31
Swift
~Siüift.
oemen en
M
Fl. 4.95
Fl. 4.95
Geneesmiddelen en Geneeswijzen
39
,,'t Is een leelijk ding," zei Nancy, „en
het is wel eenigszins te begrijpen, dat
Bill Jeffries niet tevreden was met dit
resultaat. Als die klok nu eens spreken
kon, Joe, van hoeveel bloedige zee-
rooversgevechten zou zij ons dan kun
nen verhalen T"
„De hemel mag het weten, juffrouw,"'
antwoordde Joe, knipoogend tegen de
zon. Hij sloeg met zijn stok tegen de
klok, die slechts een dof geluid voort
bracht. „Hoort u wel, veel moois is het
niet. Maar ik heb haar toch maar opge
hangen toen mijn vader stierf en ik in
de zaak kwam. Zij had wie weet hóé-
lang in een hoek gestaan onder de toon
bank en als uithangbord deed zij ten
minste nog dienst. Maar ik geloof niet,"
besloot hij peinzend, „dat zij ooit klan
ten aangetrokken heeft
Die kennismaking met Nancy had
gelukkige gevolgen voor Joe Jeffries. De
dagen van honger en gebrek waren voor
hem voorbij. Nancy bracht hem eten en
in ruil daarvoor bewees hij haar allerlei
diensten, 's Avonds, als de winkel ge
sloten was en Alf te rekenen zat, haalde
zij hem in de keuken en verhaalde hij
haar huiveringwekkende avonturen van
zijn beruchten voorzaat, die tientallen
jaren lang de schrik was geweest van
de Stille Zuidzee.
Alf lachte om die romantische ver
halen. „Joe Jeffries weet wel wat hij
doet," zei hij knipoogend. „Voor wat
hóórt wat en hij heeft zich met zijn
duimzuigerij aardig in je gunst ge
drongen."
Joe Jeffries mocht zich echter niet
lang verheugen in Nancy's gunst. Het
werd winter en hij begon te sukkelen.
Een paar dagen bleef hij bedlegerig en
op een nacht werd Alf gewekt door een
aanhoudend geklop tegen den muur.
„Joe Jeffries," waarschuwde hij Nan
cy, terwijl hij zich vlug kleedde. Hij ging
kijken en vond den ouden man adem-
snakkend op den vloer. Hij legde hem
op zijn schamel bed en een kwartier
later verscheen er een dokter. Deze
onderzocht den bewusteloozen ouden
man en schudde ontkennend het
hoofd.
„Het hart er zal wel niets meer aan te
doen zijn."
Toch gaf hij hem nog een inspuiting en
tegen den morgen Sloeg Joe Jeffries in
derdaad zijn oogen nog eens op. Hij zag
Alf en Naney aan zijn bed en knipoogde
tegen hen. Toen bewogen zich zijn lippen.
„Ik heb het beschreven," fluisterde
hij. „Alles moet verkocht worden voor
de begrafeniskosten. Wat er overblijft
is voor jullie.
Toen de morgen doorbrak was Joe
Jeffries er geweest. Drie dagen later werd
hij begraven en dienzelfden middag ont
ving Alf het restant van zijn nalaten
schap. Het was negentien pond en
hoewel Nancy er niets van wist of ver
moedde, beteekende dit geld een uit
komst voor Alf. De afbraak van het
oude en de opbouw van het nieuwe
stadsdeel vorderden slechts langzaam en
de zaken gingen dientengevolge alles
behalve schitterend.
„Het was een goede oude man," zei
Nancy met tranen in haar oogen, toen
Alf het geld opstreek.
„Dat was hij," beaamde Alf en daarop
keerde hij zich snel om. Nancy hoefde
niet te zien hoe blij hij was met dit
geld
Toch brak er een dag aan voor Alf
Dickson, waarop hij zichzelf bekennen
moest, dat hij den waren stand van
zaken niet langer voor Nancy verbloemen
kón. Zijn geld was op en hij leefde van
den eenen dag in den anderen. Hij was
een jaar te vroeg begonnen met deze
zaak en zjj moest er zich op voorbereid
houden, dat elke dag de laatste kon zijn.
Het was een zware slag voor Nancy,
maar om Alf niet heelemaal te ont
moedigen, verdroeg zij hem uiterlijk on
bewogen. Doch 's nachts sliep zij niet
en peinsde zich moe op een redmiddel.
Terwijl Alf sliep, lag zij te luisteren en te
staren. De oude scheepsklok van de
„Cassandra" bengelde knarsend en schu
rend aan de verroeste stang in den
gevel 'n geluid dat zij vroeger nauwe
lijks had opgemerkt, maar dat haar
thans zenuwachtig maakte. Het riep
bloedige tafereelen op in haar door
zorgen geprikkelde verbeelding, en een
levendige herinnering aan verhalen,
die haar deden huiveren van angst.
De scheepsklok van de „Cassandra'
werd een nachtelijke verschrikking en
na den derden slapeloozen nacht, toen de
schurende geluiden van het metalen
gevaarte haar door de ziel sneden als
messen, hield zij het niet langer uit.
En zoo waren een paar slapelooze
nachten de oorzaak, dat de onooglijke
scheepsklok van de „Cassandra" naar
beneden zou worden gehaald. Alf haalde
een ladder en zette deze tegen de stang.
Hij klom erop en spande al zijn krachten
in, om het slecht hanteerbare gevaarte
uit het oog te lichten. Het gelukte hem.
maar niet zonder een klein ongelukje.
De stang kon zijn lichaamsgewicht èn
dat van de klok niet lang dragen zij
boog door en de ladder schoot weg. Alf
greep zich nog juist bijtijds vast, maar
de scheepsklok van de „Cassandra"
kwam met een zwaren slag op het pla
veisel terecht. Zij viel in wel twintig
stukken en brokken en links en rechts
rolden glasachtige halveknikkers weg,
die zoo groot waren als hazelnoten.
Alf sprong op den grond en nam ver
baasd een paar van die dingen in zijn
handDe eene helft was geteerd, doch de
andere zijde flonkerde en flitste in de
zon, alsof het diamanten waren. Hij
hield zijn adem in en raapte een stuk
klokspijs op. De binnen- en buitenkant
was eveneens geteerd, maar op de
breuken glinsterde het metaal als zuiver
goud.
„Naney riep hij schor.
Maar hij hoefde Nancy niet te roepen
zij was allang bezig de resten van de
scheepsklok van de „Cassandra" in een
paar emmers te doen. Hij greep haar
ruw bij den schouder er was een dwaze
gedachte bij hem opgekomen, die hem
alle zelfbeheersching ontnam.
„Begrijp jij er iets van I" schreeuwde
hij haar toe, alsof zij honderden meters
ver weg stond.
Nancy lachte en huilde tegelijk. „We
zijn er nog niet zeker van," zei ze. „Maar
als het waar is wat ik denk, begrijp ik
héél goed waarom Bill Jeffries dien
klokkengieter zijn hoofd afsloeg, toen hij
klaar was met zijn werk. Zijn klokken-
spijs bestond uit goud en diamanten en
dat mocht niemand weten. Daarom zit
de klok ook zoo dik onder de teer. In
dezen onschuldig lijkenden vorm smolt
Bill Jeffries den buit van zijn stroop
tochten samen. Maak voort, Alf, daar
komen menschen aan.
Een uur later kwam Alf Dickson met
een bleek gezicht zijn winkel binnen
hollen. „Goud en diamanten," riep hij
opgewonden. „Er is geen twijfel meer
mogelijk. Slechts een klein deel van de
klokkenspijs bestaat uit andere metalen.
Dat was om alles bijeen te houden."
Hij wierp zijn hoed in de hoogte en
strekte zijn armen naar Nancy uit alsof
hij met haar wilde gaan dansen. Doch
plotseling bedaarde zijn opwinding.
„Wacht even," zei hij ernstig, terwijl
hij zijn hoed opzette. „Ik vergat nog
iets...."
Hij was reeds bij de deur, toen Nancy
hem terugriep. „Als je een oogenblik ge
duld hebt, ga ik met je mee Joe Jeffries
bedanken," zei ze even ernstig als hij.
Swift-zomerschoentjes zijn als bloemen. Even mooi,
even sierlijk en volmaakt.
Men tracht de succesvolle Swift-creaties dan ook
na te bootsen. Maar zoomin als een nagemaakte bloem
het kan halen bij 'n echte, evenmin kan een nagemaakte
Swift de echte Swift-schoentjes nabij komen.
Alleen SWIFT geeft U blijvende voldoening. Eischt
daarom dat Uw schoenwinkelier U Swift geeft, als U
van mooie schoentjes houdt. Het merk staat in de zool.
Alle Swift-Zomerschoentjes
Annonces betreffende
worden in dit blad slechts opgenomen, indien
zij vooraf voorzien zijn van het stempel „Geen
bezwaar" tegen de plaatsing, afgegeven door
de Commissie van Controle op de Aanprijzing
van Geneesmiddelen en Geneeswijzen, waar
van het Secretariaat is gevestigdSegbroek-
laan 33, 's-Gravenhage.
