WINDHONDEN-
RENNEN IN
AMERIKA
REEDS TWINTIG MILLIOEN DOLLAR
AAN WEDDENSCHAPPEN IN
TWINTIG JAREN TIJDS
Gestart
Op topsnelheid 1
Zooals dat ook bij de paardenraces het geval was, is er
bij de windhonden-rennen ontstellend veel geknoeid. Het is
daarom in de meeste Amerikaansche staten bij de wet ver
boden en alleen in Florida, Massa
chusetts, Oregon en Arkansas is het
houden van windhonden-rennen toege
staan Florida spant ten deze in Amerika
wel de kroon. Ondanks de vele ver
beteringen is het sportieve element in
deze wedstrijden geheel op den achter
grond geraakt en is het een kansspel
geworden, een wilde loterij, met veel be
drog en theatralen nonsens.
De gokzueht der Amerikanen is de
eigenlijke drijfveer der windhonden-ren
nen. De tijden echter, dat men de honden
vlak vóór den wedstrijd door middel van
aspirine bedwelmde of hun teenen met
paardenhaar bij elkander bond of dat
men ze overvoedde en van al dergelijke
praktijken meer, zijn gelukkig voorbij.
Men heeft speciale maatregelen genomen om te voorkomen,
dat men 'n hond onder 'n valschen naam laat starten. Men heeft
daartoe het Bertillon-kaartsysteem ingevoerd, op welke kaarten
de bijzonderheden van iederen wedstrijd-hond vermeld staan,
zooals zijn litteekens, leeftijd, geslacht, de kleur van z'n
Califomisehe meisjes met hun hazenwinden, vlak vóór wedstrijd.
De hazenwinden, die op het gebied van wedstrijden al wat ervaring
hebben opgedaan, laten zich niet meer foppen door de mechanisch voort
bewogen konijnen, die als lokmiddel voor hen uit huppelen, maar zij
rennen er achteraan, telkens weer opnieuw, alleen om het genot van 't
rennen zelf.
Daar de Amerikanen van nature even dol zijn op weddenschappen als de
hazenwinden op het rennen, is er rond de windhonden-races een „handel"
ontstaan, waarbij in twintig jaren tijds in Amerika alleen een tien millioen
dollar werd uitgegeven voor
het aanleggen van ren
banen, terwijl er in de
weddenschappen een
slordige twintig-
millioen dollar
werd omgezet!
Ken stel prachtige,
strijdlustige koppen.
