LUX TOILETZEEP
HET STANDBEELD IN
GUAYAQUIL
MINTA
Jöv éA
18
Duldt geen smet
op Uw schoonheid!
Zorg voor een sterk
en blinkend wit gebit
Laat PASTOL U daar
bij helpen. Pastol is
Nederlands veiligste
tandmiddel krast
niet en verwijdert het
gevaarlijke tandsteen
door oplossing de
veiligste manier I
Doos 10 en 20 ets.
Tube 20 en 35 ets
Nederlandsch Fabrikaat
Verkades „Minta Keps"
zijn heerlijk frisch in den
mond. Ook bij thee sma
ken zij bijzonder goed
Probeert U ze eens! Prijs
2 ons voor 25 cent. In luxe
doosjes 40 cent. Vraagt U
uw winkelier ook eens naar
de verschillende andere
soorten Verkode's „Keps"
IK GEBRUIK UITSLUITEND LUX TOILET
ZEEP OM DE ONOVERTROFFEN KWALITEIT DIE
HAAR STEMPELT TOT EEN ONGEËVENAARD
SCHOONHEIDSMIDDEL; HET OVER
VLOEDIGE SCHUIM. DAT DE HUID
TERSTOND OPFLEURT EN HET VER
FRISSENDE, OPWEKKENDE PARFUM
EGEN
Deze gunstige opinie over Lux Toilet
Zeep bewijst opnieuw hoe schitterend
wij geslaagd zijn, toen wij kosten
noch moeite spaarden om een zeep
te maken die het gelaat fris en
jeugdig houdt en beschermt tegen
de gevaren van een vermoeide,
vroegtijdig verouderde huid. En
de prijs van Lux Toilet Zeep is binnen
ieders bereik! Doe als bovenstaande
verbruikster! Laat Lux Toilet Zeep U
helpen om de bekoorlijkecharme van
een jeugdig frisse teint te behouden.
i Tf, ha -OKI
Aan den mond van de
Rio Daule ligt. Guaya
quil, een der leven
digste havensteden van de
republiek Ecuador. De in
woners van het stadje zijn
vlijtige menschen, die zich
bezighouden met den han
del in koffie, cacao, rubber
en elpenbeen en die verder
nog aan den kost komen
door uit den bast van 'n
speciale boomsoort mooie,
breede, eigele stróohoedon
te vlechten, welke een be
schutting zijn tegen de
lieete stralen van de Zuid-
Amerikaansche zon.
Guayaquil heeft echter
ook een beroemden lands
man, den dichter Olmeda,
wiens triomfgezang „Canto
i Boliyar" elke jongen en
meisje op school leert en
ook weer even spoedig ver
geet, omdat dit gedicht, dat. betrekking
heeft op de bevrijding van Zuid-Amerika,
hoe goed ook gemeend, toch zeer lang
dradig en vervelend is.
In het jaar 1897 bereidde men er zich
op voor den dichter Olmeda ter eere
van zijn vijftigsten sterfdag te huldigen,
door voor hem namens beroemde
medeburgers, dichters en politici van 't
land een standbeeld in Guayaquil op te
richten.
In het jaar 1897 kende men nog geen
crisis. De koffie- en cacaohandel wier
pen groote winsten af en de prijzen voor
de eigele stroolioeden waren buiten
sporig hoog. Men zal zich dus niet ver
wonderen, dat bij het stadsbestuur van
Guayaquil de gedachte opkwam, het
standbeeld van den grooten dichter in
Europa te laten vervaardigen, waar de
meest beroemde beeldhouwers woonden.
Na vele beraadslagingen werden drie
afgevaardigden gekozen, welke zich met
een opdracht op weg naar Parijs be
gaven, om daar aan een bekend kunste
naar de uitvoering van het werk op te
dragen. Het. moest een meer dan levens
groot in steen uitgehouwen standbeeld
van den grooten dichter Olmeda zijn.
De drie heeren arriveerden na een
rustige zeereis in Parijs en begaven zich
direct naar een der bekendste en be
roemdste beeldhouwers van dien tijd.
Zij werden allervriendelijkst ontvangen
en bespraken de uitvoering hunner
opdracht. Zij lieten hiervan schetsen
maken, alsook monsters van het materi
aal voorleggen en toen zij het allen eens
waren en het standbeeld in hun verbeel
ding reeds vaste vormen had aangeno
men, vroeg de verstandigste der drie:
„En wat bedraagt de prijs van dat
alles
De kunstenaar toonde zich door deze
vraag van de zijde van het stadsbestuur
zeer beleedigd en noemde na een tergend
lang zwijgen den prijs van honderd
duizend francs.
De drie burgers van Guayaquil
verbleekten, keken elkaar bezorgd aan,
en toen ze van hun verbazing waren
hekomen, constateerden zij, dat hun
volmacht zulk een bedrag in de verste
verte niet benaderde. De kunstenaar
sloeg zijn schetsboek dicht, wierp zijn
teekenstift verachtelijk op zijn bureau
en verklaarde toen koel en beslist, dat
hij niet in staat was een waardig stand
beeld onder dezen prijs te maken. Hij
sprak op smadelijken toon over gipsen
Lord Byron.
borstbeelden en fabriekswaar, zoodat de
drie heeren uit Ecuador van verlegen
heid niet wisten hoe ze kijken moesten.
Hun situatie was tegenover den kun
stenaar bijzonder pijnlijk, vooral daar
zij voor hun vertrek geweldig gebluft
hadden.
Zoo stonden ze eenigen tijd zwijgend
en met gebogen hoofden, diep in ge
dachten verzonken, totdat de oogen van
een hunner naar omhoog gingen en op 'n
groot marmeren beeld bleven rusten, dat
een grooten boek van het atelier innam.
„Wat kost dat beeld klonk liet
van do lippen van den bezorgden afge
vaardigde, die tevens ook de burge
meester was.
Met een medelijdenden glimlach
noemde de beeldhouwer een prijs, die
toevallig tamelijk goed overeenkwam
met hetgeen zij mochten besteden.
„Dat is echter niet Olmeda voegde
hij er aan toe.
Doch met een afwerende handbewe
ging werd flat bezwaar opzij geschoven.
Na een korte beraadslaging besloten
de drie afgezanten van Guayaquil liet
beeld te nemen.
Vier weken later kwamen zij weer in
hun geboortestad terug en voerden een
groote kist, met zich mee.
Op een heerlijken herfstdag werd het
standbeeld in aanwezigheid van vele
duizenden burgers uit. Guayaquil ont
huld. Men reciteerde het „Canto a Boli
var". De burgemeester hield een lange
redevoering.
Een der oudste inwoners vertelde iets
van Olmeda, den dichter, dien hij nog
gekend had en wiens gemarmerde aan
blik hem nu nog tranen ontlokte. De
inwoners voelden met meer trots de
groote beteekenir welke hun stad, voor
den handel in koffie, cacao en het maken
van eigele stroolioeden, had.
Zoo staat heden ten dage nog op de
markt te Guayaquil aan den mond van
de rivier de Rio Daule in den staat
Ecuador een standbeeld van den grooten
Engelschen dichter, lord Byron, met
het opschrift
„I. I. Olmeda 1775—1847."
Het is hetzelfde beeld, dat de drie
afgevaardigden in Parijs van een beeld
houwer hadden gekocht, wijl de prijs er
van beter met hun portemonnaie over
eenkwam.
