DE
DOODSVALLEI
Californië
Ten Oosten der Sierra Nevada, de
hooge bergketen, die ongeveer evenwijdig
loopt met de grens, welke den Amerikaan-
sehen staat Californië scheidt van den
staat Nevada, hemelsbreed op ongeveer
vierhonderd kilometer afstand, van San
Francisco, strekt zich over een lengte van
honderdzeventig tot honderdtachtig kilometer en een breedte van ongeveer dertig
kilometer de zoogenaamde Doodsvallei uit, waarvan men op onze luchtfoto de
grillige erosie-vormen oversehouwt. Het is ongetwijfeld een der angstwekkendste
natuurmonumenten van de Nieuwe Wereldwaar slechts bij uitzondering een
menschelijk wezen den voet durft zettenliet landschap is er troosteloozer dan
waar ter wereld ook van alle kanten wordt de mensch er ge
drukt door een ontzettende naakte eenzaamheid, door de totale
afwezigheid van aüe natuurleven. Men zou meenen in 'n maan
landschap te zijn terechtgekomen, want geen grassprietje groeit
er, en water zoekt men mijlen ver tevergeefs.
Wee den reiziger, die verdwaald raakt in deze rotswoestijn,
waarop den ganschen dag een tropische zon haar verzengende
stralen schiet, waarboven de lucht trilt van hitte en waar de
grond onder de voetzolen brandt als in een oven. De naam welken
men deze enorme terrein-plooi dan ook gegeven heeft, is, zoo ooit, dan hier juist
gekozenen herinnert aan het droevige lot dat een groep goudzoekers trof, die in
1849 hier verdwaalden, en die tengevolge van dorst, honger en hitte in deze vallei
een gruwelijken dood stierven.
Men treft hier het zeer eigenaardige verschijnsel aan van een totaal van allen
watertoevoer afgesneden laagvlakte, midden tusschen hooge bergketens. Zoo laag
is deze vlakte gelegen, dat ze zich zelfs tachtig meter beneden den zeespiegel bevindt.
En toch, op nog geen honderdtwintig kilometer westwaarts boort een der hoogste
bergtoppen van de Vereenigde Staten zijn eeuwig besneeuwde arduinen kruin de
lucht in, namelijk de Mount Whitney, die ruim drieënveertighonderd meter hoog is.
De bergen, welke zich uitstrekken langs de randen van de Doodsvallei, vormen een
barre rotsen-woestenijmaar zijn overigens van een zeldzame kleurenpracht.
Doch de mensch heeft zich ook hier weer meester gemaakt van hetgeen deze
woestenij ondanks alles toch nog voortbrengt, en dat is borax. In enorme hoeveel-
DE WERELD IN
VOGELVLUCHT
heden toch treft men, vooral aan den zuid
kant, waar de Amargosa-rivier 't woestijn -
gebied binnenstroomt, om er in het heete
zand als het ware spoorloos te verdwijnen,
dikke zout- en borax-lagen aan, welke
tengevolge van de snelle waterverdamping
daar achterblijven. Want zooals gezegd, de
hitte in deze dal-kom is enorm. Nog niet lang geleden noteerde een onderzoekingsrei
ziger er in September een temperatuur van 120 graden Fahrenheit in de schaduw,
terwijl de maximumtemperatuur er 's zomers tot 160 graden stijgen kan, en een ge
middelde van 140 graden geen zeldzaamheid is. De aarde kam er zoo heet zijn dat
een steen of een stukje ijzer de huid verbrandt alsof het gloeiende kool was.
De verovering van deze woestenij voor de borax-winning
ging, zooals begrijpelijk is, met veel moeite gepaard. Thans loopt
er een spoorweg van Los Angeles naar den rand van 't gebied,
en verrees ei' zelfs, behalve een nederzetting voor de tweehonderd-
vijftig werklieden, die 's winters in deze hel arbeiden aan de zout
en borax-winning, 'n luxueus hotel voor toeristen, in Indiaansch-
Spaanschen stijl, met honderd bedden, met een beteekenisvollen
naam het Oven-hotel genoemd. Het behoeft verder niet te verwon
deren, dat men zelfs den naam van den Italiaanschen dichter
Dante in verband bracht met het schrikwekkend troostelooze visioen, dat de dorre,
kale vlakte biedt, want een der uitzicht-punten, vanwaar men, op ongeveer achttien
honderd meter hoogte, een goed overzicht heeft van de Vallei des Doods, heet Dante s
uitzicht. Vandaar ziet men inderdaad het grootste gedeelte van de chocolade-kleurige
vlakte, telkens onderbroken door als water glinsterende zoutlagen. Een dezer zoutbed-
den kreeg, om zijn eigenaardige formatie tallooze kleine heuveltjes van zout,
borax, soda en potasch den cynischev naam van Golf-links van den duivel. Ander
halve mijl van het bovengenoemde hotel bevindt zich een boerderij, de eenige groene
plaats in deze uitgestrekte steenvallei, beheerd door een Mexicaanschen planter.
Op den terugweg naar herbergzamer oorden komt men hier en daar voorbij een
blijkbaar door m-enschenhanden opgerichten steenhoop. Daaronder rusten, in de bran-
dend-heete moederaarde, de stoffelijke overblijfselen van een of anderen reiziger, van
dorst omgekomen in deze waterlooze wildernis, of van een of anderen goudzoeker, (lie
in plaats van goudaders niets anders vond dan gloeiend heete steenklompen en zout.
