t Na haar geheimzinnige verdwijning te. New York wordt ze gearresteerd, terwijl ze op het punt staat zich per schip naar Europa te begeven. Een Amerikaansche schurk, die op heeterdaad betrapt wordt, zegt niets, vóór hij een advocaat heeft gesproken, maar de zedige, onschuldige Marie vertelde haar heele levensgeschiedenis, en sprak zichzelf niet éénmaal tegen, al deed zij haar verhaal nog zoo dikwijls zij sprak ook minstens voor 99 waarheid. Zij was de dochter van den verheven heer Weng Sung Yao, vroeger gouverneur-generaal van Tibet. Zij had zich in de voornaamste kringen van Shanghai bewogen, en sprak vijf talen - zij was in Duitschland en Engeland opgevoed, en had zich vooral toegelegd op verpleging, medisch hulp werk en kunst. Die koffers, zei ze, bevatten de persoonlijke eigendommen van een zieke dame uit Shanghai, die naar een sanatorium in Los Angeles was verwezen door dr. Stey. dén geneeskundigen kraan van Shang hai. Op verzoek van dr. Stey ging zij die dame ver plegen en naar 't sanatorium begeleiden daar kreeg zij S 400 voor en alle kosten vrij. Maar vlak vóór de boot vertrok was dr. Stey aan komen hollen met de boodschap, dat de patiënte op 't oogenblik niet reizen mocht en met de volgende boot zou komen. Maar hij zou een telegram sturen aan een vriend van de patiënte te Los Angeles, eenen meneer Rosensteel - die zou dan bij juffrouw Wendt in 't hotel te Los Angeles komen, zich legi- timeeren en de twee koffers in ontvangst nemen. M ant de patiënte zou een paar dagen bij de Rosen - steels logeeren, vóór ze naar het sanatorium ging. Als Maria de koffers had afgeleverd, was haar taak volbracht dr. Stey zou de patiënte wel door een andere verpleegster laten begeleiden. Maria's verhaal klonk oprecht, en zij scheen de douane graag te willen helpen, om de ware schuldigen aan 't gerecht over te leveren. Zij kon helpen, om Rosensteel in de val te laten loopen, zei men, en zij was daartoe aanstonds bereid. Maria nam dus haar intrek in 't Rosslyn-hotel, dat dr. Stey haar had aangewezen. Zij kreeg kamers op de tweede verdieping en een paar mannetjes betrokken de wacht. Rosensteel zou gearresteerd worden, als hij de koffers kwam halen. Maria werd zelf ook bewaaktoverdag door Wallace 's nachts sliep een vrouwelijke douane-beambte bij haar in de kamer. til' gebeurde niets, tot den avond van den derden ttag. liet was warm, en Maria zei tegen Wallace, die de wacht had, dat zij een bad ging nemen. Met een vriendelijk lachje voor den beambte ging zij naar de badkamer, en een paar seconden later hoorde W allace daarbinnen het water loopen Opeens ging de telefoonbel. Wallace luisterde, maar kreeg niets te hooren. Ter wijl hij den hoorn vasthad hoorde hij het zachte klikken van een deur, die dichtging. Het was de deur van de aangrenzende kamer naar de gang. Wallace rook lont en stelde een onderzoek in. Maria was in geen dor kamers uit haar slaapkamer was de nachtzak weg, en de tele foon lag van den haak. llij be greep dat Maria hem naar de telefoon had gelokt, om zijn aandacht af te leiden. Het lieve kind zelf was verdwenen. De politie om singelde het hotel en doorzocht alle kamers, maar vond géén Maria Wendt. Detectives ontdekten, dat zij het hotel uit was gehold, een taxi had aangeroepen, zich naar de luchthaven Glendale had laten brengen en een vlieg tuig naar New York had genomen, onder een val- schen naam. Rechercheurs trachtten haar op te vangen, maar zij had bij aankomst een half uur vóór gehad en was verdwenen onder de millioenen van de hoofdstad. De ontsnapping was handig op touw gezet iemand had de dame geld gegeven bij haar vlucht.uit liet hotel en haar gezegd, hoe zij weg moest komen in het haar onbekende land. Twee weken werd er vruchteloos gezocht toen, vlak voor het vertrek van het s.s. Deutschland uit New 1 oikzag een detective een tenger dametje, met een zonnebril op, het gangboord bestijgen. Hij hield haar aan. Rustig gaf zij antwoord op zijn vragen. Zij be weerde Marion Wong te heeten. Haar pas was in De 'rpiumsmokkelaars blijken buitengewoon vinding rijk te zijn de Berljjnsche politie ontdekte onlangs een zending opium in een uitgehold adresboek De uitstekend békend staande dokter te Peiping, die haar den met opium gevulden koffer verstrekt had, wordt vermoord op een Chineeseh kerkhof gevonden. orde, door den Cliineeschen consul afgegeven en geviseerd voor Engeland en Duitschland. Maria Wendt Nooit van gehoord. Zij heette Marion Wong, en dat hield zij nóg vol, toen zij in een vlieg tuig naar Los Angeles was gezet. De Chineesche consul, bleek het, was door Maria in den waan gebracht, dat zij de vrouw was van een Amerikaansehen Chinees ze had door haar zedigheid en beschaafdheid zoozeer zijn vertrouwen gewonnen, dat hij het paspoort had uitgereikt. Inmiddels was zij te Los Angeles wegens smokke larij voor het gerecht ge bracht. En toen volgden de feiten elkaar snel "op. logisch naar oostersclie zienswijze, maar onbegrij pelijk voor hersens van fatsoenlijke blanken. De vader van het meisje zond telegrafisch geld voor haar verdediging, maar zelf overkomen kon hij niet. En deze of gene wist het meisje ziektekiemen of een vergif in te geven, waardoor zij langzaam ver lamde een ruggemergziekte, waar geen blanke dokter iets van begreep. Voor den medeplichtige, dien Maria treffen moest, hield men een zekeren Brandstattler en die man bleek plotseling verdwenen te zijn. De spraakzame, gladde Oostenrijker werd te Havana gevonden en uitgeleverd. Hij lachte om de aanklacht, dat hij aan opiumsmokkelarij deed, maar toen het s.s. Oriente Een zending speelgoed op het Fransche stoomschip He de France"welke door de douane te New York geopend werd, bleek voor 2.000.000 gulden opium te bevatten. in New Lork aankwam, werd hij dood in zijn hut gevonden, opgehangen aan zijn sportriem. De justitie was nu wel gedwongen, haar attentie naar elders te wenden. Zij had trouwens allang een vurig belang gesteld in dr. Stey te Shanghai, die de regisseur van het drama scheen te zijn. Maar kort na den dood van Brandstattler kwam uit Shanghai het bericht, dat ook Stey niet meer spreken kon. Men had het lijk van den voornamen man op een Chineeseh kerkhof gevonden, uitgestrekt op een grafsteen. Er waren op het lichaam geen sporen van geweld zichtbaar, maar het gezicht was verwrongen van pijn. Lijkschouwing bracht aan het licht, dat de dood veroorzaakt was door den bamboe-draad", een bekend Chineeseh moordwerktuig. Een splinter bamboe wordt opgerold, met een draad vastgebon den en in het voedsel van het slachtoffer gebracht. Is hij doorgeslikt, dan wordt de draad in de inge wanden opgelost, de splinter strekt zich uit en door boort ze, een langzamen en zeer pijnlijken dood veroorzakend. Ook Maria scheen door de handen van het gerecht te glippen haar gewicht was al gedaald van 110 tot 81 pond. Tweemaal moest het proces verdaagd worden, maar zij drong er op aan, dat het werd doorgezet. Gezeten in een ziekenwagentje naast de loge der jury vertelde zij haar onde verhaal met dezelfde beschaafde, hoewel bevende stem, en zij keek de leden van de jury beurtelings aan met haar groote donkere oogen. Na slechts vijftien minuten beraadslaagd te hebben sprak de jury het schuldig over haar uit. De rechter veroordeelde haar tot 20 jaar gevangenisstraf, maar gaf 20 dagen uitstel van executie, aldus de mogelijk heid scheppend, dat zij als ongewenschte vreemde linge uit het land werd verwijderd. De rechter gaf ei de verklaring bij, dat hij Maria uit de gevangenis wou houden, omdat zij leed aan een geheimzinnige en ongeneeslijke ziekte. „Wat doet het er toe zei Maria Wendt. „Er is haast niets meer van me over dan een geraamte, en het gebeente van alle Chineezen gaat terug naar China." En in China zal ook de verklaring van al die geheimzinnige moorden veilig begraven worden. Nastali Lojjenholz Brandstattler, die ervan beschuldigd werd in het complot betrokken te zijn, blijkt zich in z'n hut te hebben opgehangen. Het meisje wordt te Los Angeles tot 20 jaar gevangenisstraf veroor deeld. I it medelijden zenden de autoriteiten haar naar China terug.... om te sterven aan een ongeneeslijke ziekte, waarmee de smokkelaars haar geïnfecteerd hebben.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 7