GENIUS alseIWONDBALJEH Txxlf olie yeneedj De uitwerking van een klapsigaai 42 Voor enige jonge lieden van 15-25 jaar bestaat gelegenheid te worden opgeleid tot: MARCONIST RADIOTELEGRAFIST RADIOMONTEUR RADIOTECHNICUS VLIEGTUIGTECHNICUS VLIEGTUIG MECANICIEN OPLEIDING(EN) met PLAATSINGSGARANTIE! Cursusgeld f 4.- per macnd. Leermiddelen gratis! Brieven met opgave van leeftijd, genoten onderwijs, enz. (met postzegel van 6 cents ingesloten) onder motto „Marconist", motto „Radio" of motto „Vliegtuig", te zenden aan POSTBUS 6 te ARNHEM. loven, springende handen en lip.peiv fes.en ruwe nuid^l GR. DOOS 50CT.1 KL. DOOS 25 CT.' BIJ ALLE DROGISTEN VERKRIJGBAAR OF FRANCO NA ONTVANGST VAN HET BEDRAG IN POSTZEGELS BIJ DE FABRIKANTEN „GENIUS" GROENEWEGJE 99 DEN HAAG door Ked Piiioch Ernic Black liield op zijn tijd van '11 aardige grap. Op een morgen zoclit hij naar zijn vriend Dick '.add, om het terrein te verkennen voor en veelhclovenden kraak en onderweg iep hij een winkel binnen, om een doosje -igaretten te koopen. Op de toonbank stond een kistje met versehe klapsi- garen. „Ontploffen met een knal en zijn absoluut gevaarloos", stond op het deksel gedrukt. De verleiding was groot en de geest zwak en dus verliet hij den winkel met twee versehe klapsigaren in zijn koker. „Ken sigaartje V' vroeg hij Dick Btidd een half uur later met zijn gewoonste gezicht. „Graag, maar. ik zal haar straks op steken," zei Dick, die er vanwege den slechten tijd wat melancholiek uitzag. „Weet je niets te verdienen V' Ernic zag de sigaar in Dick's koker verdwijnen, hetgeen iets anders was, dan hij had verwacht. Hij onderdrukte zijn .teleurstelling echter voor de zaken. „Toevallig zocht ik je," deed hij op gewekt. ,,.Je weet dien winkel in de üorringstraat Comestibles en nog wat. Een oude man met een dienstmeid en een bediende. Die twee gaan 's avonds oni negen uur naar huis. Een hom duiten in huis heb ik me wijs laten maken. Ik hen er eens gaan neuzen, maar er is moeilijk in te komen. Ga jij óók eens kijken, misschien weten we er samen een middeltje op...." Dick Budd stelde zoo'11. opdracht nooit langer uit dan volstrekt noodza kelijk was. Dienzelfden middag nog kreeg do oude. Jonathan Huil bezoek van een correct gekleeden „zaakwaar nemer",' die een geschikte nering zocht voor een jonge weduwe. ITij deed erg amicaal en begon niet zijn sigarenkoker voor den dag te halen. „Een sigaartje, meneer 1 ..Dank 11 wel," zei Jonathan Huil, de j eenige sigaar uit den koker acceptee- j rend. ,,l' neemt liet ine niet kwalijk ik 1 steek haar straks wel op. En zoo verhuisde de klapsigaar van Ernic Black naar de rooktafel van Jonathan Huil. Een half uur later trof Diek Budd zijn vriend Ernic op den hoek van de Dorringstraat. Hij schudde bedenkelijk het hoofd, i „IJzeren blinden met de sluiting van i binnen, tralies voor de bovenlichten en i stalen grendels op de deuren," zei hij verdrietig. „De woning lijkt wel een fort, daar kan die oude 's nachts gerust alléén verblijven. Geen mensch, die erin komt. Maar waar een wil is, is een weg. Wat I zou je denken van den Acrobaat I „D111 je de waarheid te. zeggen pre- cies mijn idee," verzekerde Ernic. „Als de dienstbode 's middags eens '11 oogen- blik de, deur uit. is en de oude Jonathan helpt mee in den winkel, sluipt ie, ge- 1 makkelijk aan den achterkant naar binnen. Heb je dien divan in de huis kamer zien staan Het kleed hangt j bijna tot den vloer. De Acrobaat kan er zich gemakkelijk onder verbergen. Als die ouwe duitenteller slaapt, hoeft hij alleen de grendels maar van de voor- deur te doen." 1 Dick Budd knikte, precies zóó liad hij zieli een plannetje gevormd. Aan deze I overeenstemming was het dan ook te danken, dat een zekere lieer Johnny 1 Brown, bij de politie welbekend als „de j Acrobaat", een uur later bezoek kreeg van twee goede bekenden. De Acrobaat was maar een klein, akelig kereltje - met vingers ecliter, die buiten alle ver houding lang waren. Vroeger was hij trapezewerker in een circus geweest, maar vanwege die lange vingers had hij de trapeze, op zekeren dag moeten ver ruilen voor den rekstok op een gevange nisbinnenplaats. Na zijn ontslag had hij zich met verwoeden ijver op een nieuw vak toegelegd, dat, hij de wet- weliswaar verboden was, maar nog niet bepaald onder de halsmisdrijven viel. Zijn succes was echter maar matig. Het ontbrak hem aan technische kennis en daarom ver huurde liij zich het liefst voor handlan- gersdiensten, die vlugheid en lenigheid vereischten. „Een gek 11 i pi karweitje voor jou," zei Ernic Black, toen hij den Acrobaat had ingewijd. „Wat denk je ervan f" Jolmny kende den winkel van Jo nathan Huil en hij had er al eens een begeerig oog op geslagen. Maar hij was niet een van de moedigsten en hoven- dien ontbrak het hem aan initiatief, om zoo'n zwaar karwei alléén te ondernemen. Nu zich ecliter compagnons voordeden... „Ik doe mee," verklaarde Johnny geestdriftig. Dienzelfden avoml slopen Ernie Black en Dick Budd in do dichte duisternis het kleine erf op achter den winkel van Jonathan Huil. Zij liepen zonder eenig gerucht te maken tot voor de blinden van de huiskamer en drukten hun om- tegen de kieren. Daarbinnen zat Jonathan Hull in een gemakkelijker! stoel bij de kachel, liet was elf uur, maar liij ging nooit voor twaalven slapen. Op de tafel aan zijn rechterhand lag het avondblad, daar naast oen sigaar. Aan zijn linkerhand, drie passen van hem vandaan, bevond zich het voeteneind van den divan. Jonathan Huil zette zijn bril op, beet de puntvan zijn sigaar en streek een lucifer aan. „Hij steekt een pijp op," fluisterde Ernic Black daarbuiten in het oor van zijn vriend. Hij dacht eensklaps aan de klapsigaar en begon onhoorbaar te grinniken. „Hoe smaakte die sigaar je, die ik je vanmorgen gaf ,,'k Heb haar aan dien ouwe van hierbinnen geven," fluisterde Dick Budd terug. „Jammer," zei Ernic. ,,'t Was een prima merk moet je toch eens pro- beeren. Ilij had de woorden er nauwelijks uit, toen er een knal als van een revolver schot vanachter de blinden weerklonk. „De klapsigaar," fluisterde hij, met moeite een schaterlach inhoudend. Op den knal volgde een wilde vloek en onmiddellijk daarop een doordringende angstkreet. „Neen, neen, schiet niet," balkte een huilerige stem. „Ik geef me over - hier heb je m'11 handen. Ik wil alles bekennen, maar niét schieten, alsjeblieft, niet schieten. De stem brik in een angstig gekerm. En toen hoorde Ernic Black een rustige stem zeggen „Neen blijf er met je kop maar onder, vriend. Die handjes zal ik even binden. Zoo 1 Jongen, wat heb ie lange vingers E11 blijf nou maar nietig liggen, tot ik de politie heb opgebeld. Alle menseken, wat zullen ze daar een schik van hebben: dat de ouwe Jonathan Huil een in breker gevangen heeft met een klap sigaar. Wat zijn vriend Johnny op deze ver rassende ontboezeming antwoordde, ver stond Ernic Black niet meer. Maar het kon hem geenszins baten, dat. hij de beene.11 nam. De uitwerking van de klap sigaar kwam neer op een jaar voor alle drie. En de rechter voegde ei- den wensch aan toe, dat het lang genoeg zou zijn om te bekomen van den schrik.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 42