MARTINI
Kaloderma-Gelée
Aeispeouile middeli&v
iMbdoftyUup d&i fauidett
Hebt u niet
een afdoend
middel tegen
roode en ruwe
handen?
Ja zeker: Ka-
loderma-gelée!
Het maakt de
huid zacht én
glad en de
honden wcraer
te besteden!
haar handen
fen behoefde
Lady Merstham voelde een beetje
jaloezie op een meisje, dat zich nog
om zoo'n kleinigheid verheugen kon.
Nog nooit in haar leven was haar geest
voldoende vrij geweest van zorg om
het bestaan, 0111 te kunnen letten op
een vlekje gras tussehen de klooster-
gewelven.
„Je krijgt je eerste diner in de
Savoy," zei ze, „maar je tweede bij
ons in de Halvemaanstraat knus
en vroolijk onder elkaar. Mevrouw
Raffau neemt een loge in de Gaiety,
en dan soupeeren we in de Savoy, een
echte Londensche attractie."
„Londen zonder u," zei Maria, „zou
een klok zonder wijzers zijn."
Allan kwam aanslenteren. „Geheimen
te bespreken vroeg hij luchtig.
„O nee," zei Maria. „Hoe is 't met de
hoofdpijn
„O merci, dat gaat heel goed. Ik ben
nog nooit zoo blij geweest, dat een reis
voorbij was. Ik bedoel...."
Hij zweeg en lachte. Maria wist ook
te lachen.
,,'t Is soms ontzettend vervelend,"
zei ze. ,.Ik had niet geweten, wat ik
beginnen moest, als ik lady Merstham
en Geoffrey Kingsward niet gehad had."
„O ja, Kingsward zei Allan. „Die
staat op 't oogenblik boven aan de
kajuitstrap, met een gezicht als een
oorworm."
Maria keek lady Merstham glim
lachend aan en repte zich weg. Er was
tenminste één man, die de reis te kort
vond.
Zij gingen naar 't achterdek en
Geoffrey duwde een dekstoel in de zon
en haalde er nog een.
„Wilt u naar mij luisteren," zei hij,
toen ze zaten, „of aan iets anders
denken V'
„Bent u van plan, iets origineels
te zeggen V' lachte Maria.
„Nee," zei hij. „Ik zal alleen maar
vertellen, wat u al weet of wat u
tenminste hóórde te weten."
Maria glimlachte. Zij was gewend
geraakt aan die ronduitheid van Geoff.
„Ik lióü niet van je," zei hij, naar een
kwast in een der planken van 't dek kij
kend, „ik aanbid je Da's geen nieuws."
Maria keek plotseling op, alsof het
niet alleen nieuws was, maar onver
wacht nieuws.
Geoffrey's stem werd *n beetje hef
tig. „Ik wil niet, dat je iets zegt," zei
hij. „Ik wil dat je alleen luistert. Je
moet en je zult 't hooren. Vragen zal
ik je niets ik wil je wat vertellen,
anders niets."
Maria zweeg. Zij merkte op, dat hij
een krachtige kin had en goed getee-
kende Wenkbrauwen.
,.'t Is al gebeurd, vóór je me zag," zei
Geoff. „Vóór je wist, dat ik bestond."
„Wat V' vroeg Maria.
„Het," zei Geoffrey. „Zoodra ik je
zag was ik weg. Al 't andere was uit."
„Da's jammer," zei Maria.
„Da's fijn," zei Geoff. „Jou liefheb
ben is.'t beste dat ik weet. Ik had
voor mezelf beslist, dat je uit den
hemel kwam, en ik had gelijkZeg
nu alsjeblieft niets. Ik heb maar twee
uur tijd, om 't je te vertellen."
„Sla je niet 't een of ander record,
als je twee uur aan één stuk praat t"
vroeg Maria.
Geoff ley keek haar aan. „'t. Is nu
geen tijd om grapjes te verkoopen."
„Ik zal zoet zijn.... Geoff," zei
Maria zacht.
Dit was hem te machtig. „Prinses 1"
zei hij. „O, prinses Ik heb je lief. Ik
zal je altijd liefhebben. Wat er ook ge
beurt, waar ik ook ben. Onverschillig
of je van ine houdt of niet. 't Gaat jou
eigenlijk geen steek aan. 't. Is mijn zaak.
Ik zal je niet vragen om met me te
trouwen, of om op me te wachten, want
't zal nog jaren duren, voor ik je 't soort
tehuis aan kan bieden, dat je hebben
moet. Maar ik vraag dringend twee
dingen van je onthoud goed, dat ik je
liefheb, en roep me, als je ooit iemand
noodig hebt, die een moord voor je
doet."
Maria was diep geroerd. Zij was er
aan gewend, dat mannen hun liefde
voor haar betuigdenen voor haar
millioenen. Maar zóó'n aanzoek, dat
niets vroeg en alles gafDat had
zooiets hóógs en ofschoon zij Geoffrey
niet liefhad, was ze blij, dat hij haar
liefhad. Zijn liefde was een bezit, iets,
waar zij uit putten kon in tijd van
nood. Zij voelde en was ervan over
tuigd, dat zij een waren ridder ge
vonden had.
Zij boog zich over en legde haar hand
op zijn schouder. „Dank je, Geoff," zei
ze zacht. „Ik zal 't nooit vergeten."
VIJFDE HOOFDSTUK
Uet was bij half vijf, toen de trein
uit Fishguard vertrok, en Maria
voelde zich teleurgesteld, omdat de
schemering haar belette, het landschap
te zien. Toen Allan uit de rookafdeeling
het compartiment binnenkwam en
Maria hem om inlichtingen vroeg, ont
dekte zij met verbazing, dat zij meer
wist van de streek, waar zij doorheen
reden, dan hij. Ilij kon haar weinig
vertellen, dat, ze niet al wist, want
gelijk de meeste Engelsohen kende Allan
andere landen beter dan zijn eigeu.
Hij wist alleen, dat je met den trein
van Fishguard naar Londen ging, en
dat het een grooter eind was, dan hij
prettig vond.
Onder het vernis van bestudeerde
onverschilligheid en zijn zwijgzaam
vertoon van berustende verveling ge
noot Allan zeer van zijn samenzijn met
Maria. Alleen de klank van haar stem
al gaf hem vreugde. En bij haar groote
schoonheid was liet meisje zoo heele-
maal spontaan, zoo frisch en fleurig.
Menigmaal betrapte hij zich op den
wensch, dat hij en zijn moeder op een
ander schip terecht waren gekomen dan
de Lucania, en hoonde hij zichzelf met
de waarheid, een verschijnsel, dat hij
zelden onder de oogen zag. Daarna
gaf hij zich over aan hartgrondige
bewondering voor Maria, vastbesloten,
zijn kans zoo goed mogelijk waar te
nemen. Ilij praatte en lachte en amu
seerde haar met zijn lichtelijk spot
tende beschrijvingen van Engeland en
de Engelsclien. Maria vond die veran
dering van optreden heerlijk.
Geoffrey Kingsward, die van tijd
tot tijd naar binnen keek, trok er zich
niets van aan, dat Maria zoo door
Allan in beslag werd genomen, 't Was
vreemd, maar hij was niet jaloersch
meer op Allan. Hij had gezegd, hoe 't
met hem stond, en was daar tevreden
mee. Maria kon met Allan Merstham
trouwen of met wien dan ook. maar
niets kon de liefde uitroeien, die zich
in zijn hart geworteld had.
De trein kwam om half twaalf aan,
en de passagiers van de Lucania gingen
hun verschillende wegen.
-Geoffrey nam Herring mee naar zijn
vaders huis in 'n saaie, dampige buurt.
Kolonel Kingsward zat op hen te wach
ten. Hij aanhoorde korte beschrijvingen
over de reis, maar er werd geen woord
gerept over Maria Stanton. Herring
hoorde zelfs haar naam nog maar een
maal noemen. Op de kamer van Geof
frey, een klein vertrek, met muren
vol foto's uit Oxford, kreeg hij nog een
lofzang te slikken. En toen hij eindelijk
zijn hoofd op het kussen legde, zei hij
bij zichzelf „Die beroerde liefde
Vervolg op pag. 26
814$
F W O L F F SOHN KARLSRUHE
"N
Wat oen aardig meisje
jammer, dat die leelijke roode
en onverzorgde handen haar
geheele verschijning bederven,
vHet is toch enkel maar
nalatigheid
's Avonds voor j
het naar bed gaan de
handen wasschen en goed
afdrogen. Dan meteen wat
Kaloderma-gelée erop en
een halve r
minuut go<
inwrijven
Goed, dat ik dat gehoord
heb die twee moesten
maar eens mijn huishouding
kennen. En nalatigheid
ik heb nu eenmaal geen tijd,
den geheelen
mijn uiterlijk
CWonderlijk, wat voor zachte
!en verzorgde handen dat
meisje heeft! Als je niet beter
