GOUDBLOND MEISJE
door A. L. Provost en L. Black
22
"Iranees sloeg de oogen neer en scheen te
aarzelen. Toen keek zij op met een bijna
smeekenden blik. „Ik ben nogal plotseling
weggegaan. Juffrouw Staunton is geen on
aardig meisje, maar onze levenshouding is zoo ver
schillend. Er waren dingen, die me tegenstonden,
daarom ben ik weggegaan. Ik geloof dat 't geld
voor ons, die altijd mifi of meer in welstand hebben
geleefd, niet zooiets belangrijks is."
Zij zag daar zijn gezicht bij vertrekken, en haar
vlugge geest dacht aan de mogelijkheid van finan-
cieele geschillen tusschen hen. Zij zuchtte en eindigde
met een luchtig schouderophalen, alsof zij een on
aangenaam onderwerp van zich af wou zetten.
„Enfin, al die kleinigheden doen er op 't oogen blik
niet toe. Praat er maar met niemand over. Je moet
nog wat rusten, voor de dokter komt."
Zij stond op en ging, met wat kleur in haar ge
zicht, maar met een harden blik. Een half uur later
keek zij naar binnen' en zag hem liggen, zooals zij
hem verlaten had - alleen had hij nu zijn arm over
zijn oogen.
Zij ging naar mevrouw Dickerson, die zich ge
willig liet plooien door haar vaardige handen.
„Hebt u gemerkt, hoe tobberig Jack er uitziet t
Hij piekert vast over die nare dingen, die hij door
heeft gemaakt zegt de dokter ook. Zou een zee
reisje hein geen goed doen i U zei gisteren, dat u er
•over dacht, met de „Zeemeeuw" naar 't Zuiden te
gaan
„Ja, dat kan wel gezellig worden!" Mevrouw
Dickerson liet zich aanstonds gaan in de opwinding
van een nieuwe onderneming. „Misschien heeft Jack
zooiets juist noodig Ik ga er meteen met Matthew
over praten."
Het kwam kort daarna in de kranten, een beschei
den berichtje, scherpe tegenstelling met de opdringe
rige koppen van enkele weken tevoren. De heer
Jack Moreland, ongeveer hersteld van zijn wonden,
was op het jacht der familie Dickerson vertrokken,
om een tocht door zuidelijke wateren te maken.
Gloria liet haar krant vallen en staarde met ver
stijfden blik het raam uit. Hij was voldoende hersteld,
om zoo'n reis te beginnen, maar haar brieven bleven
onbeantwoord. Hij "was vertrokken, zonder haar iets
te laten weten.
Dat Was zijn antwoord en haar straf.
TWEEËNTWINTIGSTE HOOFDSTUK
Berkenwoud zou verkocht worden. Het landgoed der
Endicotts, vele geslachten door, gerijpt door den
tijd en gewijd door traditie, zou overgaan in vreemde
handen, belast, zooals men fluisterde, met hypotheken
die van de nalatenschap niet veel over zouden laten.
Gloria had een en ander van de loopende geruch
ten gehoord. De nalatenschap was een zeepbel, die
bij de aanraking uiteen was gespat. Juffrouw Endi-
cott had jaren lang boven haar inkomen geleefd, hier
hypotheek opgenomen, daar verkocht, lichtzinnig
kapitaal belegd, alles 0111 geld te bemachtigen voor
een levenswijze, die zij stellig voor liet recht en den
plicht van een Endicott hield.
Gloria begon te begrijpen, hoe de heersclizuchtige,
misleide oude vrouw er toe gekomen was, zich zoo
diep in roekelooze speculatie te wagen een laatste
wanhopige poging, om voor Jack het stevige fortuin
te herstellen, 'dat zij door haar vingers had laten
glijden. Daardoor was zij, met haar ontzaglijke on
wetendheid, voor Parsons een makkelijke dupe ge
worden. Gloria kon zich de verschrikking van die
laatste dagen indenken, de hartstochtelijke poging
van een bange oude vrouw, om zich zelf te verzekeren,
dat alles goed ging. Zij kon nu medelijden hebben met
juffrouw Endicott.
Zij schreef een brief aan mr. Carver. Daarin ver
telde zij hem de dingen, die zij al maanden geleden
had willen zeggen.
Hij kwam met den eerst mogelijken trein, maar
hij ging niet naar de Granliden Apartments. Hij
kwam aan de Ritz en vroeg naar juffrouw Staunton.
Er was een troostende stevigheid in den greep van
zijn hand.
„Wat kan ik voor u doen V'
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
Gloria Staunton, secretaresse van de rijke mejuffrouw
Harriet Endicott, bemerkt, dat deze geregeld effecten
verkoopt zonder het geld weer te plaatsen, alleen om
aan de verlangens van haar verkwistenden neef Jack
Moreland te kunnen voldoen. Frances Payne, een
jonge weduwe, die voor haar huwelijk regelmatig
juffrouw Endicott op haar landgoed Berkenwoud be
zocht. ontmoet een zekeren TPayne Gorham, van beroep
makelaar. Deze Gorham wil voor zaken Jack Moreland
spreken, en verzoekt Frances Payne hem met de
familie in kennis te brengen. Jack doet Gloria een
huwelijksaanzoek, doch zij slaat dit af en zegt dat
ze niet van hem houdt en ook geen echtgenoot zou
willen hebben, die niet in zijn eigen levensonderhoud
zou kunnen voorzien. Mejuffrouw Endicott heeft hen
in den tuin opgemerkt en ontslaat haar secretaresse
wegens haar al te vriendschappelijke houding jegens
haar neef. Jack vertelt tot groote verbazing en schrik
van zijn tante, dat hij bij een garage als monteur in
dienst is getreden. Gloria's oom is gestorven. In zijn
testament laat hij haar al zijn bezittingen na, op
voorwaarde dat ze binnen een maand trouwt. Nog
slechts twee dagen resten haar, en hoewel se Jack
Moreland niet lief heeft, vraagt ze hemmet haar te
trouwen, teneinde de erfenis in handen te krijgen.
Ze wil hem. daarna nooit weer zien. Jack stem t, toe
ze trouwen daarop in een naburigen staat, Juffrouw
Endicotfs vermogen slinkt hoe langer hoe meer
ze neemt het besluit Gorhamte raadplegen. Hierdoor
raakt ze in de macht van een tweetal geraffineerde
oplichters. Gloria neemt Frances Payne in haar dienst.
Jack heeft z'n betrekking in de garage opgezegd. Hij
werkt nu bij een automobiel-fabriek ergens in het
midden-Westen, Parsons, die oneenigheid met Gorham
gekregen heeft, gaat naar Berkenwoud, om daar z'n
'slag te slaan, Ilij vermoordt juffrouw Endicott, Jack,
die middernacht thuiskomt, gaat den dader ijlings
met z'n auto achterna. Gloria is met haar eigen wagen
naar Berkenwoud gegaan. Onderweg ziet ze twee
verongelukte auto's. Een daarvan is Jack's wagen.
Hij is zwaar gewond. Op het politie bureau vertelt
hij Parsons vermoord te hebben. Hij wordt echter op
grond van zelfverdediging vrijgesproken, Gloria heeft
Frances Payne ontslagen. Deze is naar mevrouw
Dickerson gegaan en vertelt dat Jack en Gloria in
het geheim getrouwd zijn. Jack is ter verpleging bij
Dickerson opgenomen. Gloria schrijft, hem herhaal
delijk, doch haar brieven worden door Frances onder
schept. Nu kunt u verder lezen.
„Ik schaam ine bijna, 0111 nog iets van 11 te vragen,"
bekende zij. ,,ïk had 11 dat allemaal al veel eerdei
moeten vertellen, maar ten eerste dorst ik niet,
en.
„Ik begrijp 't. „John Carver" was niets dan een
gedrukte naam boven een brief u wist niet, wat
hij zou kunnen doen. En 't is altijd makkelijker, som
mige dingen op gang te brengen, dan ze tegen te
houden."
Zijn oogen tintelden. De niclit van Robert Staun
ton kon heel goed bang zijn, dat deze zakenman uit.
't zelfde hout was gesneden als sommige van zijn
vrienden, die wel niet direct omkoopbaar waren,
maar toch nooit een kans voorbij lieten gaan om
hun principes. En een geheim huwelijk, samen
gaand met een groot fortuin, gaf ongetwijfeld kansen
van duidelijk gouden tint.
„Om 11 de waarheid te zeggen," ging hij voort,
„heb ik al iets vermoed, en toen ben ik zachtjes aan
't informeeren gegaan. Bovendien liebben liet portret
en de naam van uw man in alle kranten gestaan, na
dien moord op juffrouw Endicott, maar ovci een
vrouw werd er nergens gesproken." Weer glimlachte
hij, maar de blik van ontsteltenis in baar oogen
maakte hem ernstig.
„Enfin, dat doet er allemaal niet toe. Toen u
trouwde, hebt u aan de voorwaarde van het testa
ment voldaan. Uw 00111 had verder kunnen gaan en
sterker bindende eisehen kunnen stellen, maar dat
heeft hij niet gedaan. Was er nog iets V'
„Ik wou Berkenwoud koopen."
„Berkenwoud V'
„Het landgoed van juffrouw Endicott, het huis
van meneer Moreland. 't Is zwaar verhypothekeerd,
't moet verkocht wrorden. Ik had graag, dat u 't voor
me nam, maar hij mag niet weten, dat ik het ben.
De advocaat neep peinzend zijn NEGENDE
lippen opeen en knikte. Misschien VERVOLG
klonk hem de besliste Stem van een
jongen echtgenoot in de ooren, die
kortaf Weigerde, een gedeelte van zijn vrouws
inkomen aan te nemen.
„Dat lijkt 111e een heel goed idee. Ik zal dadelijk
naar den makelaar gaan." Aan de deur keerde hij zich
om met een knikje van wijsheid. „Ik hoop, dat u
er ééns allebei zult wonen. Hij is een beste jongen en
heel erg verliefd, of mijn oogen moesten slechter zijn,
dan ik 111e verbeeld."
Gloria glimlachte, omdat zij moest, en schudde
haar hoofd. Verliefd Ja, dat was hij tóén geweest,
maar zij had zijn liefde van zich af gestooten. En
anderen palmden hem in, anderen, die haar niet uit
konden staan, die geen goed woord over haar zeggen
zouden
Alles verliep zonder moeilijkheden. I11 een week
tijds had Carver Berkenwoud gekocht, en was Sara
Dalton als huisbewaarster aangesteld.
Niet de hééle bezitting was te koop geweest. De
landerijen van Berkenwoud, oorspronkelijk een groote
uitgestrektheid, omvatten nog hectaren bouwland
met pachterswoningen, en boschgrond en weiden,
die uitliepen op een onregelmatige strook niet ver
van het dorp, met een oud vervallen gebouwtje, al
jaren ongebruikt, aan den oever van een v rooi ijk
riviertje. De een of andere Endicott van vroeger was
daar een fabriekje begonnen, een filiaaltje van de
groote fabrieken, waardoor cle familie rijk was ge
worden. Er stonden daar nog wat spookachtige weef
getouwen in stoffige duisternis. Dit stukje eigendom
had Jack willen behouden, van heel zijn wegsmel
tende erfenis, 't Was onbegrijpelijk.
Het trage varen in zuidelijke streken maakte''Jack
Moreland verder gezond, en toen weer onrustig. Hij
eischte uitvoerige rapporten van zijn rentmeester
thuis, en keek even verslagen, toen liij vernam, dat
Berkenwoud verkocht moest worden, maar berustte
toen grimmig. Hij kwam te weten, hoe Weinig er voor
hem over zou blijven. Zijn krachten namen snel toe,
maar de innerlijke onrust ook.
Te Colon gaf hij zijn besluit te kennen.
,,U hebt ontzettend veel voor me gedaan, en ik zou
graag bij u blijven tot 't einde van de reis toe, maar
nu ik 111e weer roeren kan, moet ik naar huis. Er zijn
zaken, waar ik voor zorgen moet. Ik denk er over,
de boot naar New Orleans te nemen en dan met. den
trein verder te gaan."
Mevrouw Dickerson drukte breedsprakig baar leed
wezen uit, Frances Payne zweeg woedend.
„Zaken t Hij bedoelt haar .mokte zij, en haar
jalóersehe haat sloeg hoog op. Zij wou en zou die
twee van elkaar houden. Zij wist niet goed, hoe zij
't aan moest leggen, maar zij dacht aan Wayne Gor
ham van zijn geweten had die geen last, en hij had
altijd een geheimzinnige belangstelling voor Gloria
getoond.
Er zou wel iets gebeuren, als zij Gorham van haar
ontdekking op de hoogte bracht. Zij was nu wel be
reid, 't hem te vertellen.
Jack nam te Colon afscheid. Vierentwintig uur
later brak liet jacht der Dickersons den tocht af, en
stoomde langs de kust weer op, naar New York.
Gloria had zich den laatsten tijd haast niet met
anderen ingelaten. Dit ging bijna vanzelf, want t
was vroeg in het seizoen, en er waren excuses ge
noeg, 0111 de stad uit te zijn, met dat kristalheldere
weer. Zij ontdekte nu ook, boe 'n groot gedeelte van
haar drukken omgang te wijten was geweest aan de
eeuwige jacht naar vermaak van Frances Payne.
Op een middag ontmoette zij Sopliie Daimler, die
haar meetroonde naar oen rustig restaurant, om
thee te drinken.
„Glory, ik beb je in geen eeuwen gezien Waar ben
je geweest V'
„Veel de stad uit. Hoe gaat 't F'
De hartelijke begroeting deed Gloria goed. Zij
mócht Sophie Daimler wel.
„Ik heb je zóó'n massa te vertellen. Sopliie
zweeg even, 0111 den kellner haar bestelling te noemen,
