herstel
veyiH, tSzut H&b
DE NAAMSVERANDERING
a
Wanneer U verkouden bent of
pijn hebt, neem dan 1 a 2 Aspirin-
tabletten in een glas water. Het
reeds tientallen jaren beproefde
huismiddel Aspirin doet de klach
ten verdwijnen en leidt snel tot
herstel van het lichamelijk welzijn
/b\
A
(BAYER)
Y5
door Hellinger
Een kleine twintig jaar geleden be
sloten mr. Boris Tobooknekofsky
en mr. Yussel Cohen Rusland te
verlaten. Hun geluksdroomen gingen
uit naar Amerika, het land van goud,
van vrede, van eigendomsrecht en zure
haring. Toen alles geregeld was, hadt
gij hen moeten kunnen zien aan boord
van 't sehip, dat hen naar 't glorieuze
New York zou voeren!
Mr. Tobocknekofsky had z'n handen
op de schouders van zijn vriend gelegd.
„Yussel," prevelde hij, „wij zijn op
weg naar een nieuw land. Misschien
zullen wij allebei veel succes hebben.
Misschien alleen gij. Misschien alleen
ik. Maar wat er ook moge gebeuren, ik
vertrouw erop dat wij steeds de beste
vrienden zullen blijven voor elkander.
Is dat ook jouw wensck niet
Mr. Cohen knikte heftig.
„Moge het zoo altijd blijven, Boris,"
stemde hij toe, „vrienden tot aan het
bittere einde."
Zij drukten elkander ferm de hand.
En de boot stampte rusteloos verder
naar 't land der beloften.
't Was mr. Tobocknekofsky, die 't
eerste succes boekte.
Beide mannen hadden zich gevestigd
in een goedkoope, onaanzienlijke wijk
van New York. Beiden Waren werk
zaam in een kleinen Winkel. Het scheen
dat mr. Tobocknekofsky de dingen wat
kloeker en handiger vermocht aan te
pakken dan mr. Oolien. En voordat
er een jaar verloopen Was, had hij 't al
gebracht tot assistent van den chef.
Toen zij samen naar huis gingen,
wenschte Colien zijn vriend van harte
proficiat met zijn promotie.
De andere trok de schouders;op.
„Men moet zich weten op te werken,"
gaf hij met kwalijk onderdrukten trots
ten antwoord. „Dat is de geest van
Amerika. En- eh, tusschen twee haak
jes, Cohen, ik heb besloten mijn naam te
veranderen, de zult me 'n plezier doen
mij van nu af Tobocknekov te noemend'
Mr. Cohen slikte een opmerking, die
hij wilde maken, weg. Hij zweeg en
knikte slechts met 't hoofd.
Na vijf jaar was mr. Tobocknekov
de beheerder van den heelen winkel. Hij
streek een dik salaris op en voelde zich
koning in zijn eigen, kleine rijk. Zijn
vriend, mr. Cohen, was nog steeds op de
onderste sport van de ladder blijven
staan. Mr. Tobocknekov kon hem met ge
mak vooruit helpen, maar hij' deed zulks
niet en werkte hem eerder nog tegen.
Eén ding deed hij echter wel. Hij bleef
Cohen trouw bezoeken in diens nederige
woning en weidde dan breed uit over
zijn eigen successen. Op 'n avond kwam
hij daar binnen vallen, vervuld van
groot, belangrijk nieuws.
Cohen," zei hij, „ik doe Weer 'n stap
omhoog. Ik heb, met ingang van de
volgende Week, een nieuwe betrekking
aanvaard in de bovenstad. Mijn salaris
bedraagt tienduizend dollar per jaar. Is
dat niet daverend
De ander knikte.
,,'t Is wonderbaarlijk," gaf hij tsu.
antwoord. „Ik mag je wel feliciteeren,
mr. Tobocknekov. Nu ga je zeker ver
huizen
„Natuurlijk. Vermoedelijk zal ik een
luxueus appartement in de hoofdstad
betrekken. Wij Amerikanen moeten
gelijken tred houden met den tijd. Maar,
beste Cohen, je hoeft daarover niet te
treuren. Ik zal mijn ouden vriend nim
mer vergeten. Ik blijf je geregeld bezoe
ken en zal je op de hoogte houden van
mijn successen. Tot. ziens."
Bij de deur keerde hij zich om.
„0 ja, tusschen twee haakjes, ik ver
gat je te zeggen, dat ik, in aansluiting
met de gewijzigde omstandigheden,
besloten heb mijn naam te veranderen.
Noem mij van nu af aan Tobock."
Toen vertrok hij.
't Is van geen belang in den breede
over de verdere successen van mr. To
bock uit te weiden. Ik kan ermee vol
staan te zeggen, dat hij snel hooger
klom. Van de voorstad verhuisde hij
naar de wijk der millionnairs. Hij trad
in 't huwelijk, omringde zich met een
regiment van bedienden, richtte feest
malen aan en kocht zich een reputatie.
Hij veranderde zijn naam nogmaals,
nu van Tobock in Tobey.
Toch bleef hij zijn vriend bezoeken.
Telkens Wanneer hij een nieuw succes
had behaald, werd Cohen ervan op de
hoogte gebracht. Mr. Tobey rolde in
zijn roomkleurige Rolls-Royce voor,
beklom de enge trap naar de vijfde ver
dieping, Waar Cohen woonde, trad met
een stralend gezicht binnen en begon
van zijn nieuwe successen te vertellen,
terwijl de vrouw van Cohen met haar
vijf kinderen geduldig luisterde.
„Gisteren heb ik, in een oogenblik
tijds, honderdduizend dollar verdiend,"
riep hij uit. ,,'t Is gemakkelijk genoeg, Co
hen, als je maar weet hoe 't moet. Je zult
niet vermoed hebben, dunkt me, toen
Wij samen uit Rusland vertrokken, dat
ik mij hier als een genie zou ontpoppen
Maar zoo is 't leven, nietwaar, Cohen?"
Cohen had zulks inderdaad niet ver
moed. In de verste verte niet. Hij stak
vol zorgen. Zijn kinderen hadden hard
nieuwe schoenen en kleeren noodig. Ook
was er gebrek aan voedsel.
„Ik denk er sterk over 'n prachtig
huis aan de Hudson te bouwen," ging
Tobey verder. „Dat hoort zoo'n beetje
bij mijn positie. Al mijn millionnairs-
vrienden beamen dat. Heb je mijn foto
in de krant gezien Nee Daar moet je
oj) letten, op zulke dingen, Cohen Je
moet er trotsch op gaan, dat je oude
vriend 't zoo ver gebracht heeft. Bij mijn
foto stond tevens een artikel afgedrukt,
waarin verteld werd, dat ik honderd-
twintig-duizend dollar geboden heb
voor 'n schilderstuk."
Zoo ging hij verder. Nu eens een uur
lang aan één stuk, dan zelfs twee uur.
Dan vertrok hij gewoonlijk. De ge
dachte om den kinderen eens iets te
geven kwam nooit bij hem op. Ook
drong het nooit tot hem door, zijn
ouden vriend eens vooruit te helpen.
Integendeel, de wind begon steeds hoo
ger te waaien.
Zes maanden nadien.
Cohen zat met z'n gezin juist aan
tafel, toen er wild op de deur werd ge
klopt. Cohen opende en mr. Tobey
stoof binnen.
„Ik ben geruïneerdIk ben geruï
neerd riep hij zenuwachtig uit. „Er
is iets gebeurd. De grond is onder mijn
voeten weg geslagen. Ik bezit niéts
meer, Cohen. Niets meer Niets meer
Ik heb gespeculeerd en alles verloren."
Mr. Tobey Wrong radeloos de handen.
„Je bedoelt, dat je al je geld kwijt
bent En 't is niet meer terug te
halen V'
Tobey knikte stom.
Cohen stapte naar de deur en hield
die wijd open. Hij pakte den ander bij
den arm en duwde hem naar buiten.
,,'t Spijt me verschrikkelijk," mom
pelde hij zacht, „en het treft me pijnlijk
dit te hooren. Tot ziens, Tobockne-
kofsky
HET PRODUCT VAN VERTROUWEN
Lang niet alle witte tabletjes zijn Aspirin.
En lang niet alles, wat voor Aspirin
moet doorgaan, of als „even goed"
wordt betiteld, heeft dezelfde snelle,
heilzame werking. Aspirin is alleen
echt met het Bayerkruis op elk tablet
en den Oranjeband om de verpakking.
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van
20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. a 10 ets.
