RIDDER ZONDER
VREES OF BLAAM
Sinas Frambozen
Met fxf film zeker goede foto's.
26
De verstandige vrouw kijkt naar het etiket.
Zij weet dat de Hero producten - Perl, Sinas
en Frambozen zuivere natuurproducten
zijn. Bereid uit heerlijk zongerijpt fruit....
Zuiver van kleur.... frisch van smaak....
verkwikkend en gezond.
Van den eersten tot den laatsten slok
volrijp fruit in den best verteerbaren vorm,
zonder chemische kleurtjes of smaakjes.
Stuk voor stuk worden
de grondstoffen en af
gewerkte producten in
de Gevaert laboratoria
nagezien. Wetenschappe
lijke contróle waarborgt
onberispelijke kwaliteit.
voor alle
apparaten
die afgeleverd wordt, is dan ook perfect
in orde en garandeert steeds goede foto's.
Deze zekerheid is de enkele cents, welke
een Gevaert film meer kost dan een zoo
gezegd goedkoope film, meer dan waard
Vervolg van pag. 23
,,Dus ik heb een week oni te betalen,"
telde graaf Bingley rustig vast. Uiter
lijk was hij onbewogen, maar Ernest
kende hem nu en hij wist dat. hij inwen-
lig hevig beroerd moest zijn.
„Kén week. Zeven dagen. En anders
kom ik met den deurwaarder."
„Dus," hernam graaf Bingley met
nadruk, „als ik u over zeven dagen kan
betalen, krijg ik de wissels terug en
Bingley Cast.le wordt niet Punder's
paleis. Is dat correct vastgesteld.
Ernest V'
„Zeer correctbeaamde Ernest ont
daan.
„Hebt u nog meerte zeggen f" wendde
graaf Bingley zich tot den heer Punder.
„Neen, ik heb duidelijk genoeg uit
eengezet wat mijn plannen zijn," ant
woordde de. bezoeker voldaan, terwijl
hij den zijden bol van zijn hoogen hoed
opwreef.
Graaf Bingley stond onmiddellijk na
deze woorden op. Zijn hand was om den
hals van een zware karaf geklemd.
„Verdwijn dan maar. zoo gauw als je
kunt, leelijke O.W.-er." schreeuwde hij,
zijn kalmte verliezend.
,En erg vlug vloog Ernest op, met
een bronzen presse-papier in zijn hand.
„Ha vloog Punder eveneens op. „Ik
zal die woorden nog eens onthouden,
heeren."
Hij maakte een spottende buiging.
„Tot over een week dan. Je ziet me
wel weer terug."
Hij verdween naar buiten en graaf
Bingley wierp Ernest een treurigen blik
toe. „Dat is ernstiger, dan aansprakelijk
te worden gesteld voor een borgstelling
van duizend pond, Ernest."
„Misschien is er nog wel iets aan te
doen." trachtte Ernest hem te bemoedi
gen, ofschoon hij nergens een uitweg zag.
„Dan zal jij het moeten doen, jongen,"
klonk het zuchtend. „Ik heb al van
alles geprobeerd, om van die gevaarlijke
wissels af te komen. Maar wie steekt er
geld in een landgoed, dat geen rente
opbrengt f Mac Klintock, mijn zaak
waarnemer, weet evenmin raad.
Peinzend ging hij voort „Het kan
vreemd loopen in de wereld. Over zeven
dagen ben ik juist jarig. Dan ben ik
zestig. Ik kan mij moeilijk voorstellen,
dat zooiets een verjaringspartij kan
heeten met allemaal deurwaarders in
huis. Het ziet er naar uit dat het histo
risch bezit van het geslacht Bingley op
dezelfde plek zal ondergaan, waar op het
oogenblik de laatste graaf van Bingley
zit. Enfin, men moet het leven nemen,
zooals liet is. De laatste Bingley betaalt
de schulden van de vorige generaties.
Er is niets aan te doen ik trek eruit,
en ga geraniums potten.
Met een zucht verliet hij de biblio
theek.
Er gingen vijf dagen voorbij. En vijf
dagen lang broedde Ernest op fantas
tische plannen, om Bingley Castle voor
de Binglev's te behouden. Maar geen
enkel daarvan leek hem uitvoerbaar toe.
Hij had zelfs al uitgerekend dat hij,
om zoo'n enorm bedrag te verdienen,
alle in Afrika levende leeuwen en alle
tijgers van Indië zou moeten schieten
en prepareeren.
Intusschen wijdde graaf Bingley zich
aan zijn liefhebberijen en potte gera
niums, waar het nu juist de tijd voor
was. En steeds dichter naderde het
fatale oogenblik, waarop de Bingley's
hun historische bezittingen zouden
moeten verlaten.
Op den zesden dag, toen nog nauwe
lijks het morgenrood doorgebroken was,
verliet Ernest Bingley Castle en begaf
zich naar het station van liet dorpje
Penny ton. Hij kocht een kaartje voor
Londen en drukte zich in een hoekje
van een derdeklascoupé. Zijn eenige
bagage bestond uit zijn zorgen, zijn
aanbidding voor Rosa, negen shillings,
zijn retourbiljet naar New York en een
lunch van plumpudding en Cheddar-
kaas, ingepakt in een krant van den
vorigen dag.
In de eenzaamheid van den nacht
was hem een réddend denkbeeld inge
vallen, dat hem zelfs bij daglicht niet
tot onvruchtbaarheid gedoemd leek.
Hij ging Otis G. Wyncoop in Londen
opzoeken en hem polsen over een in
ternationale leening met Bingley Castle
als onderpand.
Een nauwkeurige beschouwing van
zijn plannen bracht hem weliswaar tot
de overtuiging, dat zijn kansen onge
veer gelijk stonden met die van een
schildpad in een paardenren met hin
dernissen, maar die uiterst geringe kans
had hij dan toch. Als meneer Wyncoop's
vingers zich sloten om een dollar, was
zijn greep vasthoudender dan de beet
van een bulldog, maar naarmate hij
Londen dichter naderde werd het hem
duidelijker, dat het hem éérder ge
lukken zou meneer Wyncoop's hart te
doen smelten, dan dat van een meneer
Punder te vermurwen.
Om zijn gedachten wat af te leiden
van deze wagonlading zorgen en over
wegingen keek hij de krant in, die om
zijn lunch gewikkeld zat. Zijn oog viel
terstond op een vetgedrukten kop
MISLUKTE POGING TOT ROOF
Misdadige jongen tracht de Engelsche
kroonjuweelen te stelen
Een zekere Mervin Wyncoop, de
dertienjarige zoon van eerzame Ameri-
kaansche ouders, heeft gisteren een
poging gedaan de kroon juweelen uit den
Tower te stelen. Hij wierp met groote
kracht een zworen steen tegen een dei
wanden van de onbreekbare glazen
vitrine en bracht daarmee ongeveer vijf
tig alarmschellen in werking.
De Beef-Eaters, die den Tower be
waken, grepen hem onm iddellijk in zijn
kraag en na een flink pak slaag werd
h ij aan de politie overgeleverd. Het bleek
dat de jeugdige misdadiger gewapend
was met een luchtdrukbuks.
Door het politiegerecht van Marlbo-
roughstreet werd hem een boete van
vijftig pond opgelegd, die zijn vader
terstond voldeed. Kechter JG. B. Morris
stelde daarbij echter den eisch, dat zijn
vader den jongen bovendien een flinke
lichamelijke tuchtiging zou toedienen
en daarna onmiddellijk het land met
hem zou verlaten, waaraan deze even
eens terstond voldeed.
De verontwaardigde vader dimde zijn
zoon ter plaatse een pak slaag toe dat
van dien aard was, dat de magistraat
lachend opmerkte U kunt beter tuch -
tigen, dan uw zoon inbreken." Die
opmerking lokte een luid gelach uit in
de zaal. De familie Wyncoop heeft het
land intusschen reeds per vliegtuig ver
laten. Hun bestemming bleef onbekend.
