GOUDBLOND MEISJE
door A. L. Provost en L. Black
VIERENTWINTIGSTE HOOFDSTUK
Wayne Gorham begon weer ruimer adem
te balen. Hij erkende voor zichzelf, dat de
moord op Berkenwoud hem licht onaange
naamheden had kunnen bezorgen. Parsons
had zich bijvoorbeeld, als hij niet zoo plotseling aan
zijn eind was gekomen, kunnen wreken, door met
zijn laatsten adem zijn medeplichtige te verraden.
En toen die waardelooze koperaandeelen in de na
latenschap van juffrouw Endicott gevonden werden,
had men allicht onpleizierige nasporingen kunnen
beginnen. Maar Parsons was voorgoed uit de voeten
zijn plotselinge dood had sterfbed-openbaringen
onmogelijk gemaakt. En wat die papieren betreft
't kwam zoo vaak voor, dat schijnbaar verstandige
menschen dolle speculaties waagden, en verband
met Wayne Gorham was er niet aan te ontdekken.
Hij had uitermate opgepast, en 't was doodmakkelijk
geweest, doordat juffrouw Endicott er geen benul
van had, hoe zulke zaken gewoonlijk behandeld
werden.
Eén ding had hij heel goed opgemerkt. Bij al
die opspraak over Jack Moreland was er niet
't minste gewag gemaakt van een mevrouw More
land. Zijn moeilijkheden en ziekte hadden geen
verzoening teweeggebracht. En toch had Gloria zeer
zeker onder den naam Mrs. John Moreland ge
logeerd Dat zij geen bedriegster was, begreep
Gorham wel, hoe cynisch hij anders ook was.
Op een ochtend, toen hij op zijn kantoor kwam,
vond hij een brief met het handschrift van Frances
Payne. Er zat een blaadje papier in met twee
korte regeltjes
„Een kleinigheidje, misschien interessant voor
je gevonden in de kamers van G.S., F. P."
Bijgesloten was een verkreukelde envelop, leeg,
met een getypt adres „Mrs. John Moreland, Gran-
lideiï Apartments". In den linkerbovenhoek stond
de naam John Carver, advocaat-notaris, en een
adres te Chicago.
Gorham zat er met een geniepig lachje naar te
kijken, maar het lachje ging over in een trek van
ergernis.
„Had ik dit papiertje maar gehad, toen die ouwe
juffrouw vermoord werd," peinsde hij koelbloedig,
„dan had ik die jongedame leelijk laten dokken,
om mijn mond te houden. En als ze eenmaal af had
geschoven, was er geen eind meer aan gekomen."
Zijn geweten zei hem niemendalhij betreurde
een verloren kans, verder niets. Peinzend zat hij op
zijn bureau te trommelen. Toen greep hij naar de
telefoon en belde de Ritz, en vroeg naar juffrouw
Staunton.
De kamenier van juffrouw Staunton kwam ant
woorden. Mademoiselle was niet thuis. Nee, zij kwam
vandaag niet meer. Zij was weg buiten aan zee.
Nee, mademoiselle had geen adres achtergelaten.
Madame Payne Gorham betrapte iets scherps
in de vrouwenstem. Madame Payne was niet meer bij
mademoiselle. Al weken niet meer. Toen nadrukke
lijk gevraagd werd naar den datum van haar ver
trek, gaf zij dien. Het was de dag waarop Jack More
land zich bij de politie was komen aangeven, in de
meening, dat Parsons door zijn handen den dood had
gevonden.
Gorham zat een poos stil na te denken. Vijf
weken geleden. Hij begon weer op het bureau te
trommelen.
Eigenaardig, dat die meid niet wist of niet
zeggen wou waar Gloria Staunton was. De vraag
had haar merkbaar in verlegenheid gebracht.
Buiten aan zee - vreemd geval.
Nee, toch niet zoo érg vreemd. Hij greep andermaal
naar de telefoon.
„Hallo, Norton." Norton was een makelaar in
vaste goederen, dien hij vrij goed kende. „Zou jij
me ook kunnen zeggen, wie Berkenwoud gekocht
heeft 't buitengoed van Endicott, aan de Straat
Ik weet iemand, die er oog op heeft."
„Berkenwoud Ja, wacht eens. Een zekere
Carver uit Chicago, geloof ik. Strooman natuurlijk,
maar ik weet niet voor wien."
Gorham brak de verbinding af. Carver, uit Chi-
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
Gloria Staunton, secretaresse van de rijke mejuffrouw
Harriet Endicott, bemerkt, dat deze geregeld effecten
verkoopt zonder het geld weer te plaatsen, alleen om
aan de verlangens van haar verkwistenden neef Jack
Moreland te kunnen voldoen. Frances Payne, een
jonge weduwe, die voor haar huwelijk regelmatig
juffrouw Endicott op haar landgoed Berkenwoud be
zocht. ontmoet een zekeren Wayne Gorham, van beroep
makelaar. Deze Gorham wil voor zaken Jack Moreland
spreken, en verzoekt Frances Payne hem met de
familie in kennis te brengen. Jack doei Gloria een
huwelijksaanzoek, doch zij slaat dit af en zegt. dat
ze niet van hem houdt en ook geen echtgenoot zou
willen hebben, die niet in zijn eigen levensonderhoud
zou kunnen voorzien. Mejuffrouw Endieott heeft hen
in den tuin opgemerkt en ontslaat haar secretaresse
wegens haar al te vriendschappelijke houding jegens
haar neef. Jack vertelt tot groote verbazing en schrik
van zijn tante, dat hij bij een garage als monteur in
dienst is getreden. Gloria's oom is gestorven. In zijn
testament, laat hij haar al zijn bezittingen na, op
voorwaarde dat ze binnen een maand trouwt. Nog
slechts twee dagen resten haar, en hoewel ze Jach
Moreland niet lief heeft, vraagt ze hem, met haar te
trouwen, teneinde de erfenis in handen te krijgen.
Ze wil hem daarna nooit weer zien. J ack stem t toe
ze trouioen daarop in een naburigen staat. Juffrouw
Endicott's vermogen slinkt hoe langer hoe meer
ze neemt het besluit Gorham te raadplegen. Hierdoor
raakt ze in de macht van een tweetal geraffineerde
oplichters. Gloria neemt Frances Payne in haar dienst.
Jack heeft z'n betrekking inde garage opgezegd. Hij
werkt nu bij een automobiel-fabriek ergens in het
midden-West en. Parsons, die oneenigheid met Gorham
gekregen heeft, gaat naar Berkenwoud, om, daar z'n
slag te slaan. Hij vermoordt juffrouw Endicott. Jack,
die middernacht thuiskomt, gaat. den dader ijlings
met z'n auto achterna. Gloria is met haar eigen wagen
naar Berkenwoud gegaan. Onderweg ziet ze twee
verongelukte auto's. Een daarvan, is Jack's wagen.
Hij is zwaar gewond. Op het politie-bureau vertelt
hij Parsons vermoord te hebben Hij wordt echter op
grond van zelfverdediging mjgesproken. Gloria heeft
Frances Payne ontslagen. Deze is naar mevrouw
Dickerson gegaan en vertelt dat Jack en Gloria in
het geheim getrouwd zijn. Jack is ter verpleging bij
Dickerson opgenomen. Gloria schrijft hem herhaal
delijk, doch haar brieven worden door Frances onder
schept. Jack is wederom hersteld. Gloria heeft. Berken-
woud gekocht behalve een enkel gebouwtje dat J ack's
eigendom blijft en dat hij als werkplaats gebruikt.
Nu kunt u verder lezen.
cago Hij borg de kreukelige envelop met zorg in
zijn portefeuille.
Het was al bijna licht, toen Gloria in slaap viel,
maar toen sliep zij zoo vast, dat Sara, uren later,
ongemerkt binnen kon komen. Een flinke poos
daarna deed Gloria haar oogen open, en zag zij Sara
naast haar bed zitten. Er sloeg ergens een klok tien.
Zij schrok, keek schuldbewust.
„Sara Ik ben afschuwelijk lui, hè f"
„Wat doet 't er toe!" Er was een rimpeltje tusschen
Sara's rechte wenkbrauwen. „Maar ik heb er wel
over gedacht, je te wekken. Er was iemand voor je
aan de telefoon."
„Cécile Anders weet geen mensch, dat ik hier
ben ik heb haar alleen 't telefoonnummer gegeven."
„Nee," zei Sara kortaf, ,,'t was een man ik
geloof dat creatuur Gorham. Echt onaangenaam
mensch, vind ik. Hij had gehoord, dat je op Berken
woud was, zei hij, en hij wou je spreken over iets
belangrijks."
„O Gloria voelde die koude vrees, die altijd over
haar kwam, als zij Gorham ontmoette. „Wat heb jé
gezegd t"
„Dat hij waarschijnlijk verkeerd verbonden was,"
zei Sara grimmig. „En toen heb ik afgebeld. Zou je
kamenier 't hem gezegd hebben, Gloria T"
„Ik weet niet," zei Gloria bedrukt. „Ik denk 't
niet. Ik zou Cécile alles toevertrouwen. Maar we
staan voor een feit hij weet, dat ik op Berkenwoud
ben of hij vermoedt 't. Ik had hier niet moeten
komen
Zij stak geërgerd haar handen uit.
„O, ik ben 't zoo zatviel zij TIENDE
uit. „Ik wólg van dat verstoppertje
spelen en oppassen en doen-alsóf VtKVUH?
't Is gemeen en laag en hatelijk.
Als ik het nog eens over kon doen...."
Zij zweeg haar lippen verknepen, wat zij dan
doen zou.
„Nu, dan speel je géén verstoppertje meer. Je
hoeft je nergens voor te schamen."
„Nu móét ik 't wel stilhouden." Gloria's stem
klonk kalm en moe de glans van wilde opstandig
heid was opeens uit haar oogen geweken, ,,'t Is nu
mijn geheim niet meer, maar 't zijne. van Jack.
Toen hij nog om me gaf, zou hij 't dolgraag bekend
gemaakt hebben. Maar dat is nu uit. Ik weet best,
dat ik niet anders verdien, Sara ik ben blind en
egoïstisch en baatzuchtig geweest, maar ik kan 't
gewoon niet hébben, dat ik. zijn vrouw ben,
die hij niet erkent."
Er haperde iets in Gloria's keel. Sara zat heel
stil. Alleen legde zij haar warme hand over die van
Gloria.
Een oogenblik later keek Gloria weer op. Zij was
zoo kalm, dat Sara er bang van werd.
„Neem me niet kwalijk, dat ik me zoo liet gaan,
ik zal 't niet meer doen.
Ik wil 't niet meer doen. En ik meen 't eigenlijk
ook niet, want ik heb al besloten, wat ik doen zal.
Gorham weet 't. Dat lijkt me nu wel zeker. En ik zie
hem er niet voor aan, dat hij geen misbruik zal maken
van die kennis. Frances Payne weet 't ook en die
haat me. 't Zal niet lang meer duren, of er worden lee-
lijke praatjes uitgestrooid, en dan wil ik hier niet
meer zijn, liefst niet meer in 't land, maar zeker hier
niet meer in de buurt. Ik zal 't Jack laten weten.
Spreken hoef ik hem nietdatdat wil ik
niet. Ik zal hem schrijven, en straks bel ik Cécile op,
dat ze mijn koffers pakt. Ik wil van niemand af
scheid nemen. Morgenochtend vertrekken we."
Weer die schorheid, die verder spreken belette.
Sara kuste haar vriendin en verliet haar. Het was nu
geen tijd om te redeneeren.
Halverwege de hal bleef Sara staan. Toen deed zij
de naaste deur open en trok haar achter zich dicht.
In dit kamertje had zij haar kantoor gehad vroeger,
en Gloria ook, en er was een telefoon, met de noodige
boeken er bij. Eén daarvan bladerde Sara snel door.
Toen vroeg zij verbinding met Garrett en Hudson.
Sara Dalton was een zeer kalme en beheerschte
dame, maar nu kon zij geen oogenblik stilzitten,
zoolang zij wachten moest.
De stem aan het andere einde van den draad was
niet die van Jack Moreland. Meneer Moreland was
uit. Hij kon ieder oogenblik terugkomen, maar 't
kon ook laat in den middag worden. Sara hield een
uitroep van teleurstelling in.
„Als meneer thuiskomt," drong zij aan, „wilt u
dan vragen, of hij onmiddellijk naar Berkenwoud
komt Onmiddellijk Zegt u maar, dat 't iets hoogst
belangrijks is."
Met een zucht van ongeduld legde Sara den ont
vanger neer.
„Als hij er nu maar is, voor ze weg is, en als ik
hem eerst maar even alleen kan spreken Zij moet
hem te woord staan. Ik geloof nooit, dat hij niet meer
van haar houdt."
Kalm verliet zij het kamertje Weer. Toen Gloria
beneden kwam, had Sara haar ontbijt klaargezet op
een tafeltje bij een zonnig raam.
Het was bijna twaalf uur, toen Jack terugkwam
aan de zaak, met den grooten, schitterenden wagen,
dien hij was wezen demonstreeren. Hij had den ver
koop afgesloten de provisie zou weer een mooi
steentje bijdragen tot de fondsen van het Groote Idee,
de onderneming, die hij begonnen was terwille van
Gloria en die hij doorzette, om haar makkelijker te
kunnen vergeten.
Terwijl hij stopte kwam er een man, die op het
trottoir had geslenterd, naar hem toe en gaf een
knikje.
„Hallo, Murphy."
„Hallo, Jack."
Murphy was een rustige man met een onopvallend
grijs pak en onopvallend donkerblond haar, maar
