LLOYDS OF LONDON
DE BEL VAN
LLOYDS
T
Luidt de bel in het Lloydshuis twee maal, dan is er goed nieuws te melden luidt zij één keer, dan is het
slecht nieuws. Gelijk men weet, is deze bel de scheepsbel van het goudschip de Lutine.
Lloyds, welke een ieder onge
twijfeld wel bij name kent,
is een der machtigste orga
nisaties op verzekeringsgebied.Toch
zou waarschijnlijk nooit iemand
meer van deze instelling gehoord
hebben, indien in haar prille jeugd
niet tusschen een der voornaamste
personen en 'n beeldsehoone vrouw
een groote, innige genegenheid
had bestaan, en ten tweede, indien
admiraal Nelson den slag bij Tra
falgar niet gewonnen liad. Deze
feiten zijn van overwegenden in
vloed geweest op het voortbestaan
van Lloyds. In het eerste geval
investeerde de jonge vrouw, terwille
van haar vriend, haar geheele ver
mogen in Lloyds en redde daar
door deze onderneming van een
absoluten ondergang. I n het tweede
geval zou Lloyds eveneens ten
ondergang gedoemd zijn geweest,
om redenen, welke in deze film
nader worden belicht.
Daar de gegevens voor deze
film door een der leidende Lloyds-
figuren zijn geleverd, die ze uit het
Lloydsarchief samenstelde, kan
men haar grootendeels beschouwen
als een zuivere documentatie, wat
haar waarde natuurlijk aanzienlijk
verhoogt.
Het onderwerp is dan ook zeker
niet minder interessant dan de
doorsnee gefantaseerde speelfilm.
Douglas Scott als de kleine Horatio
Nelson, de latere groote zeeheld,
en Zijn vriendje Jonathan Blake
(Freddie BartholomewDeze beide
kereltjes geven een uitstekend stukje
spel te zien, en om eerlijk te zijn,
overtreft eerstgenoemde in natuur
lijkheid en ongedwongenheid nog
aanmerkelijk zijn beroemden speel
genoot.
Jonathan Blake (Tyrone Power) en de jonge vrouw
(Madeleine Carroll), wier genegenheid zoo'n grooten
invloed lieejt gehad op de ontwikkeling van Lloyds.
Integendeel. Juist het feit, dat. men hier een be
langrijk stukje wereldhistorie voor zijn oogen ziet
afspelen waarbij men zich onwillekeurig afvraagt,
hoe het geweest zou zijn, indien bepaalde gevallen
zich iets anders hadden ontwikkeld), maakt, dat
men door deze Lloydsfeiten buitengewoon sterk
geboeid wordt.. Grappig is verder, dat Lloyds
eigenlijk de familienaam is van den oprichter dezer
maatschappij en dat de zaken aanvankelijk in diens
koffiehuis werden gedreven. Nu voelt iedere stoom
vaartmaatschappij van standing zich verplicht
dezen naam, als een bewijs van soliditeit en groot
heid, aan haar eigen naam te verbinden. Dat het nog
eens zóó ver zou komen, zal Llovd zelf wel nimmer
vermoed hebben.
Nu Lloyds eersi kort geleden
weer een ordentelijk bedrag
heeft kunnen neertellen voor het
vergaan van den Nederland-
schen tinbaggermolen, staat zij
weer meer dan anders in het
middelpunt van de belangstel
ling. Doch gelijk zij vroeger bij
het vergaan van de „Titanic"
zonder blikken of blozen
S 20.000.000 betaalde, zoo
kan men begrijpen, dat zij ook
voor dit „geringe" bedrag zelfs
niet haar hand omdraaide. Doch
ondanks de geweldige bedragen,
waarvoor zij verzekert, zijn haar groei en ontwikkeling
minder materialistisch dan men zou denken. Daar is zelfs
een tamelijk avontuurlijk-romantische episode aan verbon
den, welke thans door de Fox-film, naar authentieke ge
gevens, in deze film werd verwerkt.