DOUGLAS
is het voorjaar.
Aspirin
jnïïimnPfflH
DE VADER VAN DE DOUGLAS
maar ook gevaarlijk door de
plotselinge weersveranderingen
1^1
-tl.'* 1 |l~r.n
BAYER
Wie iets voelt voor de schoone K.L.M.-
vogels, moet ook hun „vader" kennen, hun
schepper Donald Wills Douglas.
Diens loophaan begon heel ongunstig adelborst
zijnde martelde hij een admiraal, en werd deswege
van school „getrapt". Douglas was adelborst ge
worden, al had hij geen vechtlust in zijn aderen.
Maar hij vond schuitjevaren wel prettig, en zijn broer
was óók zee-officier. Hij besteedde 't grootste deel
van zijn vrijen tijd aan lectuur over de opkomende
vliegkunst, en in plaats dat hij studie maakte van
vuurwapens en van vouwen in pantalons, knutselde
hij speelgoed-vliegtuigjes, die hij liet uitzeilen van
de ramen der slaapzaal. Geen kinderachtige dingetjes
van gevouwen papier, maar handige toestelletjes
van stokjes en draadjes en lijm en elastiekjes.
Zijn machines, die onverwacht en zonder waar
schuwing plachten uit te schieten, werden een dreige
ment voor zijn omgeving en een ergernis voor de
negers, die later den rommel moesten redderen.
Iedereen voelde, dat er vandaag of morgen een ramp
moest gebeuren en er gebéurde een ramp. Toen
Doug een pracht-exeinplaar klaar kreeg, vond hij
een raam te min, klom op 't dak van de slaapzaal,
om zijn machine te laten startenHet vlieg
tuigje kreeg zijn gang, hing in de lucht, daalde en
gleed, en landdeop liet achterhoofd van een
juist passeerenden admiraal, die zich daarop zeer
verwonderde.
Het achterhoofd van dien admiraal werd beroemd
als zijnde het eerste vliegveld der Amerikaansche
marine. Maar het wordt lakenswaardig geacht, dat
een adelborst opstaat van zijn boeken, om teekenen
van genie te vertoonen. Er ontstond zoo'n vroolijk-
lieid onder de adelborsten en zoo'n gesputter van
admiraals, en zoo'n gemopper van heeren met smal
lere goudgalons, dat Doug de plaat maar poetste,
en in Boston op de Technische Hoogesehool ging,
waar 't althans geoorloofd was, blijken van vernuft
ItanaUl Wills Douglas.
en vindingskracht te geven.
Douglas studeerde en
werd vliegtuigbouwer. Hij
bouwde oorlogsvliegtuigen,
uit noodwant hij was de
zoon van een New-Yorkscli
bank-beambte, dus kapi
taal had hij nieten de
eenige klant, in wiens han
den geld zat om vlieg
tuigen te koopen, was toen
het ministerie van oorlog.
Vóór den oorlog had
Douglas 'n baantje op een
vliegtuigfabriekje te Los Angeles in den oorlog
was hij vlieger na den oorlog ging hij als ingenieur
naar zijn fabriek terug. Toen hij S 600 bij elkaar
had gespaard, besloot hij, zelf aan 't bouwen te slaan.
Hij vroeg aan David R. Davis, een rijken vriend,
die tevens, voor zijn plezier, een pracht van een
werkplaats had „Zou 't niet leuk zijn, als ik eens
een groot mooi vliegmachien bouwde voor jouw
duiten waar je dwars heel Amerika mee door
kon vliegen zonder één tusschenlanding De oogen
van den vriend begonnen te schitteren leven de
avonturiersen met zes arbeiders begon liet
karwei. Douglas' eerste echte eigen vliegtuig ont
stond de „Cloudster", de „Wolkentoerist". Davis
probeerde er een non-stop-vlucht van Los Angeles
naar New York mee, en kwam tot El Paso - een
heele prestatie voor dien tijd. Daar kreeg hij motor-
pech, en bij de landing maakte een onverwacht
cycloontje het vliegtuig af. Davis wreef zijn oogen
uit en werd weer nuchter.
Hij bedankte er tenminste voor, 8 15.000 voor te
schieten, toen Douglas die noodig had, om een op
dracht voor Marine uit te voeren, het resultaat van
een prijsvraag. Toen riep Douglas de hulp in van
een anderen vriend, den journalist Bill Henry. Die
pakte een envelop, en schreef de namen op van tien
rijke bewoners van Los Angeles en samen gingen
de twee vrienden dat rijtje af met een inteekenlijst,
en zij praatten zoo lang, tot de tien rijkaards allemaal
geteekend hadden, ieder voor zijn portie. Met dat
geld, wat erediet en wat hulp in materialen, bouwde
Douglas de drie gevechtsvliegtuigen, en die vielen
zóó in den smaak, dat. er voortdurend opdrachten
31
volgden van Marine, Oorlog, de Posterijen en de
Kustwacht.
Vóór 1932 was Douglas een man van naam in
technische en militaire kringen, maar liet publiek
kende hem nietFord beheerschte de Amerikaansche
markt, met een zeer goed vliegtuig, en Fokker werd
hem een steeds zwaarder concurrent. Maar Ford liet
plotseling den vliegtuigbouw varen van verdriet
om den dood van een protégé, een zeer bekwamen
jongen piloot, zegt men en Fokker was een buiten
lander Douglas had een mooie kans en gebruikte
die met kracht en talent. Hij bouwde steeds vol
maakter machines, en won. De mislukte adelborst,
die met een botsing met een admiraal begon, is nu
de hartevriend van de admiraals, een glorie voor
zijn land, een leverancier, dien alle werelddeelen
opzoeken. Hij heeft nu zesduizend man aan 't werk,
en voor twintig millioen onuitgevoerde orders in
zijn boeken.
Donald W. Douglas is nu zoowat vijfenveertig,
maar hij ziet er jonger uit. Hij is dol op zeilen, waar
mee hij tal van bekers won.
De vleugels van zijn kunstvogels overspannen de
heele wereld. Men kan zijn fabrieksmerk aan den
hemel vinden boven Azië, Oost-lndië, de Alpen en
de gebergten van Noord- en Zuid-Amerika. Van
hun drakenbekken wapperen in verschillende kli
maten de vlaggen van Nederland, Zwitserland,
Duitschland, Polen, China, Noorwegen, Japan en
een aantal Zuid-Amerikaansche republieken.
En als men nu eens bij Doug gaat kijken, en vraagt,
wat hij denkt van de toekomst der luchtvaart,
dan wijst hij naar de schuifdeuren van zijn nieuwste
fabrieksuitbreiding. „Die deuren," zegt hij dan,
„kunnen een machine doorlaten met een vlucht van
over de tachtig meter
liet Douglas-toestel „Ibis" can de K. L. .1/
Neem bij de eerste teekenen van
verkoudheid
HET PRODUCT VAN VERTROUWEN
Allléén echt
met oranje band
en Bayer-brucs
li»r '.—«afOf
