SCHAFFENDES VOLK
DÜSSELDORF
Panatomic
Film
IDE FLUITENDE LONG
53' VAN BABY DUNCAN
TENTOONSTELLING
GROOTE NATIONALE
MEI - OCT. 1937
Een snoesje
van een blousje
12
De film voor betere
Panchromatische
emulsie
Atomisch-fijne
korrel
Ongekende speling in
de belichtingstijd
Onderscheidt alle kleuren
VERKRIJGBAAR BIJ ALLE KODAK-HANDELAREN
DOOR A J. C RON IN
GROOTE TUINSHOW - INDUSTRIE -
STEDENBOUW - GROOT LUNAPARK
AAN DEN RIJN
78 H.A. GROOT - 42 HALLEN - 30 PAVILJOENS
20 RESTAURANTS EN CAFÉ'S
60 I Reductie op de Duitsche Spoorwegen
Inlichtingen: Duitsch Verkeersbureau,Kalverstraat 111, AmsterdamC
Model 533a
Van dit model kunt U patronen
bestellen in de maten 40-42-44-
4Ó-48 a 20 ct. plus 5ct porto.
Deze mooie blouse, een model uit Zomerpracht
1937, kunt gij zelf maken. Hiervoor behoeft gij
geen knipcursus te volgen, of zelf een patroon te
vervaardigen. Laat Uw stof niet ongebruikt liggen,
maar bestel nog heden een Kant-en-Klaar-patroon
Gij zult zien hoe vlug en gemakkelijk U zelf
zoo'n aardige blouse in elkaar kunt zetten.
Het resultaat is verbluffend
Bestellingen kunnen als volgt geschieden: door
bemiddeling van Uw agent of bezorgerdoor
girostorting op No. 293631: door toezending
van het bedrag per postwissel of in postzegels aan
Patronenkantoor Panora
Nassauplein 1 Haarlem
Dokter Hvslop ging hard vooruit
misschien een beetje té hard. Hij
begon bekend te worden in de
stad, niet als de nieuwe assistent van
dr. Cameron, maar onder zijn eigen
naam. „Tiaar gaat IIvslop zeiden
de mensehen, als bet wagentje met de
gele wielen voorbij suisde en dat wou
al heel wat zeggen in Levenford.
En hij kreeg vrienden ook Jackson
van het Levenfordsche Nieuwsblad
Péter Weir, de zoon van den advo
caat ..Hondje" Lindsay, zonder be
roep. zoon van den burgemeester. Er
werd zelfs over gepraat of hij niet in
het bestuur van het Nut moest. Door
dit al had Firtlay Hyslop nogal een boe
gen dunk van zichzelf gekregen. Mis
schien was het niet goed voor hem, dat
allés zoo gladjes meeliep. Er waren
momenten, dat dr. Cameron, .als bij de
opgewekte verwaandheid van zijn hel
per waarnam, peinzend langs zijn
kin streek, den spot in zijn blik verhe
lend en niets zeggend.
Twee dagen voor Nieuwjaar, toen 't
helder, pittig winterweer was. hield
dokter Hyslop zich in het kleine labo
ratorium van het doktershuis met een
scheikundig onderzoek bozig. Het ver
trek had altijd het ..achterkamertje"'
gelieeten. maar Hyslop had 't, in een
aanval van wetenschappelijk vuur.
„het lab" gedoopt. Dien middag, toen
dr. Cameron hem had meegedeeld, dat-
hij naar een patiënt in de Nieuwe-
stad moest, had Hyslop luchtig geant
woord „Goed Dan ga ik de karweitjes
in 't lab opknappen."
Nu stond hij, met zijn pijp in den
mond, naar liet blauwe vocht in het
reageerbuisje te kijken borrelend boven
den Bunsensclien brander werd de vloei
stof langzaamaan steenrood. Ja, hoor.
suiker I Net. wat hij gedacht had.
Zijn aandacht werd afgeleid door het
opengaan van de deur. Janet kwam
binnen.
„De jonge Duncan vraagt naar
dokter Cameron," deelde zij mee.
Pokter Hyslop keek verstoord op.
Die vervelende Janet, zoo inaar binnen
te vallen altijd. Hij zei, met groot
vertoon van belangstelling in het
reageerbuisje t „Dokter Cameron is naar
de Nieuwestad."
„Heb ik hem al gezegd," zei Janet
nuffig. „Hij vroeg of u dan maar kwam."
Hyslop fronste. „Zie je niet, dat ik met
een scheikundig onderzoek bezig ben
Wat heeft hij
„De baby ligt op sterven, zegt ie."
Inderdaad. Will Duncan was uiterst
opgewonden. Hij stond in de vestibule,
zonder hoed of jas, letterlijk te trillen
van bezorgdheid. Ja 't Kleintje was'
ziek, vertelde hij dokter Hyslop. Erg
O ja, ontzettend erg Ze kon geen lucht
meer krijgen, scheen 't. .Te kon 't in
haar longen zoo verschrikkelijk booren
fluiten, en 't was zoo plotseling ge
komen, zijn vrouw was heeïemaal
overstuur, want juffrouw Niven bad
gezegd, dat 't congestie was.
Weer fronste Hyslop. Hij mócht die
juffrouw Niven niet. Zij ging uit bake
ren en uit verplegen, zij was dik en
waggelig en bemoeiziek, ze had heeïe
maal geen diploma's, maar ze werd
er voor aangezien, dat ze 't wel wist. en
achter die reputatie hield ze zich ver
schanst en alle dokters uit de streek
hadden het land aan Bella Niven.
„Ik kom dadelijk." zei hij. „Gaat u
maar vast naar huis en zeg. dat ik kom."
Cameron had de sjees, dus moest
Hyslop de drie kilometers naar het
villaatje op zijn fiets afleggen. Tegen de
lichaamsbeweging zag hij niet op, maar
hij vond 't niet bepaald chic, de Hoog
straat door te peddelen met zijn taseh
aan 't stuur bengelend; en dat werd
nog erger, toen „Hondje" Lindsay en
Jackson, behaaglijk genesteld achter hel
erkerraam van „De Olifant en het Kas
teel" hem voorbij zagen gaan. en
spottend tegen hem wuifden.
Het huis van Duncan heette Lomond
zicht 'I was een aardig' huisje, dat
achter een boschje hulst met bossen
vuurroode bessen stond. Hyslop had
zich gerept, maar Duncan had zich nog
hardei' gerept. Hij stond al aan de deur.
hijgend van zijn draf, en hij riep wan
hopig „Ik heb net juffrouw Niven ge
sproken, dokter 't is nog niets beter;
integendeel."
Ilyslop ging naar hoven, en dadelijk
toen hij de kamer inkwam hoorde hij
de ademhaling van het kind een scherp
fluitend geluid, dat hom snel deed op
kijken. Grcfote hemel, dacht hij, dat was
heeïemaal niet in orde Togen de moe
der, die half versuft bij het vuur stond,
zei hij vriendelijk
„Zoudt u de gordijnen everi open wil
len schuiven, dat ik wat licht krijg
Bella Niven trok verachtelijk haar
neus op. ..Ik heb gezegd, dat de gordij
nen dicht moesten. U weet toch wel, dat
't schaap schuw is voor licht
„Ik lieh geen kattenoogen." zei Hys
lop scherp. „Ik kan niet in 't donkei
zien."
Juffrouw Niven gaf geen antwoord,
maar zij haalde nog eens haar néus op.
De jonge mevrouw Duncan trachtte
zenuwachtig tusschen haar twee advi
seurs door te stevenen zij ging naai
de gordijnen en trok zc half open.
Dokter Hyslop ging naar het bedje.
De baby was onrustig haar wangen
waren vuurrood ze lag te draaien en t e
woelen, plukte aan do dekens cn aan
haar gezicht en alles. En steeds kwam en
ging haar ademhaling schril, luid.
angstwekkend.
Hij nam de temperatuur op 38.
Toen onderzocht hij met den stethos
coop de horst een hachelijk werkje.,
want zij wou zich geen oogenblik stil
houden. Toch liet die ademhaling geen
twijfel die floot griezelig, een scherp,
dor geluid niet bepaald van long
ontsteking, ook niet van pleuris, maar
iets, dat hij nog niet had meegemaakt.....
wanhopig onbekend.
Hyslop maakte zich bezorgd, echt
bezorgd hij voelde, dat hij voor een
zeer duister geval stond. Zou 't pneu-
mothorax zijn? vroeg hij zich af. Ja.
pneumothorax zou kunnen, of misschien
acute edema van de long maar daar
was het fluiten te droog, te schril voor.
Hij stónd er èeht voor.
Toen hij, heel langzaam, zijn ste
thoscoop begon op te bergen, zei juf
frouw Niven vinnig „Al dat geklop en
geluister is heusch niet noodig. 't Kind
heeft congestie in d'r long."
Ondanks zichzelf raakte de jonge
Hyslop onder den indruk. Maar hij keek
met een zuren blik naar de onver
draaglijke juffrouw Niven. ,,'t Is geen
congestie." Hij zei het vooral, om haar
tegen te spreken.
„Zoo, en als 't geen congestie is, zegt
v dan es, wat het wèl is vroeg zij.
Hij spande zijn hersens in. „Ik heb
er mijn eigen kijk op. 't Is de long."
