DE PRINSES VAN NEW YORK
29
Vervolg van pag. 27
Geoffrey lachte en boog en ging. Toen hij onder
de kolonnade was, holde hij. tot hij een leege taxi
vond.
„Hé schreeuwde hij. Ilij sprong in de taxi, voor
die stilstond, en riep „Luxembourg 1" en smeet het
portier dicht.
...lij zei Maria. „Jij niet, selirokkebrok. Je hebt
al drie stukjes achter elkaar gehad."
Zij gooide een stukje biscuit naar een klein, mager
vogeltje. Het sprong, maar een ander kwam er al
tusschen, en een legertje vogels schoot aan om de
volgende kruimel.
Maria lachte. Ze hadden allemaal zoo'n honger
Ze zat op een bank onder een groep linden, met haar
rug naar het hooge hek van de straat Zij wachtte
zonder ongeduld en keek naar de spelende kinderen,
naar de musschen en de bloemen, en naar den ouden
gendarme met zijn langzamen tred. Zij was niet on
geduldig, omdat ze bij zichzelf zei „Geoffrey is
Geoffrey hij komt."
Zij zag oude en jonge mannen, vrouwen en kin
deren, groote kinderen en babies, en iedereen in
teresseerde haarmaar met bijzondere aandacht
keek zij naar een langen slanken man met een snor
en een baardje, met lang haar en een grooten slappen
hoed. die wandelde met een grijze dame in "t zwart,
met een bleek gezicht vol groeven van verdriet.
Zij meende iets eigenaardig bekends te vinden in
het gezicht van die vrouw en in den loop van den
man, die zoo druk praatte, zooals Pranschen dat
doen. Maar de vogels leidden Maria af, en daardoor
zag zij de verbazing niet, waarmee de lange man staan
bleef en den mond opende.
„Wat is er t" vroeg het dametje.
„Maria
Lady Merstham vergat, dat zij madame Lamar-
cliand was, en greep de hand van haar zoon. „Arme
jongen," zei ze. ..Waar was ze
„Daar links onder de hoornen ze zit de musschen
te voeren. De wereld is groot, maar alle wegen leiden
naar Parijs
Hij zuchtte, keek nog even naar het meisje met
den troep vogels aan haar voeten, deed een stap
verder, stak zijn hand in zijn zak en haalde een si
garet te voorschijn.
Een oude man kwam naar hem toe gesloft. Hij
was erbarmelijk mager onder zijn lompen. Zijn witte
haar was lang en ongekamd, en een borstelige witte
baard overdekte zijn hoekige kin. Zijn bloote voe
ten gluurden door zijn schoenen heen. Hij strompelde
naar den artist. en zijn moeder toe, nam nederig zijn
hoed af en smeekte om „een centje ter liefde Gods.
meelijden met een armen grijsaard.
De touw schudde het hoofd en liep door. De ar
tist, getroffen door het schilderachtige voorkomen
van den oude, liet een zilverstuk in zijn bevende be-
geerige hand vallen.
„Zilver 1" mompelde de oude man. „Zilver,
George
Tournailler bleef stokstijf staan, keek een oogenblik
speurend in het bedelaarsgezicht, sprong naar voren,
greep hem bij de schouders, hield hem op een afstand
en keek hem in de oogen.
„Vader riep hij. ,,'t Is vader
De oude man keek schichtig en bang. Hij begon
te beven. Hij probeerde zich los te wringen.
„Vader
De oude man knipperde met zijn oogen en legde
zijn hand tegen zijn voorhoofd. Er kwam een vonk
van ontwakend begrip in zijn doffe oogen. Zijn mond
ging open. Hij hijgde. Zijn handen tastten vooruit.
„Allan riep hij. „Allan en slap viel hij in de
armen van den zoon, op wien hij zoo trotsch was ge
weest.
Het grijze vrouwtje keerde zich om, en zag haar
zoon met zijn last naar de naaste bank loopen. Even
leken haar voeten vast te zitten aan den grond.
,,'t Is vader riep Allan. ,.'t Is vader
Lady Merstham snelde toe en wierp zich op haar
knieën aan de voeten van den ouden bedelaar.
Er viel een schaduw voor Maria en alle musschen
schoten de lucht in. Zij keek op.
„Goeden morgen," zei ze. „Je hebt al mijn vogels
weggejaagd."
Geoffrey had niets te zeggen. Hier was Maria
eindelijk.
„Ik zou gewacht hebben, tot je kwam, al had 't
tot vanavond toe geduurd."
Geoffrey bleef voor haar staan, met zijn hoed in
zijn hand. Zij was een prinses. Maria bekeek hem.
Er speelde een zenuwachtig lachje om haar lippen.
„Je bent een man," zei ze. „Ik zou je haast niet
herkend hebben."
Geoffrey kwam naast haar zitten. Hij sprak nog
steeds niet.
„Nu, kun je niet spreken vroeg Maria.
Geoffrey lachte.
„Dus je hebt vader en moeder gesproken, en ze zijn
in de Rolls met je mee gereden van de Halvemaan-
straat naar den hooiberg, en ze hebben je 't spiegel
tje voor me vast zien houden, en ze hebben je naast
me in de beklaagdenbank zien staan. Ze hebben
geprobeerd je zoo lang mogelijk bij zich te houden,
is 't niet T"
Geoffrey knikte.
„Bevallen ze je
Geoffrey's tong kwam los. ..Zooals de boom me
bevalt, waar de roos aan groeit."
„Niet kwaad gezegd, voor een advocaat," zei Maria.
En toen bleef liet weer stil. Er viel een bruin blad
op Maria's schoot.
„De tijd vliegt snel," zei ze. „Heb je echt niets te
zeggen
Hij keek naar zijn ring aan haar vinger. „Dus je
bent me niet vergeten," zei hij.
„Nee."
Het oude zinnetje vloog hem door 't hoofd „Je
hebt geen schijn van kans, jog." Maar Geoffrey vond,
dat er een nieuwe uitdrukking lag in Maria's oogen.
Hij zou 't probeeren, en als hij faalde, was hij toch
nog rijk in al wat de hoofdzaak was, want Maria zou
zijn vriendin blijven. Hij vatte haar hand. Wat deed
het er toe, wie het zag De gendarme was in de
buurt, en de spelende kinderen, en de musschen,
hunkerend naar kruimels.
„Prinses," zei hij. „O,.prinses, ik heb je lief! Is er
een beetje kans voor me f"
Maria trok den ring van haar middelvinger en
stak hem aan den vinger naast haar pink.
„Maria Maria
Toen zij weer opkeek, waren er tranen in haar
oogen, maar haar mond lachte.
„Ik hou van je," fluisterde zij.
EINDE
