DE PRINSES VAN NEW YORK
door
Cosmo Hamilton
VIERDE
VERVOLG
22
Mevrouw Raffan en Maria keken benieuwd
naar de deur. Zij waren nog maar weinig
Engelsohe aristocraten tegengekomen. Zij
zagen een groote, slanke vrouw met een
uitvoerig kapsel, zwaanachtige bewegingen en koele
manieren.
Zij werd gevolgd door een man van indrukwek
kend voorkomen en onzekeren leeftijd. Zijn haar
was eigenaardig blond, recht naar achter geborsteld,
zijn gezicht gladgeschoren en rond. Ilij had een
lachenden mond, mooie tanden en .ronde blauwe
oogen. Op 't eerste gezicht leek hij tweeëntwintig.
Hij was bij de veertig.
„Ha, Eleanorzei sir George. „Hoe gaat 't,
Harry
Lady Merstham deed even familiaar. De Eardley
Smiths speelden hun rol
met toewijding. Zij werden
zoowat nergens ontvangen,
en genoten ervan, met Uwe
Genade te worden aange
sproken. Eardley Smith
voelde aanstonds veel voor
Maria, en praatte met haar,
tot de markies van Kidwelly werd aangediend.
„Reddish" beteekent roodachtig, maar de man
was verre van roodachtig. Zijn haar en wenkbrauwen
waren bijna zwart, zijn kin en kaken waren blauw.
Hij was lang en mager, en had een monocle zonder
koordje in zijn linkeroog. Hij had nooit gediend,
maar zich een militair voorkomen aangewend.
Zijn loopbaan als acteur, hoewel veelbelovend,
was vroeg en eensklaps geëindigd. De weduwe van
een reeder was verliefd op hem geworden, toen zijn
troep een week in Cardiff speelde. De onstuimige
dame was het gezelschap, toen dat vertrok, nage
reisd, en eindelijk had zij den niet onwilligen Red
dish naar liet stadhuis gesleept. Sindsdien was
Reddish zijns weegs gegaan in het genot van een
aardig inkomentje. Hij hield de wedrennen bij, was
lid van een paar half-nette clubs, en had sir George
Merstham geld geleend, dat hij, zoo mogelijk, graag
terugkreeg. Om die reden Irad hij zich geleend tot
het spel van dien avond.
„Wem" hield zich goed als oude getrouwe, en de
huisknechts waren kalm en handig. De spijzen waren
voortreffelijk, en sir George en lady Merstham
wisten hun gasten bezig te houden.
Mevrouw Raffan feliciteerde zichzelf. Wat zou
Hutchinson in zijn schik zijn, als hij Maria nu eens
zien kon, in de hoogste Engelsche kringen Maar
Hutchinson, hoewel nog staalkoning genoemd,
vocht om dien tijd dag en nacht, om zijn titel te
handhaven tegen het sluwste stel speculanten van
New York.
In die kleine eetkamer was er geen zweem van
valscli vertoon en toch was liet liuis gehuurd, de
bedienden waren gehuurd, het diner was, in zekeren
zin, gehuurd, de gasten waren gehuurd behalve
Maria en mevrouw Raffan en de Mersthams zelf
hadden voor één avond een schijn van fatsoen
gehuurd. Zoo merkwaardig echter is het temperament
van den avonturier, dat er, toen de visch op de
soep volgde, geen mensch in liet vertrek was, perso
neel inbegrepen, die zich niet verbeeldde, dat alles
volkomen echt in orde was.
Of ja, er was er één. Sir George sloeg met diepe
pret zijn handig opgezette comedie gade. Hij had
nog nooit zooiets komieks gezien als mevrouw
Eardley Smith. Zij had nogal een schreeuwstem, en
vrijpostige manieren, die vaak brachten tot liet
verhalen van twijfelachtige histories nu was zij
koel, neerbuigend en preutsch. Eardley Smith was
natuurlijk hij had best een hertog kunnen zijn,
vooral wanneer liij met kennis van zaken over de
wedrennen sprak.
De eenige, op wien sir George Merstham niet
heelemaal gerust bleef, was Reddish. Die had diep
in zijn ziel het onuitroeibaar idee, dat liij een geniaal
acteur was, en oen groote loopbaan had opgeofferd,
om een vrouw gelukkig te maken. Nu had hij een
kans om te spelen, en Hij speelde zoo goed als hij kon.
Hij had 't grootste woord, baasde en blufte, en deed
met ijver zijn vele talenten uitkomen. Sir George
nam een snaaksche houding aan, lokte hem uit zijn
tent en liet hem herhaaldelijk zichzelf tegenspreken.
Het werd een prachtige avond.
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE
„De prinses van New Yorkis de bijnaam van
Maria JStanton, de dochter va/n clen Amerikaanschen
„staalkoning'' Hutchinson Stanton. We maken met
haar kennisjuist op het oogenblik dat ze op het
punt staat New York te verlaten voor een bootreis
naar Europa. Ze wordt op dien tocht vergezeld door
mevrouw Kaf jandaar haar moeder van de voorge
nomen reis afziet om den staalkoningbij te staan
in zijn strijd tegen z'n concurrenten. Aan boord van
den oceaanstoomer bevindt zich ook Geoffrey Kings-
ward, die reeds op de kade danig onder den indruk
raakt van Maria's schoonheid. Twee andere pas
sagiers zijn lady Merstham en haar zoon Allan
Merstham, een avontuurlijk tweetal, dat diep in de
schulden steekt. Met het oog op zijn berooide financiën
neemt Allan zich voor Maria Stanton, en daarmede
haar millioenen, te veroveren! Lady Merstham maakt
kennis met mevrouw Kaffan en stelt haar zoon aan
Maria Stanton voor. Geoffrey Kingsward is tot over
z'n ooren op Maria verliefd en ziet in Allan een
ernstigen rivaal. Ook Allan is veel van Maria gaan
houden. Ze zijn inmiddels allen in Londen aange
komen. Bij de Mersthams is de financieels toestand
kritiek. Er moet een uitweg gevonden worden en de
eenige hoop is gericht op het huwelijk van Allan met
Maria. De Mersthams geven thuis een diner, waarbij
Maria en mevrouw Haf jan worden nitgenoodigd. Nu
kunt u verder lezen.
Om acht uur ging het gordijn op in den schouw
burg, dien zij bezoeken zouden, maar 't was een
revue men kon er overal invallen, dus vond sir
George kwart over negen vroeg genoeg. Het was half
negen, toen de dames naar het salon gingen, en de
lieeren naar de rookkamer.
Allan luisterde ongeduldig naar vertrouwelijk
heden van Reddish. Hij snakte er naar, op te klim
men naar het salon en met Maria te praten, en dacht
er juist over, weg te glippen, toen de butler binnen
kwam. Er was een chasseur uit het Savoy-hotel aan
de deur met een telegram voor mevrouw Raffan.
Dit was een kans. Allan nam het telegram van Wem
aan en repte zich de trap op.
Mevrouw Raffan wond zich op. „Ik durf 't haast
niet open te maken," zei ze. „Mijn zuster, dié met
een Schot getrouwd is en in Glasgow woont, heeft
me geschreven, dat ze een specialist ging raadplegen.
Ik heb getelegrafeerd om den uitslag, en dit is het
antwoord."
Maria sloeg een arm om mevrouw Raffan's schou
ders. „Laat u 't mij maar lezen," zei ze.
Mevrouw Raffan's hand beefde, toen zij Maria
het telegram gaf. ,,Ilet is onderteekend Mangus
McOonochie," zei Maria.
,,I)at is haar man," zei mevrouw Raffan.
Maria las voor „Als u zuster nog zien wilt, ver
trek dan vanavond Londen. O hemel
Er was een korte stilte. Lady Merstham stond me
delijdend op. Zelfs mevrouw Eardley Smith werd
menschelijk. Maria's oogen schoten vol tranen.
„Wat moet ik doen vroeg mevrouw Raffan ont
steld.
„We moeten dadelijk terug naar het hotel," zei
Maria. „Ik ga met u mee naar Schotland."
Allan en lady Merstham keken elkaar snel aan.
Ging het lot hun een gemeene poets bakken
„Nee," zei mevrouw Raffan. „Je bent te jong voor
die nare dingen. Ik ga alleen. Maar hoe moet ik met
jou aan t"
Lady Merstham legde haar hand op mevrouw
Raffan's arm. „U blijft zeker eenige dagen weg,
misschien langer," zei ze. „Juffrouw Stanton moet
maar zoo lang bij mij blijven."
„O zei mevrouw Raffan. „Wat bent u goed
„Vrienden moeten schouder aan schouder staan in
moeilijke tijden," zei lady Merstham. Een golf van
blijdschap, van zegepraal, maakte 't haar moeilijk,
haar stem normaal te doen klinken.
Allan had al een spoorboekje gehaald. „Er gaat
een trein om half twaalf die is morgenochtend
tien voor negen in Glasgow," zei Hij. „Mag ik alles
voor u in orde maken en u wegbrengen
Mevrouw Raffan wendde een bleek gezicht naar
Allan. „Ik zou niet weten wat ik beginnen moest,"
zei zé, „als ik u en uw moeder niet had."
„Toe, laat u me maar meegaan," drong Maria aan.
Lady Merstham kwam snel tusschenbeiden. „Nee,
kind," zei ze, „mevrouw Raffan heeft gelijk. Allan
en ik zullen meerijden naar 't hotel. Ik zal je helpen
pakken, en hij zorgt onderwijl voor 't kaartje en zoo.
Dan ga je met mij mee terug, en Allan zet mevrouw
Raffan in den trein.... Harry en Eleanor kunnen
gebruik maken van de loge, of niet, zooals ze wen-
sehen."
De zoogenaamde hertogin nam beleefd afscheid.
Allan ging met haar naar de eetkamer en bracht
Eardley Smith en Reddish met enkele woorden op
de hoogte. En hij vertelde zijn vader, dat Maria
Stanton in de Halvemaanstraat kwam logeeren.
De hertog en de hertogin van Middlesex en de
markies van Kidwelly besloten, de schouwburg
kaartjes niet te laten verloopen, en terwijl zij weg
reden, feliciteerden zij zichzelf met hun gelukkige
geldbelegging. Voor 't eerst in jaren had Reddish
goede hoop op het geld, dat hij sir George voor had
geschoten.
De Mersthams beklaagden mevrouw Raffan, maar
konden toch niet heelemaal hun vreugde om den 011-
verwachten keer der gebeurtenissen inhouden. Ter
wijl mevrouw Raffan en Maria haar mantels aantrok
ken, wisselde lady Merstham gauw een paar woorden
met sir George. .Met tintelende oogen trok zij hem do
kleine rookkamer in, en met zorg deed zij dc deur
dicht.
„We winnen," zei ze. „De vlieg komt 't wel) in."
„Laten we 't liever anders zeggen," zei sir George,
aan zijn knevel rakend. „Engeland verleent gast
vrijheid aan de Vereenigde Staten."
Maria kreeg pas wat rust in haar nieuwe omgeving,
toen zij van mevrouw Raffan een telegram had ge
kregen, waarin ze zei, dat liaar zuster een operatie
moest ondergaan, maar dat de specialist veel hoop gaf.
Eerst haar moeder, toen die trouwe vriendin.
't Was droevig. En toen Maria ontwaakte in een
vreemde slaapkamer, versierd met Dickcns-prenten
en sport-tafereelen, en de opgewekte stem van me
vrouw Raffan niet Jiooren kon, kwam er heimwee
over haar. Voor 't eerst sinds haar vertrek uit Ameri
ka voelde zij zich eenzaam. Zij mocht lady Mersthain
en Allan natuurlijk graag, maar die waren niet méér
dan prettige kennissen.
Maria kreeg zin, 0111 een telegram aan haar vader
te sturen, niet met een bepaald doel, maar om ten
minste het verband met eigen menschen te blijven
voelen. Toen bedacht zij zich als zij de Halvemaan-
straat als adres opgaf, maakten haar vader en moe
der zich misschien zorg, zoolang zij de reden niet
wisten, waarom zij weg was uit de Savoy dus stelde
zij er zich maar mee tevreden, een langen brief aan
Geoffrey te schrijven.
Zij voelde zich lusteloos en gedrukt, tot het tele
gram uit Glasgow kwam. Toen merkte zij op, met
een gevoel van verrassing, dat de zon scheen, herin
nerde zij zich, dat sir George heel aardig was, onder
ging zij weer de verlokking der drukke stad. Zij
kleedde zich dus snel aan haar ontbijt, door lady
Merstham zelf gebracht, had zij op haar kamer ge
bruikt en repte zich naar beneden. Allan zat in
de rookkamer de krant te lezen, met de deur open.
Allan was alleen thuis. Zijn vader bracht een vroe
ge visite aan Haddon, 0111 Wem en de twee huis
knechts voor langeren tijd te huren, en een auto op
te scharrelen. Lady Merstham had eerst Maria's
ontbijt boven gebracht, en was toen eveneens uit
gegaan, om vrouwelijk personeel aan te nemen. De
vroege morgenstemming in het kleine huis was er
een geweest van een verwinnend leger, dat kwar
tier maakt 11a een korten, maar feilen strijd.
Maar Allan bleef thuis, wachtte.
Hij had aan het rommelige ontbijt geluisterd naar
de gretige en opgewonden plannen van zijn vader en
moeder. Hij had geknikt, toen ze zeiden, dat hij Maria
op moest wachten. Hij begreep ten volle, dat hem,en
hem alleen, de taak toeviel, waardoor hij de zijnen
en zichzelf buiten het bereik moest brengen van deur
waarders, advocaten, heeren en dames van twijfel
achtige faam, lastige koopmansbrieven, en verdere
