V PEPSODENT! ■xmxx dm A PEPSODENT J „EXTRA ZACHT" HOOGGLANS v i&mé&j- t-K ■■fax i smïmi 1 Mix 23 Een paar seconden wisselde Stanton luchtige opmerkingen met mevrouw Raffan, en trotsch liet hij zijn blik op Maria rusten. Maar reeds was 't ruim van het schip bijna gevuld met vracht, en de scheepskranen werkten hard, om liet wachtende overschot aan boord te brengen. Het zou niet lang meer duren, of er werd alles aan wal geroepen hij trok zijn arm uit dien van Maria en wendde zich naar zijn vrouw. ,.Ik moet je even hebben, Caroline," zei hij, en zachter ging hij voort „Gewoon kijken. Laat Maria niets merken." „Wat is er, Hutch zei ze een beetje bezorgd. Stanton nam haar apart, ,,'t Is me wel eens méér tegengeloopen, Caroline," zei hij, „maar nooit zoo bar als nu. Die groep Durston-O'Brien heeft dubbel spel gespeeld. Ze willen me den nek breken. Als ik me niet heel erg taai houd de eerstvolgende achtenveertig uur, kan ik zonder een cent naar huis gaan." Hutch „Ik kom iets belangrijks van je vragen, Caroline. Of je van die reis af wilt zien. Laat Maria maar doorgagn, met mevrouw Raffan. Ik heb je 1100- dig. Ik kan me beter weren, als ik jou in de buurt heb." Mevrouw Stanton's oogen schoten vol. „Heb je me noodig. Hutch zei ze. „Da's beter dan de mooiste reis." De oogen van den staalkoning werden teeder. „Ik kan je hier slecht gaan staan zoenen, Carrie," zei hij. „Maar o wee als we thuiskomen. Ik heb je bagage al opgehouden, trek een lachend gezicht, en laat mij 't woord maar doen. Laat Maria niet merken, dat er iets hapert. Ik ben niet zoo piepjong meer, maar als 't op vechten aankomt, zullen ze zien, dat Hutch Stanton er nog is. Ze hoeven heusch niet te den ken, dat ze er al zijn." „Is 't. èrg mis f" vroeg mevrouw Stanton bedaard. „Nou, op 't oogenblik staat het tweeënnegentig tegen één. Als ik jou bij me heb, is 't weer één-één maar als ik dat stelletje van Durston in acht enveertig uur niet stevig tegen den grond heb, hoeft Maria me geen dollar meer te vragenGa je mee Hij hoorde het klateren van Maria's lach. Voor hem was het een aanmoediging, en voor Geoffrey Kingsward, die op de reeling leunde, was het muziek. „Mevrouw Raffan," zei Stanton, „mag ik, als oude vriend, een dienst van u vragen „Ja zeker, natuurlijk q „Ik heb ontdekt, dat ik geen maand zonder mijn vrouw kan." „Vader 1" riep Maria. „Zoudt u zoo 'goed willen zijn, op Maria te passen tot haar moeder en ik weer bij haar komen f' „Toch geen onaangenaamheden, hoop ik vroeg mevrouw Raffan. „0 nee.... alleen een kleinigheid, die Caroline makkelijker op kan lossen dan ik. Ze isenfin, Caroline is Caroline." Maria keek eerst haar vader en toen haar moeder in 't gezicht. De prinses van New York, ..eigenwijs, bazig, over 't paard getild", doorvorschte hun ge zichten met pijnlijke bezorgdheid. Als haar moeder niet gemist kon worden, als er iets haperde en ze 't voor haar trachtten te verbergen, wou ze de reis graag opgeven, om bij haar vader te blijven. Zij ging vlug naar hem toe. „Vader," zei ze, „ik ga mee terug." Stanton boog zich neer en kuste haar. „Dank je, Maria," zei hij. „Maar je hoeft je heusch geen zorg te maken. Ga jij maar gerust met mevrouw Raffan mee, over een maandje komen we ook. Zorg maar, «lat er een groote bos ouder- wetsche Engelsche bloemen bij me op tafel staat." Hij raakte met zijn vingers haar wang aan. „Je bent de dochter van een staalkoning, kind onthoud dat maar goed.... Je hoeft niet eens afscheid te nemen van moeder en mij we zijn zóó weer bij elkaar." Er luidde een bel, en toen nog een. Het zachte stooten van machines werd voelbaar, en 't werd overal roerig aan boord. „Alles aan wal alstublieft 1" „Klaar, Carrie „Ja, schat." „Ik ben u erg dankbaar, mevrouw Raffan „Kom kom ik vind 't heerlijk!" zei mevrouw Raffan. Maria sloeg haar armen om haar vaders hals. „Zweert u 't, vader vroeg zij. Stanton hield het hoofd naar achter en liet een luiden, vroolijken lach lioo- ren. ..Zoolang ik er buiten kan niét." zei hij. „Maar ik belóóf je, dat we van daag over een maand samen zitten te ontbijten. Tot ziens, hoor." Mevrouw Stanton kuste haar dochter, gaf mevrouw Raffan een hand, en volgde haar man. Het groote vaartuig gleed langzaam weg, en Maria zag haar vader en moeder arm in arm staan. Zij wuifden tegen haar en zij wuifde terug. ,.'t Is wél een verrassing, Maria," zei mevrouw Raffan. „Maar een erg prettige. voor mij." De prinses van New York kon geen antwoord geven Mevrouw Raffan was een kinder- looze weduwe. Graag zou zij alles, wat haar leven het leven waard maakte, af hebben gestaan, als zij de moeder had kunnen zijn van zoo'n meisje als Maria. Die plotselinge verandering der plan nen opende voor haar de alleraange naamste mogelijkheden. Zij begon zich al te voelen als plaatsvervangende moeder, en zij ging met vreugde die maand in, dat zij Maria onder haai vleugelen zou mogen houden, en haai bekend maken met al haar liefste plek jes in Londen. Geen oogenblik kwam de gedachte in haar op, dat Stanton iets te vreezeir kon hebben van zijn zakelijke vijanden. Zij kende de Stantons al lang en was hun zeer genegenzij had al eerder ge zien, dat Hutchinson Stanton onmoge lijk een moeilijken tijd door kon komen, als hij zijn vrouw niet dicht bij de hand had. Zij voelde zich gerechtigd Maria te verzekeren, dat zij zich nergens zorg over hoefde te maken. Mannen in Stanton's positie stonden altijd blool aan een zekere hoeveelheid gevaar, maar zij konden er tegen op ook. „Je vader is niet alleen maar in schijn sterk," zei ze. „Hij heeft natuurlijk heele zwermen azende wespen om zich heen, maar weet precies, hoe hij ze weg moet slaan. En vergeet niet, dat hij op negen na de rijkste man van Amerika is." „Ik zal moeder ontzettend missen," zei Maria. „Je vader zou haar nog meer gemist hebben 1 en ga eens na, hoe heerlijk 't voor mij is 1" Mevrouw Raffan sloeg haar armen om den schouder van het meisje, en er kwam iets droefgeestigs in haar oogen. Maria raakte vluchtig de hand van haar vriendin met haar lippen. „Ik zal vreeselijk zoet zijn," zei ze. Toen ze een en ander in de hutten geschikt hadden en aan dek terug kwamen, ploegde liet schip zijn weg door de zee. Het was een prachtige middag, de late Aprilzon scheen warm. Vervolg op pag. 26 7"~Öw~-ÏmÏdH* 30* Uw Ga moogt ^rWnVelennaL nooh te- pep,oden» glsn, ,er u zu\t zeggen, d beid wo™ 'ooB ten schooner als met door *ar^r#bet minste nadeel voor Uw tanden, QO zacht en daarom e« De tandpasta, die tandfilm verwijdert. NU IN NIEUWE 10»,, GROOTERE TUBES -v

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 23