(leed niets om Albert tot een volgend bezoek aan te
moedigen.
De korte ontmoeting bad echter een diepen indruk
gemaakt op baar gast. Albert was, zooals dit vaak
gebeurt met stille teruggetrokken menseden,
hopeloos verliefd geworden op het meisje. Zijn
gevoelens waren geen geheim voor het koninklijke
huis, dat zijn keus ten volle goedkeurde. Het leek
volkomen juist voor den zoon van Engelands koning
de dochter te huwen van den Schotsehen adel, want,
niettegenstaande de naamsverandering tijdens den
oorlog, herinnerde men zich nog zeer levendig dat
het huis Windsor van Duitschen oorsprong was.
Albert, met zijn bovenmate gevoelige natuur, zijn
afkeer van alle kennismaking met vreemdelingen,
had een groote behoefte aan den steun van een
huiselijker! haard. Alleen in gezelschap van wie hem
lief waren, in die atmosfeer waaruit alle gekunsteld
heid ter wereld was verbannen, waar de warmte en
oprechtheid van vrienden hem konden steunen, alleen
daar kon hij het zelfvertrouwen en de persoonlijke
zelfstandigheid vinden, onmisbaar voor de plichten
die zijn koninklijke geboorte hem had opgelegd.
Een der laatste afficieele
foto's van koning George Vl
en koningin Elizabeth.
I Ae hertog van York bracht herhaaldelijk 'n bezoek
aan Schotland en na elk bezoek was hij er
zekerder van dan ooit dat het jonge aristocratische
Schotsche meisje, dat zijn hart had veroverd, de
uitverkoren vrouw en levensgezellin was die hij
noodig had. Men trachtte op heel handige manier
Albert en Elizabeth tot elkaar te brengen, maar-elke
poging had alleen tot gevolg het verzet van lady
Elizabeth te vergrooten. Het zou nooit gebeuren dat
een Strathmore een koningszoon zou trouwen omdat
sommige politici voelden, dat het tijd was, dat hij
trouwde. En Albert kon, ofschoon hopeloos verliefd,
het meisje zijner keuze niet overtuigen, van zijn
gevoelens. Zoo gebeurde dat, wat niemand verwacht
had, de dochter van een Schotsehen aristocraat
de hand van een prins van den bloede weigerde.
Niet eenmaal, maar tot viermaal toe.
De Strathmores deden niets om hun dochter te
beïnvloeden. Ze trokken er zich niets van aan of een
koningszoon zijn gunsten over het hoofd van hun
kind uitstortte. Waarom ook De voorouders der
Strathmores waren immers al met koningshuizen
verbonden geweest, lang voordat het huis van Han
nover eraan kon denken op
den Engelschen troon te
zetelen 1
Schotten zijn trotsche
maar eigenaardige men-
schen. Toen een dochter
van de groote koningin
Victoria den Sclïotschen
hertog van Argyll huwde,
hoorde men den ouden tui
nier der Argylls zeggen
„Wat zal de koningin
trotscli zijn vandaag
De hertog van York was.
niet terneergeslagen door
deze afwijzingen, maar toch
hadden ze tot gevolg dat hij
niet meer zoo zeker was
van zichzelf en nog gereser
veerder werd dan vroeger.
De prins van Wales hield
veel van zijn broeder, niet
tegenstaande het opval
lend verschil van karakter.
Jarenlang waren zij de
beste vrienden geweest en
Edward, die Albert's strub
belingen van nabij volgde,
beschouwde het als zijn
plicht hem te helpen. Im
pulsief, zooals steeds trou
wens, wendde Edward zich
persoonlijk tot Elizabeth
en wat Albert niet had
kunnen volbrengen, deed
Edward's vlotte persoon
lijkheid in 'n oogenblik.
Lady Elizabeth liet niet
na haar afkeer te moti-
veeren voor een huwelijk
dat alleen uit politieke en
dynastieke overwegingen tot stand kwam. Edward
lachte en antwoordde „Wees nu niet dwaas. Albert
houdt van u. Hij heeft het
me zelf verteld."
Enkele weken later werd
het huwelijk van koning
George's eenige dochter,
prinses Mary, met burg
graaf Lascelles voltrokken.
Naast het knappe bruids
meisje lady Elizabeth
Bowes-Lyon liep, heel wat
zekerder van zichzelf, de
hertog van York. Op 16
Januari 1923 werd de offi-
cieele verloving bekend
gemaakt.
De echte typische Schot,
de graaf van Strathmore,
sprak het publiek voor het
eerst en het laatst toe
kort na de bekendmaking
der verloving. Met typi
sche vrijmoedigheid ont
hulde hij hoe Albert vaker
naar de hand van z'n doch
ter had gedongen en hoe
zij hem had geweigerd. Des
te meer beviel het hem dat
de jongelui ten slotte el
kaar hadden gevonden.
„Wij Strathmores," zei hij,
„hebben nooit het hof ge
zocht. Elizabeth is 'n schat
van 'n meisje en de her
tog is een groot Engelsch
gentleman. Ik koester de
Prinses Elizabeth en prinses
Margaret Rose gefotogra
feerd hij een bezoek aan
de Nationale Pony-tentoon
stelling, welke onlangs te
'Londen gebonden werd.
beste hoop dat beiden werkelijk gelukkig zullen wor
den." En dan voegde hij eraan toe, daar hij 't niet
over zijn Schotsch hart kon krijgen Londen niet even
een steek onder water te geven „Ze zullen er
aan moeten wennen dat mijn dochter niet rookt noch
iets van dat alles wat heden ten dage voor modern
geldt 1"
Londen nam er geen aanstoot aan, want het
lachende, smaakvol gekleede en aantrekkelijke jonge
meisje stal weldra alle harten. Het huwelijk werd
plechtig voltrokken in April 1923. In haar nieuwe
schoondochter vond koningin Mary weldra de ge
zellin met wie zij het ten volle eens was. De beide het
meest op den voorgrond tredende dames van Enge
land sloten een warme vriendschap en brachten een
groot gedeelte van haar vrijen tijd samen door.
In 1926 werd hun eerste kind, prinses Elizabeth,
geboren, de tegenwoordige elf jaar oude kroon
prinses. De gelukkige gebeurtenis vormde een keer
punt in het leven van den prins, die in zijn vader
schap nieuwe krachten putte voor het volbrengen
van zijn plichten.
Hij maakte een speciale studie van alle sociale
vraagstukken die op de jeugd van het land betrek
king hadden. Zijn jaarlijkseh zomerkamp voor de
openbare school en de werkende jeugd lieeft ontzag
lijk veel goed gedaan en veel bijgedragen tot weder -
zijdsch begrip der verschillende standen.
Zes jaar geleden kreeg prinses Elizabeth een zusje,
dat de lieveling van het keizerrijk is geworden,
prinses Margaret Rose. Aldus groeide Albert's huise
lijk leven, waaromheen zijn gansche aandacht zich
concentreerde, uit tot één geheel dat harmonieus
en gelukkig in kalme banen verder ging.
Ex-koning Edward, in zijn afscheidsrede aan het
keizerrijk, zinspeelde op dat huiselijk geluk met een
klank van verlangen in zijn stem.
Het was nooit de wensch van den hertog van York,
koning te worden, maar de ervaring heeft geleerd, dat
niet altijd diegenen, die graag regeeren willen, de bes
te heerseliers zijn. En nu hij de teugels van het bewind
in handen heeft genomen, en op zijn schouders de
zorg drukt voor een heel keizerrijk, zijn wij ervan
overtuigd, dat liij niet zal falen. Engeland verwacht
van George VI geen wereldschokkende daden, maar
het volk weet, dat hij, met de lachende koningin
aan zijn zijde, de natie al zijn diepgevoelde sym
pathie zal geven en dat hij zich zal doen kennen als
de waardige opvolger van zijn grooten vader.
