Het pad naar het geluk DE INTERNATIONALE ZEILWEDSTRIJD IN DE TORBAY MAKELAAR-TAXATEUR INSPECTEUR LEVENSVERZEKERINGS MAATSCHAPPIJ DIRECTEUR WONING- ASSURANTIEBUREAU 10 door Arthur Remington GISTERAVOND WAS HUN VROUW BOOS... IK WILDE MU NIET OPNIEUW SCHEREN VOOR WE UITGINGEN! PROBEER PALMOLIVE SCHEERCRÊME DAN IS TWEE MAAL DAAGS SCHEREN ONNOODIG BOB HAD GELUK ZOO SCHOON HEB IK MU NOG NOOIT GESCHOREN DEZELFDE DAG/s AVONDS NEE HOOR. IK GEBRUIK PALMOLIVE SCHEERCRÊME EN NU IS ÉÉNMAAL DAAGS AF DOENDE HA! NU HEB JE JE OP NIEUW GE SCHOREN ZWARE BAARD... GEVOELIGE HUID... Dat gaat bijna altijd samen. Maar ook in zoo' n geval brengt Palmoli ve Scheercrême uitkomst. De verzach tende olijfolie, in deze scheercrême verwerkt, maakt de baardharen zóó soepel, dat U zich, zonder gevaar voor na-schrijnen, in weinige mi nuten volkomen schoon scheert. Geen enkele reden meer voor een slecht humeur in den morgen: en een welverzorgd^ uiterlijk zelfs tot laat in den avond. iihn Trepas van Colorado en Alvin Kennedy van Arizona waren felle concurrenten. Zij bereisden beiden de groote paardenmarkten van het Wes ten en zaten elkaar menigmaal in de baren zoowel in figuurlijken als letterlijken zin. Totdat op een dag bet pistool eraan te pas kwam en de oude vijandschap voor allebei een beroerd einde nam. Bij een hoogloopenden twist op de markt van Salt Lake City grepen beiden in blinde drift naar hun revolver een nog vaak gehanteerd argument in bet Westen, 0111 zich recht te verschaf fen. Alvin Kennedy was echter een halve seconde vlugger dan zijn tegen stander. Er knalde slechts één schot en terwijl John Trepas den geest gaff, nain Alvin Kennedy de vlucht. Dat was het einde van liet geharrewar en het begin van deze geschiedenis. De officieele weg der gerechtigheid is in de Westelijke staten lang en moeilijk begaanbaar, en Vrouwe Justi- tia is er niet al te vlug ter been. Dit was de reden, waarom John Trepas junior op een goeden dag zijn mustang besteeg, zijn moeder vaarwel zei en in de richting van Nieuw-Mexico weg- galoppeerde. Dat omslachtige gedoe van den sheriff met zijn aanhang was hem gaan vervelen en het recht van het pistool was altijd nog het snelste en zekerste recht. Alvin Kennedy wachtte de komst van zijn rechter echter niet af. Hij was eerst op de vlucht gegaan voor den sheriff en nam thans de vlucht voor John Trepas. Hij had begrepen dat geen macht ter wereld hem behoeden kon voor een wrekend schot vanuit een hinderlaag en dat bij dus geen schijn van kans zou hebben, als John Trepas hem op liet spoor kwam. Alvin Kennedy vluchtte van Nieuw - Mexico naar Utah. Na een paar maan den ontdekte hij echter, dat hij ook daar niet langer meer veilig was. Hij trok naar Wyoming en veranderde van naam, vandaar na eenigen tijd naar Nevada en veranderde opnieuw van naam. Van hieruit kwam hij eindelijk in Oregon terecht. Hij heette nu Johnson en dat was zijn vierde valsche naam. Hij wist dat John Trepas hem al dien tijd op zijn hielen had gezeten. Maar in Oregon scheen het, dat zijn tegen stander het spoor bijster was geraakt. Hij had zich met zijn vrouw en zijn dochter aan den rand van een uitge strekte vallei gevestigd, die om de vele paarden, die er vroeger in het wild voorkwamen, „Many Ponies" heette. Zeven maanden lang was het hem ge gund daar rustig en vredig te leven met als éénige kwelling den angst voor eiken onbekende, die hem tegemoet trad. Toen ontdekte hij op zekeren dag een grijzen mustang op de paarden markt, die het brandmerk van John Trepas op den achterkant droeg. Hij reed hals over kop naar huis terug, pakte het allernoodigste bijeen en ging voor de vijfde maal op de vlucht. Doch thans ging hij alleen en hij bleef dicht in de buurt. Dezen keer had hij tijdig maatregelen genomen, om voorloopig van zijn kwelgeest verlost te zijn. Aan den anderen kant van de vallei had hij een hut gebouwd, vanwaar hij een ruim uitzicht had op de omge ving. Daar zou hij zich verschuilen tot het gevaar geweken was. En als John Trepas kwam, zou zijn vrouw hem op een dwaalspoor leiden naar Idaho of Montana in ieder geval ver genoeg weg om voorloopig weer rustig te kunnen slapen. Mary Kennedy was een aardig meisje. En zij zou ook een gelukkig meisje zijn geweest, indien haar niet die voort durende angst had gedrukt voor lief leven van haar vader. Een paar dagen nadat Alvin Kennedy zijn vluchthut had opgezocht, stond zij voor de deur van het ruime blokhuis, toen zij langs den rand der vallei een grijzen mustang zag naderen. Zij verbleekte van schrik, maar wist zich terstond te beheerschen. Zij zag een lang. blond jongmenscli afstappen krachtig gebouwd en bruingebrand door de zon. In zijn grijze oogen lag een vastberaden blik. Zóó zag de man eruit, die den ongelukkigen afloop van dien reeds vergeten twist kwam wreken. John Trepas nam beleefd zijn hoed af. „Ik zoek een man - Alvin Kennedy. Hij noemt zich ook Smith, Jackson en Martinot. Hebt u al eens van zoo iemand gehoord, miss Hij gaf Mary een vrij nauwkeurige persoonsbeschrij ving van haar eigen vader en liet in tusschen geen oog van haar af. Toen hij uitgesproken was, knikte Mary hem levendig toe. ..Van Martinot heb ik al eens eerder gehoord. Als ik me niet vergis, is hij ook eens bij ons op bezoek geweest. Wacht even, ik zal nloeder roepen. Vader is niet thuis. Zij ging naar binnen en John Trepas keek haar na. Bruine haren en zwarte oogen lieve meisjes had je in Oregon... Mary's terugkeer met haar moeder verstoorde de vlucht van zijn aange name gedachten. Hij stelde zijn vra;): opnieuw'. „Jawel, zoo n man ken ik heel goed, zei mrs. Kennedy. „Hij doet in paarden en als ik me goed herinner kwam hij van Arizona." „Dat is hij," beaamde John Trepas tevreden. „Waar kan ik hem vinden t" „Ik denk dat hij nu in Noord-Dakota zit," antwoordde Mary's moeder. „Drie maanden geleden vertrok hij naar Idaho. Maar het was zijn bedoeling door te reizen. Hij was niet erg mededeelzaam, maar uit zijn woorden meenden wij te kunnen opmaken, dat. de politie hein zocht." „Jawel, èn nog iemand anders," zei John Trepas grimmig. Hij keek Mary nog eens aan en begon te grijnzen. „Noord-Dakota is niet zoo dicht bij huis en ik heb al een verre reis achter m'n rug. Hebt u er iets op tegen, dat ik hier voor een paar dagen afstap Met een plaatsje in de schuur ben ik al tevreden." In de Westelijke staten met zijn enorme afstanden en schaars be volkte streken is zoo'u verzoek heel gewoon. Mrs. Kennedy kon het niet weigeren, zonder argwaan te wekken en een half uur later stond de beroemde grijze mustang in de stal en zat John Trepas zelf met. de vrouw en de dochter van zijn doodsvijand aan een welvoor ziene tafel Zooals liet belachelijke doodelijk is voor den ernst, zoo is de liefde het voor den liaat. John Trepas verbleef twee dagen in Many Ponies en in al dien tijd had liij nog géén drie minuten aan liet doel van zijn reis gedacht. Alvin Kenne dy was verdwenen uit zijn gedachten verjaagd door de verschijning van Mary Johnson in zijn leven. In die twee dagen tijds kreeg hij Een der ATTRACTIES van hei Kroningsjaar: 19 Juni tot 3 Juli De Officieele Gids, die 76 illus traties bevat, beschrijft de aan trekkelijkheden van een vacantie te Torquay gedurende elk tijdstip van het jaar, en geeft volledige bijzonderheden van Hotel- en andere accommodatie gratis toegezonden op aanvraag bij: The Corporation Publ. Manager, 20, The Marine Spa, Torquay, Devonshire, England. Beschrijvend geïllustreerd prospectus en alle reisinlichtingen verkrijgbaar bij de voornaamste reisbureaux. Ook U zult ervan overtuigd zijn, dat het een grote voldoening geeft, zich een vrije, zelfstan dige werkkring te scheppen en zich te verheugen in een hoogmaatschappelijkaanzien. Volg daarom een onzer vol ledige, degelijke, schriftelijke opleidingen tot of De lessen zijn gemakkelijk te volgen door ieder, die de lagere school heeft bezocht. Leider:Mr.K.W.Salzmann.Laag maandelijks lesgeld.Na goede afloop fraai diploma. Gratis hulp bij vestiging. \jfc»o9

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 10