PUROL
SALATA
DE PRINSES VAN NEW YORK
Houdt Uw Baby
smetteloos blank
Heerlijk en-
gemakkelijk
SIlYVrS'
26
Vervolg van pag. 23
Jonge moeders zijn er altijd
trotsch op als het huidje van
haar baby gaaf en gezond
blijft. Dit immers wijst op
'n goede verzorging van den
kleine. Het geheim van een
gezond huidje is de teere
plaatsen te behandelen met
Puroi en het huidje koel en
droog te houden met Purol-
poeder, dan wordt het nooit
rood of branderig en gaat
nimmer stuk.
zuivert - verzacht - geneest
Purol (wit en geel) in doozen 30 en 60 ct.
Tube 45 ct. Purolpoeder in bussen 40 en 60 ct.
Bij Apothekers en Drogisten
Met een paar lepels Salata zijn
koude „restjes" ineens omgetoo-
verd in een heerlijk sla-tje.
Salata is een nieuwe aanwinst in
de keuken, het is een soort vloei
bare Mayonnaise met pittigen
smaak - erg goedkoop in het ge
bruik, omdat Salata olie, azijn en
ei vervangt.
Probeer Salata vandaag eens. De
kleine flesch kost slechts 25 cents
en met dat eene fleschje kunt U
talrijke nieuwe schoteltjes maken.
Receptenblaadje voor Salata.
Schrijf een briefkaart aan de
N.V. Oliefabrieken T. Duyvis
Jz. Koog a.d. Zaan, met de
woorden: Receptenblaadje
Salata en duidelijk Uw naam
en adres.
„Heb je ons verblijf tusschen de
hooibergen ook beschreven Of ben je
dat vergeten
„Vergeten riep Maria.
„Waarom niet t" zei Geoffrey kortaf.
,.'t Is al zoo'n tijd geleden."
„Gisteren," zei Maria.
Geoffrey bleef even stil. „Gisteren
zei hij. ..Hoe is 't mogelijk. I>ie vijf
tien jaar, dat ik je ken, zijn eigenlijk
maar vijftien dagen. Enfin, zoo 't is is 't.
Er gebeurt iets en 't is voorbij. Daar
zal een menseh vroeg of laat wel aan
wennen, denk ik. Misschien ben ik een
oud mannetje, als je me terugziet."
..Als je een oud mannetje bent." zei
Maria. ..zul je dan nog weten, wat je
in die kloostergangen tegen me gezegd
hebt, en naar me toe komen, als ik
zeg, dat ik je noodig heb
„Al moest ik op krukken komen, of
in een ziekenwagentje." zei Geoffrey,
met een hapering in zijn stem.
„Ik mag vergeten wat ik wil." zei
Maria, „maar dat nooit."
Zij wendde zich snel naar het rij
tuig. Geoffrey hield haar tegen. „Ga
niet weg. Ik kan 't niet hebben
O. pardon. Mevrouw Raffan wenkt.
Laat ik je niet ophouden."
Zonder op Maria te wachten repte hij
zich naar den coupé.
„Vijf minuten." zei de kolonel. ,.l'
treft 't. mevrouw Raffan u houdt den
coupé alleen."
Maria kwam bij hen. Zij hijgde een
beetje. „Kolonel Kingsward," zei ze,
„zoudt u iets voor me willen doen V'
„Al wat u maar wilt."
„Een van de bedienden in de Halve
maanstraat heeft mijn hondje. Zoudt u
er voor willen zorgen, tot ik terugkom
„Ik heb hem vanmorgen gehaald."
zei Geoffrey. „Hij gaat vanmiddag met
me mee naar Oxford."
„Geoffrey
„Ik vind 't een leuk beestje. Hij zal
best aan me wennen."
Mevrouw Raffan reikte den kolonel
haar hand. „Tot ziens, kolonel," zei ze.
„Ik kan u nooit genoeg danken voor
al uw vriendelijkheid.... Tot ziens,
Geoffrey."
Geoffrey boog zich over mevrouw
Raffan's hand. Toen kreeg Geoffrey
Maria nog even alleen. „Trek je hand
schoen eens uit," zei hij.
„Beveel je me dat of vraag je 't
j „Ik vraag 't," zei Geoffrey,
i „Ik vind 't leuker als je beveelt,"
i zei Maria. Zij trok haar handschoen uit.
„Mag ik je hand even vasthouden
Maria stak hem de hand toe.
Geoffrey had aan zijn eenen pink een
zegelring. Hij trok dien af en deed hem
aan Maria's wijsvinger. „Souvenir,"
zei hij.
„Maria riep mevrouw Raffan.
De kolonel hielp haar instappen, de
conducteur deed het portier dicht, en
I de laatste woorden van afscheid werden
uitgeroepen, vóór de trein het station
uit stoomde. Maria hield haar mooie
gezichtje naar hen toe gekeerd, tot het
perron voorbij was.
Kolonel Kingsward nam zijn zoon
bij den arm, maar hij zei niets, want
hij begreep.
Dien nacht sliep Usa, het hondje, zalig
voor Geoffrey's bed. Als 't diertje een
beetje ouder was geweest, een beetje op
lettender en niet zoo gauw moe. had
het kunnen opmerken, dat zijn nieuwe
meester dol was op lichaamsbeweging;
hij liep althans door de kamer heen en
weer, terwijl de stadsklokken achter
elkaar alle uren van den nacht weg
sloegen.
TWINTIGSTE HOOFDSTUK!
I Ae zomer verging en het bruin en
rood van den herfst hing droef
geestig aan de takken. Geoffrey had
Oxford voorgoed verlaten. Hij had de
laatste veertien dagen van zijn vacantie
vóór zich daarna zou hij in Londen af-
studeeren. Hij had met zijn vader den
zomer in Devonshire doorgebracht. Zij
hadden samen gewandeld, samen golf j
gespeeld en samen levensvragen be
sproken.
Geoffrey stond op den drempel van
zijn carrière. Zijn prettige jaren van
voorbereiding waren voorbij. Hij was
nu een man. gereed om zijn plaats in
te nemen in den zwaarderen strijd om i
de hoofdprijzen, en hij was van zins.
zijn vader en zijn hoogeschool tot eer
te strekken.
Met dat al was er een gezicht, een
onvergetelijk dierbaar gezicht, dat altijd
verscheen in de hoornen, aan den hemel,
waar hij ook keek. Hij nam een boek. en
zag, dat het titelblad Maria was. Hij
sloeg kranten en tijdschriften open. en
ontdekte overal portretten van haar.
Iedere zang van vogels klonk „Maria", i
Haar naam werd gefluisterd door den j
wind. en het licht van de zon had nooit j
zoo'n goudkleur als het goud van haar
haar. Al zou hij haar ook nooit weer-
zien. toch zou hij zijn leven tot het
einde doorgaan met Maria in zijn hart.
Het. was zes maanden geleden, dat
hij met zijn vader uit dat station was
gekomen. Hij had in dien tijd maar
twee brieven met Amerikaansche post
zegels ontvangen. De eerste bevatte het
bericht van Maria's aankomst. De twee
de bevatte een kort verslag van den
koppigen strijd, dien de staalkoning
voerde om zijn positie te herwinnen, en
van het welslagen zijner pogingen. Toen
er verder geen brieven meer kwamen,
hield hij op. dagelijks naar de post uit
te zien.
„Ze vergeet me," dacht hij.
En nu, vanmorgen, lag er een brief j
met het poststempel New York op
de ontbijttafel. Maar het schrift op de
envelop was liet eigenaardige, steile j
schrift van Silas Herring.
„Ze vergeet me," herhaalde Geoff.
Maar toen hij met zijn vader van
het golfveld terugkwam in het hotel,
om te lunchen, werd hem een telegram
overhandigd.
De kolonel zag Geoffrey's hand beven,
toen hij het las, en hij zag in Geoffrey's
oogen het licht komen, dat maar één
persoon wakker kon roepen. Het tele
gram was liun uit. Londen nagestuurd.
Het luidde
Ik heb je noodig, Maria. Hotel Mau
rice, Parijs.
De kolonel liep naar een kastje en
pakte een spoorboek. „Eén uur," zei hij.
„Er gaat hier een trein om één-dertig,
die is acht-zeven in Londen. En er
gaat om negen uur een boottrein
morgenochtend vijf vijftig in Parijs."
Geoffrey stoof de kamer uit. De kolo
nel glimlachte, ging naar de tafel,
schreef een cheque voor twintig pond
en belde. Er kwam een kellner.
„Ik wou dit dadelijk geïnd hebben.
Vier briefjes van vijf pond. Bestel een
taxi voor den trein van half twee. en
laat mijn rekening brengen."
„Gaat u vertrekken, meneer t"
„Ja, we vertrekken allebei. Pas maar
op den tijd."
Met twee treden tegelijk beklom de
kolonel de trap, en niet de ervaren han
den van een man, die gewend is aan
plotselinge orders, pakte hij zijn koffer.
MIJN BAARD GROEIT
ZOO GAUW... EN MIJN
HUID IS TE GEVOE
LIG OM TWEEMAAL
DAAGS TE SCHEREN
'T GAAT MIJ NET
ZOO. MAAR IK GE
BRUIK PALMOLIVE
SCHEERCRÊME.
DE VOLGENDE MORGEN
DAT IS TOCH WEL
GRONDIG ..UIT "SCHEREN, j
EN VAN SCHRIJNEN GEEN
SPRAKE... 'K BEN BE-
NIEUWD OF MIJN KIN
VANAVOND NOG
SCHOON IS
DIE AVOND
DAT WAS EEN GOE
DE RAAD. KEES!
VOOR MIJ NOOIT
MEER IETS AN
DERS DAN
PALMOLIVE
SCHEERCRÊME!
EEN SNEL-GROEIENDE BAARD..
moet met zorg worden geschoren.
Bij een gevoelige huid is dat alléén
mogelijk,alsU de verzachtende
Palmolive Scheercrême gebruikt.
De groote hoeveelheid olijfolie,
die er in verwerkt wordt, maakt
de baard zóó soepel, dat U zich in
enkele minuten volkomen schoon
scheert, zonder kans op naschrij-
nen. Met als aangenaam resultaat
dat U er ook 's avonds
nog even welver
zorgd uitziet
als s mor
