PEPSODENT!
SaSSr-""
11
32
„Urenlange confe
renties Het hin
dert me niet.
Ik kauw Wrigley's
en blijf frisch."
de volmaakte kauw-
rigley, de volmaakte
vol-
door Steven Murche
Tot voor weinige jaren was Tom
Burke de oudste kustwachter van
Lewis. Bij de keele visschersbevol-
king was liij populair en op het groote
eiland leefde slechts één man, die hem
minder vriendelijk gezind was. Die eene
was inspecteur Kirpatrick van Storna
way, onder wiens toezicht alle kust-
wachtposten van de Hebriden ressor
teerden een jonge dienstklopper, die
alle wijsheid in pacht meende te hebben.
Inspecteur Kirpatrick had een hekel
aan Tom Burke. Hij had hem eens in het
hartje van den nacht slapend op zijn
post aangetroffen en toen hij hem op zijn
gewone, strenge manier daarover be
rispte, had de oude man hem veront
waardigd toegevoegd, dat hij zich na een
veertigjarige trouwe plichtsvervulling
niet liet behandelen als een kwajongen.
Dit was de voorgeschiedenis van de
gebeurtenis, die hier verhaald wordt. De
gelegenheid, waarop inspecteur Kirpa-
K| i trick wachtte, deed zich voor in een
1 stormnacht. Om vier uur 's middags
hadden alle posten van Lewis het storm-
<ein gehesclien, doch de kustvisschers
waren niettemin allen uitgevaren. De
broodvraag noodzaakte hen ertoe en
overigens waren zij niet voor een klein
geruchtje vervaard.
Het spookte dien nacht geweldig. De
golven braken zich loeiend te pletter op
de gevaarlijke riffen onder de kust en
bedekten de rotsen met een dikke,
lillende schuimlaag. Verraderlijk en gril
lig als het weer op die hoogte is, daalde
er tegen middernacht tot overmaat van
ramp nog een dichte mist neer. De storm
dreef de nevels-opeen tot een ondoor
dringbare massa en maakte er warrelen
de spookgestalten van, die den wakenden
eilandbewoners angst en schrik aan
joegen. Onheilspellend en naargeestig
dreven de misthoorn klanken her en dei-
door de lucht.
Het was tegen drie uur in den nacht,
dat de kustwacht van Stornaway mel
ding kreeg, dat misthoorn 4 plotseling
niet meer functionneerde. Misthoorn 4
stond opgesteld op een rif, dat een paar
honderd meter uit de kust gelegen was.
Het was een gevaarlijke geschiedenis.
Als straks de visscliersschuiten binnen
vielen, zouden zij beslist door dat
zwijgen worden misleid en liepen zij alle
kans in de gevaarlijke branding te raken
en op het rif te pletter te worden ge
slagen.
In allerijl werd inspecteur Kirpatrick
gewaarschuwd. Hij verscheen terstond
op het station, hoorde de geschiedenis
aan en maakte zich natuurlijk ongerust.
„Misthoorn 4 hoort bij post 20. Dat is
de oude Burke. Roep hem op en vraag,
of er misschien iets aan de electrische
leiding mankeert," beval hij den tele
grafist.
Deze begon te seinen. Twee minuten
later keek hij hoofdschuddend op. „Geen
antwoord van twintig, inspecteur."
„Wel verd....," vloekte Kirpatrick
woedend. „Slaapt die oude kerel alweer!
Roep hem nóg eens op
Tom Burke werd voor de tweede en
derde maal opgeroepen, maar hij zweeg
als het graf. Inspecteur Kirpatrick stond
te stampvoeten. Die ouwe suffer Die
sliep, óf wat nog erger was hij was
niet op zijn post. Wie weet had hij zelfs
niet vergeten den misthoorn in te
schakelen
Hij ving een onrustigen blik op van
den telegrafist. De minuten verstreken
en er móést iets gebeuren, om het onheil
dat de visschers bedreigde te voor
komen.
„Laat terstond de reddingsboot uit
varen gelastte Kirpatrick. „Zij moet
op veiligen afstand van het rif blijven
en voortdurend mistsignalen uitzenden.
Met dit weer is het onmogelijk naar een
defect te gaan zoeken. Indien er ten
minste van een defect sprake is...."
Hij twijfelde eraan of de maatregel
dien hij genomen had nuttig zou zijn
het zou minstens drie uren duren voor
de reddingsboot de Noordzijde van het
eiland was omgevaren en het rif bereikte.
Maar het was het éénige waartoe hij
besluiten kon een paar mannetjes
met een vlet van post 20 uit naar den
misthoorn zenden beteekende hoogst
waarschijnlijk een paar menschenlevens
opofferen
Juist stond de telegrafist gereed zijn
order uit te voeren, toen er een bericht
inkwam van post 19. „Misthoorn 4
functionneert weer.
Kirpatrick slaakte een diepen zucht
van verlichting. Daar waren de visschers
aan een gróót gevaar ontsnapt. De ge
schiedenis zelf bleef echter duister. Had
Tom Burke inderdaad vergeten den
misthoorn in te schakelen en was hij
thans wakker geworden Of was er iets
anders aan de hand
„Roep post 20 nóg eens op!" beval
hij kort.
Tom Burke werd voor de vierde en
zelfs voor de vijfde maal opgeroepen.
Maar ook nu gaf hij geen antwoord.
Kirpatrick werd helsch. Hij sliep dus
nóg in ieder geval was hij schuldig
aan ernstig plichtverzuim. Maar nu was
de maat vol. Het was Tom Burke's
lédtste dutje in dienst van de kustwacht.
Hij ging er op staanden voet uit een
geschikten candidaat had de inspecteur
reeds op het oog.
Inspecteur Kirpatrick was voort
varend met zijn besluiten. Het was half
vijf in den morgen toen hij naar huis
terugkeerde en om vijf uur stapte hij
opnieuw in zijn auto. Hij ging persoon
lijk naar post 20 om de geschiedenis op
te helderen en tegelijk Tom Burke zijn
ontslag aan te zeggen.
Het was half zeven en het begon juist
te dagen, toen inspecteur Kirpatrick
den eenzaam gelegen post 20 bereikte.
De storm begon te luwen, maar de mist
hing nog steeds in dichte sluiers boven
het eiland en de zee. Afgaande op het
geloei van de branding worstelde hij
hijgend met den nog steeds krachtigen
wind.
In de nabijheid van den vuurtoren
doemden eenige robuuste gestalten uit
den mist op. Het waren oude visschers,
die zelden meer uitvoeren en ze stonden
in een kringetje met de schouders
hoog opgetrokken en de handen in hun
zakken.
„Is Tom Burke hier bij t" naderde hij
hen barsch.
„Tom Burke slaapt," zei iemand met
een vreemde stem.
„Nóg wilde hij grimmig vragen,
doch eensklaps opende zich de kring.
En toen zag hij daar op den grond een
druipnatte gestalte liggen. De man die
sliep.
„Een schoone slaap," hoorde hij een
man zeggen met één arm. „Hij ging
m z'n eentje met de vlet uit, om het
defect aan den misthoorn te repareeren
en hij speelde het waarachtig klaar ook.
Maar toen ie terugkwam, sloeg hij met
de vlet te pletter de storm staat
precies op de rotsen, hè. Hij is net aan
gespoeld. Een schoone slaap, zei ik. Zijn
laatste en in dienst van de kustwacht."
G RAT IS M O N ST E RNI EUWE EXTRA-ZACHTE" Hoogglans
y0rlr„dendegla"sdo0r^t oDk 90
zult zegge"'
beid *°rdt-
De "tonerÏ-"'
,e" *C r°tweemaJÓ beigee"
Gewone ^"^'^co^eerd.
zooder oer
y^ttandgl®1'
en daar»"" e*
j HOOGGLANS UW TANDEN - GRATIS
Deze coupon geeft recht op een
flinke hoeveelheid Extra-zachte
Hoogglans Pepsodent Tandpasta.
I Coupon uitknippen, duidelijk in-
vullen, postzegel van 3 cent voor
I porto insluiten en zenden als brief
J aan de Firma B. Meindersma,
Westerbaenstr. 154 Den Haag.
vol-
