25 CENT GEDENKALBUM Prinselijk flu we lijk DENK ooft aftfee puoxfte, JCeXStpKysvJiaag. N.V. Drukkerij De Spaarnestad heen! Zien over drie Oceanen BOL'H' OP MODERNE WIJZE AAN UW TOEKOMST! VIERDE HOOFDSTUK 26 Hebt U de oplossing van de prijsvraag, welke in ons vorig nummer voorkwam, reeds gevonden U weet dat er niet minder dan 600 geld prijzen, tot een gezamenlijk bedrag van 2000 GULDEN, zijn uitgeloofd om onder de inzenders van goede oplossingen te wor den verdeeld! De termijn van inzending, per briefkaart onder motto „Kerstprijsvraag", bij onze Hoofdkantoren sluit op Dinsdagmorgen 29 December a.s. Beproef Uw kans!! Wij brengen hiermede ter kennis van de lezers van dit blad, dat wij bij gelegenheid van het Prinselijk Huwelijk een fraai, in kleuren uitgevoerd Gedenk-Album in groot formaat zullen uitgeven, waarvan de inhoud in alle opzichten verrassend zal blijken te zijn. Ondanks de luxueuze wijze van uitvoering zal de prijs slechts bedragen. Nadere mededeelingen zullen nog volgen. Bestellingen kunnen nu reeds geschieden bij onze bezorgers, agenten of den boekhandel. TELEVISIE, vliegtuigbouw, betonconstruc* ties, moderne waterbouw tal van nieuwe beroepen liggen open voor hem, die de mogelijkheden ziet waar ze zijn. School L' snel en grondig hij PBN A. Een speciaal technisch leensysteem, geleid door bekende ingenieurs, architecten, technici en doctoren! Zet nog vandaag den eersten stap naar een veelbelovende toekomst, en verzend de onderstaande coupon. Of schrijf even een briefkaartje om inlichtingen! Zij schudde snel het hoofd. „Nee, ik kan niets zengen. Laat me nu gaan Zijn handen gleden zacht langs haar armen af. „Goed, schat. Maar je bent nog lang niet van me af." Gloria keerde zic.lt om en hield haar adem in. Achter het mot schaduw beplekte grasveld stond het huis te genieten van de late zon. Een glazen deur van de benedenverdieping stond open, en even bleef daar de magere gestalte van juffrouw Endieott afge lijnd, lieersehzuchtig en streng. Achter haar waren vaag nog twee gedaanten zichtbaar, niet meer dan schaduwen. De twee aan den hoek van het gras veld scheidden snel. Jack Moreland liep somber het pad terug, met gebogen hoofd en de handen diep in zijn zakken, Gloria moest, met woede in 't hart en brandende wangen, een eindelooze uit gestrektheid fluweelig groen langs onder dien attenten blik, die koel bleef staren, tot een hoek van 't huis haar eindelijk dekking gaf. Zij stiet heftig haar adem uit. Hoe lang had juffrouw Endieott daar gestaan Hoeveel had zij gezien \\rat juffrouw Endieott ook gezien mocht hebben, zij liet niets blijken, in een trotsche kalmte, die respect ver diende. Na een vrij gedrukte pooze ging de visite weg, maar juffrouw Endieott keerde niet aanstonds terug naar haar kamer. Beheersoht onwaardig als steeds ging zij zitten wachten. Toen haar neef een half uur later binnenkwam, zat zij in een grooten stoel recht naar de open deur gewend. Hij keek verwonderd. Dit uur placht gewijd te worden aan tante Harriet's middag dutje zij had volgens alle recht en regel boven moeten zijn. Hij wuifde een korten groet en wou liaar voorbij loopen naar de bibliotheekdeur, maar zij riep hem. „Je hebt een paar vrienden gemist. Jack. Prances Payne is er geweest, met eenen meneer Gorham." „O, Fran Jammer dat ik haar mis ben geloopen." De spijt klonk niet diep. „Ik zei, dat je ieder oogenblik thuis kon komen, want de Grijze Eend lag aan don steiger, maar ze hadden geen tijd meer." Juffrouw Endieott's stern klonk flu weelzacht. Haar neef keek haar snel aan, maar vond geen spoor van toorn of achterdocht in het rustige gezicht. Door dat hij opging in zijn eigen niet zeer aangename gepeinzen, vergat, hij even. dat tante Harriet op en top een Endi eott was en de kunst verstond, liaar gevoelens te verbergen. „Die meneer Gorham lijkt me wel aardig." „Gorham V' Hij dacht even na. ,,0 ja, ik weet 't al. Ilij is makelaar. Hoe komt Fran daaraan Ik dacht, dat ze zich niet meer bemoeide met ilie lui van vroeger. Ik heb hem eens bij Bill Daimler getroffen, en hij heeft een kleinigheidje voor me gedaan. Zoowaar een honderdje verdiend, maar ik ben er mee opge houden. Iloogere financiën zijn mijn /orf niet. Over Bill gesproken, ik wou hem eens op gaan zoeken. Ik blijf denkelijk een dag of wat weg." Hij boog zich voorover, kuste haar vluchtig en ging weer weg. Hij leek nadenkend, kalmer dan anders. De oogen van juffrouw Endieott volgden hem, en achter haar koele kalmte scholen grijze schaduwen van zorg. Een paar dagen wegkomt prach tig uit, dacht ze norsch. Hij zal haar gauw genoeg vergeten.... Jeugd kan altijd vergeten. Misschien had ze dat minder stellig gemeend, als ze hem gevolgd had naar zijn kamer. Daar deed hij de deur achter zich dicht, bleef even staan om een sigaret op te steken en begon toen rusteloos de kamer rond te marebeeren. 't Was uit met zijn vertoon van luch tige onverschilligheid. Een paar malen keek hij nijdig de ruimte in. Toen deed hij een kastdeur open, trok er een koffer uit, gooide dien op bod en begon weer roud te loopen. Hij voelde zich neerslachtig, met de vlakheid van een scherpe teleurstelling. Er deed ergens iets pijn. Een massa dingen deden vervloekt pijn, en zijn gedachten waren verre van aangenaam. Hij leed niet aan zelfoverschatting, maar er was een stuk van zijn zelf-respect, dat rauw was geschuurd en met peper besprenkeld. Dus hij was een nul en een leeg- looper, dacht hij somber, een niets- nutter, die teerde op de goedheid van een verzot oud menseh. En vervolgens als hij er op uit moest voor zijn broodje, zou hij heel gauw merken, dat hij niemendal waard was. Nog ingewikkel der werd 't, als mejuffrouw Glory Staunton haar gezond oordeel lang genoeg kwijtraakte, om met een zekeren John Moreland te trouwen: dan zou ze heel gauw de handen uit de mouwen moeten steken om hem te onderhouden, en daar bedankte ze voor.'n Aardig handje complimentjes voor een man. om van een meisje te krijgen, dat hij net gevraagd had. Hij gaf een schop tegen een voeten bankje, waarvan de fijne, eindelooze borduursteken met ijver waren aange bracht door de een of andere vroegere Endieott, en drukte een half opge rookte sigaret uit, óm een nieuwe op te steken. „Ik lijk wel een kwajongen met minnesmart," mopperde hij. Of liever hij was 't, en wat wou hij er aan doen Zijn oogen dwaalden verstrooid de kamer rond. 't Was een mooie oude kamer, een der beste in huis, en 't was de zijne geweest sinds hij kind, wees. was, al kwam hij er nu maar zelden en voor korttot de laatste paar weken. Maar toch was 't zijn tehuis, in zekeren zin, al woonde hij eigenlijk al zes of acht jaar in stad. Daar had hij een fiat. klein maar sjiek. Had tante Harriet hem zelf voorgeslagen. Ze had zijn jaargeld verhoogd, dat hij dit betalen kon, en als hij eens tekort kwam, had ze nooit gemopperd. Ze was altijd royaal voor hem geweest. Hij fronste weer, en drukte langzaam ook die tweede sigaret op een asckbak uit. Al dat gezanik en die last, alleen omdat een meisje kaarsrecht was gaan zitten en hem verteld had, hoé ze over hem dacht. Prettig gehoor was 't ge weest Eigenlijk moest hij woedend op haar zijn, maar hij was 't niet. Hij wou haar hebben, meer dan ooit. PI ij voelde, dat hij haar hebben wou, al had hij aan zulke voorwaarden nooit gedacht. Het betrokken voorhoofd klaarde iets op er trok een lachje aan zijn mond hoeken. De erfgenaam van Berken woud kwam in actie, smeet van allerlei in den koffer, alsof hij op 't nippertje een trein moest halen. Gloria, op liaar kamer, kroop in een stoel bij 't raam en keek fronsend naar buiten. Zij hoofde een auto de laan uitrijden en zag nog juist even Jack Moreland, toen hij in ecu vaart den weg op zwenkte. Hij reed heel goed dat was een van zijn onbetwistbare talenten. Hij deed alles goed, wat hij prettig vond. Al wat hij niét prettig vond, ging hij doodbedaard uit den weg. Dat was zijn levensopvatting, leek 't. Zij keek naar een dalend stofwolkje aan

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1936 | | pagina 26