GOUDBLOND MEISJE
door A. L. Provost en L. Black
22
Gloria liep liet blok om en ging door een
anderen ingang het hotel weer in. Zij liet
zieli met de stilste lift naar haar kamer
brengen en nam daar de telefoon.
„Ook iets gekomen voor mrs. Moreland
„Ja, mevrouw, zooeven. Ik zal 't direet boven laten
brengen."
„Alstublieft. Stuurt u de rekening mee ik moet
straks vertrekken."
Binnen enkele minuten had zij beide. Zij schrok
ervan, zoo weinig zij over zou houden, als rekening
en fooi voldaan waren, maar daar was nu niets aan
te doen. Zij moest dadelijk uit Grandon weg.
Toen de deur dicht was. opende zij 't telegram.
„Kom persoonlijk détails regelen. Arriveer Don
derdagmiddag. Carver."
Gloria zat er strak op te staren. Hij kwam zelf
Dan wou. dan mocht ze hier niet meer zijn. Weer
greep zij naar de telefoon, maar haar baud kwam
terug, 't Zou onvoorzichtig zijn, Jack Moreland van
uit Grandon op te bellen.
Met koortsachtige haast begon zij te pakken.
NEGENDE HOOFDSTUK
Een uur later was Gloria terug op de sombere
kamer, die zij gedacht had, nooit meer te zullen
betreden. De huur was voor de heele maand betaald,
en Sara had nog geen tijd gehad, haar laatste bezit
tingen weg te halen. Gloria zette dankbaar baai-
koffer neer en ging uit, om te telefoneeren.
Een onbekende stem gaf antwoord, toen zij 't
door Jack opgegeven nummer had gevraagd. Nee.
meneer Moreland was er nietkwam niet vóór zessen.
Als 't iets dringends was, kou ze Bryant 1439 op
bellen.
Zij belde Bryant 1439 op, én kreeg nu een grove,
koude stem te hooren.
„Moreland Ja, zal wel."
Er kwam een lange pauze, waarin zij verre stem
men en een eigenaardig geklang hoorde. Toen het
„hallo" van Jack, in sterk contrast met die andere
stemmen.
„Met.... Gloria. Ik ben weggegaan uit 't hotel.
Er is iets gebeurd. En Donderdag komt mr. Carver."
„Waar ben je f"
„Op mijn oude adres."
„Ik kom over een paar minuten."
Zijn stem klonk onverhoopt energiek. Zij liad een
gevoel van opluchting.
Zij wist niet, dat hij een halven middag vrij moest
nemen, om direct te kunnen komen, en zijn werkpak
verruilen voor het dure costuum, dat bij Jack More
land scheen te hooren. Hij maakte excuus voor den
toestand van zijn handen.
„Ik heb in 't automobiel-vet gezeten," zei hij, toen
hij bij Gloria kwam. „Ik was in de garage, toen je
belde. Vertel nu maar eens, wat er gebeurd is."
Hij luisterde zwijgend, maar kneep zijn lippen
opeen toen zij vertelde over Gorham en 't roepen
van den chasseur.
„Ik denk niet, dat hij iets vermoed heeft," besloot
zij, „maar ik dorst tóch niet te blijven, toen ik wist,
dat hij daar was."
„Natuurlijk niet. 't Treft ongelukkig, vooral nu
Carver zelf komt, maar je kunt ergens anders in
trekken en hem een telegram sturen."
„Ja, ik zal hem ergens moeten treffen, maar ik
durf haast niet meer in een ander hotel. Al dat ge
knoei en gehuicliel ook viel zij uit. „Ik weet niet,
hoe ik me schamen moet."
„Glory, liefste Onmiddellijk was liij naast haar,
was zijn hand op de hare. „Waar is t voor noodig J
Kan 't niet anders Wil je niet eens probeeren, voor
't uiterlijk tenminste, en zien, of je hart gaat spre
ken Toe
„0 nee, dat kan ik nietNiet doen Zij trok haar
hand los. „Je hebt 't beloofd verweet zij.
„Ja, ik heb 't beloofd." Hij richtte zich op. „Wees
maar niet bang. Ik zal mijn woord houden."
Die booze toon was 't eenige spoor van wrevel,
dat zij in hem gemerkt had. Hij liep naar den lee-
lijken schoorsteenmantel en leunde er tegen.
„Misschien kun je beter iets gemeubileerds huren,"
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
Gloria Staunton, secretaresse run de rijke mejuffrouw
Harriet Endicott, bemerkt, dat deze geregeld effecten
verkoopt zonder het geld weer te plaatsen, alleen om
ruin de verlangens van haar verkwistenden neef Jack
Moreland te 'kunnen voldoen. Frances Payne, een
jonge weduwe, die voor haar huwelijk regel mal ig
juffrouw Endicott op haar landgoed Berkenwoud be
zocht, ontmoet een zekeren Wayne Gorham. van beroep
makelaar. Deze Gorham wil voor zaken Jack Moreland
spreken, en verzoekt Frances Payne hem met deze
familie in kennis te brengen. Jack doet Gloria een
huwelijksaanzoek, doch zij slaat dit af en zegt dat
ze niet van hem houdt en ook geen echtgenoot zou
willen hebben, die niet in zijn eigen levensonderhoud
zou kunnen voorzien. Mejuffrouw Endicott heeft hen
in den tuin opgemerkt en ontslaat haar secretaresse
wegens haar al te vriendschappelijke houding jegens
Jack. Deze is voor eenige dagen op reis en weet niet
wal er tijdens z'n afwezigheid gebeurd is. Bij zijn
terugkeer vertelt hij tot groote verbazing en schrik
van zijn tante, dat hij bij een garage als monteur in
dienst is getreden. Van de nieuwe secretaresse, die een
vriendin van Gloria is, weet hij haar adres te bemach
tigen en gaat haar onmiddellijk bezoeken. Gloria s oom
is gestorven. In zijn testament laat hij haar al zijn
bezittingen na, op voorwaarde dat ze binnen een maand
trouwt. Nog slechts twee dagen resten haar, en hoewel
ze Jack Moreland niet Bef heeft, vraagt ze hem, met
haar te trouwen, teneinde de erfenis in handen te
krijgen. Ze wil hem daarna nooit weer zien. Jack
stemt toe; ze trouwen daarop in een naburigen staat.
Juffrouw Endicott's vermogen slinkt hoe langer hoe
meer ze neemt het besluit Gorham te raadplegen.
Hierdoor raakt ze in de macht van een tweetal ge
raffineerde oplichters. - Nu kunt u verder lezen.
zei hij. „Je behoeft er niet te wonen, maar dan heb
je tenminste een adres. En dan kun je Carver daar
ontvangen en hem vertellen, dat je je eigen naam
houdt."
„0 nee nog niet
Zij schrok van het voorstel. Ze wou liet Carver
natuurlijk vertellen, maar ze moest eerst weten,
hoever ze hem vertrouwen kon. „Ik ken hem totaal
niet ik weet niet wat 't voor iemand is."
„Nee. 't Zal wel goed zijn, anders had je oom
hem niet genomen, maar liij kan natuurlijk niet
deugen, en misbruik van zijn kennis maken
Enfin, zie maar een flatje te krijgen."
„Als dat zoo gauw maar kan, om hem op tijd te
kunnen telegrafeeren."
„Zal ik er voor zorgen Ik ken hier de stad beter."
Zij aarzelde, verlegen, dat zij hem nog diensten
moest vragen.
„Als ze huur vooruit willen hebben," bekende zij,
„zou 't niet kunnen. Ik zal mr. Carver om een voor
schot vragen, maar.
„Je kunt natuurlijk niet zonder geld zitten. Denk
maar, dat ik Carver ben, tot hij er is."
Hij had zijn hand al in zijn zak, en er kwam een
welgevulde portefeuille te voorschijn. Aan den eenen
kant zat een bosje bankpapier aan den anderen
kant, tusschen andere papieren, een geel envelopje.
Dit pakte hij, de portefeuille zoo keerend. dat zij
hem den inhoud er niet uit kon zien halen.
„Neem dit voorloopig die huur komt in orde,
als we weten, hoeveel t is. Nu ga ik maar eens aan
't snorren. Dag hoor."
„Dag, en bedankt We beschouwen 't natuurlijk
als een leening."
„Zooals je wilt," zei hij kortaf.
Toen hij weg was, keek zij weifelend naar het geld.
Dat, en hulp, nam zij aan van den echtgenoot, dien
zij niet erkennen wou. 't Leven speelde wel vreemd
met haar.
Zij zag iets geels onder de tafel liggen, 't Leek wel
een loonzakje. Misschien was de concierge hier ge
weest tijdens haar afwezigheid. Dit hinderde haar.
Zij raapte het ding op en bracht, het naar de keuken.
Even later zat liaar echtgenoot in een restaurant
de kolommen „woningen te huur" in 't avondblad
door te zien. 't Was een boeiend werkje. Hij zat
voor- en nadoelen af te wegen als een toekomstig
huisvader. En naast hem groeide, als een lichtende
VERVOLG
nevel, een gestalte, tegen hem aan VIERDE
leunend, met één hand op zijn schou
der en een lief, attent gezichtje vlak
bij liet zijne. Gloria, zijn vrouw, die
haar woning koos.
De lichtende nevel vervloog. Hij maakte ontevre
den een paar aanteekeningen en wierp de krant
neer.
„En nu meneer Gorham
Hij zocht een telefooncel en belde hotel Grandon
op.
„Ik wou meneer Gorham graag even spreken."
Er kwam een korte stilte. Toen zei de andere
stem „Er logeert hier geen meneer Gorham."
„Weet u 't zeker Hij moet vandaag aangekomen
zijn."
„Een oogenblikje. Ik zal u met 't bureau ver
binden."
Weer stilte. Toen een nieuwe stem, kort en be
slist
„Pardon, maar u zult u vergissen. Er is hier geen
meneer Gorham ook niets gereserveerd op dien
naam."
Er kwam een meisje langs de cel. en*zij verwon
derde zich. dat die knappe jongeman daarbinnen
zoo woest keek.
Dacht ik wel, peinsde hij. Gorham gaat niet in
zoo'n saai boeltje. We zullen maar uitkijken en
dagen tellen. Laat hij maar oppassen.
Gloria zat. in een soort droom, luisterend naar 't
eentonig geluid van mr. Carver en ongemerkt de
kamer rondziend, met een gevoel van eigendoms
recht en blijdschap. Dit was nu van haar, ondanks
dat kaartje boven de bel, met enkel 't woord
Moreland er op.
't Was allemaal zoo vanzelf gegaan, en Jack had
het zoo gauw weten op te knappen hij had
handig en krachtig „gesnord", zooals hij 't noemde,
en toen was hij teruggetreden, om haar de beslissende
stappen te laten.
,,lk kan me beter achterbaks houden," lichtte
hij toe; „ze kunnen denken, dat je een aardig
weeuwtje bent."
Niets was vergeten. Er lagen boeken en tijd
schriften op tafel, en er naast lokte een dure
doos bonbons.
Nu was 't leed bijna geledenmorgen ging de
executeur terug naar Chicago. Hij vond alles in
orde, scheen 'tzeker even gauw naar 't stadje
geweest, waar ze getrouwd waren, na 't gesprek van
gisteren met Jack en met haar. In ieder geval, hij
nam aan. dat zij Gloria Moreland was, "n beetje
overhaast getrouwd, wegens die voorwaarde van 't
testament natuurlijk
Zij had Carver de waarheid willen zeggen over
haar vreemde huwelijk, maar in 't begin had zij
den vertrouweling van haar oom niet erg vertrouwd.
Nu was die schroom veranderd in respect voor dien
drogen, practischen man. Ze zou 't nu maar zeggen,
voor 't op een andere manier uitkwam.
Cijfers Cijfers Zij had nooit gedacht, dat oom
Robert zoo rijk was.
„De afwikkeling kost natuurlijk wat tijdmaar
wat u redelijk noodig hebt, zal ik u zoolang voor
schieten," zei Carver.
„O. graag!" riep Gloria uit. „Ik heb zooveel in
mijn hoofd. Ik bedoel geen motorbooten en diaman
ten, maar. andere dingen."
„De motorbooten en diamanten zullen ook wel
komen," antwoordde hij droogjes.
„En ik won een deel van 't inkomen op mijn
man zetten.... 't derde deel bijvoorbeeld."
„Dat is niet karig." De advocaat was hoffelijk
waakzaam. „Misschien is 't wijzer, te wachten.
„Ik wil 't onmiddellijk in orde gebracht hebben."
Carver keek iets verwonderd om den nadruk van
haar .stem, maar voor hij kon antwoorden werd
er een sleutel in 't slot gehoord. Jack kwam bin
nen. Hij had een bloemendoos onder den arm en
zette die op Gloria's schoot.
„Dag, meneer Carver! Pardon dat ik zoo laat
ben, Gloria."
Hij speelde den liefhebbenden echtgenoot, en deed
