V PEPSODENT!
■xmxx dm
A
PEPSODENT
J „EXTRA ZACHT" HOOGGLANS
v i&mé&j-
t-K ■■fax i
smïmi 1 Mix
23
Een paar seconden wisselde Stanton
luchtige opmerkingen met mevrouw
Raffan, en trotsch liet hij zijn blik op
Maria rusten. Maar reeds was 't ruim
van het schip bijna gevuld met vracht,
en de scheepskranen werkten hard, om
liet wachtende overschot aan boord
te brengen. Het zou niet lang meer
duren, of er werd alles aan wal
geroepen hij trok zijn arm uit dien
van Maria en wendde zich naar zijn
vrouw.
,.Ik moet je even hebben, Caroline,"
zei hij, en zachter ging hij voort
„Gewoon kijken. Laat Maria niets
merken."
„Wat is er, Hutch zei ze een
beetje bezorgd.
Stanton nam haar apart, ,,'t Is me
wel eens méér tegengeloopen, Caroline,"
zei hij, „maar nooit zoo bar als nu.
Die groep Durston-O'Brien heeft dubbel
spel gespeeld. Ze willen me den nek
breken. Als ik me niet heel erg taai
houd de eerstvolgende achtenveertig
uur, kan ik zonder een cent naar huis
gaan."
Hutch
„Ik kom iets belangrijks van je
vragen, Caroline. Of je van die reis af
wilt zien. Laat Maria maar doorgagn,
met mevrouw Raffan. Ik heb je 1100-
dig. Ik kan me beter weren, als ik jou
in de buurt heb."
Mevrouw Stanton's oogen schoten
vol. „Heb je me noodig. Hutch
zei ze. „Da's beter dan de mooiste
reis."
De oogen van den staalkoning werden
teeder. „Ik kan je hier slecht gaan
staan zoenen, Carrie," zei hij. „Maar
o wee als we thuiskomen. Ik heb je
bagage al opgehouden, trek een lachend
gezicht, en laat mij 't woord maar
doen. Laat Maria niet merken, dat er
iets hapert. Ik ben niet zoo piepjong
meer, maar als 't op vechten aankomt,
zullen ze zien, dat Hutch Stanton er
nog is. Ze hoeven heusch niet te den
ken, dat ze er al zijn."
„Is 't. èrg mis f" vroeg mevrouw
Stanton bedaard.
„Nou, op 't oogenblik staat het
tweeënnegentig tegen één. Als ik jou
bij me heb, is 't weer één-één maar
als ik dat stelletje van Durston in acht
enveertig uur niet stevig tegen den
grond heb, hoeft Maria me geen dollar
meer te vragenGa je mee Hij
hoorde het klateren van Maria's lach.
Voor hem was het een aanmoediging,
en voor Geoffrey Kingsward, die op
de reeling leunde, was het muziek.
„Mevrouw Raffan," zei Stanton,
„mag ik, als oude vriend, een dienst
van u vragen
„Ja zeker, natuurlijk q
„Ik heb ontdekt, dat ik geen maand
zonder mijn vrouw kan."
„Vader 1" riep Maria.
„Zoudt u zoo 'goed willen zijn, op
Maria te passen tot haar moeder en ik
weer bij haar komen f'
„Toch geen onaangenaamheden, hoop
ik vroeg mevrouw Raffan.
„0 nee.... alleen een kleinigheid,
die Caroline makkelijker op kan lossen
dan ik. Ze isenfin, Caroline is
Caroline."
Maria keek eerst haar vader en toen
haar moeder in 't gezicht. De prinses
van New York, ..eigenwijs, bazig, over
't paard getild", doorvorschte hun ge
zichten met pijnlijke bezorgdheid. Als
haar moeder niet gemist kon worden,
als er iets haperde en ze 't voor haar
trachtten te verbergen, wou ze de reis
graag opgeven, om bij haar vader te
blijven.
Zij ging vlug naar hem toe. „Vader,"
zei ze, „ik ga mee terug."
Stanton boog zich neer en kuste haar.
„Dank je, Maria," zei hij. „Maar je
hoeft je heusch geen zorg te maken.
Ga jij maar gerust met mevrouw Raffan
mee, over een maandje komen we ook.
Zorg maar, «lat er een groote bos ouder-
wetsche Engelsche bloemen bij me op
tafel staat." Hij raakte met zijn vingers
haar wang aan. „Je bent de dochter
van een staalkoning, kind onthoud
dat maar goed.... Je hoeft niet eens
afscheid te nemen van moeder en mij
we zijn zóó weer bij elkaar."
Er luidde een bel, en toen nog een.
Het zachte stooten van machines werd
voelbaar, en 't werd overal roerig aan
boord. „Alles aan wal alstublieft 1"
„Klaar, Carrie
„Ja, schat."
„Ik ben u erg dankbaar, mevrouw
Raffan
„Kom kom ik vind 't heerlijk!"
zei mevrouw Raffan.
Maria sloeg haar armen om haar
vaders hals. „Zweert u 't, vader
vroeg zij.
Stanton hield het hoofd naar achter
en liet een luiden, vroolijken lach lioo-
ren. ..Zoolang ik er buiten kan niét."
zei hij. „Maar ik belóóf je, dat we van
daag over een maand samen zitten te
ontbijten. Tot ziens, hoor."
Mevrouw Stanton kuste haar dochter,
gaf mevrouw Raffan een hand, en volgde
haar man. Het groote vaartuig gleed
langzaam weg, en Maria zag haar
vader en moeder arm in arm staan. Zij
wuifden tegen haar en zij wuifde terug.
,.'t Is wél een verrassing, Maria,"
zei mevrouw Raffan. „Maar een erg
prettige. voor mij."
De prinses van New York kon geen
antwoord geven
Mevrouw Raffan was een kinder-
looze weduwe. Graag zou zij alles, wat
haar leven het leven waard maakte, af
hebben gestaan, als zij de moeder had
kunnen zijn van zoo'n meisje als Maria.
Die plotselinge verandering der plan
nen opende voor haar de alleraange
naamste mogelijkheden. Zij begon zich
al te voelen als plaatsvervangende
moeder, en zij ging met vreugde die
maand in, dat zij Maria onder haai
vleugelen zou mogen houden, en haai
bekend maken met al haar liefste plek
jes in Londen.
Geen oogenblik kwam de gedachte
in haar op, dat Stanton iets te vreezeir
kon hebben van zijn zakelijke vijanden.
Zij kende de Stantons al lang en was
hun zeer genegenzij had al eerder ge
zien, dat Hutchinson Stanton onmoge
lijk een moeilijken tijd door kon komen,
als hij zijn vrouw niet dicht bij de hand
had. Zij voelde zich gerechtigd Maria
te verzekeren, dat zij zich nergens
zorg over hoefde te maken. Mannen in
Stanton's positie stonden altijd blool
aan een zekere hoeveelheid gevaar,
maar zij konden er tegen op ook.
„Je vader is niet alleen maar in schijn
sterk," zei ze. „Hij heeft natuurlijk heele
zwermen azende wespen om zich heen,
maar weet precies, hoe hij ze weg
moet slaan. En vergeet niet, dat hij op
negen na de rijkste man van Amerika is."
„Ik zal moeder ontzettend missen,"
zei Maria.
„Je vader zou haar nog meer gemist
hebben 1 en ga eens na, hoe heerlijk
't voor mij is 1" Mevrouw Raffan sloeg
haar armen om den schouder van het
meisje, en er kwam iets droefgeestigs
in haar oogen.
Maria raakte vluchtig de hand van
haar vriendin met haar lippen. „Ik zal
vreeselijk zoet zijn," zei ze.
Toen ze een en ander in de hutten
geschikt hadden en aan dek terug
kwamen, ploegde liet schip zijn weg
door de zee. Het was een prachtige
middag, de late Aprilzon scheen warm.
Vervolg op pag. 26
7"~Öw~-ÏmÏdH* 30*
Uw
Ga moogt ^rWnVelennaL nooh te-
pep,oden» glsn, ,er u
zu\t zeggen, d
beid wo™
'ooB
ten schooner als met
door *ar^r#bet minste nadeel voor
Uw tanden, QO zacht
en daarom e«
De tandpasta, die
tandfilm verwijdert.
NU IN NIEUWE
10»,, GROOTERE TUBES
-v