LUX TOILET ZEEP
Het lijk, dat
verrees
begrijpen, dat hij best aan kon nemen,
dat miss Wallis rn ij op die plek gezien
had, nadat ik er geweest was, maar
heel moeilijk, dat ik haar gezien kon
hebben vóór zij er was.
Ik kan niet meer doen dan ver
klaren, dat het niet meer dan de stipte
waarheid is, wat ik geschreven heb. Miss
Wallis was een dergenen, aan wie ik
wel het laatste gedacht zou hebben,
als ik haar niet gezien had, en ik zag
haar zoo duidelijk, en zij herkende mij
zoo klaarblijkelijk, dat ik voor mij
het geval onmogelijk weg kan rede
neeren als een vergissing.
Ik word er niet van verdacht, een
zgn. tweede gezicht te hebben en ik
pleeg geen visioenen te zien. Heteenige
soortgelijke geval, dat ik ervaren heb,
viel in mijn schooljaren. Ik was toen
zeventien of daaromtrent en ik liep ge
armd met een schoolkameraad, toen
we onzen directeur tegenkwamen (den
Z.Ew. Heer 0. Pritchard, later hoog
leeraar in de sterrenkunde aan de
universiteit van Oxford), die snel in
tegenovergestelde richting liep. Wij
namen onze hoeden voor hem af, en
zonder omkijken beantwoordde hij on
zen groet. Hij liep door, en twee of
drie minuten later gebeurde precies
hetzelfde nog eens.
Verbaasd lieten wij eikaars armen
los en tegelijk riepen wij uit „Waar
komt hij vandaan I" Wij waren er
beiden zeker van, dat hij ons niet ge
fopt kon hebben door langs eén an
deren weg om te loopen en 't was
ook niet waarschijnlijk, dat hij dit
gedaan zou hebben, al moet ik erkennen
dat wij, als schooljongens, best in staat
waren, hem van zooiets te verdenken.
Deze ontmoetingen hadden plaats in
een stille buurt van het dorp of stadje
Clapham, in het jaar 1850 of 1851. Wij
liepen langzaam, en praatten, waar
schijnlijk over niets bijzonders, en beide
keeren zagen wij hem alle twee. De naam
van mijn kameraad was Henry Stone.
Hij leeft nog en woont op Merle Lodge,
St. John's Ryde, eiland Wight. Wij
hebben onzen directeur nooit iets ge
vraagd over dat geval, en hij heeft er
met ons niet over gesproken, wat hij
wel gedaan zou hebben, dacht ik, als
hij ons gezien had.
Mr. Spencer Nairne voegt hier eenige
bijzonderheden over zichzelf aan toe.
Hij kwam van Emmanuel College,
Cambridge, was rector van Hunsdon,
Hertfordshire, later predikant te
High Wych, Hertfordshire, daarna
predikant te Latton, Essex, en einde
lijk te Latton, Totland Bay, eiland
Wight.
De Ew. Heer R. A. Kent,
aan wien lord Halifax dit
verhaal dankte, was een
kleinzoon van den elders
genoemden schilder mr.
Reginald Easton.
jyjijn grootvader, Reginald Easton, lo
geerde bij ons op Dinham Hall, on
geveer veertig jaar geleden, d.w.z. om
streeks 1890, en hij sliep in een kamer
naast de mijne. Beide kamers waren
met een deur verbonden. Op een och
tend vroeg werd ik gewekt door een
stem, die op wanhopigen toon riep
-Arthur Arthur Ik ging dadelijk
de aangrenzende kamer binnen en
vond mijn grootvader overeind zitten
in bed, zeer van streek. Hij zei, dat hij
een ontzetten den droom had gehad,
dien hij mij op mijn verzoek vertelde.
Hij had gedroomd, dat hij bij een
ouden vriend op Breede Hall, in Staf
fordshire, logeerde. Op een mooien dag
wandelde hij door het park hij was
op weg naar de oude dorpskerk. Hij
ging het hekje door en het pad op, tus-
schen zerken en grafmonumenten, en
kwam bij de oude portiek. Toen hij
binnenging luidde de klok voor een be
grafenis. Hij ging toen de kerk niet in,
maar liep weer naar het paadje, met
het voornemen te wachten, tot de be
grafenis voorbij was, en tot zoolang
eenige zerken en gedenkteekenen op het
kerkhof te bekijken. Toen zag hij den
begrafenisstoet het pad opkomen naar
de oude portiek. Hij vroeg naar den
naam van den overledene, en kreeg tot
zijn verbazing te liooren, dat het een
van zijn oudste vrienden was, mr.
Monckton, van Summerford Hall, een
paar mijlen ver hij vormde dus een
ander plan en ging de kerk in, om den
dienst bij te Wonen. Hij bleef achterin
zitten. Nauwelijks was de lijkkist in het
koor op de baar gezet, of er kwam een
oud kostertje met een afstootelijk uiter
lijk naar hem toe, en zei „Ik heb ge
hoord, dat u een der oudste vrienden
van mr. Monckton bent. Als dat zoo is,
wilt u dan na den dienst voorloopen
naar het graf V'
„De dienst werd door den predikant,
die een gezicht had als een ver
schrompelde appel, afgeraffeld," zei
mijn grootvader, „en toen namen vier
mannen de kist op hun schouders, om
haar naar den grafkelder te dragen. Het
oude kostertje kwam weer naar me toe
en wees me den weg. Ik daalde een aan
tal treden af en moest me bukken, om
het oude poortje naar den grafkelder
binnen te gaan. Er was daar een ver
hooging in, waar de kist op moest ko
men. Rondom stonden er dertig of
veertig kisten van leden der familie
sommige hingen van ouderdom uit
elkaar en de geraamten staken er ge
deeltelijk uit. Zoodra de lijkkist op de
verhooging was geplaatst, gingen de
anderen weer naar buiten, en toen sloeg
het kostertje, dat vlak bij me was ge
slopen, de fakkel, die ik mee had ge
kregen, uit mijn hand op den glibbe-
rigen grond. Een seconde later hoorde
ik de deur dichtdoen en het slot klikken.
Ik was moederziel alleen in die afschu
welijke ruimte achtergelaten. Ik liep
rond, en schreeuwde, dat ze me er uit
moesten laten, maar ik kreeg geen ant
woord.
Zoo bleef ik een half uur lang, en
toen hoorde ik opeens een sterk ge
kraak. Toen ik dat hoorde zei ik bij
mezelf „Goddank, ze komen me er
eindelijk uit laten," maar tot mijn onbe
schrijfelijke ontzetting zag ik, dat ik
me vergist had het geluid, dat ik
gehoord had, werd veroorzaakt door het
lichaam van den ouden Monckton, dat
zich uit de doodkist wrong. In een oogen-
blik was het lijk, dat al in staat van
ontbinding verkeerde, de kist uit en
kwam het op mij toe. Ik ontweek het,
om de kist heen, en de oude Monckton
vervolgde mij, tot ik eindelijk uitgeput
op den grond viel, met het verwordende
lichaam boven op me. Hij zette zijn
nagels diep in mijn wang en reet mijn
gezicht open. Ik worstelde en worstelde
om het lijk van me af te werpen, maar
zonder succes. Toen werd ik wakker, en
tot mijn ontzaglijke verlichting zag ik
het licht door het raam schijnen."
Den volgenden dag kreeg mijn groot
vader bericht, dat de oude heer Monck
ton dienzelfden nacht gestorven was.
9D „Lord Halifax's Ghost bo ok" Uitgave George Bless Londr
U gevoelt
zich fit
wanneer Uw lichaam
met Vasenol-Toiletpoeder
verzorgd wordt. Uw huid
wordt gezond en droog
gehouden. Onaangename
gevolgen van de huid
uitwaseming worden
voorkomen.
LUX TOILET ZEEP IS HEERLUK GEURIG
EN UITERST ZUINIG IN HET GEBRUIK. MAAR
VOORAL HOUDT ZIJ DE HUID SOEPEL
EN JEUGDIG. SINDS IK LUX TOILET
KEN, GEBRUIK IK NIETS ANDERS
MEER. AL MIJN KENNISSEN RAAD
IK LUX TOILET ZEEP AAN.
Alweer een bewijs uit duizenden,
dat wij Lux Toilet Zeep nooit on
verdiende of overdreven lof hebben
toegezwaaidGeen woord teveel
hebben wij gezegd over de heilzame
en verfrissende invloed van Lux Toilet
Zeep op de huid. Lux Toilet Zeep
biedt U inderdaad de doelmatigste
hulp om Uw huid stralend jeugdig
en gezond te houden en is thans
binnen ieders bereik. Besteed da
gelijks enkele minuten om Uw ge
laat te verzorgen met Lux Toilet Zeep.
Bovenstaande ongevraagde
beoordeling is authentiek,
en ligt voor een ieder ter
inzage op ons kantoor
Museumpark I, Rotterdam
Generoalvertegenwoordiging: J Winkel Jzn., Den Haag, Merwedestraat 47 Tel. 772595