DE PRINSES VAN NEW YORK
ZWARE FIGUREN
Hoeveel camera's
heeft men nodig?
CORRECT e
26
De Rolleiflex en Rolleicord zijn voor algemeen
gebruik U kunt met één camera ieder negatief
materiaal gebruiken en naar keuze met rolfilm,
platen of 36 mm kieinbeeidfiim werken
zijn de spiegelreflex camera's voor algemeen gebruik
Vertegenwoordigster: JLFORD SELO N.V. Amsterdam C.,
Plantage Middenlaan 20a-b
Vervolg van pag. 23
kunnen
gekleed gaan!
„Zomerpracht" wijst U den weg
Vele tientallen voorbeelden, hoe op
vlotte en charmante wijze zware
figuren in den zomer gekleed kun
nen gaan, staan in dit modeboek.
Maar niet alleen hoe men gekleed
kan gaan, maar óók, hoe men op
zoo voordeelig mogelijke wijze zijn
kleeding zélf kan maken. Met zijn
verzameling van 335 modellen voor
U en de kinderen, zijn handleiding
voor knippen en naaien en zijn
prachtige uitvoering is „Zomerpracht"
als 't ware een standaardwerk over
de mode van het a. s. seizoen.
En vergeet niet de handige knip
patronen, welke U van alle modellen
kunt verkrijgen tegen den prijs van
20, 35 en 50 cent.
Bestel nu onmiddellijk de nieuwe
„Zomerpracht". Prijs60 cent.
Patronenkantoor Panora
Nassauplein 1 Haarlem
Bestellingen kunnen nis volgt geschieden -
door heniitldelinq mm I tr uqent of hezor
fier./oor girostorlhig op rio .*95631 <loor
toezending eon het bedrog ter postwissel
of in postzegels tol een waarde mm 6 rij
..Dat weet ik niet." zei Geoffrey.
..Zéker tot morgen."
„Tot morgen riep Maria.
,,'t Spijt me verschrikkelijk," zei.
Geoff, „maar er is niets aan te doen.
Ik ben toch al bang, dat 't me niet
lukt."
„Ik ben niet bang," zei Maria.
„Merci."
„Maar waar moeten we slapen
„Je slaapt in den auto." zei Geoffrey.
„Erg makkelijk is 't niet, maar je
zult wel meer gekampeerd hebben,
denk ik."
„En waar slaap jij
„Dat doet er niet toe."
„Dat doet er wèl toe."
„Ik red me best. Er zijn wel slechter
bedden dan een hooiberg."
Maria schudde beslist het hoofd. „Ik
wil beslist niet hebben, dat je in de
open lucht slaapt."
„Goed, dan zal ik wat anders zien
te vinden. In ieder geval moet ik nu
weg."
„WegWaar naar toe
„Naar 't dorp."
„En mij hier laten
,.Ik zal zoo hard mogelijk voort
maken."
Maria legde haar hand op zijn arm.
Zij zag er bang uit, en liever dan ooit.
„Laat me niet alleen smeekte ze.
„Wat moet je doen
„Een telegram aan mijn vader
sturen. Hij moet direct naar Scotland
Yard om ze uit te leggen, dat de
Mersthams je misleid hebben."
„Ik ga mee," zei Maria.
Geoffrey zweeg even. Hij had baai-
graag mee gehad, 't Idee, haar alleen
te laten, maakte hem zenuwachtiger,
dan hij erkennen wou. Maar "t was al
gevaarlijk genoeg, dat hij riskeerde,
gezien te worden. Dus deed hij 't. onver
mijdelijke hij gaf de prinses van New
York bevelen.
...Je blijft hier," zei hij beslist.
Maria's hoofd ging omhoog. ..Ik ga
méé," zei ze.
..Beloof me, dat je geen seconde den
wagen uit zult komen."
„Nee."
„Toe, prinses. Om mij een pleizier te
doen."
Maria zat een minuut roerloos. Haar
lippen beefden even.
..Zul je voortmaken, als ik *t beloof
„Drie kwartier zal 't zeker wel
duren."
„Goed," zei Maria eindelijk.
Geoffrey stapte uit en stond met zijn
rug naar den hooiberg. „Tot straks."
Maria stak haar hand uit. „Tot straks,
Geoffrey," zei ze. Hij vatte de zachte,
blanke hand, en schudde die statig,
met iets van zijn vaders ouderwetsche
hoffelijkheid.
Met een zwaar hart luisterde Maria
naar zijn voetstappen op den harden
weg. Toen het geluid was weggestorven
sloeg zij de handen voor het gezicht.
„Ik wil niet huilen," zei ze. ..Ik tril 't
niet Maar de tranen lekten tussehen
haar vingers door.
Eenigen tijd nadat Geoffrey ver
trokken was, begon Maria terug te
denken. Er was heel wat gebeurd dien
veelbewogen dag. Zij was tweemaal
ernstig geschrokken, maar het nieuws
van haar vaders plotselingen tegenslag
was niet zoo'n schrik voor haar geweest
als de ontdekking, dat zij zich in de
Mersthams vergist had.
Maria had zoo'n Imogen dunk van
haar vader en haar vertrouwen in zijn
zakentalent was zoo grenzeloos, dat
het bijna tijdverlies leek, medelijden
met hem te hebben. Hij werd toch
weer een staaikoning, dat kon niet
anders.
Maar de Mersthams daar zat een
vernedering in. Maria had goede men
sehen in hen gezien, prettige menschen
van stand en fortuin, hartelijk en
royaal. Zij had zich aardig laten gaan
in haar gedachten aan Allan, en hoe
meer ze achter zich keek, hoe duidelijker
't werd, dat zij en mevrouw Raffan in
een val waren geloopen. Het was niet
vol te houden, dat sir George, wetende
wat het zeggen wou, dingen te be-
leenen. die zij niet betaald had, door
de uitdrukkingen van kolonel Kings-
ward belasterd werd.
En haar geld. dat had hij haar
blijkbaar ook afgezwendeld. Hij had op
haar gevoeligheid gespeculeerd met de
listigheid van een ervaren schurk. Zijn
leugens over zijn zaakwaarnemer maak -
ten haar nu opeens woedend. Als ze
aan één ding een hekel had, dan was
het, voor den gek gehouden te worden.
Honderd andere dingen, indertijd on
gemerkt. gepasseerd, sloten aaneen tot
een ketting, waarvan iedere schakel
uit bedrog was gesmeed.
Zij begreep, met een schrik die haar
deed beven, dat zij nu in de gevangenis
bad gezeten, als Geoffrey er niet ge
weest was. De zeereis had haar in de
handen der Mersthams doen vallen.
Diezelfde reis had haar in kennis
gebracht met Geoffrey. Als zij voor
taan aan de Lucania dacht, zou zij
ergernis voelen, maar nog meer dank
baarheid.
Zij vond, dat Geoffrey onnoodig lang
wegbleef. Er moest al minstens een uur
om zijn. Zij begon zich zenuwachtig in
te denken, wat er met hem gebeurd
kon zijn. Misschien had de detective
in dien auto hem gezien en hem mee
genomen. Of misschien had hij een
massa tijd noodig, om achter heggen
en hoornen te schuilen, om uit de oogen
van de motorpolitie te blijven.
Zij hoorde geen ander geluid dan het
zingen van vogels en nu en dan het
ratelen van boerenkarren in de verte.
Het was een nieuwe en benauwende
ervaring voor een meisje, dat tot dan
toe slechts een pink had hoeven uit
steken, om alles te krijgen, wat zij
wenschte. Zij werd gezocht door de poli
tie. Zij was alleen, zij had honger, en
geen geld. Zij dorst haar schuilplaats
geen minuut te verlaten. Zij had geen
flauw idee, hoe ver zij van Londen
was, of in welk deel van het land
Geoffrey haar had achtergelaten. Zij
wou, dat zij nooit naar Engeland was
gekomen.
Zij voelde tranen op haar wangen.
Zij droogde ze snel af ze weigerde
laf te zijn. Zij was de dochter van een
staaikoning, die heel wat grooter moei
lijkheden had doorgemaakt, dan zij be
leefde, of zich ooit had kunnen indenken.
Maar zij kon die eenzaamheid niet uit
houden. Wat er ook gebeurde, zij moest
zich vergewissen, wat er van Geoffrey
geworden was.
Zij stapte uit den wagen, holde naar
het hek, en liep snel den binnenweg
op naar den grooten weg, die schijn
baar eindeloos naar links en naar
rechts strekte. Juist toen zij op den
hoek was en aarzelde, trachtend zich
te herinneren, van welken kant
Geoffrey was komen aanrijden, hoorde
zij een auto aankomen. Zij liet zich in
de greppel aan den kant van den
weg neervallen en bleef languit liggen.
