De grooie
illusie
In Frankrijk wordt op het oogenblik een
grooie activiteit ontwikkeld, om op de film
wereldmarkt een vooraanstaande plaats
te veroveren. Sedert een/ge maanden
bestaat daar een nieuwe maatschappij,
de R. A. C., op coöperatieve leest ge
schoeid, die zich heel ernstig op de film-
fabricatie heeft geworpen en die de beste
krachten op regie- en speelgebied tot zich
heeft getrokken. Deze film van Jean
Renoir is een der eerstelingen en zij
houdt alle beloften in voor een schitte
rende toekomst.
Het eerste compliment, dat deze film verdient, is dat
zij een zuiver meiischelijk gegeven belxandelt en, hoewel
dit uiterst moeilijk viel uit te beelden, de eigen partij
niet edelmoediger heeft voorgesteld dan die van den vijand
en ten tweede, dat al degenen, die er in optreden, doodge
wone meusehen zijn, zooals u en ik, mensehen, onvervalsehte
creaturen, die werkelijkheid zijn, of hadden kunnen zijn.
Welk een waarde zulks heeft, zal iedereen begrijpen, die
weet, dat het verhaal een episode uit den wereldoorlog be
handelt, waarin Pranschen en Duitschers eikaars vijanden
zijn. Het lag voor de hand (en voorgaande films, op dergelijke
onderwerpen gebouwd, hebben dat bewezen) dat zij die de
film vervaardigden de ..gemeene" rollen altijd door den vijand
lieten spelen en hun eigen soldaten voorstelden als edelmoedige,
vriendelijke en snoezige jongetjes. Hier is daar geen spoor
van re bespeuren. Integendeel het zijn twee partijen, die
Er is alarm geblazen een groeft gevangenen heeft- een poging tot ontvluchting
gedaan en de deuren in de vesting gebarricadeerd. De nrnjoor (Erich von Stroheim)
gelast nu de deuren apen te breken.
door omstandigheden gedwongen zijn, in elkanders nabijheid te vertoeven en
die dan met al hun hebbelijkheden en karaktereigenschappen ten voeten uit
worden geteekend.
De markante, „tüchtige" Duitsche soldaten en de vroolijke, we zouden haast
zeggen gezellige. Pransehe militairen, die zich zoo heel genoeglijk in onverschillig
welke omstandigheid ook schikken. Deze laatsten zijn de gevangenen van de
eersten, wat niet verhindert dat de Duitsche majoor, die met de bewaking der
gevangenen is belast, vriendschap sluit met een der gevangen Fransche officieren.
Indirect hierdoor krijgen eenige andere gevangenen gelegenheid tot ontvluchten
en zij slagen er inderdaad in het groot verlangen naar vrijheid te verwezenlijken.
De film bezit uitstekende kwaliteiten, is goed gebouwd en heeft in Erich von
Stroheim, Jean Gabin, Pierre Fresnay en Dita
Parlo eenige sublieme hoofdrol veu-
tolkers. (Een Nova-film.)
Dita Parlo, de jonge
Duitsche weduwe, die
liefderijk de uitge
hongerde Pranschen
opneemt, aan wie
het gelukt was uit
de vesting te ont
vluchten.
Erich von Stroheim,
die een werkelijk
prachtige creatie geeft
van een voormaligen
Duitschen hoof dofji
der. Ieder gebaar en iedere
beweging van dezen uit
stekenden acteur is vol
komen correct.
