NAPELS
1 IjTT]
Met de geboorte aldaar van een jeug
digen troonopvolger, den zoon van het
Italiaansche kroonprinselijk paar, vraagt
Napelsde stad waar dit heuglijk feit
door de bevolking zoo geestdriftig werd gevierd, als vanzelf om onze belangstelling
in deze rubriek. Wij geven nu eens niet het over de geheele wereld bekende gezicht
op de bocht der golf van Napels met op den achtergrond den Vesuvius, doch een
ander interessant hoekje der stad, waaraan ook historische herinneringen zijn
verbonden, zij het dan van meer recenten datum, want Napels zelf als woonplaats
is meer dan tweeduizend jaar oud. Bijna, drieduizend jaar geleden vestigden
daar Grieksche landverhuizers hun kolonie. Een der schoonste
foto ziet men de kerk van San Francisco
de Paolo 1817welker koepel, gedragen
door dertig marmerzuilen, herinnert aan
't Pantheon te Rome. Rechts van de kerk
staat het gebouw van den militairen gouverneur, vanwaar men uitziet op het arsenaal
en de kleine binnenhaven met het park daarvoor. De beide standbeelden op het groote
plein voor de zuilen-galerij, waartan het eene gedeeltelijk in de schaduw valt van
het kerkfronlon, zijn de ruiterbeelden van de koningen Ferdinand 1 en Karei IJl.
Bet koninklijk paleis telt een aantal prachtig gedecoreerde vertrekken en enkele
waardevolle schilderijen. De naam van het boven genoemde Volksstemming-plein
herinnert aan een episode uit de geschiedenis van het Italiaansche
plekjes ter wereld maakten zij tot een nieuw vaderland en ze koninkrijk, en wel aan het vólks-referendum, waardoor in I860
gaven aan de aldaar door hen gebouwde stad in hun taal den naam
van Nea-Polis, dat is Nieuwe Stasi". Onder dien naam is de
stad onder den rook van den Vesuvius en in de onmiddellijke
nabijheid van de Blauwe Grot wereldbekend en beroemd. En het
moet er wel uitzomlerlijk schoon zijn, want het is niet voor
niets dat het bekende spreekwoord „Eerst Napels zien en dun
stervende ronde doet door geheel de beschaafde wereld. Napels
moet men gezien hebben om te kunnen sterven in het gelukkig besef hei schoonste
te hebben aanschouwd wat er Ier wereld aan natuurschoon denkbaar is. We gaan
er dus met u heen, zij het dan voorloopig in gedachten, en we naderen Napels
van de zeezijde. Want het is langs dien kant, dat Napels den bezoeker het meest
overweldigende schouwspel biedt. Van verre reeds teekent de golf zich af in een
doorschijnender! blauwen sluier van zeedamp tusschen de beide landtongen, waar
door zij wordt omsloten, kaap Misena en de Punta Gampaneüa. Als twee reus
achtige pilaren vormen de rotsmassa's van Ischia en van Capri er de uiterste af
sluiting van. En op den achtergrond verheft zich statig en indrukwekkend, bekroond
met zijn eeuwige rookpluim, de Vesuvius. Eigenlijk moest de golf van Napels zijn
naam dragen, want de vuurreus beheerscht haar geheel. Aan zijn voeten liggen
als een krans van paarlen de blanke stadjes uitgestrooid, waarvan Napels, de
groote stad, het sierlijkste kleinood vormt. Naarmate men dichterbij komt wordt
het grooter en grooter en fonkelt het in duizenderlei kleuren, ingesloten tusschen
de saffieren glansen van hemel en water.
Het Napels van heden is wel heel sterk veranderd en wel ten goede bij dat
van een halve eeuw en meer geleden, toen in de smalle, voor het grootste deel thans
afgebroken sloppen en stegen der volksbuurt Santa Lucia de lazaroni (bedelaars)
met hun roode mutsen rondslenterden tusschen de nietsnutters en van een dolce far
niente genietende Napolitanen. Bet is juist op een overblijfsel aan het begin van
dit vroegere volkskwartier, dat men, gedeeltelijk rechts op onze foto, neerblikthet
komt uit op de Piazza del Plebiscito, het Volksstemming-plein. Dit is zonder twijfel
het mooiste plein van Napels. Het dateert van 1810. Ter linkerzijde ziet men op
onze overzichtsfoto nog een gedeelte van het koninklijk paleis, waar kroonprins Um-
berto van Italië met zijn gemalin, Marie-José van België, resideeren. Midden op de
DE WERELD IN
VOGELVLUCHT
het oude koninkrijk der beide Siciliën aan Victor Emmanuel,
den koning-soldaat, werd geschonken. Den 6en September van
dat jaar had Frans II de stad Napels, waar hij zijn residentie
had, verlaten. Reeds daags daarna trok Garibaldi, meester
intusschen van heel Sicilië, bijna geheel alleen als dictator de hem
mef geestdrift begroetende stad binnen. Denzelfden avond nog
vlamden overal de vreugdevuren op en was heel Napels feestelijk
verlicht. Er werden dolle rondedansen uitgevoerd én met vlammende toortsen in de
hand hosten de lazaroni onder opgewonden kreten van blijdschap door de straten-
Toen nas het de beurt van Napels omover zijn lot te beslissen. De uitslag der te
houden volksstemming was niet moeilijk te voorspellen. Er werden 109.000 stemmen
voor vereeniging met Italië uitgebracht, en slechts 300 tegen, terwijl 3000 personen zich
van stemming onthielden. En in heel het vroegere koninkrijk der beide Siciliën gaf
de volksstemming hetzelfde beelder waren nauwelijks tienduizend tegenstemmers,
terwijl het aantal inwoners dat zich vóór verklaarde een millioen driehonderd-
tienduizend-trceehanderdzesenzestig bedroeg. Eindelijk dan reed koning Victor
Emmanuel, naast Garibaldi in het rijtuig gezeten, den Ten November 1860 Napels
binnen. Wie de geestdrift der Napolitanen kent, kan zich een gedachte vormen van
de feeststemming, welke er toen in de straten der stad heerschte. Het resultaat der
volksstemming werd den koning plechtig overhandigd. De naam van het groote plein
op onze foto herinnert, aan dit feit, en onder de standbeelden, irelke de poortingangen
van het koninklijk paleis flankeeren, staat het beeld van koning Victor Emmanuel
op de allereerste plaats. Wij zullen ons verder niet wagen aan een eenigszins nauw
keurige en gedetailleerde beschrijving van de bevolking dezer groote stad, die met
875.000 zielen op twee na de grootste van heel Italië is. Maar deze bevolking is mis
schien wel de luidruchtigste en levendigste van het geheele schiereiland. Dit is zeker,
dat, ondanks ingrijpende sociale en hygiënische verbeteringen der laatste tientallen
jaren, de eerste havenstad van het rijk, zij het iets minder belangrijk dan Genua,
toch nog altijd behoort, tot de schilderachtigste bevolkingscentra van Italië, met haar
eindelooze volksfeesten, met haar opgewekt druk haven- en kadeleven, met haar zang
en muziek, en dit alles overgoten met het glorieuze licht der Zuidelijke zon, die er
alles maakt tot een feest voor de oogen, tot een onvergetelijk schouwspel.
