MRTINI
opwekken
smakelijk
23
schaduwen, en de vreemde afgetakelde
weefgetouwen, en de gouden banen
zonlicht, binnenvallend door de wes
telijke vensters. Een verdwaalde vlieg,
nablijver van den zomer, tuimelde
door een kapotte ruit naar binnen en
zoemde dommelig in den zonneschijn.
Jack hief zijn hoofd op en keek haar
aan, naar den verrukkelijken blos in
haar wangen en de droomerige verwon
dering in haar oogen.
„Ik kan 't nog niet gelooven, Glory.
Ik durf je geen seconde los te laten, uit
angst, dat je tegen zoo'n zonnestraal
op zult schieten en weer onzichtbaar
wordt."
Vreugde prikkelde tot scherts.
,.Ik heb absoluut geen zin, om in
zonnestralen te klimmen," antwoordde
zij. ,.Ik heb een man, waar ik op passen
moet, dus ik blijf hier."
Zij trok langzaam terug, hield zich
plagerig buiten zijn bereik.
„Laten we gaan zitten," stelde zij
voor. „We hebben zooveel te praten."
De oude bank noodde hen hij haalde
een zakdoek te voorschijn en stofte het
hout zorgvuldig af.
„Vertel maar eerst, Wat je op Ber
kenwoud uitvoert, en waarom juffrouw
Dalton hier is," verzocht hij.
Zijn arm was weer om haar heen, en
zij nestelde zich tegen zijn schouder.
Vleiende vingers kropen in zijn hand.
„Ik kon niet hebben dat er vreemden
in jouw huis kwamen, Jack
„Dus je hebt 't gekochtEcht iets
voor jou. Ik wil nu wel bekennen, dat
ik 't een ellende vond, dien verkoop
van Berkenwoud. Ik had eigenlijk wel
kuunen denken, dat je 't doen zou,
maar. ik had je zoo heelemaal op
gegeven Je bent een engel voor me
geweest dien ongelukkigen dag, toen
je me bij die steengroeve vond, maar
toen er weken voorbijgingen zonder dat
ik iets van je hoorde, dacht ik, dat je
liever van mfe af was. Ik zat toen
nogal diep in de misère, zie je."
„Maar, Jack, ik héb geschreven Ik
wou dolgraag naar je toe, maar dat kon
niet, toen je bij de Dickersons was.
't Klinkt kinderachtig als ik 't vertel,
maar mevrouw Dickerson had me vast
niet toegelaten, want ze voelde zich
doodelijk beleedigd door me. Ze had
een tocht met haar jacht op touw gezet,
speciaal om me aan een paar kennissen
van haar voor te stellen, maar dat kwam
ik pas later te weten, en op 't laatste
moment hoorde ik, dat Wayne Gorhani
van de partij was, en toen heb ik 't
afgezegd, 't Was natuurlijk wel erg
Frances was er woedend over maar
ik kón niet gaan, toen ik wist, dat hij er
ook zou zijn. Ik. ik kón geen drie of
vier dagen met hem samen zijn. Ik was
bang voor hem. Hij weet 't, Jack. Hij
heeft zelfs ontdekt, dat ik gisteren op
Berken woud ben gekomen, en hij heeft
me hier op willen bellen."
Jack zat iets voorover, zijn oogen
naar den vloer en zijn mond wat streng.
Toen hij den naam Gorham hoorde, keek
hij snel op, toen hervatte hij zijn studie
van de planken voor zijn voeten.
„Wat spijt me dat van die brieven
Diedaar moet iets mee gebeurd
zijn. Maar je hoeft je over Gorham
geen zorg meer te maken. Die za.1 je
nooit meer lastig vallen."
Hij vertelde haar, wat er gebeurd
was, en Gloria luisterde huiverend.
,,'t Is verschrikkelijk. Ik zou haast
medelijden met hem kunnen hebben.
Ik ben zoo gelukkig, dat ik niemand
kwaad meer kan wenschen," zei ze.
,,'t Is gegaan zoo 't moest, liefste.
Hij was een gevaar voor zichzelf en
voor anderen. Toen ik op dat politie
bureau kwam, vijf weken geleden, dacht
ik er niet aan, dat ik dien brief aau jon
nog in mijn zak had, van Grantham en
Hyde, over Parsons en den Rosario-
zwendel. Daardoor is de politie er
achter gekomen, en ze hebben argwaan
gekregen tegen Gorham, omdat een
rechercheur die twee bij elkaar had
gezien in Grandon, dien dag, toen
Parsons naar Berken woud is gekomen."
Zij raakte streelend zijn magere, ge
bruinde gezicht aan.
„O, Jack, als ik er aan denk, wat je
door hebt moeten maken En toen je
d&ar was. vóór ze je vrijlieten, heb
ik me gek gepeinsd, wat er met je zou
gebeuren. ik had naar je toe gewild
en ik had 't met je willen deelen, maar
ik dorst niet, om wat ik beloofd had,
en omdat Frances
Zij zweeg, maar zijn gezicht was al
betrokken.
„Wat zei Frances f
„Dat 't alleen nog moeilijker voor je
werd, doordat je de publieke opinie
tegen je kreeg, als er ineens een vrouw
van je opdook, die je niet erkennen
wou. Zij was er achter gekomen, zie je.
En ik had al zóóveel van je aange
nomen in mijn blinde zelfzucht, dat ik
geen geluid of geen beweging dorst te
maken, uit angst, dat ik je er kwaad
mee zou doen."
ACHTENTWINTIGSTE
HOOFDSTUK
TT et einde was een gebroken snik tegen
zijn borst. Wekenlang had de geesel
van zelfverwijt haar gestriemd weken
lang had zij de voorwaarden, die zij
hem bij hun huwelijk had opgelegd, in
al hun leelijkheid voor haar oogen zien
staan, door geen voorwendsels meer ver
huld. Dat eindigde met dien snik het
eindigde voorgoed, toen zijn armen haai'
omklemden.
„We hebben allebei door 't vuur ge
moeten, lieveling. Ik heb de groote risico
gewaagd, dat mijn vrouw van me zou
gaan houden, en ik heb méér dan eens
gedacht, dat ik verloren had, maar nu
is alles goed. Lach eens gauw. Zoo,
da's beter. En nu wil ik weten, wat
die sehoone indringster op 't terrein
van Moreland's Automobielfabriek uit
kwam voeren."
„Van wat O, Jack vertellen
Zij greep verrukt zijn lapels vast, al
waren haar oogen nog vochtig van
tranen. Hij dacht, dat hij nooit zooiets
moois gezien had.
„Eerst bekennen
„Nu, tyran ik heb je gisteravond
in den maneschijn over de wei bij
Berkenwoud zien loopen. Misschien had
ik gedacht, dat ik droomde, als Kelly
je niet herkend had. En toen schoot me
te binnen, dat de rentmeester een stuk
grond achter had gehouden, toen Berken
woud verkocht werd, dus toen ben ik
hier gekomen, alleen omdat 't van jou
was. Tusschen twee haakjes, ik heb hier
een portret van een dame gevonden
daar eisch ik onmiddellijk opheldering
over
Zij haalde het kiekje te voorschijn
't was nu iets gekreukeld en hield het
op armlengte van zich af. „Je krijgt 't
terug, als je eerst over Moreland's Auto
mobielfabriek verteld hebt."
„Da's een portret van mijn vrouw."
Snel greep hij den arm en liet kiekje
ook. „Ik heb er op een slinksche manier
aan moeten komen, en nu wTi! ik 't
houden ook."
„Je krijgt wel een beter. Vertel nu
op."
,.'t Is een heele geschiedenis, liefste."
Zijn oogen tintelden. „Er was eens een
mooi meisje, en dat vertelde me op een
ongezouten manier, hoe 'n luie klap-
looper ik was.
„Jack, toe
Vervolg op pag. 26
