KLEIN GRUT
K H A S A N A
Kaloderma-Gelée
Ae4-#pecio£e iwidde£> I&l
iwuurffyUtg d Aeutdett
CHAUFFEUR-MONTEUR
DIESEL-MONTEUR
RADIO-MONTEUR
door Edward Pembledon
Een, twee, drie, vier, vijf...."
telde meneer Jones halfluid en
met een vlugge beweging van
zijn linkerhand schoof hij vijf ruwe,
doffe steentjes van zich af, waarvan de
grootste niet grooter was dan een erwt.
Voor zich op tafel had hij een heel
hoopje van die steentjes liggen en de
schaal aan zijn rechterhand was er
half mee gevuld. Het was een vervelend
werkje, waarmee hij zich bezig hield
een werkje, dat nochtans groote accu
ratesse vereischte. Want die onooglijke
steentjes waren ruwe diamantjes en
dienden zorgvuldig te worden geteld,
voor ze van liet kantoor van de mijn
naar de Bank werden gezonden.
„Een, twee, drie, vier, vijf. telde
hij voort, een nieuw hoopje opzij schui
vend. Zijn stem klonk hol door het
verlaten kantoor. Eenmaal in de maand
benutte hij het stille middaguur voor
dit telwerk, veilig opgesloten achter
de getraliede vensters en beschermd
door een alarminstallatie.
„Een, twee, drie, vier, vijf.
„Schrik niet, meneer Jones," zei een
rustige stern in de -deur. „Handen öp,
alsjeblief.
Jones keek outsteld op. In de deur
opening stond een kerel als een reus
hem grijnzend aan te staren. Voor zijn
oogen had hij een lap met een paar
gaten gebonden en zijn rechterhand
omklemde een pistool, dat hij dreigend
op de borst van meneer Jones gericht
hield. Langzaam stapte hij het kantoor
binnen met zijn zware laarzen.
Jones zat daar aan tafel, verstijfd
van schrik en met zijn handen in de
hoogte. Hij begreep niet, hoe de kerel
binnengekomen was. Maar hij was er
in ieder geval en geen tralies of alarm
installatie kon nu nog baten. Lie kluis
stond open en over drie kwartier keerde
het personeel pas terug. De boef had dus
allen tijd, om 'n goeden slag te slaan....
„Hoe ik hier binnen ben gekomen,
hè lachte de gemoedelijke bandiet,
terwijl hij achter Jones ging staan en
vlug een touw om zijn polsen sloeg.
..Nogal eenvoudig, mijn - waarde. Je
moet den portier zeggen, dat hij zich
niet zoo uit moet sloven voor den
directeur. Mister Daughtou is mans
genoeg, om zelf zijn tasch naar zijn
privékantoor te dragen. Een portier is
er, om een oogje te houden op de deur.
Had hij dat gedaan, dan had ik geen
schijn van kans gekregen naar boven
te loopen en me in te laten sluiten.
Eenvoudig, niet
Hij lachte smakelijk en bond in-
tussehen de beenen en armen van meneer
Joöes stijf aan den stoel en dezen weer
aan de tafel vast.
„Ziezoo, dat is gebeurd," ging hij
tevreden voort. „Ik zie, dat ik toevallig
geluk heb. Jullie hebt het moois keurig
voor me gereed gelegd...." Hij keek
naar de open deur van de kluis en
klopte Jones amicaal op den schouder.
„Je hebt niet te klagen over de behan
deling, wel Ik houd niet van geweld,
zie je. Wees maar niet bang, dat ik je
wat zal doen. Dat pistool is een on
schuldig ding 't is maar een oud
startpistool van de Beers-mijn. Het blaft
wel hevig, maar het bijt niet. Je zou er
bij wijze van spreken zelfs geen vlieg
mee dood kunnen schieten."
Jones gaf geen antwoord op die breed
sprakige ontboezemingen. Hij dacht
aan zijn baas, aan 't half millioen aan
diamanten, dat daar in de kluis maar
voor het grijpen lag en verwenschte zijn
onmacht. Toen viel zijn blik op het
startpistool, dat dicht bij hem op tab-
lag, terwijl de dief op de kluis in den
hoek toetrad. Zijn onaangename lael
deed hem knarsetanden 'van woedi
Een doodonschuldig startpistool ws-
het, waardoor hij zich vrees had latei
aanjagen. Als zijn collega's het ooi'
eens te weten kwamen, lachten zij ziel
een ongeluk. En de baas zou te keei
gaan van je welste. Hij stikte bijna ii
zijn kauwgom, zóó wond hij zich op
over zoo'n beschamend avontuur.
Terwijl de dief met volmaakte ge
moedsrust de grootste steenen uitzocht,
vernauwden de oogen van meneer Jones
zich eensklaps tot spleetjes. Hij be
woog zijn rechterarm ei-, spande zich
in. om wat ruimte in het touw te krijgen,
waarmee hij aan de stoelleuning vast
gebonden zat. Het. gaf inderdaad iets
mee en na eenige vergeefsche pogingen
gelukte het hem zijn onderarm vrij te
maken. Toen boog hij zich met stoel en
al opzij en tastte naar het startpistool....
De dief ving intusschen een gemoede
lijke alleenspraak aan. „Die deugt niet
te veel gebarsten. Dit is 'n mooie
steen, minstens vijfhonderd waard.
Gelukkig dat ik verstand heb van die
dingetjes, niet, meneer Jones? Veronder
stel, dat je het bocht meenam en de
mooiste spullen liet liggen. Alles mee
nemen gaat niet, zie je...."
Hij wierp een vluchtigen blik over
zijn schouder naar meneer Jones, die
stijf en strak achter de tafel zat. „Wat
zie je er plotseling angstig uit," ging hij
spottend voort. „Ben je soms bang,
dat ik je baas ruïneeren zal
Grinnikend stopte hij links en rechts
de steenen in zijn zakken. „Ziezoo, dat
is genoegIaat de armoede de pee
maar krijgen, zeg ik altijd. En u. meneer
.Tones
Hij keerde zich om en liep halverwege
de tafel. „Dat speelgoedding t" klonk
het verwonderd.
„Heb ik hier," zei Jones kalm. De
loop van het startpistool stak juist
boven den tafelrand uit en was schuin
op het hoofd van den bandiet gericht.
„Kom, kom...." zei hij verbluft,
terwijl hij een stap nader kwam
„Blijf daar staan gebood Jones
dreigend en met een onheilspellenden
blik. „Blijf daar staan, tot het personeel
komt. Denk er om dit pistool is ge
laden". Ik heb óók een hekel aan bloed,
maar ik ken mijn plicht...."
De boef keek ongeloovig naar den
loop van het' pistool. Hij aarzelde,
vloekte binnensmonds en dook eens
klaps in elkaifr. Toen sprong hij op de
tafel toe en op hetzelfde oogenblik viel
er een schot - een vreemde, doffe knal.
De bandiet brulde, smakte in zijn sprong
de tafel en den stoel mèt meneer Jones
omver en sloeg tegen den vloer, terwijl
links en rechts de diamantjes over den
grond wegstoven.
Toen de bedienden een half uur latei-
verschenen, troffen ze Jones in een
zeer liulpeloozeii toestand onder de
omgevallen tafel aan een bezwijming
nabij. Dicht in zijn nabijheid lag een
reus van een kerel, wiens zakken uit
puilden van ruwe diamanten. Hij was
bewusteloos, of misschien zelfs erger.
Zijn grof gezicht vertoonde een tiental
kleine wondjes, die veroorzaakt bleken
te zijn door de dof glinsterende steentjes,
die Jones had zitten tellen.
„Klein grut," stamelde Jones zwak.
„Om het effect te verlioogen sloot ik
de monding van het pistool, dat daar
ligt, met vochtige kauwgom af." Toen
verloor hij het bewustzijn.
Rouge en Lippenstift voor een frisch en jeugdig uiterlijk.
Tegen weer en water bestand en kissproof. Rouge FI. I.-.
Lippenstift Fl. 1.25, -.75. Kleine formaten elk FI. -.35.
Ik schaam me
handschoenen uit te trekken
zóó rood en ruw zijn mijn
handen wist ik toch
middel
Waarom gebruik
dan geen Kaloderma-
Het houdt mijn handen altijd
glad en zacht en dat met
een huishouden als
Kaloderma-gelée zal U
zeker helpen. Die ervaring
heb ik bij honderden
n. En wat bijzon
der prettig is het maakt
s Avonds vóór 1
het naar bed gaan de
handen wasschen en goed
afdrogen. Dan direct wat
Kaloderma-aelée erop
een halve
Een wonde
hoe zacht en glad
je handen z jn. Die zie ie al
dat huishoudeliik werk
nuut goed
W 8146
F W O L F F SOH N-KARLSRUHE
Regelmatig worden vele Cursisten van
ons in deze steeds vooruitgaande be
roepen geplaatst. Onze praktische
lessen geven U vakkennis en zelf
vertrouwen. Schrijf eens een brief om
inlichtingenhet verplicht U tot niets.
'ec'er' die de lagere school heeft be
zocht, kan de cursussen volgen en
met onze hulp zijn doel bereiken.
Ook hebben wij goede cursussen voor
hen, die de ambachtsschool door
liepen. Leider: H. Kramer, ingenieur.
A Q Q O INSTITUUT voor
M O O KJ BRIEFONDERWIJS
Nieuwe Plein 31, bij het Station - Arnhem
Oir. j. VAN OER Bij - HOOFDONDERWIJZER
