DE WITTE MAJESTEIT
Waar het steunpunt op de
wereld slechts enkele centi
meters breed is. Zóó over
wint men de moeilijkheden
van een sfeilen bergwand.
voornaamste hoofdrol ge
speeld door een ontoegan
kelijke, ruwe bergmassa,
welke aan een zijde nog
nooit door een mensehelijk
wezen bestegen is gewor
den. Dat stoute staaltje
wordt dan volbracht door
Diessl, als den uitgestooten
Jacob, en daardoor ver
overt hij zich niet alleen
het recht als medeburger,
doch verwerft hij tevens de
hand van zijn aangebedene,
de dorpsschoone Monica.
Zooals gezegd, is het
echter voornamelijk de
angstaanjagende n 1 ajesteit.
van het blanke gebergte,
welke ontzag inboezemt
en die de toeschouwers in
den ban harer schoonheid
gevangen houdt.
Slechts enkele vezels gespon
nen vlas weerhouden den
stoutmoedigen bergklimmer
van een tuimeling in de
eeuwigheid. Hen wittega
pende afgrond strekt zich
onder zijn voeten uit. Het
touw en z'n zenuwen zijn
hier z'n eenige helpers.
Yan films als deze gaat
altijd een bijzondere
bekoring uit. Het ge
geven kan nog zoo onbe
nullig en nog zoo flauw zijn,
het monumentale en gigan
tische van den „stommen"
achtergrond is zoo aan
grijpend en fascineerend,
dat de eventueele belang
rijkheid van de story zelf
meestal eerst op de tweede
plaats komt.
Van dit genre zijn dan
ook in de laatste jaren
reeds verschillende films
gemaakt, o.a. met Ernest
Udett en Leni Riefenstahl,
en iederen keer stonden zij
in het middelpunt van de
belangstelling.
In De Witte Majesteit
nu, waarin Gustav Diessl
en Hertha Thiele de hoofd
rollen vervullen, wordt de
Het scenario, dat de natuur zelf levert, is altijd x-malen interessanter
en boeiender, dan het scherpzinnigste menschelijke brein vermag te
ontwerpen. Deze D.L.S.-Monopole-film is weer zoo n imposante beelden
reeks der natuur, waarin opnamen voorkomen, welke onder uiterst
moeilijke omstandigheden werden vervaardigd.
Een verkeerde stap of een
lichte duizeling zijn vol
doende om door een on
metelijke diepte te worden
opgeslokt. Gustav Diessl
ontvangt de laatste instruc
ties van zijn gids.
