BON
Over25jaar bent Unog
steeds blij met dit kiekje!
Iïesh]
27
HEERLIJK
VERFRISSEND
MARTINI
gedachten zijn lippen. Eensklaps keek
hij op. „Ralph viel hij uit.
„U zegt V' vroeg Ernest.
„Ralphherhaalde Grig. „Wacht
even, meneer. Ik moet naar 'n man
toe, die u helpen kan. Wilt u zoo goed
zijn een oogje in het zeil te houden,
terwijl ik weg ben V'
„Maar. maar ik heb niet het
minste verstand van 'n herberg," stot
terde Ernest.
„Dat geeft niet, meneer," stelde Grig
hem gerust. „Er komt toch niemand."
Hij kwam achter de toonbank van
daan en ging fluitend weg. Ver weg
hoorde Ernest nog zijn deuntje „Kus
mij nogmaals". Een beetje angstig keek
hij naai' de bierpomp en naar de in
slagorde geplaatste flesschen en bad in
stilte, dat hij geen bezoek zou krijgen
van een dorstigen Pennytoniër. De
eerste vijf minuten liet zich inderdaad
niemand zien. Toen ging de deur echter
plotseling open. Er kwam een morsig
uitziend meisje binnen, in een khaki
overall, die zoo juist uit een olieput
scheen opgehaald te zijn. Haar rossige
haren kwamen wanordelijk te voorschijn
vanonder een blauw hoedje, dat onder
den invloed van weer en wind een
kleur en vorm had aangenomen, alsof
het nooit nieuw was geweest.
Ernest stond op en keek haar aan.
Het meisje keek hem aan. „Een
kleintje," zei ze kortaf.
,,U bedoelt 1" vroeg Ernest verbluft.
„Een klein glaasje bier, natuurlijk."
„Ja.ja, natuurlijk," stotterde
Ernest, terwijl hij naar de toonbank
liep.
Het meisje keek hem onderzoekend
aan. „Jij bent hier zeker 'n groentje,"
zei ze critisch.
„Ik bén hier niet," antwoordde Ernest
met nadruk. Hij stond een beetje ver
legen tegenover het geval -véél ge
legenheid om met meisjes om te gaan
had hij niet gehad in Bear Palis. „Dat
wil zeggen," voegde hij eraan toe, „ik
ben hier natuurlijk wel, maar ik ben er
toch niet voorgoed."
„Stil maar, ik begrijp het al," ant
woordde het meisje ongeduldig. „Ik heb
haast mag ik zelf nrn bief nemen
Als je den rechterhandle naar beneden
drukt ben je anders klaar."
- Ernest deed wat ze zei en in den
tinnen kroes, dien hij onder de kraan
hield, spoot een schuimende vloeistof
op. „Als 't u belieft," zei hij beleefd.
„Dank je wel," knikte het meisje.
Zij dronk den kroes leeg en legde een
paar geldstukken op de toonbank. „Ik
kan niet bepaald zeggen, dat je handen
naar biertappen staan," zei ze. „Veel
te veel schuim." Zij verbloemde haar
critiek met een glimlach.
„Ik geef u terstond toe, dat ik geen
vakman ben," excuseerde Ernest zich.
„Dat komt misschien, omdat ik een
Amerikaan...."
„Dat komt misschien, omdat ik een
meisje ben," viel de bezoekster hem in
de rede.
Voordat Ernest de bedoeling van
die opmerking had doorgrond, was het
meisje verdwenen. Hij hoorde buiten een
motor brommen, een geluid, dat lang
zaam verzwakte en eindelijk wegstierf.
Hij luisterde ernaar tot het onhoorbaar
was geworden.
„Ik vermoed, dat ze 't aan m'n
accent kon hooren, dat ik 'n vreemde
ling was," mompelde Ernest. „Ze heeft
wel 'n mooie stem. En ze zou er
misschien heel aardig uitzien, als ze eens
'n paar dagen schoon werd geboend.
De manier waarop zij glimlachte is
om niet te vergeten. Ik wou dat ik
wist.
Een lustig gefloten aria kondigde
plotseling de terugkomst aan van
meneer Grig.
„Ralph is er, meneer," trad de her
bergier binnen.
Ernest keek naar de deur. Hij zag
niets. „Komt hij niet binnen V' vroeg hij
De eigenaar van „De Vroolijke Gans
barstte in 'n bulderenden schaterlach
uit. „Ralph is 'n paard, meneer," hikt-
hij.
Ernest Bingley had reden om te
twijfelen aan die verzekering. Toen hij
naar buiten trad, zag hij èen beest, dat
hoogstens op een paard leek. Ralph zag
eruit, alsof hij ontworpen en gebouwd
was door een veerbootenarchitect. Hii
had veel te hooge heupen, een buik al:
een ballon en een nek zoo lang en slank
dat een deskundige gemakkelijk op het
vermoeden kon komen, dat hij bij het
aanschouwen van het eerste levenslicht
geschrokken was van een zwaan. Opper
vlakkig beschouwd was hij wit, maat
men hoefde geen muggenzifter te zijn
om op te kunnen merken, dat hij niet
overal wit was, want zijn huid was
overvloedig bedekt met grijze eilanden,
moedervlekken en banen als zonne
stelsels.
Ernest bekeek dit gedrocht met een
verslagen blik. Ralph was héél ander;
dan het blanke strijdros van den ridder
lijken bevrijder van jonk vrouwe Rosa...
„Is ie goed, meneer V' vroeg Grig
opgewekt.
„Ik vermoed, dat er niets anders op
zal zitten dan ja te zeggen," mompelde
Ernest. „Hij is echter niet bepaald zoo
als ik een paard bedoel."
Grig liet die laatste opmerking over
zijn kant gaan. „Gaat meneer nu
terstond naar het kasteel t" vroeg hij
„Jawel."
„Heel goed dan zal ik meneer»
bagage naar boven brengen en de kamer
in orde maken."
Ernest knikte en gmg op Ralph to<
met de bedoeling zich op de behendige
manier van een van Walter Scott's
helden op zijn rug teslingeren. Maar
hoewel Ralph even onbeweeglijk bleef
staan als het beroemde houten paard
van Troje, ontdekte hij spoedig, dat
zoo'n poging nutteloos was. Of Walter
Scott's helden waren behendiger dan hij,
óf hun paarden waren minder verheven.
Het gelukte hem eindelijk op zijn plaats
te komen met de behulpzame hand van
Grig. Daarboven onderging hij de
angstige gewaarwording van een scheeps
jongen, die voor de eerste maal op weg
is naar het kraaiennest.
„U bént er, meneer," stelde Grig met
voldoening vast.
„Jawel, dank je," antwoordde Ernest
flauwtjes. „Welken weg moet ik nu op
naar het kasteel V'
„Als u de hoofdstraat volgt en het
eerste pad aan uw linkerhand neemt,
komt u er vanzelf," legde Grig uit.
„Het loopt recht op de kasteelpoort uit."
„Prachtig," zei Ernest. „Komaan,
Ralph, we gaan."
Maar de andere helft van „we" ging
niet. Ralph kwam geen duim breed
van zijn plaats. Grig zette zijn schouders
tegen hem aan en spande zich als een
sleepboot, maar Ralph begon met een
peinzenden blik in zijn oogen aan de
vei^ van een lantaarnpaal te likken.
■Ernest sloeg met zijn hakken een roffel
op zijn ribben, maar met hetzelfde
negatieve resultaat had hij kunnen
probeeren beweging te krijgen in de
rots van Gibraltar.
Als een auto weigert te starten, of
een paard niet wil loopen, verzamelen
er zich gewoonlijk terstond eenige mede
lijdende zielen rond het geval, die zich
beijveren, den bestuurder behulpzaam
te zijn met het geven van raad, en
meestal slechten raad. Toen Ernest naar
de verheven hoogte van zijn strijdros
Vervolg op pag. 34
ZEISS IKON N.V.
Heerengracht 489, Amsterdam
Zendt mij gratis en franco
Uw mooie Zomer-prospectus
betreffende de Zeiss Ikon
Camera's en Films.
Naam
Adres
(PK.)
Houd het leven vast! Ga fotografeeren
met de handige, altijd parate ..BOB'
springcamera van Zeiss-Ikon.
Alle foto's, die U ermee maakt, maakt
U zonder moeite prachtigFormaat 6x9.
een echte anastigmaat 1 7,7 met den
nieuwen automaat-sluiter voor tijd tot 1/75
sec. En bovendien het beroemde, mak
kelijke „snapshot-patent" van Zeiss-Ikon
Slechts f22.- kost de ..BOB"! Vraagt
Uw fotohandelaar!
raag fege/gl naar de nieuioê
Zeiss Ikon Orthochrom-film.
De succes film van foio-
grafeerend Nederland
