de
ittali
200
DURYEA
RIDDER ZONDER
VREES OF BLAAM
de oude
klok
zei
dan is er heel wat veranderd in de
wereld! Er is niet veel, dat zich wist
te handhaven Een voorbeeld van
iets, dat zich wèl honderd jaar wist te
handhaven, is MAIZEMA Zij bleek
niet te verbeteren, in geen honderd jaar!
Zulk een product heeft
dubbele waarde. U betaalt
er echter slechts een klei
nigheid méér voor. Ge
bruik voor heerlijk ge
bonden soepen, groenten
en sausen de aloude,
beroemde MAIZE MA fa
brikaat DURYEA.
made -tfffmaahde
34
m
DUïWtAl
IWüZEltA
fABUKAAT
Duryea maakt ook
heerlijke „Custard".
15 ct. per pak.
Vervolg van pag. 27
opsteeg, was er geen sterveling te zien
in de buurt van „De Vroolijke Gans",
doch thans had zich in den tijd van een
ommezien een belangstellende menigte
gevormd een menigte voor een dorpje
als Pennyton althans.
Een jongen in een slagerskiel, die
twee kwakende eenden naar hun verderf
begeleidde, stelde ongevraagd voor een
vreugdevuurtje onder Ralph aan te
steken. Ernest wees dit voorstel echter
onmiddellijk van de hand. Toen kwam
er een bedelaar met bakkebaarden en
op twee krukken op het schouwspel
afstrompelen. In het onvervalschte
dialect van Somersetshire merkte hij op
..Dat is natuurlijk weer iets van Ralph.
Ik ken hem geef hem zijn bier en hij
zal gaan."
„Je hebt gelijk, Jarge," vielen de
omstanders hem onmiddellijk bij. „Hjj
heeft zijn portie bier nog niet gehad."
Grig kwam terstond in de weer. „Hoe
kon ik dót nu vergeten," mompelde hij,
alsof het de natuurlijkste zaak van de
wereld was, om een paard dat weigert
te loopen met bier op gang te helpen.
Hij ging weer naar binnen en keerde
terug met een hoeveelheid bier in een
emmer. Zoodra Ralph den emmer zag,
liet hij met een verheugde grijns zijn
tanden zien. Het kostte hem slechts drie
en 'n kwart seconde, om zijn portie naar
binnen te werken. Toen liet hij een
gesnuif en een hik hooren, schoot
eensklaps vooruit, en sloeg een eind
verder de lommerrijke laan naar het
kasteel in.
In de bibliotheek van Bingley Castle,
een groote, eenigszins sombere kamer
met planken vol zware boeken aan de
wanden, zaten drie personen schrijlings
op hun stoelen.
De meest opvallende van dit drietal
was kapitein Esmé Duff-Hooper. Hij
droeg de correct zittende kleeding van
den beroemden kleermaker Savile Row,
die aan hem had bewezen inderdaad
een kunstenaar te zijn, want kapitein
Duff-Hooper was slechts in één rich
ting gegroeid namelijk in de hoogte,
terwijl hij nauwelijks breeder was dan
een dwerg.
Kapitein Duff-Hooper had zijn mili
taire opleiding genoten bij de cavalerie
in Sadhurst. Hij bewoonde een oude,
vriendelijk verscholen pastorie op een
paar mijlen afstand van Bingley Castle
en leidde het leven van een land
jonker in gezelschap van een huis
houdster, veertig pijpen, eenige paarden
en een aantal honden. Hij was vier en
dertig jaar oud, van iedereen onafhan
kelijk en bezat vooruitstekende tanden.
„En natuurlijk raak je nu vast met
die borgstelling," merkte hij op in den
loop van het gesprek. „Je had je nooit
voor dien Gerald in de nesten moeten
steken, Bingley."
George Christofer David Hugh, drie
ëntwintigste graaf van Bingley, liet een
diepen zucht hooren. „Gedane zaken
nemen geen keer," knorde hij. „Ik geef
toe, dat het onverstandig was, me borg
te stellen voor dien Gerald. Maar ik
voede, dat ik nog oude verplichtingen
aan hem had. We speelden vroeger in
dezelfde rugbyclub en hij was bij het
spel altijd iets vlugger dan ik. Hij was
nummer één en ik twee. En zoodoende
kreeg hij bij de wedstrijden alle slagen
en stómpen, die anders voor mij waren
De drieëntwintigste graaf van Bingley
zag er meer uit als een pianostemmer
dan als een edelman. Zijn groot hoofd
met het uitdrukkinglooze gezicht had
het meeste weg van een reusachtige
aardbei. Overigens was hij klein van
stuk en zijn zakachtige, dofbruine klee-
ren zaten hem, alsof hjj er elk oogenblik
in verdwijnen kon.
„Wij zijn hier bijeen, om die zaak
nog eens te bekijken," sloeg de graaf
een zakelijken toon aan. „Ik verzoek
je, Esmé, om deze bijeenkomst als een
familieraad te beschouwen. Ik heb je
advies eens willen hooren, omdat je
een gezond stel hersenen bezit. Je bent
voor mij als een lid van de familie en
je kunt het in ieder geval worden. Je
weet wel, wat ik bedoel."
„Ja, ik wéét wel wat u bedoelt,
vader," mengde het meisje zich in het
gesprek, dat het derde lid van dit
kleine gezelschap was. „Maar wilt u
Cupido er alsjeblieft buiten houden 1"
„Ik zeg alleen, dat het weer een
mooie dag is," kwam de kapitein
tusschenbeide.
De graaf van Bingley liet die opmer
kingen buiten beschouwing. „Inderdaad
zit ik nu in den put," ging hij somber
voort. „Het is verbazend, hoe gemakke
lijk een man in zulke omstandigheden
kan komen. Nog niet zoo lang geleden
kreeg ik een man op m'n dak, terwij]
ik bezig was, de slakken uit mijn
begonia's te zoeken. En voordat ik wist
wat ik eigenlijk met 'm aan de hand
had, had ik een huurkoopcontract ge-
teekend voor een waschmachine, af te
betalen in twaalf maandelijksche ter
mijnen. Wat ik met dat beestachtige
mirakel moet doen weet ik zelf niet.
Ik heb mezelf altijd zonder machine
„Vader, ik bid u," viel het meisje
hem in de rede. „We zijn hier bij elkaar
om te overleggen. U zei dat de toestand
ernstig was. Dwaal nu alsjeblieft niet af."
„Je hebt gelijk, Rosa," zuchtte de
graaf. „Laten we er niet omheen praten.
Maar ik moet je toch nog even vertellen
hoe ik eens inteekende op een tijdschrift,
waaraan ik niets had alléén om
iemand te helpen, die me verzekerde
dat hjj op die manier in Cambridge zou
kunnen gaan studeeren."
„Vaderzei het meisje ongeduldig,
„Kom nu eens terzake. Als ik de ge
schiedenis goed begrijp willen ze u aan
spreken voor een schuld, die een ander
gemaakt heeft. En u kunt die schuld
niet betalen. Staat de zaak zóó niet T"
„En ik dacht werkelijk, dat het waar
was van die studie," ging haar vader
onverstoorbaar voort. „Ik kan me ge
troffen voelen door zoo'n geval. Maar
toen
„Vader, blijf bij de zaak viel het
meisje voor de derde maal uit. „Hoeveel
geld moet n eigenlijk onmiddellijk
hebben V'
De graaf van Bingley stapte eindelijk
van zijn omwegen af. „Een duizend
en twee pond," antwoordde hij op den-
zelfden zakelijken toon, als waarmee
hij in Pennyton gewoon was de jaarlijk-
sche kattententoonstelling te openen.
„En wat gebeurt er als u niet betaalt 1
„Wel, dat zou erg vervelend zijn,
Rosa. Ik kreeg vorige week een brief
van die afpersers, die hierachter zitten.
Ze nemen de zaak nogal ernstig op en
dreigen met maatregelen."
„U bedoelt toch niet dat zij ons
