EEN KERSTNACHT IN EEN
DONKER LAANTJE
landDAAff
RAMBOZEN
PRETTIGE
KERSTDAGEN
WENSCHT
S/of van pag. 26
Joe Harrison hoorde (tic stemmen
ook. Hij bevond zich op dat oogenblik
op een vreemde plaats en richtte zijn
schreden naar een nog vreemder plek.
De macht der herinnering had hem
den weg opgedreven naar het Donkere
Laantje aan het eind van het dorp,
zoo genoemd omdat er geen lantaarns
brandden
Hij had stilgestaan bij den boom,
waar liij Ellen Ferguson dertig jaar
geleden die vraag had gesteld, waarop
zij hem niet terstond een weigerend
antwoord had durven geven. Hier had
hij dien kus van haar gestolen, die haar
bevreesd op de vlucht had gejaagd...
Onder den dwang van die herinnering
liep hij door. Ver achter zich hoorde hij
die klare stemmen juichen ..Vrede op
aarde en in de menschen een welbe
hagen". Hij waande zich verplaatst
in zijn jonge jaren en vreesde de stem
van zijn moeder te zullen hooren, om
hem binnen te roepen in het holst
van den nacht. Hij glimlachte bij die
herinnering vier jaar achtereen was
het John en hem gelukt in den Kerst
nacht het huis te verlaten, om met
andere jongens Kerstliedjes langs de
huizen te gaan zingen, zonder dat
moeder het. bespeurd had.
De nevels boven het land van Sussex
waren weggetrokken. Er stond een
heldere maan aan den hemel en een
twinkelend sterrenheir, dat de macht
der duisternis liad overwonnen met
een zacht, schemerig licht. En bij dat
licht ontdekte hij eensklaps, dat hij
het Donkere Laantje in gedachten ver
keerd uitgeloopen was. Hechts van hem
lag het kerkhof met grauwe zerken,
die overtrokken schenen met een zil
veren glans.
Het was wel de vréémdste plaats ter
wereld, waar Joe Harrison zich ooit
in een Kerstnacht zou hebben kunnen
droomen. Hij bleef staan en keek ver
baasd in liet rond. Toen gréép hem het
onbedwingbaar verlangen eens te kijken,
hoe het familiegraf er na dertig jaren
uitzag. Er was geen hek, en toegevend
aan dien zonderlingen aandrang, liep hij
verder. Tot in den verst verwijderden
hoek.
Daar bleef hij staan en las de op
schriften der zerken. Hier zijn vader,
daar zijn moeder. Daarnaast de plek,
waar zijn broer de laatste stilte inge
gaan was. ...John Harrison", stond er
eenvoudig en daaronder de data van
zijn geboorte en sterven.
Hij liep vijf passen verder. Hier stond
hij voor het jóngste familiegraf
nog pas zeven jaren oud. ..Hier rust
Ellen Ferguson, weduwe van John
Harrison
Joe Harrison stond daar en kwam
niet van zijn plaats. Zij waren beiden
dood, die hij had gehaat. Ellen, die hem
versmaad had, en John, dien zij gekozen
had. Er was niets meer te haten dan
hun nagedachtenis. En hun zoon, dien
hij vanavond van de deur had gejaagd.
Het was voor het éérst, dat hij weer
aan Lester dacht. Toen viel hem eens
klaps het nuttelooze in van zijn haat.
Ongetwijfeld waren die twee daar on
danks alles gelukkig geweest. En hij
ongelukkig. Hij had zich al die jaren
ten prooi gevoeld aan dat verterende
vuur dag en nacht, tot zelfs in zijn
droomen. En het had hem niet gebaat.
't had alleen zijn eigen leven vergiftigd.
Joe Harrison keerde zich langzaam
om. Hij voelde zich geslagen door hef
leven en door den dood. En hij werd
vervuld van een diep medelijden met
zichzelf hetgeen te verwachten i-
van een mensch die gewend is. onder alk
omstandigheden en in de eerste plaats
zichzelf te zoeken. Niemand kan zich
bóven zichzelf verheffen niemand
kan méér geven, dan hij heeft.
Het was puur egoïsme, dat Joe
Harrison die wroeging ingaf, om zijn
houding jegens Ellen en John. En dat
zelfde egoïsme spitste in deze oogen-
blikken, waarin hij zijn hart week voel
de worden als was. het gevoel toe, dat
men de menschelijkste van alle men-
sehelijke eigenschappen zou kunnen
noemen de behoefte aan menselielijk
gezelschap en intimiteit
Het was Kerstavond en onder den
indruk van alles, wat dezen avond aan
hem gepasseerd was. verlangde hij naar
aanspraak en een vriendelijk woord.
Misschiet was het toch verkeerd ge
weest. dat hij dien Lester niet ontvan
gen had van den zoon van Ellen zou
hij misschien meer plezier hebben dan
van Ellen zelf.
Maar het was nog niet te laat. Hij kon
naar het postkantoor gaan en naar het
adres informeeren van den afzender
van het telegram. En dan kon hij hem
wel eens opzoeken. Hij vergat dat het
nacht was. En liet Donkere Laantje
kwam zijn geheugen niet te hulp. Dat
was bij avond en bij nacht altijd éven
donker. Zoo liep hij voort, het kerkhof
af en het Donkere Laantje in. En niet
zijn gedachten bij den zoon van Ellen.
De zoon van Ellen. Het klonk won
derlijk vreemd. Hij had zich Ellen nooit
als moeder gedacht. Zij zou wel een
goede moeder geweest zijn. Zooiets als
zijn eigen moeder, '11 vrouwelijke kame
raad, voor wie je achteraf geen gehei
men had.
Voor het eerst roerde hem iets anders
dan puur egoïsme. De herinnering aan
zijn moeder was ook bij hem een zwakke
piek. Hij begon wat vlugger te loopen,
hij kreeg het koud.
De afgevallen, half verteerde blade
ren van de hoornen dempten het geluid
van zijn schreden. En zij dempten
eveneens 't gerucht van anderer schre
den die van Lester en Ruth.
Toen verschoot er eensklaps een ster
aan den hemel een vonkende licht
streep in het diepe duister.
..Een wensch, Ruth," lachte Lester
gedwongen. Hij was een en al ernst en
zocht naar een aanloopje, om haar te
zeggen, wat hij op het hart had.
Ruth schrok op uit haar droomerige
gedachten. ..Een wensch Wel, ik kan
niet beter wenschen, dan dat het met
jou en je oom Joe gauw in orde zal ko
men, geloof ik. Dan ben ik niet te veel-
eischend, of egoïstisch, wel f En 1111
jouw wensch. Lester." Zij keek lachend
naar hem op.
Het was Lester's kans en hij greep
die kans aan met "11 grapje. ..Ik wénseh
dat Joe Harrison jou er als nicht bij wi
hebben, Rutli...."
Hij legde een arm 0111 haar hals ei
op hetzelfde oogenblik liet hij haar ver
schrikt los. Er klonk een stem.
..Dat zijn twéé wenschen. Lester Hai
rison," zei Joe Harrison ernstig. ,.Maa
liet zij zoo.
Toen trad hij voor hen en tastte naa
hun handen. Het was een Kerstnaeli
in een heel donker laantje.
!n het land van den idealen winter,
waar Ski en Bobslee hoogtij vie
ren, daar weten ze, hoe men zich
gezond en fit moet houden. Daarom
drinken die stoere, bruin gebla
kerde bergbeklimmers, die sports
men bij uitnemendheid, het meeste
vruchtensap van heel Europa.
In onze natkoude Hollandsche
winters zonder zonneschijn is
vruchtensap noodiger dan waar
ookGeef Uw kind dagelijks een
glaasje Perl, Sinas of Frambozen
Volrijpe vruchten in den best ver
teerbaren vorm. Zuiver vruchtensap,
zonder eenig chemisch bestanddeel
of kleursel.
Drie beroemde dranken uit de be
roemde Hero-fabriek