Odol alleen kan 'm
ontdekken
DE PRINSES VAN NEW YORK
Zomerpr acht 1 9 37
elegante, moderne
modellen,
PatronenkantoorPanora, Nassauplein Haarlem
24
"ET TYL
U kunt den tandbederver niet zien. U voelt 'm
pas als 't te laat is.
De gevaarlijke tandbederver voedt zich met de
voedselresten, die tusschen de tanden achterblijven.
Poetst daarom Uw tanden met Odol tandpasta. Het
overvloedig schuim verwijdert de voedselresten en
maakt Uw tanden helder wit.
Maorom den tandbederverook in zijn meestontoe
gankelijke schuilplaatsen te vernietigen, moet U Uw
mond met Odol mondwater spoelen. Door zijn sterk
antiseptische werking doodt Odol de schadelijke
bacteriën oorzaak van onzuiveren adem en erger.
Odol geeft 'n frisschen mond en 'n zuiveren adem.
De Odol-combinatie waarborgt volmaakte mond
hygiëne.
Poetst Uw tanden met Odol tandpasta. Spoelt Uw mond 2 x daags met Odol
ödoTcümpanyJ
Odol tandpasta
fl. 0.35 - tl. 0.60
per tube.
Odol mondwater
II. 1.25 - II. 1.75
per flacon.
Vervolg van pag. 23
NEDERLANDSCH FABRIKAAT N. V. ODOl COMPANY AMSTERDAM
waarvan ca. 1200 Kant-en-klaarpatronen
in diverse maten, direct uit voorraad
leverbaar, vindt U in de nieuwe
Het eenige Hollandsche modeboek, dat
kan wedijveren met alle buitenlandsche
uitgaven. Ook de flinke, duidelijke, deels
fraai gekleurde modellen, volgens de
laatste mode uit Parijs, Weenen en Berlijn,
maken dit boek zeer aantrekkelijk.
Zomerpracht is 64 pagina's groot en voor
zien van een schitterenden kleurenomslag.
Het brengt een kerncollectie zomermantels,
japonnen, mantelcostuums, rokken, blouses,
complets, jabots enz. enz.
Bovendien werd daarin opgenomen een
volledig Kindermodeboek met ca. 125 mo
dellen, een handleiding met voorbeelden
enz. enz.
De prijs bedraagt slechtsÓU ct.
Bestellingen hu
als volgt geschieden
door bemiddeling van
Uw agent of bezorger,
door girostorting op
.,\o. 29363/. door
toezending van bel
bedrug per postwissel
of in postzegels (tot
een waarde van 6 cl.)
„En nu gaat hij hem terugrijden,"
zei Greet vastberaden. „Hier is num
mer twee."
Maria kwam den weg op met hoog
geheven hoofd. Zij werd gevolgd door
Jenkins, die de boterhammetjes droeg.
Ilij leek meer op '11 lakei in burger dan
op een detective met een gevangene.
Greet had aan Aubrey Rowlandson
verteld, dat hij een jeugdig vrouwelijk
lid van de beruchte Merstham-bende
zocht, en dat zij zich schuldig had ge
maakt aan oplichting. Rowlandson
keek Maria sprakeloos aan. Was dè,t
liet vrouwelijk lid van een schurken-
troep 1 Dat prachtmeisje, dat zoo uit
een schilderij had kunnen stappen
Greet keek op zijn horloge. „Als we
voor de lunch in stad zijn," zei hij,
„wil de politierechter u misschien
vanmiddag hooren." Hij wenkte naar
Geoffrey, en deze klom achter het
stuur. „Mag ik u verzoeken, meneer
Rowlandson 1 Mijn kameraad zal met
u meerijden."
Rowlandson deed een vruchtelooze
poging, om zijn verbazing te uiten, ter
wijl zij wegreden. Eindelijk zei hij tegen
Jenkins
„Er is maar één woord over te zeggen,
dunkt me."
„Wat dan V'
„Nou - krankjorem," zei Aubrey
Rowlandson
Maria voelde zich versclirikkelijk
eenzaam. Zij had geen oog voor het
andschap, waar zij doorheen reed. Zij
zat rechtop met gevouwen handen,
onverschillig voor al wat er gebeuren
ging. Zij had geen idee, waar zij terecht
zou komen, of waar zij den volgenden
nacht zou doorbrengen. Zij wist alleen,
dat zij zich verlatener en ongelukkiger
voelde, dan zij ooit van haar leven
geweest was.
Haar lang begeerde reis naar Enge
land was geen succes geworden. Eerst
had haar moeder haar verlaten, en
toen mevrouw Raffan, en daarna had
den de Mersthams haar in de luren
gelegd. Geoffrey was hakr eenige hulp
en steun, en hem had zij nog niet eens
bij zich, want hij was van haar af
gescheiden door een glasruit en werd
door een detective bewaakt. Zouden
de Mersthams, vroeg zij zich af, hun
rol hebben volgehouden, als haar vader
een staalkoning was gebleven Zou
Geoffrey in dat geval Oxford verlaten
hebben, en een gestolen auto besturen 1
Hijzelf zat te peinzen, dat er niets
tot zijn verontschuldiging viel aan te
voeren. Hij had zich allerellendigst
vergaloppeerd. Hij was maar om één
ding blij. Als Maria een nacht in een
cel moest doorbrengen, dan hij ook.
Zij werd onschuldig verdacht van ju-
weelendiefstal, maar hij had inderdéad
een auto ontvreemd en hij wist in
de verste verte niet, wie de eigenaar rvas.
„Merci," zei hij opeens.
„Waarvoor V' vroeg Greet.
„Ik heb zitten denken. Zullen we
een beetje praten f"
Greet bleek bereid. „U lijkt me 't kalf
in dit zaakje."
„Denkt u T"
„Nogal duidelijk. Ik snap alleen niet,
hoe u bij dat stelletje komt. Volgens
uw grappigen vriend met de Daimler
bent u nog in Oxford."
„Zeer juist," zei Geoffrey.
„Hm. Hoe hebben die lui u op
gepikt Ik bedoel, waar hebt u kennis
met ze gemaakt V'
„Op zee -aan boord van de Luca-
nia."
„O juist." Greet wees met zijn duim
over zijn schouder. „Was die jonge
dame bij ze V'
„Welneezei Geoffrey. „Zij heeft
ze aan boord voor 't eerst gezien."
Greet glimlachte. „Jawel," zei hij.
„Ze was zeker alleen, of met een be
jaarde tante."
„Ik begrijp u niet," zei Geoffrey.
„Juffrouw Stanton reisde met mevrouw
Raffan, een zeer bekende Amerikaan-
sche dame."
„Altijd 't zelfde liedje," zei de man
van Scotland Yard. „Net als de Spaan -
sche schatgraver. En die naam Stan
ton Heeft onze jonge vriendin dien aan
boord aangenomen V'
„Aangenomen t" riep Geoffrey. „Dien
hééft ze niet aangenomen."
„O. Ze heette van 't begin af Stan
ton."
„Maar, beste man, ze héét Stanton."
Nog glimlachte Greet. „Jawel," her
haalde hij. „Ze hebben niet slecht ge
werkt."
Geoffrey keek hem woedend aan. „U
schijnt in uw hoofd gehaald te heb
ben," beet hij, „dat die jongedame
achterin niét juffrouw Stanton is, maar
dat ze tot die bende van Merstham
hoort 1"
„U bent gedachtenlezer," grijnsde
Greet, met wat ruigen spot, „waarom
denkt u, dat ze wél juffrouw Stanton
is
„Dat werd me gezegd."
„Door de Mersthams of door haar V'
Geoffrey was te verontwaardigd om
te antwoorden. Twee minuten lang
bleef hij zwijgen. Hij onderdrukte een
bijna overweldigend verlangen, om den
man van Scotland Yard op zijn gezicht
te slaan, en slikte een vloed van vin
nige woorden weg. Toen hij eindelijk
sprak, klonk zijn stem belangstellend,
zonder sarcasme.
„Hoe oud bent u V' vroeg hij min
zaam.
„Vierenveertig. Hoezoo V'
„Hebt u goede oogen t"
„Niets over te klagen. Waarom V'
„Ik weet niet," zei Geoffrey. „Ik wist
niet, dat ik die dingen zou vragen.
Komt zoo maar in me op. Bent, u écht
van Scotland Yard?"
„Absoluut," zei Greet.
„Moeten de belastingbetalers Scot
land Yard onderhouden V'
„Ja zeker."
„Hoeveel vergissingen moogt u be
gaan, voor ze u de bons geven V'
Greet grinnikte. „Ik heb u voor kalf
uitgescholden," zei hij, „en dat beviel
u niet. Maar zullen we eens wedden,
wie van ons tweeën 't grootste kalf is 1
Hoor eens, jongeman u krijgt door
dit zaakje een hoop geklets, dat u mis
schien aehteruitzet in uw carrière. Ik
zal u eens wat vertellen. Schrijf maar
eens zwart op wit, dat een vrouw nog
geen engel is, omdat ze een mooi ge
zicht heeft, en dat ze nog geen dochter
van een Amerikaanschen millionnair is,
omdat ze 't zelf zegt. Als we in Londen
terug zijn zult u zien, dat de drie Merst
hams pa en moe en 't jog op den
terugkeer van hun lokvink zitten te
wachten. Weest u maar blij, dat u niet
met ze meegaat naar hotel De Houten
Lepel, voor een rustkuur van een paar
jaar."
„Dank u buitengewoon voor de vrien
delijke belangstelling. Dus u hebt de
Mersthams gearresteerd f"
„Ik niet," zei Greet, „maar een van
mijn mannen heeft gisteren lady Merst
ham en 't zoontje geknipt, en de oude
heer zal ook wel binnen zijn. Ik heb al
jaren op die luitjes geloerd."
