GOUDBLOND MEISJE
door A. L. Provost en L. Black
Edson riep Gloria opeens. De chauffeur keerde
zich om. Met gToote oogen stond zij naar
den anto aan den kant van den weg te staren.
„Edson, ik kén dien wagen Hij heeft een
ongeluk gehad We moeten hem vinden
„Ja, juffrouw. We zullen zoeken. Blijft u zoolang
bij den wagen, dan ga ik de helling op."
„Nee, ik ga mee."
Zij kreeg hetzelfde gevoel, dat haar in den droom
benauwd liad. Vóór haar waren de planten vertrapt,
een pad tegen den naren wegkant op Waar was
hij heen gegaan, en waarom, en wie had er in dien
anderen wagen gezeten
Toen zag zij Jack, haar man. Hij kwam langzaam
naar heneden, als kostte het loopen hem moeite. Hij
zag er gehavend uit, en een lange gele streep langs
schouder en arm toonde, hoe hij gevallen en langs
den slikkerigen weg gegleden was. Hij hield dien
arm stijf vast, met de andere hand tegen zijn borst
gedrukt, dicht bij den schouder. Hij liep als een
slaapwandelaar, en eenmaal wankelde, struikelde hij,
viel hij bijna.
„Jack 0 Jack, je bent gewond
Gloria was bij hem, wou hem met zijn vrije hand
op haar schouder laten steunen, maar hij keek haar
op een eigenaardige, halfversufte manier aan. Toen
leek hij zich tot spreken te dwingen.
,.Ik ben. geschrokken, 't Is zoo over." Hij keek
naar Edson, en langs hem heen naar zijn veronge
lukten wagen. „Je zult me even naar 't naaste dorp
moeten brengen."
„Ik breng je natuurlijk naar Berkenwoud. Of terug
naar New York, wat je wilt. Maar je bent gewond
Wat is 't, Jack Toe, zeg 't dan
Hijgend stond Gloria hem te smeeken, en in pijn
lijken angst streelde ze zijn arm. 't Had iets geheim
zinnigs, iets schrikkelijks. Waarom gaf hij geen
antwoord En waarom trok hij nu en dan zijn lippen
zoo strak
,.'t Is niets. Alleen een beetje stijf door den val.
Ik kwainnogal leelijk terecht. Ik ga even naar
je chauffeur, als je 't goed vindt. Over den wagen."
Edson had zich bescheiden teruggetrokken en
hield zich met den auto bezig. Jack liep langzaam
naar hem toe, en de chauffeur keek snel op.
Toen praatte Jack, over den two-seater, leek 't,
want daar keken zij beiden naar, met hun ruggen
naar Gloria toe. Zij praatten zoo zacht, dat Gloria
niets verstaan kon. De chauffeur luisterde aandach
tig, knikte een paar maal, stijfde zich tot de
verantwoordelijkheid, die op hem geladen werd.
..Jawel, meneer; begrepen."
„Merci. De hoofdzaak is, dat juffrouw Staunton
er buiten blijft. Ze is hier door een puur toeval."
„Ik zal mijn best doen, meneer."
„Mooi."
Het korte gesprek was ten einde. Gloria kwam bij
hen, kalm, maar met smeekende oogen.
„Hoe is 't gekomen, Jack V' vroeg zij. „Vertel dan
eens wat
„Ik reed hier vannacht, nogal hard," zei hij. ,,Ik
zag dien wagen net toen ik de bocht nam. Ik wou
hem ontwijken en slipte, en de andere wagen schoot
de bosehjes in."
„Verschrikkelijk En die andere man in dien
auto V'
„Weg," antwoordde hij kortaf.
Daar moest zij tevreden mee zijn.
Hij kwam in haar auto naast haar zitten, en Edson
stuurde behendig den smallen weg langs. Kort
daarna bereikten zij den grooten weg weer.
Jack zei haast niets. Hij was stil, leek moe. Er was
iets in zijn kalme lusteloosheid, dat haar vreemd aan
deed, dat haar medelijden opriep, en wrevel tegen
dien anderen roekeloozen rijder, die beide wagens
had laten verongelukken en zich uit de voeten had
gemaakt. Eéns, in zwakheid of slaperigheid, zakte
hij tegen haar schouder, en zij liet hem daar liggen,
met een vreemde, zoete opgewondenheid in haar
bloed. Terwijl hij de oogen dicht had, zette zij den
kraag op van de overjas, die Edson hem geleend had.
Even later ging hij recht zitten en maakte liij
excuus.
„Ik heb geslapen, geloof ik."
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
Gloria Staunton, secretaresse ran de rijke mejuffrouw
Harriet Endicotlbemerkt, dat deze geregeld effecten
verkoopt zonder het geld weer te plaatsen, alleen om
aan de verlangens van haar verkwistenden neef Jack
Moreland te kunnen voldoen. Frances Payne, een
jonge weduwe, die voor haar huwelijk regelmatig
juffrouw Endicotl op haar landgoed Berkenwoud be
zocht, ontmoet een zekeren Wayne Gotham, ran beroep
makelaar. Deze Gorham wil voor zaken Jack Moreland
spreken, en verzoekt Frances Payne hem met de
familie in kennis te brengen. Jack doet Gloria een
huwelijksaanzoek, doch zij slaat dit af en zegt dat
ze niet van hem houdt en ook geen echtgenoot zou
willen hebben, die niet in zijn eigen levensonderhoud
zou kunnen voorzien. Mejuffrouw Endicott heeft hen
in den tuin opgemerkt en ontslaat haar secretaresse
wegens haar al te vriendschappelijke houding jegens
Jack. Deze is voor eenige dagen opreis en weet niet
wat er tijdens z'n afwezigheid gebeurd is. Bij zijn
terugkeer vertelt hij tot groots verbazing en schrik
van zijn tante, dat hij. bij een garage als monteur in
dienst is getreden. Van de nieuwe secretaresse, die een
vriendin van Gloria is, weet hij haar adres te bemach
tigen en gaat haar onmiddellijk bezoeken. Gloria's oom
is gestorvenIn zijn testament laat hij haar al zijn
bezittingen na. op voorwaarde dat ze binnen een maand
trouwt, Nog slechts twee dagen resten haar, en hoeicel
ze Jack Moreland niet lief heeft, vraagt ze hem, met
haar te trouwen, teneinde db erfenis in handen te
krijgen. Ze wil hem daarna nooit weer zien. Jack
stemt toeze trouwen daarop in een naburigen staat.
Juffrouw Endicott's vermogen slinkt hoe langer hoe
meer ze neemt het besluit Gorham te raadplegen.
Hierdoor raakt ze in de macht van een tweetal ge
raffineerde oplichters. Gloria neemt Frances Payne
in haar dienst. Jack heeft z'n betrekking in de garage
opgezegd. Hij werkt nu hij een automobiel-fabriek
ergens in 't midden-Westen. Gloria heeft bij 'n detective
bureau informaties gevraagd naar Parsons. Deze blijkt
inderdaad een groot oplichter te zijn. Intusschen pro
beert Gorham steeds met Gloria in contact te komen,
hetgeen hem nog niet gelukt is. Parsons, die onveilig
heid met Gorham gekregen heeft, gaat naar Berken-
woud, om daar z'n slag Ie slaan. Hij vermoordt
juffrouw Endicotl. Jack, die middernacht thuiskomt,
gaat den dader ijlings met z'n auto achterna. Gloria
is met haar eigen wagen naar Berkenwoud gegaan.
On dei-weg ziet ze twee auto's, die blijkbaar verongelukt
zijn. Nu kunt u verder lezen,
Zij naderden nu de stad, en Edson reed snel.
Jack schudde zich wakker uit zijn matheid.
„Gloria wil je me een pleizier doen V'
„Ja zeker Wat dan f"
„Zeg alsjeblieft tegen niemand, dat je me gezien
hebt vandaag."
„Maar, JackZij keek hem bijna verschrikt
aan. Waarom wou hij zijn gangen verborgen hou
den „Is er iets.
„Ik kan 't je nu niet vertellen, Gloria. Beloof je 't?"
Wat had ze ooit voor hem gedaan, dat haar recht
gaf op zijn vertrouwen Hij verkeerde in moeilijk
heden. Er was iets ergs, dat hij verborgen wou
houden
„Ik beloof 't," zei ze langzaam.
De wagen hield in aan het troittoir. 't Was een
zijstraat, voor Gloria een onbekend gedeelte der stad.
„Waarom stop je hier, Edson f"
,,'t Is in orde, Gloria. Ik wou hier uitstappen."
Edson kwam het portier openen. De beide man
nen keken elkaar even in de oogen.
„Dank je, Edson."
Jack wendde zich weer naar Gloria.
„Dag, hoor Nu glimlachte hij.
Edson zat snel weer op zijn plaats en de wagen
reed weg. Jack bleef staan met één arm stijf langs
zijn zij. Gloria beet op haar lip. De opwinding was
voorbij zij voelde zich diep ongelukkig. Hij had haar
weg willen hebben, maar dezen keer had zij graag
willen blijven.
Jack keek den auto na, tot hij den hoek om was.
Toen liep hij den tegenovergestelden kant op. De
menschen keken hem aan, omdat hij zoo bleek was en
zijn linkerhand zoo tegen zijn borst drukte. Hij ging
een hoek om, keek de huizen langs. Hij vond een
steenen gebouw, vuil van ouderdom en stadsrook.
Hij ging strompelend de stoep op.
Binnen stonden er mannen in uni
form, en er zat iemand aan een
lessenaar. Zij keken hem aan, toen
hij binnenkwam. Hij wankelde even.
„Ik kom mezelf aangeven. Ik heb iemand ver
moord."
Twee agenten sprongen toe hij viel als een zak
op deii grond.
Gloria bereikte haar hotel en stuurde Edson weg,
maar zij ging niet naar haar kamers. Zij kon nu
geen nieuwsgierige, halfspottende vragen over haar
ochtendrit hebben. Zij zag niet, dat Edson binnen
kwam en een ochtendblad kocht, snel de kopregels
overkeek en zich weer naar buiten repte. Zij aar
zelde maar kort, liep naar een anderen ingang en liet
een taxi roepen.
„Granliden Apartments," zei ze den chauffeur.
Er waren weken verloopen, sinds zij daar geweest
was. Zij liet zich daar liever niet zien, maar de huur
voor een jaar, en het kaartje met den naam „More-
land" zat nog boven de bel. Zij sloot de deur open
met den sleutel, dien Jack haar terug had gegeven
en ging naar binnen.
Het was er stil en doodscli. Geen hand had iets
aangeraakt sinds haar laatste bezoek. Geen hand
zou iets meer raken, als zij wegging. Het wachtte,
maar op iets, dat nooit kwam.
Zij ging de gezellige huiskamer binnen. Dat was
de tafel, waarop Jack zijn attenties voor haar had
neergelegd daar lag nog een tijdschrift, dat zij ge
kocht had, om het vertrek iets huiselijks te geven.
Zij begreep nu, waarom hij het zoo gedaan had. Hij
had gewild, dat het er uitzag als een tehuis, voor
haar zoo goed als voor hem, maar zij liad er naar
gekeken met oogen, die niet zien wilden. Op dat plekje
had hij gestaan, toen hij kortaf de aalmoezen wei
gerde, die zij hem had aangeboden in plaats van de
liefde, die hij begeerde. Zij zag hem weer voor zich,
maar nu was hij een gestalte, die zich strak hield in
een anders overjas, en alleen maar van haar weg
probeerde te komen.
Zij drong haar gezicht tegen een stoel en wrong
een snik terug.
„O Jack, ik heb je zoo noodig
TWINTIGSTE HOOFDSTUK
ür rinkelde ergens achter haar een bel.
Zij schoot overeind. Wie kon er hier komen
Misschien een colporteur, maar zij wou niemand
zien. Ze zat roerloos, wachtend, tot de onbekende
vertrok.
De bel luidde nog eens, en nu stond zij wrevelig
op. 't Was dwaas, zich te zitten verstoppen.
Zij ging de hal in en deed de deur open.
Frances Payne stond voor haar, met krullende lip
en triomfantelijke oogen.
„Blij dat ik je thuis tref," zei ze liefjes. „Ik kom
je je brief terugbrengen."
In haar vingertoppen hield zij een verkreukelde
enveloppe, geadresseerd aan „Mrs. John Moreland,
Granliden Apartments."
De grove onbeschaamdheid, de aanmatigende
wreedheid prikkelden Gloria tot strijdlust. Zij had
eigenlijk niets te verbergen Zij had een bittere fout
begaan, maar schande kon haar niet treffen. Zij was
Jack's vrouw, en nu althans ging zij daar groot op.
Zij nam de enveloppe even koel aan, als ze haar
werd voorgehouden.
„Merci, maar 't is "n leege enveloppe, dus u had u
de moeite kunnen besparen. F bent zeker benieuwd,
waarom ik dit adres heb, en onder een anderen
naam in de Ritz woon 't Gaat eigenlijk geen mensch
aan dan mijn man en mij, maar nu u toch eenmaal
hier bent, zal ik u nóg iets laten zien, dat u wel inte
resseeren zal. Dan hoeft u zich niet te vermoeien met
snuffelen."
Gloria was doodsbleek, maar zij dwong zich tot
kalmte. Zij haalde haar tasch, en haalde uit een
binnenzakje een ring. Er stonden initialen in gegra
veerd, en een datum.
„Ziet u 'i Da's mijn trouwring. De huwelijksacte
ALU Iblt
VERVOLG
