SALATA
DE MAN DIE NIET
DURFDE....
Old Cottage
Pastol
DOOR EDWARD CURZON
Wat doe ik
DAAR mee?
rssss*'
Zorg goed voor
Uw tanden!
De verzorging
van Uw huid
eischt.
„Grossm ith"
(5rcssrtiit()'s
Jtavender Zeep
7 ct-
ft
32
III M
I ItJB
niirn Mia
Het dagelijksche probleem voor
de huisvrouw: „restjes". Met
Salata bij de hand, is de op
lossing heel eenvoudig: koude
aardappelen, koude groente,
koud vleesch, koude visch, alles
maakt men met een scheutje
Salata tot een heer
lijk schoteltje. Gar
neer met wat stukjes
tomaat en klaar!
Probeer Salata vandaag
eens. Verkrijgbaar in fles-
schen van 25, 421/2 en 80 ct.
Overal verkrijgbaar.
Gebruikt Pastol, wanneer U mooie,
blanke tanden wilt hebben. Pastol,
het zuivere, veilige tandmiddel, dat
nóóit krast en tandsteen oplost!
Prijzen: Ovale doos 10 ct.
Groote, ronde doos 20 ct.
Tube20 en 35 ct.
NEDERLANDSCH FABRIKAAT
Bolooots
maakt Uw tanden blank
Het is onze laatste kans," her-
haalde Dick Hurricane voor de
tiende maal binnen bet uur.
Dawson ligt hoogstens tachtig mijl hier
vandaan. Goed beschouwd is het slechts
een uitstapje."
„Ongerekend de kans op sneeuw,"
bromde Allan Gresham onwillig. „En
je vergeet dat smerige wolfspak."
„Dat is 't gewone risico. Hier blijven
beteekent waarschijnlijk den honger
dood. Je moet zelf weten, wat je doet,
maar ik neem morgenvroeg de beenen."
Dick Hurricane trok zijn slaapzak over
zich heen en rolde zich op zijn andere
zijde, demonstratief te kennen ge
vend, dat zijn besluit vast stond en
dat hij het laatste woord gesproken
had. Nauwelijks een minuut later ver
ried zijn snorkende ademhaling, dat hij
sliep.
Allan sliep niet. Hij overwoog het
voor en het tegen van het roekelooze
plan. dat vanmorgen bij zijn vriend was
opgekomen. Vier dagen geleden waren
zij na een voorspoedige winterjacht
van de Kreek vertrokken. Hun voorloo-
pige bestemming was Dawson en toen
zij de reis aanvaardden, dreven hun uit
het Zuiden de eerste lenteluchten
tegemoet. Doch gisteren was de winter
plotseling weer teruggekeerd en waren
zij overvallen door een sneeuwstorm,
die hun het leven zou hebben gekost, in
dien zij niet bijtijds een verlaten jagers-
hut hadden ontdekt. In den loop van
den dag was de. sneeuwstorm weer gaan
liggen, maar Allan had niet het minste
vertrouwen, dat hij niet opnieuw op zou
steken. En hier waren zij voorloopig nog
veilig, met tien dagen levensmiddelen
en hout in overvloed om de felle kou te
verjagen.
Met een geluid als het knetteren van
duizend geweren brak liet Noorderlicht
door. Het rusteloos bevende schijnsel
viel als een gordijn van vuur van den
hemel neer en stroomde wijd uit over de
besneeuwde vlakte. Het was een even
grootsch als angstwekkend schouwspel,
waaraan het hooge Noorden zijn repu
tatie als witte hel ten volle verdiende.
Het geknetter scheen alle demonen van
de witte hel uit hun bloeddorstige
droomen te hebben gewekt. Op de vlakte
klonk de jachtroep van een troep klei
ne, listige duivels, het uitgehongerde
wolfspak, dat zich verbonden had, om
des te sterker te staan in dezen laatsten
winterstrijd oin het behoud van het
leven. Als gigantische monsters snel
den hun zwarte schaduwen over de
smetteloos blanke vlakte en Allan
Gresham, die hen een grooten hoog om
de hut zag beschrijven, legde zich rillend
weer neer.
WolvenDe konijnen hadden zich
diep in hun holen gegraven, de elanden
waren voor den winter naar 't Zuiden
gevlucht en een broodmager sneeuw
hoen kon de vraatzucht van het wolfspak
niet verzadigen. Zij joegen op edeler
wild en verslonden in den ergsten nood
de zwakste van hun eigen soortgenooten.
Het liep tegen vijf uur in den morgen,
toen Dick Hurricane met een luiden
geeuw overeind kwam. Hij rekte zich,
ging naar buiten en waschte zijn stoppe
lig gezicht met harde, glinsterende
sneeuw. Toen hij weer binnen trad was
Allan bezig een blik boonen te verwar
men, maar hij maakte geen aanstalten
om op te breken.
„En dus V' bromde Dick Hurricane.
„Ik blijf," zei Allan vastberaden.
„Ik heb me altijd verbeeld, dat we
vrienden waren," barstte Hurricane
plotseling los.
„Zoo heb ik het ook gevoeld, maar ik
ben niet krankzinnig," antwoordde
Allan kalm. „We hebben voedsel ge
noeg om het hier nog een dag of vier
uit te zingen waarom zouden we ons
door een overhaast vertrek aan onnoo-
dige gevaren blootstellen
,,'t Gewone risico," spotte Hurricane.
,.Tk heb je moed wel eens hooger aange
slagen." Hij zette zich met een knorrig
gezicht op den vloer, lepelde in zijn
blik boonen en at met. slurpende, ge
nietende geluiden. Toen hij verzadigd
was, stond hij op en pakte zijn uitrusting
hij elkaar.
„Je bent dus vastbesloten vroeg
hij voor het laatst, terwijl hij huiten
zijn ski's onderbond.
Over de vlakte kwam een vaal, naar
geestig licht vanuit liet Oosten aan-
beven. Allan Gresham stond in de deur
en keek naar het laaghangende, zwaar-
bevrachte wolkendek. „Ja," stootte
hij uit.
„Dan ga het je goed in je leven."
smaalde Hurricane. „De rest bespreek
ik wel met den agent van de Company."
„Goede reis," antwoordde Allan
laconiek. Diep sneden Hurricane's ski's
door de broze sneeuwkorst en een paar
minuten later zag Allan hem achter een
sneeuwrug verdwijnen.
Het was nauwelijks een half uur later,
dat Allan Gresham werd opgeschrikt
door een aanzwellend wolfsgeliuil, dat
uit de richting van het Oosten kwam.
Ongerust trad hij naar huiten. In het
zwakke licht van den pooldag zag hij
den heelen troep duivels terugkeeren van
een vergeefsehe jacht, vraatzuchtige
monsters, die dol van den honger over
de vlakte renden. De aanvoerder van
de bende, een vaalgrijze, oude wolf,
kruiste het skispoor. besnuffelde het
even en stiet 'n huilenden overwinnings-
kreet uit.
Allan rilde, snelde naar binnen en
kwam met zijn geweer naar buiten. Over
de vlakte dreef een gillende fluittoon. De
monsters daarginds werden opmerk
zaam, staakten hun ren en spiedden
ineengehurkt rond. Het volgend oogen-
blik hadden zij een zekerder prooi
ontdekt, een man, die als een dolle het
Noorden in rende. Het wolfspak liet het
skispoor in den steek en ontketende een
felle jacht. Van een strijd was nauwe
lijks sprakeer knalden zes schoten en
de helft van den troep sleepte zes stuip
trekkende lichamen uit "liet gedrang.
Toen ontviel het geweer aan Allan's
handen, hij deinsde terug en viel met
een smak achterover. En een mensche-
lijke kreet besloot het drama.
Vier dagen later bereikte Dick Hur
ricane het doel van zijn reis. Hij viel uit
geput binnen bij den agent van de
Company. „Jawel, ik ben alleen,"
hijgde hij op een vraag van den agent.
„Allan Gresham durfde niet, hij was
bang van het wolfspak. Het viel me erg
van hem tegenik heb toevallig geen
wolf gezien onderweg.
voorzichtigheid in de
keuze van Uw zeep
Kiest het Old Cottage
merk, de zeep die een
weldadigen invloed uit
oefent op de huid en
Uw charme verhoogt.
Let op den naam
Importeurs
RICHARD WERNEKINCK Co.
Huddestr. 9
Amsterdam-C.
:t" A' V
Steek ze in Uw zakl
Verkade's Korstjes ko
men zeker te pas! De
buitenlucht maakt hon
gerig en dan zijn ze een
welkome versnapering.
7 stuks
