DE VLISSINGSCHE
ZEEVAARTSCHOOL
Een les-uurtje, dat gespannen aandacht vergt kaart/pa.
voor de derde stuurlieden.
Veel komt er op voldoende oefening aan, eer een radio-telegram op gehoor met
Practisch werk bij de radio-telegrafisten het samenstellen van een ontvanger. de koptelefoon kan worden opgenomen.
kennis, examens en diploma's gingen eisclien. En
de Ylissingsche, de Zeeuwsche jongens moesten toe
zien, dat anderen de voorkeur gingen krijgen, die in
het Noorden des lands gemakkelijker de gelegenheid
hadden gezien, zich de noodige kennis te verwerven
op de daar gevestigde zeevaartscholen.
Dat was een liard gelag, en hoevelen gingen zich
niet gevoelen als Michieltjen in de droeve jaren, toen
hij „het groote wiel" moest draaien
Maar Ylissingsche mannen begrepen dien nood en
al wat er in Zeeland met de scheepvaart, den scheeps
bouw en het loodswezen te maken had vereenigde
zich, in het begin onzer eeuw al, om met hulp van
stads- en provinciaal bestuur in Vlissingen het volgen
van goed zeevaartkundig onderwijs mogelijk te
maken, zoodat de Zeeuwsche jongens niet genood
zaakt zouden zijn, den ingeboren trek naar de zee
te weerstaan omdat de kosten van plaatsing op een
verafgelegen zeevaartschool voor hun ouders te
ondraaglijk waren.
Begon in 1903 dit onderwijs met eene opleiding
voor stuurlieden, die dat jaar al dadelijk door twee
enveertig leerlingen werd bezocht,, al ras werd de
noodzakelijkheid gevoeld om eene opleiding in te
stellen voor machinisten, terwijl later ook de behoefte
zich deed gevoelen aan een cursus voor radio-telegra
fisten. Trouwens, de opleidingen waren gaandeweg
verder uitgebreid, niet alleen naar boven metcursussen
Neen, Michiel de Ruyter was de eerste Vlissing-
sche, de eerste Zeeuwsche jongen niet, wien
de trek naar zee in het bloed woelde Be
wezen het ons een paar weken geleden niet
de oudste vondsten uit 't Walchersche zand, die het
Middelburgsche museum bewaart, dat de Zeeuwen
al in de vroegste dagen van onze jaartelling de
zeeën rondom hun eilandenrijkje bevochten en bevoe
ren, dat Walcheren zeker in dien tijd al een der
steunpunten was voor de vaart op Engeland Neen,
onze nationale zeeheld was de eerste niet, maar hij
zou ook de laatste niet zijn, die den roep van de zee
zou hooren en verstaan.
De veerdienst op Engeland, het verkeer over de
Zeeuwsche wateren, de scheepsbouw in Vlissingen,
de ontwikkeling der loodsdiensten, dat alles lokte
de Zeeuwsche knapen, eeuw na eeuw. Tot de
tijden veranderden. Tot de ontwikkeling van de
techniek, de vlucht van liet zeeverkeer ook van den
zeeman grooter ontwikkeling, steviger gefundeerde
Peiling nemen, een werkje, dat leven en werk op
volle zee al levendig suggereert.
