itrtiisopriehtingnaar 't doel
van Jiubens, door van Hansbeek in
gekleurd zand uitgeroerd.
J)e kunstenaar legt de laatste hand aan een reproduetie tan het jresco Aurora'van den
Guido lieni.
de heele familie rond de gloeiende, vriendelijke buis
kachel. Buiten loeide de orkaan of wervelde de
sneeuw. Maar hier was liet warm en gezellig, met het
intieme schijnsel van de petroleumlamp, met de
boeiende geschiedenis van een boek, met de vrienden
en kennissen, die kwamen buurten. Het ging er soms
zoo gezellig toe, dat men er spelletjes hield. En
een daarvan was, zekeren keer, het maken van liet
schoonste figuurtje in het zand, dat kwistig op den
kraak-properen steenen vloer lag gestrooid. En toen
kwam men tot de ontdekking van deze kunst.
Natuurlijk kon het in die dagen nog geen kunst ge
noemd worden, kon er niet van kunst sprake zijn
laten we liet eerder een folkloristisch aardigheidje
heeten. Doch er leefde, eveneens in die dagen, een
oude juffrouw, haar naam schiet ons niet meer te
binnen, maar hoe dan ook, deze juffrouw had er al
aardig den slag van beet. l)ie strooide er vreedzaam
en met zeker gevoel voor schoonheid op los. De
mensehen kwamen kijken, van heinde en verre. En
de Hekelgemmers gingen er in de leer. Dat wil zeggen:
zij trachtten er de knepen van het vak te door
gronden, zij trachtten deze oude juffrouw na te
volgen. Stilaan begonnen zij hierin te slagen. Het
zandtapijt kreeg zijn verbreiding. Het groeide. Het
zaad, in den jare 187(i door de juffrouw uitgeworpen,
ontkiemde en droeg vrucht. Hekelgem zou zich
weldra beroemd gaan maken dooi
de groote artisticiteit, door de
groote perfectie van zijne zandta-
pijten. Bovendien worden deze
tableaux bij ons weten nergens
elders in Vlaanderen en ook niet
daarbuiten vertoond. Om nog
even op 't werk van die juffrouw
terug te komen haar voornaamste
oeuvre was de afbeelding „Geno-
veva van Brabant"; zij heeft ze er
ii tijd lang klassiek gemaakt. Elke
zandtapijt-kunstenaar, welke zich
toentertijd respecteerde, strooide
dit schilderij. En het bleek steeds
een succesnummer te zijn.
Maar dan vertelt de heer van
Hansbeek ons nog meer over het
ontstaan van 't zandtapijt, hij gaat
er nog dieper op in. „Dit is zoo
typisch," zegt hij, „in de meeste
werken, handelend over Indianen-
leven, wordt gewag gemaakt van
zalidversieringen bij plechtigheden.
Ook in Spanje trof men versie
ringen aan in gekleurd zand (niet
verwarren met de bekende krijt-
teckeningen op het plaveisel!) ter
gelegenheid van volksfeesten
M e zullen ons verder niet al te
zeer verdiepen in de techniek, welke
l'ierre van Hansbeek toepast bij 't
vervaardigen van zijn
werken, een techniek, die
voor een groot deel be
rust op eigen vinding en,
behalve op een vaardig
teekentalent, ook op een
ervaring van jaren.
Na de zorgvuldig, tot
in kleine bijzonderheden
uitgewerkte schets kan
de zandschilder zijn eigen
lijken arbeid pas beginnen.
Er bestaan wel een veertig
verschillende kleurwaar
den in zand. Natuurlijke
kleuren, die men aantreft
in het Engelsclie zand dat
van de krijtrotsen komt
en twintig, die door men
ging verkregen kunnen 'L'" détail uit lluhen s
worden. Het bekende witte handteekening van
zand uit Mol (België) speelt
in deze menging doorgaans een belangrijke rol.
Alle strooiarbeid geschiedt verder met de hand, en
die hand moet wel zeer gevoelig zijn en tot de ge
ringste hoeveelheden nauwkeurig weten af te wegen.
Ai ant overal moet 't, even dik gestrooid zijn. nergens
mag een opliooping voor
komen. want. wat gestrooid
is, blijft gestrooid en af
gewerkt. Daar kan geen
menschenhand iets aan
veranderen, tenzij men
met liet gelieele werk her
beginnen wil. De zand-
m-tist kan dus geen enkele
retouche aanbrengen. Dat
verklaart dan ook de ge
weldige, haast boveninen-
sclielijke securiteit, waar
mee hij moet scheppen.
Dit strooien, dit schilderen
duurt drie weken. Dan
heeft de artist zijn „doek"
beëindigd. Dan praalt het
daar, gloedvol, versch en
frisch, met de bizondere
eigenschappen van 'n ec-lit
kunstvol zandtapijt
Onze lezers mogen aan de hand van de hier op
genomen reproducties zien, of we te veel gezegd heli-
ben, toen we dezen Hekelgemmer een kunstenaar
noemden, wiens zoo alleszins bijzonder werk een be
zoek aan zijn atelier ten volle rechtvaardigt.
Kruisoprichting met de,
den zandschilder
1 tal it mi mcheu schilder
Zand-schiltier ij ran kleiner jornmat, mm, dr
beleende schilderij „Fahiola" ran li enne r.
