25 CENT
GEDENKALBUM
Prinselijk
flu we lijk
DENK
ooft aftfee puoxfte, JCeXStpKysvJiaag.
N.V. Drukkerij De Spaarnestad
heen!
Zien
over drie
Oceanen
BOL'H' OP MODERNE WIJZE
AAN UW TOEKOMST!
VIERDE HOOFDSTUK
26
Hebt U de oplossing van de prijsvraag,
welke in ons vorig nummer voorkwam, reeds
gevonden
U weet dat er niet minder dan 600 geld
prijzen, tot een gezamenlijk bedrag van
2000 GULDEN, zijn uitgeloofd om onder
de inzenders van goede oplossingen te wor
den verdeeld! De termijn van inzending, per
briefkaart onder motto „Kerstprijsvraag", bij
onze Hoofdkantoren sluit op Dinsdagmorgen
29 December a.s. Beproef Uw kans!!
Wij brengen hiermede ter kennis van de
lezers van dit blad, dat wij bij gelegenheid
van het Prinselijk Huwelijk een fraai, in
kleuren uitgevoerd Gedenk-Album in groot
formaat zullen uitgeven, waarvan de inhoud
in alle opzichten verrassend zal blijken te zijn.
Ondanks de luxueuze wijze van uitvoering
zal de prijs slechts
bedragen.
Nadere mededeelingen zullen nog volgen.
Bestellingen kunnen nu reeds geschieden bij
onze bezorgers, agenten of den boekhandel.
TELEVISIE, vliegtuigbouw, betonconstruc*
ties, moderne waterbouw tal van nieuwe
beroepen liggen open voor hem, die de
mogelijkheden ziet waar ze zijn. School L'
snel en grondig hij PBN A. Een speciaal
technisch leensysteem, geleid door bekende
ingenieurs, architecten, technici en doctoren!
Zet nog vandaag den eersten stap naar een
veelbelovende toekomst, en verzend de
onderstaande coupon. Of schrijf even een
briefkaartje om inlichtingen!
Zij schudde snel het hoofd.
„Nee, ik kan niets zengen. Laat me
nu gaan
Zijn handen gleden zacht langs haar
armen af. „Goed, schat. Maar je bent
nog lang niet van me af."
Gloria keerde zic.lt om en hield
haar adem in. Achter het mot schaduw
beplekte grasveld stond het huis te
genieten van de late zon. Een glazen
deur van de benedenverdieping stond
open, en even bleef daar de magere
gestalte van juffrouw Endieott afge
lijnd, lieersehzuchtig en streng. Achter
haar waren vaag nog twee gedaanten
zichtbaar, niet meer dan schaduwen.
De twee aan den hoek van het gras
veld scheidden snel. Jack Moreland liep
somber het pad terug, met gebogen
hoofd en de handen diep in zijn zakken,
Gloria moest, met woede in 't hart en
brandende wangen, een eindelooze uit
gestrektheid fluweelig groen langs onder
dien attenten blik, die koel bleef staren,
tot een hoek van 't huis haar eindelijk
dekking gaf.
Zij stiet heftig haar adem uit.
Hoe lang had juffrouw Endieott daar
gestaan Hoeveel had zij gezien
\\rat juffrouw Endieott ook gezien
mocht hebben, zij liet niets blijken,
in een trotsche kalmte, die respect ver
diende. Na een vrij gedrukte pooze ging
de visite weg, maar juffrouw Endieott
keerde niet aanstonds terug naar haar
kamer. Beheersoht onwaardig als steeds
ging zij zitten wachten.
Toen haar neef een half uur later
binnenkwam, zat zij in een grooten stoel
recht naar de open deur gewend. Hij
keek verwonderd. Dit uur placht gewijd
te worden aan tante Harriet's middag
dutje zij had volgens alle recht en
regel boven moeten zijn. Hij wuifde een
korten groet en wou liaar voorbij loopen
naar de bibliotheekdeur, maar zij riep
hem.
„Je hebt een paar vrienden gemist.
Jack. Prances Payne is er geweest, met
eenen meneer Gorham."
„O, Fran Jammer dat ik haar mis
ben geloopen." De spijt klonk niet diep.
„Ik zei, dat je ieder oogenblik thuis
kon komen, want de Grijze Eend lag
aan don steiger, maar ze hadden geen
tijd meer."
Juffrouw Endieott's stern klonk flu
weelzacht. Haar neef keek haar snel
aan, maar vond geen spoor van toorn of
achterdocht in het rustige gezicht. Door
dat hij opging in zijn eigen niet zeer
aangename gepeinzen, vergat, hij even.
dat tante Harriet op en top een Endi
eott was en de kunst verstond, liaar
gevoelens te verbergen.
„Die meneer Gorham lijkt me wel
aardig."
„Gorham V' Hij dacht even na. ,,0 ja,
ik weet 't al. Ilij is makelaar. Hoe komt
Fran daaraan Ik dacht, dat ze zich
niet meer bemoeide met ilie lui van
vroeger. Ik heb hem eens bij Bill Daimler
getroffen, en hij heeft een kleinigheidje
voor me gedaan. Zoowaar een honderdje
verdiend, maar ik ben er mee opge
houden. Iloogere financiën zijn mijn /orf
niet. Over Bill gesproken, ik wou hem
eens op gaan zoeken. Ik blijf denkelijk
een dag of wat weg."
Hij boog zich voorover, kuste haar
vluchtig en ging weer weg. Hij leek
nadenkend, kalmer dan anders. De
oogen van juffrouw Endieott volgden
hem, en achter haar koele kalmte
scholen grijze schaduwen van zorg.
Een paar dagen wegkomt prach
tig uit, dacht ze norsch. Hij zal haar
gauw genoeg vergeten.... Jeugd kan
altijd vergeten.
Misschien had ze dat minder stellig
gemeend, als ze hem gevolgd had naar
zijn kamer. Daar deed hij de deur
achter zich dicht, bleef even staan om
een sigaret op te steken en begon toen
rusteloos de kamer rond te marebeeren.
't Was uit met zijn vertoon van luch
tige onverschilligheid. Een paar malen
keek hij nijdig de ruimte in. Toen
deed hij een kastdeur open, trok er
een koffer uit, gooide dien op bod en
begon weer roud te loopen.
Hij voelde zich neerslachtig, met de
vlakheid van een scherpe teleurstelling.
Er deed ergens iets pijn. Een massa
dingen deden vervloekt pijn, en zijn
gedachten waren verre van aangenaam.
Hij leed niet aan zelfoverschatting, maar
er was een stuk van zijn zelf-respect,
dat rauw was geschuurd en met peper
besprenkeld.
Dus hij was een nul en een leeg-
looper, dacht hij somber, een niets-
nutter, die teerde op de goedheid van
een verzot oud menseh. En vervolgens
als hij er op uit moest voor zijn broodje,
zou hij heel gauw merken, dat hij
niemendal waard was. Nog ingewikkel
der werd 't, als mejuffrouw Glory
Staunton haar gezond oordeel lang
genoeg kwijtraakte, om met een zekeren
John Moreland te trouwen: dan zou
ze heel gauw de handen uit de mouwen
moeten steken om hem te onderhouden,
en daar bedankte ze voor.'n Aardig
handje complimentjes voor een man.
om van een meisje te krijgen, dat hij
net gevraagd had.
Hij gaf een schop tegen een voeten
bankje, waarvan de fijne, eindelooze
borduursteken met ijver waren aange
bracht door de een of andere vroegere
Endieott, en drukte een half opge
rookte sigaret uit, óm een nieuwe op
te steken.
„Ik lijk wel een kwajongen met
minnesmart," mopperde hij. Of liever
hij was 't, en wat wou hij er aan doen
Zijn oogen dwaalden verstrooid de
kamer rond. 't Was een mooie oude
kamer, een der beste in huis, en 't was
de zijne geweest sinds hij kind, wees.
was, al kwam hij er nu maar zelden en
voor korttot de laatste paar weken.
Maar toch was 't zijn tehuis, in zekeren
zin, al woonde hij eigenlijk al zes of
acht jaar in stad. Daar had hij een fiat.
klein maar sjiek. Had tante Harriet hem
zelf voorgeslagen. Ze had zijn jaargeld
verhoogd, dat hij dit betalen kon, en
als hij eens tekort kwam, had ze nooit
gemopperd. Ze was altijd royaal voor
hem geweest. Hij fronste weer, en
drukte langzaam ook die tweede sigaret
op een asckbak uit.
Al dat gezanik en die last, alleen
omdat een meisje kaarsrecht was gaan
zitten en hem verteld had, hoé ze over
hem dacht. Prettig gehoor was 't ge
weest Eigenlijk moest hij woedend op
haar zijn, maar hij was 't niet. Hij wou
haar hebben, meer dan ooit. PI ij voelde,
dat hij haar hebben wou, al had hij aan
zulke voorwaarden nooit gedacht.
Het betrokken voorhoofd klaarde iets
op er trok een lachje aan zijn mond
hoeken. De erfgenaam van Berken woud
kwam in actie, smeet van allerlei in den
koffer, alsof hij op 't nippertje een trein
moest halen.
Gloria, op liaar kamer, kroop in een
stoel bij 't raam en keek fronsend naar
buiten. Zij hoofde een auto de laan
uitrijden en zag nog juist even Jack
Moreland, toen hij in ecu vaart den weg
op zwenkte. Hij reed heel goed dat
was een van zijn onbetwistbare talenten.
Hij deed alles goed, wat hij prettig
vond. Al wat hij niét prettig vond,
ging hij doodbedaard uit den weg. Dat
was zijn levensopvatting, leek 't. Zij
keek naar een dalend stofwolkje aan