GENIUS
alseIWONDBALJEH
Txxlf olie yeneedj
De uitwerking van een klapsigaai
42
Voor enige jonge
lieden van 15-25 jaar
bestaat gelegenheid
te worden opgeleid
tot:
MARCONIST
RADIOTELEGRAFIST
RADIOMONTEUR
RADIOTECHNICUS
VLIEGTUIGTECHNICUS VLIEGTUIG MECANICIEN
OPLEIDING(EN) met PLAATSINGSGARANTIE!
Cursusgeld f 4.- per macnd. Leermiddelen gratis!
Brieven met opgave van leeftijd, genoten onderwijs, enz. (met postzegel
van 6 cents ingesloten) onder motto „Marconist", motto „Radio"
of motto „Vliegtuig", te zenden aan POSTBUS 6 te ARNHEM.
loven, springende
handen en lip.peiv
fes.en ruwe nuid^l
GR. DOOS 50CT.1
KL. DOOS 25 CT.'
BIJ ALLE DROGISTEN VERKRIJGBAAR OF FRANCO NA ONTVANGST
VAN HET BEDRAG IN POSTZEGELS BIJ DE FABRIKANTEN „GENIUS"
GROENEWEGJE 99 DEN HAAG
door Ked Piiioch
Ernic Black liield op zijn tijd van
'11 aardige grap. Op een morgen
zoclit hij naar zijn vriend Dick
'.add, om het terrein te verkennen voor
en veelhclovenden kraak en onderweg
iep hij een winkel binnen, om een doosje
-igaretten te koopen. Op de toonbank
stond een kistje met versehe klapsi-
garen. „Ontploffen met een knal en zijn
absoluut gevaarloos", stond op het
deksel gedrukt. De verleiding was groot
en de geest zwak en dus verliet hij den
winkel met twee versehe klapsigaren in
zijn koker.
„Ken sigaartje V' vroeg hij Dick Btidd
een half uur later met zijn gewoonste
gezicht.
„Graag, maar. ik zal haar straks op
steken," zei Dick, die er vanwege den
slechten tijd wat melancholiek uitzag.
„Weet je niets te verdienen V'
Ernic zag de sigaar in Dick's koker
verdwijnen, hetgeen iets anders was, dan
hij had verwacht. Hij onderdrukte zijn
.teleurstelling echter voor de zaken.
„Toevallig zocht ik je," deed hij op
gewekt. ,,.Je weet dien winkel in de
üorringstraat Comestibles en nog wat.
Een oude man met een dienstmeid en
een bediende. Die twee gaan 's avonds
oni negen uur naar huis. Een hom duiten
in huis heb ik me wijs laten maken.
Ik hen er eens gaan neuzen, maar er is
moeilijk in te komen. Ga jij óók eens
kijken, misschien weten we er samen
een middeltje op...."
Dick Budd stelde zoo'11. opdracht
nooit langer uit dan volstrekt noodza
kelijk was. Dienzelfden middag nog
kreeg do oude. Jonathan Huil bezoek
van een correct gekleeden „zaakwaar
nemer",' die een geschikte nering zocht
voor een jonge weduwe. ITij deed erg
amicaal en begon niet zijn sigarenkoker
voor den dag te halen. „Een sigaartje,
meneer
1 ..Dank 11 wel," zei Jonathan Huil, de
j eenige sigaar uit den koker acceptee-
j rend. ,,l' neemt liet ine niet kwalijk ik
1 steek haar straks wel op.
En zoo verhuisde de klapsigaar van
Ernic Black naar de rooktafel van
Jonathan Huil. Een half uur later trof
Diek Budd zijn vriend Ernic op den
hoek van de Dorringstraat. Hij schudde
bedenkelijk het hoofd,
i „IJzeren blinden met de sluiting van
i binnen, tralies voor de bovenlichten en
i stalen grendels op de deuren," zei hij
verdrietig. „De woning lijkt wel een fort,
daar kan die oude 's nachts gerust alléén
verblijven. Geen mensch, die erin komt.
Maar waar een wil is, is een weg. Wat
I zou je denken van den Acrobaat
I „D111 je de waarheid te. zeggen pre-
cies mijn idee," verzekerde Ernic. „Als
de dienstbode 's middags eens '11 oogen-
blik de, deur uit. is en de oude Jonathan
helpt mee in den winkel, sluipt ie, ge-
1 makkelijk aan den achterkant naar
binnen. Heb je dien divan in de huis
kamer zien staan Het kleed hangt
j bijna tot den vloer. De Acrobaat kan
er zich gemakkelijk onder verbergen.
Als die ouwe duitenteller slaapt, hoeft
hij alleen de grendels maar van de voor-
deur te doen."
1 Dick Budd knikte, precies zóó liad hij
zieli een plannetje gevormd. Aan deze
I overeenstemming was het dan ook te
danken, dat een zekere lieer Johnny
1 Brown, bij de politie welbekend als „de
j Acrobaat", een uur later bezoek kreeg
van twee goede bekenden. De Acrobaat
was maar een klein, akelig kereltje -
met vingers ecliter, die buiten alle ver
houding lang waren. Vroeger was hij
trapezewerker in een circus geweest,
maar vanwege die lange vingers had hij
de trapeze, op zekeren dag moeten ver
ruilen voor den rekstok op een gevange
nisbinnenplaats. Na zijn ontslag had hij
zich met verwoeden ijver op een nieuw
vak toegelegd, dat, hij de wet- weliswaar
verboden was, maar nog niet bepaald
onder de halsmisdrijven viel. Zijn succes
was echter maar matig. Het ontbrak hem
aan technische kennis en daarom ver
huurde liij zich het liefst voor handlan-
gersdiensten, die vlugheid en lenigheid
vereischten.
„Een gek 11 i pi karweitje voor jou,"
zei Ernic Black, toen hij den Acrobaat
had ingewijd. „Wat denk je ervan f"
Jolmny kende den winkel van Jo
nathan Huil en hij had er al eens een
begeerig oog op geslagen. Maar hij was
niet een van de moedigsten en hoven-
dien ontbrak het hem aan initiatief, om
zoo'n zwaar karwei alléén te ondernemen.
Nu zich ecliter compagnons voordeden...
„Ik doe mee," verklaarde Johnny
geestdriftig.
Dienzelfden avoml slopen Ernie Black
en Dick Budd in do dichte duisternis het
kleine erf op achter den winkel van
Jonathan Huil. Zij liepen zonder eenig
gerucht te maken tot voor de blinden
van de huiskamer en drukten hun om-
tegen de kieren.
Daarbinnen zat Jonathan Hull in een
gemakkelijker! stoel bij de kachel, liet
was elf uur, maar liij ging nooit voor
twaalven slapen. Op de tafel aan zijn
rechterhand lag het avondblad, daar
naast oen sigaar. Aan zijn linkerhand,
drie passen van hem vandaan, bevond
zich het voeteneind van den divan.
Jonathan Huil zette zijn bril op, beet
de puntvan zijn sigaar en streek een
lucifer aan.
„Hij steekt een pijp op," fluisterde
Ernic Black daarbuiten in het oor van
zijn vriend. Hij dacht eensklaps aan de
klapsigaar en begon onhoorbaar te
grinniken. „Hoe smaakte die sigaar je,
die ik je vanmorgen gaf
,,'k Heb haar aan dien ouwe van
hierbinnen geven," fluisterde Dick Budd
terug.
„Jammer," zei Ernic. ,,'t Was een
prima merk moet je toch eens pro-
beeren.
Ilij had de woorden er nauwelijks uit,
toen er een knal als van een revolver
schot vanachter de blinden weerklonk.
„De klapsigaar," fluisterde hij, met
moeite een schaterlach inhoudend. Op
den knal volgde een wilde vloek en
onmiddellijk daarop een doordringende
angstkreet.
„Neen, neen, schiet niet," balkte een
huilerige stem. „Ik geef me over - hier
heb je m'11 handen. Ik wil alles bekennen,
maar niét schieten, alsjeblieft, niet
schieten.
De stem brik in een angstig gekerm.
En toen hoorde Ernic Black een rustige
stem zeggen
„Neen blijf er met je kop maar onder,
vriend. Die handjes zal ik even binden.
Zoo 1 Jongen, wat heb ie lange vingers
E11 blijf nou maar nietig liggen, tot ik de
politie heb opgebeld. Alle menseken,
wat zullen ze daar een schik van hebben:
dat de ouwe Jonathan Huil een in
breker gevangen heeft met een klap
sigaar.
Wat zijn vriend Johnny op deze ver
rassende ontboezeming antwoordde, ver
stond Ernic Black niet meer. Maar het
kon hem geenszins baten, dat. hij de
beene.11 nam. De uitwerking van de klap
sigaar kwam neer op een jaar voor alle
drie. En de rechter voegde ei- den wensch
aan toe, dat het lang genoeg zou zijn
om te bekomen van den schrik.