DE PRINSES VAN NEW YORK
door
Cosmo Hamilton
TWEEDE
VERVOLG
22
VIERDE HOOFDSTUK
Het was misschien niet meer dan natuurlijk,
dat geen der passagiers naar Percival
informeerde. Er waren andere dingen, die
hun belangstelling in beslag namen en
één daarvan was de groeiende vriendschap tusschen
den jongen student en Maria Stanton. Iedereen kon
zien, dat de jonge Engelsohman verliefd was op
de mooie Amerikaansche, en in aller harten roerde
zich de verholen romantiek.
Bedaagde heeren en dames zagen het schouw
spelletje glimlachend aan, en zij, die niets beters
omhanden hadden, gingen weddenschappen aan,
wie der heeren 't in de gunst van het Amerikaan
sche meisje zou winnen. De mannen zetten hun
geld op Allan, de vrouwen op Geoffrey, en eer het
schip zijn halve reis achter den rug had, schenen
de mannen meer kans op
winnen te hebben dan de
vrouwen
Allan had succes met
zijn tactiek althans, die
maakte Maria begeeriger
naar zijn gezelschap dan
naar dat van Geoffrey.
Geoffrey was rechtuit, glashelder, eenvoudig. Van
Allan viel alleen dit zoo gauw te zeggen, dat hij uit
stekende manieren had, een man van de wereld
was. Misschien was hij even rechtuit en glashelder en
eenvoudig als Geoffrey, maar dat viel moeilijk te
zeggen, vóór men hem intiem kende.
Nooit week Allan een seconde van zijn gedrags
lijn af. Hij placht Maria te ontwijken. Ilij ging zelfs
zoover, dat hij zijn eten in zijn hut liet brengen, onder
voorwendsel, dat hij hoofdpijn had. Nadat hij al het
mogelijke had gedaan, om Maria aan te trekken,
trok hij zich terug, en heel natuurlijk werd hij daar
door een voorwerp van nadenken en benieuwdheid
bij een meisje, dat zoo gewend was aan vrijmoedige
bewondering.
Maria wou met Allan Merstliam wandelen en met
Allan Merstliam praten. Zijn vlijtige afzijdigheid
maakte Wakker, wat zij gebiedends had in haar aard.
Zij was niet verliefd op hem en op niemand. Zij wou
alleen met hem praten.
Waarom kwam hij niet aan dek Waarom zat hij
eeuwig in zijn hut Waarom kwam hij toch niet aan
dek, liad hij geen zin om te zitten rooken en praten
met een paar andere passagiers, of met een van de
officieren Maria, die er sinds haar bakvischjaren
aan gewend was, nageloopen te worden, kon 't zich
niet begrijpen, en het prikkelde niet alleen haar be
langstelling, maar 't maakte haar bijwijlen woedend.
Dit merkte mevrouw Raffan op zij maakte er
uit op, dat de zaak gunstig verliep, en kwam tot de
dwaalmeening, dat Maria verliefd was.
Lady Merstham werkte het succes van haar zoon
in de hand, door belangwekkende bijzonderheden
uit zijn jongensjaren te verhalen. Zij liet nu en dan
iets uit over zijn moed, zijn ridderlijkheid, zijn
sportieve talenten. Zij teekende knappe tafereeltjes
van zijn onafhankelijkheid. Zij vertelde zuchtend,
hoe 'n schitterende carrière hij had kunnen maken,
als er maar iets geweest Was, dat zijn eerzucht prik
kelde. Zij wendde al haar fijne karakterkennis aan,
om het meisje te kneden.
„En vindt u dat niet eigenaardig zei ze eens.
„Allan is nog nooit verliefd geweest."
Geoffrey Kingsward had volop gelegenheid, om
met Maria om te gaan. Op een avond sprak hij tegen
over Herring een gelofte uit.
„Als ik niet met Maria trouw," zei hij, „trouw ik
nooit. Maar ik tróuw met Maria."
Er werden dien avond nog twee interessante ge
sprekken gevoerd, onder dezelfde sterren het eene
tusschen Allan en zijn moeder, het andere tusschen
twee Amerikaansche zakenlui.
Allan en zijn moeder kwamen bij elkaar, om den
stand van zaken te bespreken.
„En hoe staat 't vroeg lady Merstham.
„Uitstekend, geloof ik," antwoordde Allan,
in zijn gewone liggende houding. „Denkt u ook
niet V'
„Ja hoor. Groote hemellachte zij, „wat ben jij
een menschenkenner
„Als ik geen menscliciikennis had, rookte ik deze
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
„T)e prinses van New York" is de hij naam van
Maria Stantonde dochter run den Amerikaanschen
staalkoningHutchinson Stanton. TFe maken met
haar kennisjuist op het oogenblik dat se op het
punt staat New York te verlaten voor een bootreis
naar Europa. Ze wordt op dien tocht vergezeld door
mevrouw Kaffandaar haar moeder van de voorge
nomen reis afziet om den „staalkoning'" bij te staan
in zijn strijd tegen z'n concurrenten. Aan boord van
den oeeaanstoomer bevindt zich ook Geoffrey Kings
ward, die reeds op de kade danig onder den indruk
raakt van Maria's schoonheid. Twee andere pas
sagiers zijn lady Merstham en haar zoon Allan
Mersthameen avontuurlijk tweetal, dat diep in de
schulden steekt. Met het oog op zijn berooide, financiën
neemt Allan zich voor Maria Stanton, en daarmede
haar m illioen ente veroveren Lady Merstham maakt
kennis met mevrouw Kaffan en stelt haar zoon aan
Maria Stanton voor. Geoffrey Kingsward is tot over
z'n ooren op Maria verliefd en ziet in Allan een
ernstigen rivaal. Nu kunt u verder lezen.
sigaretten niet, en had ik den besten kleermaker
van Londen niet," zei hij.
Lady Merstham maakte een wuivend gebaar. „Het
meisje is al meer dan half binnen," zei ze. „Ik geloof,
dat onze kans eindelijk gekeerd is, jongen."
Allan lachte. „Ondanks Percival
Lady Merstham maakte opnieuw een veelzeggend
gebaar, alsof zij iets opzij schoof, dat niet van belang
was. „O, PercivalDie Was in ieder geval dood
gegaan. Hij stond op 't lijstje. Je hoeft alleen
maar door te gaan, zooals je begonnen bent. Ik heb
mevrouw Raffan te pakken, de stakker Ze beeldt
zich in, dat ze door mij en het goudvinkje binnenkort
intiem om zal gaan met den heelen Engelsclien adel.
Ik heb flink gewerkt ik heb me heel wat verveling
voor je getroost."
Allan vatte hartelijk de hand van zijn moeder.
„Arme schatzei hij. „Er is geen mensch op de
wereld, die harder moet werken voor zijn brood dan
wij."
De stom van lady Merstham klonk bijna snerpend.
„Werken Om dit voor elkaar te brengen zou ik wel
dag en nacht willen werken, 't Is niet alleen de laat
ste, maar ook de grootste kans van ons leven. Weet
je, wat we doen moeten, Allan We moeten zóó
druk met mevrouw Raffan en Maria omgaan, als ze
in de Savoy zitten, dat ze met niemand anders in
aanraking komen, als wij 't niet Willen. We moeten
ze voortdurend aan 't lijntje houden, en ze alleen
voorstellen aan menschen, die met ons één lijn
trekken. We moeten ze bezig houden, en dan moet
je zorgen, dat Maria met je trouwt, vóór haar ouders
komen."
„Hóé dan t" vroeg Allan.
„Doodeenvoudig 1" zei zijn moeder. „Je trekt haar
al kolossaal aan. Je houdt je tegenwoordige uit
stekende gedragslijn nog minstens veertien dagen
vol. We zullen zorgen, dat we steeds bij elkaar zijn,
iederen dag. Jij blijft puur de hoffelijke, kalme en
schijnbaar belangelooze jongeling. En dan op een
avond laat je jezelf gaan dan word je hartstochtelijk
verliefd, en gooit er alles uit, wat al lang in je ziel
gebrand heeft."
,,'t Brandt al in me riep Allan heesch. „Moet ik
zoo lang wachten
Lady Merstham keek hem verbaasd aan. „Allan, 't
is toch niet mogelijk. ben je verliefd op Maria
Stanton
„Verliefd zei hij. „Ik zou mijn rechterarm geven,
ik zou er tien jaar van mijn leven voor over hebben,
als ik naar haar toe kon gaan als een fatsoenlijk
mensch om haar tot vrouw te vragen."
Zijn stem beefde/hij zat rechtop, met saamgene-
pen handen. „Die jongen Kingsward en ik," zei hij,
„hebben iets gedaan, dat sommige lui ouderwetscli
vinden. We zijn allebei op 't eerste gezicht verliefd
geworden. Ik ben zoo geweldig jaloersch op zijn
eerlijkheid en zijn zuivere positie, en ik ben de tegen
stelling tusschen ons tweeën zoo scherp gaan voelen,
dat ik niet één, maar wel tien keer een helselien zin
heb gehad, om er den brui van te geven."
„Maar, jongen riep lady Merstham. „Denk je
eens in, Wat 't voor ons beteekent 1"
„Ik denk me in, wat 't voor haar beteekent. Ver....!
Ik zou dolgraag eens vierentwintig uur lang weten,
wat 't voor een gevoel is, de wereld in te kunnen
kijken zonder opzij te hoeven loeren naar iedereen,
dien je tegenkomt, zonder wantrouwig te worden
om ieder lachje. Ja, ik denk aan haar. Een treurig
eind van zoo'n heerlijk bestaan, vast te zitten aan een
Merstham
Lady Merstham stond snel op. „Beste jongen,"
zei ze, „voor zulke gevoeligheden is 't nu geen tijd.
Denk aan je vader, die oud begint te worden, te oud
om te vechten, en aan mij ik ben 't zoo zat, dat
leven van de hand in den tand Denk ook om jezelf.
Je bent nog jong genoeg, om opnieuw te beginnen."
Allan stond eveneens op. „Hebt u wel eens opge
merkt," zei hij, „hoe 't met een grasveld gaat op
grond, waar distels gegroeid hebben Hij sloeg
zijn arm om zijn moeders schouders. „Maak u maar
geen zorg, hoor," zei hij „ik zal 't doorzetten,
maar gun me alstublieft die momenten van.
hoe zullen we 't noemen.... sentimentaliteit....
Gaat u mee Slapen doet goed."
Zij gingen naar beneden
De twee Amerikanen hadden 't dek vrij. Zij hadden
beiden al eenige malen Durstan-O'Brien genoemd.
„Hutchinson Stanton, de staalkoning, hè
„Denk je, dat ze 'm hebben
„Ik dénk 't niet ik wéét 't. Dat stel Durstan-
O'Brien is al tien jaar aan 't werk. Ik wed met je
om een duizendje, dat Stanton geen hemd meer
aan heeft, als wij weer op de straatsteenen loopen
totaal uitgekleed en te drogen gehangen
Twee uren vóór de Lucania de haven van Pislfguard
binnenvoer, stond Geoffrey Kingsward bij de kajuits
trap ongeduldig te wachten, tot Maria aan dek kwam.
Hij wou een afspraak maken om haar in Londen te
treffen, voor hij doorreisde naar Oxford. Hij zou
blij geweest zijn, als hij heelemaal niet meer naar
Oxford gehoefd had. Al wou hij graag zijn studies
voltooien, al wou hij ook den grooten roeiwedstrijd
niet missen, toch hadden die paar korte dagen op
zee zijn heelen kijk op de toekomst door elkaar ge
gooid. Hij was niet op een rustige, aangename
manier verliefd hij was dol, radeloos verliefd.
Hij was opgevoed in de gewone, weinig romantische
omgeving van een normaal gezin, en hij had karakter
en manieren geleerd. Als schooljongen was hij
nuchter gebleven, maar op de universiteit was zijn
verbeelding geprikkeld, de verborgen romantiek
van zijn aard sterk gaan leven. Toch zou hij het als
een beleediging hebben opgevat, als men hem van
fantasie had beschuldigd. Hij leefde voor het heden,
met één oog op de toekomst, en hij maakte van
alles, zooals het kwam, het meeste en het beste. Hij
toonde evenveel ijver in het spel als in zijn werk,
maar verloor zijn zucht om carrière te maken niet.
Hij moest advocaat Worden. Maar dan het aller
hoogste als advocaat.
Hij was al van plan geweest, lord-kanselier van
Engeland te worden, vóór hij Maria leerde kennen.
Zijn besluit was meermalen verdubbeld in kracht,
sinds hij haar het dek van de Lucania had zien be
treden. Maar voor 't oogenblik trokken al zijn ver
langens zich samen tot één in haar tegenwoordig
heid te zijn. Het einde van de reis was een ramp.
Het was een afschuwelijke gedachte, dat hij, als de
boottrein eenmaal in Londen was, van Maria ge
scheiden zou zijn door mijlen, die ontelbaar en
onmetelijk leken.
Maria had bewilligd, dat haar laatste twee uren
van de reis voor lièrn waren, maar toen zij haar hut
uit kwam, stond lady Merstham haar op te wachten.
„Zoo, lieve kind," zei lady Merstham, „nu gaat
er een nieuw hoofdstuk voor je beginnen. Ben je
niet zenuwachtig
Maria's oogen schitterden. „Zou u toch ook zijn
vroeg ze. „Weet u, wat ik 't eerste ga doen In
Westminster Abbey 't graf van Richard Leeuwenhart
"kijken, en naar de zon op 't, vierkantje tusschen de
gangen."
