angst- dienden te worden verwijderd, dat was
wekkend, maar vriendelijk. Hij zal dus te zwaar. Verder maak je gebruik van
niet veracht blijven, niet meer voort- de deur', die uitkomt op de trap naar de
durend gebrek behoeven te lijden, een binnenplaats, de Cour Visconti. Bij
huis kunnen laten bouwen in Dumenza wijze van voorzorg kan je de klink aan
Hij, de armzalige arbeider, wiens gan- den binnenkant van deze deur los-
sche vermogen nog slechts bestaat uit schroeven en meenemen, om zoodoende
dezelfde houten kist van achttien jaar eventueelen achtervolgers den weg langs
geleden de trap te versperren. In het gebouw
zelf kan je het schilderij het beste
Pa rij sche streken onder den witten, ruimen werkkiel
dragen, op straat wikkel je het er in.
J_JJet besluit is genomen Vincenzo zal Volbreng je dit alles met de noodige
de Mona Lisa rooven De uitvoering voorzichtigheid, dan valt niemand ietsop.
van deze daad lijkt hem niet lastig. De Nog eenmaal kijkt Vincenzo de Mona
bewaking van.de kunstschatten in het Lisa aan. Doe ik er wel goed aan
museum is reeds lang het onderwerp vraagt hij zich af. Kijk hier in de
der spotternijen van de Parijzenaars. „Salie carrée" om je heen, schijnt de
Het vertrouwen, dat monsieur Dujar- glimlach te zeggen, alles wat je hier
din-Beumetz, de staatssecretaris van ziet is door Italiaansche meesters
„Beeldende kunsten", en monsieur Ho- gemaakt. Alles is in Italië ontstaan!
molle, de directeur van het Louvre, in Alles heeft eens aan Italië behoord
het publiek stellen, is werkelijk ontroe- Je kunt Italië rijk en gelukkig maken,
rend. Diefstallen uit de openbare Pa- als we weer naar ons vaderland terug-
rijsche galerijen zijn aan de orde van gebracht worden. De vreemdelingen
den dag en bijna als een soort gezel- die hier komen, zullen dan daarheen
schapsspel te beschouwen. Wie het pn- moeten reizen.
bliek wil bewijzen, hoe veilig de musea Daar tilt Vincenzo Perruggio, de
worden beschermd, die haalt onder den werkman in het Louvre, van wiens
neus van een oppasser een kunstwerk bestaan de heeren Dujardin-Beumetz
weg en maakt eenige dagen later den Homolle en Paul Boncour niet het
diefstal in een krant bekend. Dan merkt minste vermoeden hebben, Leonardo's
het museum-bestuur het meestal ook. werk van den haak. Het is heel los
In dit opzicht zorgen vooral de opgehangen, zoodat geen copiïst zich
lastige journalisten voor wat vroolijk- er over kan beklagen, dat hij het
beid. Zoo liet het blad „Excelsior" schilderij niet dadelijk in de gewenschte
kalmpjes een Isis-standbeeld van twin- belichting kan brengen. Met vak-
tig kilogram stelen en maakte de daad kundige voorzichtigheid neemt Vin
toen zelf bekend. Zeker zou dit geval cenzo het uit de zware lijst, zet het
goede vruchten hebben afgeworpen, als dan tegen den muur, om de lijst en
niet het bestuur van de Oost-Aziatische het glas naar 'n tamelijk ver verwijderde
afdeeling zich over deze praclitigen, echt rommelkamer te brengen, keert dan
Franschen streek zóó vroolijk had ge- terug en verbergt het portret onder
maakt, dat het bijna niet tot bedaren zijn witten kiel. Binnen weinige oogen
kon komen. Eerst toen de „Paris Jour- blikken heeft hij de deurklink af-
nal direct daarna berichtte, dat op geschroefd. Hij laat de deur achter
haar redactie-bureau een man was zich in het slot vallen en loopt onge-
versclienen, die, om te bewijzen, dat hij hiuderd de trap af naar de Cour Visconti,
ook een ervaren museum-dief was, uit Daar ontmoet hij den eersten hinderpaal,
zijn voorraad gestolen voorwerpen een De glazen uitgang, die naar de Cour
dertien kilo zwaar Phoemcisch beeld- Visconti voert, is aan den buitenkant
bouwwerk had getoond, werden de gesloten. Vincenzo ziet een collega
gezichten der bestuurders langer. En voorbijgaan. Hij klopt. En deze sluit
een redacteur van de „Matin" beschreef dadelijk bereidwillig open. Ze schudden
tot groote pret van zijn lezers, hoe hij elkaar de hand. Wat een prachtige
s middags na den roep „Sluiten" in morgen Inderdaad een fijne morgen
een Louvre-zaal zijn nachtleger had Gemoedelijk nemen ze afscheid,
opgemaakt en tot aan den roep „Ope- Vincenzo trekt zijn witten kiel uit on
nen" op den volgenden morgen van een wikkelt Leonardo's beroemdste schil-
ongestoorde nachtrust genoot. derij erin. Dan wandelt hij rustig en
Dit alles is aan Vincenzo Perruggio kalm naar zijn zolderkamertje achter
bekend. Hij heeft ook gelezen, dat nog de Place de la Rcpublique.
slechts enkele weken geleden, bij de
behandeling der kunstbegrooting in de (Wordf vervolgd)
n-J)
- M
DROSTE-:
voor Kerstfeest en „Oud en Nieuw".
Kerstmannetje en Tractatiemannetje gaan hand
in hand en brengen U de lijne Droste tractaties.
die bij het (eest hooren: KERSTKLOKJES, HULST
BLAADJES, KERSTKRANSJES, BONBONS.
ALTIJD WELKOM!
