(fos*iede**? JGmsaplasl 210 modellen dameó- en meib\eMeedin$; ZOMERPRACHT 1937, 60 ets. dan direcl „elastisch" omer^ PANORA Snelverband werpen, wankelde hij, bracht zijn hand aanzijn keel en vie! in elkaar op het dek. In angst en medelijden tegelijk liolde Allan naar een matroos. „De dokter riep hij. „Er is iemand flauwgevallen Er kwamen passagiers, die Allan ge hoord hadden, omheen staan. Allan boog zich over Percival heen, maar voor 't eerst van zijn leven voelde hij zich een lafaard. Hij dorst die liggende gestalte niet aan te raken. I)e dokter kwam snel. t Is meneer Percival," zei hij. „Ik heb hem ge sproken, toen hij aan boord kwam. Zijn hart. Hij stak zijn hand onder Percival's vest. „Dood," zei hij. DERDE HOOFDSTUK TJercival's plotselinge dood maakte een pijnlijken indruk op de passagiers. Vooral toen men te. liooren kwam dat liij naar Engeland terugging 0111 zijn laatste jaren door te brengen met een moeder, die hem in geen langen tijd gezien liad. Allan Merstham vertelde, dat zij oude vrienden waren, die elkaar in geen jaren ontmoet hadden Percival had zich erg opgewonden over hun weerzien, en de gedachte was hem zeer bitter, dat mogelijk de onverwachte ontmoeting het zwakke hart van Percival had aan gedaan. Maria en mevrouw Kaffan, ernstig geschrokken, gingen samen naar bene den. Kiugsward en Herring waren gaan zitten en zwegen. Ook Allan Merstham en zijn moeder bleven aan dek, in dek- stoelen, naast elkaar. „Percival Lady Merstham zocht in haar geheugen. „Kèn ik dien inaam „Herinnert u zich een nogal' aardigen jongen met een rond gezicht, die met me in Eton was „WachtCharlie Percival, zoon van. „De schoensmeer, ja juist." ,.I)e jonge Percival, dien we. „Hij zei geplukt hebben," zei Allan. Lady Merstham huiverde. „Jullie heb ben ruzie gehad," zei ze. „Ehja. Hij scheen nogal een haatdragend karakter te hebben, de arme kerel. Ilij wou niet dulden, dat we ik zal zijn eigen woorden maar weer aanhalen-de dochter van Stanton op ons lijstje van slachtoffers hielden." Lady Merstham boog zich naar voren. „Je hebt hem toch niet...." „Nee, moeder," zei Allan. „Ik lieb hem misschien een beetje hardhandig aange pakt, maar ik denk, dat hij gestorven is van vreugde. Hij dacht namelijk, dat hij ons had, en die opwinding was hem te machtig." „Ik wou dat 't niet gebeurd was," zei lady Merstham. ,,'t Is geen goed voorteeken." Allan bleef even stil. „Toen ik Perci val zag, dacht ik, dat 't uit was met de pret," zei hij eindelijk. „Nu lijkt 't me juist, dat we boffen. Als hij in leven was gebleven, hadden we niet veel kans gekregen, om Maria Stanton in de Engelsche aristocratie op te nemen, 't Zou wel een mirakel geweest zijn, als er onder al die passagiers hier aan boord niet ééntje geweest was, die onzen al te roemruchtigen naam kende." Hij sprak luchtig, maar de dood van Percival had hem niet minder diep ge troffen dan zijn moeder. Gelijk alle gok kers was hij niet geheel vrij van bijge loof hij wou maar, dat zijn moeder 't niet over voorteekens gehad had. Hij wist maar al te goed, dat hij en zijn moeder bij thuiskomst een zoo ontred derden toestand zouden vinden, als ze nog op geen stukken 11a gekend hadden. Een ton per jaar was een pracht van een vangst. Daar kon een menseh eer lijk bij blijven. E11 hij zóu eerlijk NASSAUPLEIN 1 HAARLEM 27 125 modellen kinderkleeding 20 modellen jabots, kraagjes en manchetten; 1 handleiding van „patroon tot japon"; meerdere interessante artikelen over kleur, snit, garneering, enz. enz. in blijven, als hij Maria kreeg, 't Zou wel een leuke afwisseling zijn. Vervolgens wist hij ook en al had hij er met zijn moeder niet over ge sproken, hij meende, dat zij 't óók wist dat zijn vader- ouderdomsverschijn- selen vertoonde dat hij zijn zwier en charme en vindingrijkheid begon te verliezen. Hij scheen alleen nog maai 1 te geven om een makkelijken stoel, een I goede sigaar en een geliefd boek. Hij ging te veel belang stellen in landschap en stilleven en toch had hij op 't oorlogspad moeten zijn, zooals Allan '1 noemde, want hij wist, dat 't geld met den dag moeilijker loskwam! En dan was er nog iets, dat. Allan vuriger maak te dan ooit tevoren. Hij was pp Maria Stanton verliefd. Hij kneep zijn oogen half dicht. „Zeg, moeder," zei hij, „hebt u aan 't diner de luitjes met uw gewone scherpte van blik gadegeslagen „Ja. Maar ik had Percival niet op gemerkt." „Dat spreekt. Hij was zoo veranderd, dat ik hem niet eens herkende. Zou er niemand anders aan boord zijn, die ons kent, denkt u Lady Merstham ging in den geest de passagierslijst na. „Nee," zei ze. „Ik weet wel haast zeker van niet." Allan zuchtte verlicht. De dagelijk- sche strijd tegen de omstandigheden, een strijd, die al zoo lang duurde als hij zich herinneren kou, eischte een gezond gestel en uitstekende zenuwen. „Blijf maar niet te laat op, moeder," zei hij haar. „U hebt al uw kracht noodig." Lady Merstham stond op, boog zich over haar zoon en kuste hem. „Je hebt gelijk," zei ze. „Wel te rusten, lieverd." „Wel te rusten, moeder." Zij raapte haar plaid op en wou ze over haar arm gooien, toen Allan op sprong. „Pardon," zei hij. Hij nam haar harte lijk de deken af, vouwde haar op, wierp haar over zijn schouder, gaf zijn moeder een arm en bracht haar naar beneden. Voor haar hut gaven die twee bijzonder aanhankelijke meuschen elkaar 'n kus. Mot een hart, gerustgesteld door de besliste verklaring van zijn moeder, ging Allan Merstham weer aan dek. Maar hij keerde niet terug naar zijn dekstoel. Hij begon langzaam heen en weer te loopen, met zijn handen op zijn rug. Hij was zoo verdiept in zijn plannen, dat hij geen oog had voor de schoonheid van den nacht. Zijn ooren hadden wel mogen tinte len. Want bijna binnen zijn gehoorskring werd hij besproken door Geoffrey Kings- ward en Silas Herring. Die Twee hadden eenigen tijd gezwegen, geschokt door het onverwachte dramamaar jeugd voelt de verschrikking des doods nooit lang. Nu zwegen zij, omdat zij op 't mo ment niets meer te praten wisten. Geof frey had geluisterd naar de wetenschap pelijke toekomstdroornen van Herring, en Silas Herring had op zijn beurt ge zwegen, hoewel met gemengde gevoe lens, waarin ook jaloezie een rolletje speelde, toen Geoffrey dingetjes over Maria zei, allemaal eindigend zooals zo begonnen. Ze was een engel. Bestond er èrgens, bestond er ooit in de wereld geschiedenis zoo'n heerlijk, zoo'11 verba zingwekkend, zoo'n bewonderenswaar dig wezen „Zeg, ik heb je met dien vent zien praten," zei Herring opeens. „Die aan tafel naast je meisje zat. Wie is dat eigenlijk T" „Heb ik niet goed verstaan,"zeiGeoff. „Zooiets als Minster, of Menster, of Merstam. Allemachtig Vervolg op pag. 38 Generaalvertegenwoordiging: J. Winkel Jxn., Den Haag, Merwedestraat 47 Tel. 772 595 64 pagina's groot, deels in kleuren uitgevoerd en gevat in een schitterend gekleurd omslag Bestellingen kunnen als volgt geschieden door bemiddeling van Uw agent of b ezorger; door giroslorting op nummer 293631 door toezen ding eau het bedrug per postwissel of in poslz. (uitsluitend O 3 en 6 ct. Zulk 'n eenvoudig en practisch snelverband komt dan goed van pas. Het desinfecteerend werkende gaaskussentje werkt tegelijk bloedstillend; de elas tische pleister maakt, dat U ongehinderd Uw werkzaam heden kunt voortzetten. Ver krijgbaar reeds vanaf 15 Cent. Dit modeboek kost slechts Van alle genummerde modellen in Zomer- pracht zijn direct uit voorraad leverbaar Ka nt-en-Klaar patronen a 20, 35 en 50 cent. *937

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 27